4,744 matches
-
corpul i s-a împuținat, umil, eu îl întreb preocupată, a durut, iar el spune, nu, a fost pur și simplu neplăcut, iar Noga ne informează cu mândrie, tati, eu nu voi mânca nimic până când nu te faci bine, el schițează un zâmbet spart, încuviințând apatic sacrificiul ei. Udi, spune-i să mănânce, îl rog eu, spune-i că te vei însănătoși numai dacă va mânca, însă el se holbează la noi ca și cum logica noastră ar fi una ciudată, ca și cum nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
a se consulta cu arhitectul ei minunat în legătură cu mărimea toaletei pentru oaspeți, iar el întreabă fericit, îți place, iar eu spun, foarte mult, privirile mele întârzie asupra dormitorului, și el privește în același loc, scoate un creion din buzunar și schițează într-un colț al camerei un pat mare, iar lângă el, un dulap, degetele lui au o precizie atât de mare, încât pare că ar avea o riglă înăuntrul lor, lângă pat stă o măsuță mică pentru cosmetice, niciodată nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
recunosc drept democratică o societate nepartenerială și neparitară în privința genului. Cu alte cuvinte, consider societatea românească o democrație neliberală de tip cripto-patriarhal. Caracterul criptic al patriarhatului românesc vine din aceea că, formal, nu există discriminări de gen. Voi încerca să schițez pe scurt câteva dintre supozițiile cripto-patriarhatului: Se consideră că femeile au probleme care pot să creeze disfuncții instituționale: fac greu alegeri tranșante, se implică prea mult afectiv în ceea ce fac, stau mai mult cu ochii pe persoane și consecințele pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
Cel mai coerent partid în privința paritarismului de gen și a promovării legislației în favoarea femeilor este până acum Partidul Democrat. Care sunt cauzele marginalismului politic, ale anonimatului public și ale invizibilitații mediatice a femeilor ca cetățene-contribuabile în această țară? Le voi schița pe scurt: - Femeile se tem să intre în viața politică, iar odată intrate acolo, rămân cât mai anonime. Temerea lor este motivată de: lipsa parteneriatului în viața privată (femeile au rămas prizonierele aproape exclusive ale dublei zile de muncă: cea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
fantă a consolei încastrată în mobilă. Pe ecranul care ocupa peretele opus apărură nuraadecâl cuvintele "Așteptați, vă rog", ceea ce o făcu răbdătoare până când în locul lor apăru figura lui Burke îl trezise, ochii bărbatului erau pe jumătate deschiși; era neras, dar schiță un zâmbet când o recunoscu. ― Da? A, Ripley. Salut. ― Burke, să-mi promiți un singur lucru. (Nădăjduia că era prea puțină lumină ca interlocutorul să-i poată vedea expresia.) Că sunteți hotărâți să-i omorâți și nu să-i studiați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
încă. Bun. Venise vremea. Puse o mână de dischete pe masă. ― Am înregistrat tot ce știu pe seama acestor creaturi și am făcut niște copii. Veți lua la cunoștință fiecare în parte. ― Dar ne poți da niște explicații acuma? întrebă Apone schițând un mic zâmbet. ― Păi da, măcar să știu la ce să ne așteptăm. Spunkmeyer se rezemă de o rezervă de explozibili suficientă pentru a rade un hotel și rămase înfipt între tuburile de aprindere și detonatoare. ― Fie. Înainte de toate, e bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
mutră. (Vorbi mai încet.) O port mereu cu mine. Pentru lupta de aproape. Rămâne între noi: nu cred că poate face mari pagube la distanță. ― Oricum, e drăguță, confirmă Hudson aruncând o ultimă privire admirativă. Ești al naibii de tradiționalist, Hicks. Caporalul schiță un zâmbet. ― Sunt un nostalgic. Se auzi glasul lui Apone. ― Înainte. Hicks, că tot îți place să rămâi în urmă, asiguri spatele. ― Cu plăcere, sergent. Caporalul propti patul flintei de umărul drept, balansând-o lesne în brațe, cu degetul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
să mă folosesc de autoritatea pe care mi-o conferă rangul. ― Ce rang? Este o chestiune care a mai fost abordată. (Din cap, ea arătă pe aleea centrală.) Mi se pare că acela care comandă aici este caporalul Hicks. Burke schiță un rânjet înainte de a observa că ea era serioasă. ― Glumești? Caporalul Hicks? De când un simplu caporal poate să ia niște hotărâri atât de importante? ― Această misiune ține de autoritatea militară. Îi aminti ea cu fermitate. Astea-s ordinele transmise lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
și se închiseră și capul tresări pe neașteptate, lovind puntea. Regulatoarele sale interne putuseră să întrerupă hemoragia fluidului vital și luptau pentru reducerea consecințelor rănilor sale grave. Pe marginea sfâșiată, niște încrustații albicioase erau parcurse de scântei. Androidul reuși să schițeze un zâmbet când o văzu pe Ripley apropiindu-se. ― N-a fost rău, pentru un om. Reuși să-și controleze pleoapele cât să-i facă apoi cu Ochiul. Cu mers nesigur, Ripley ajunse la Newt, uluită. ― Mamă... mamă? ― Sunt aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
aceeași revoltă se găsește și la Heidegger XE "Heidegger, Martin" , și la Leo Strauss XE "Strauss, Leo" , și la Scholem XE "Scholem, Gershom" , și la... S.A.: ...Walter Benjamin XE "Benjamin, Walter" , și la alții. Mark Lilla XE "Lilla, Mark" a schițat într-o carte câteva din aceste portrete, există deja o mică bibliotecă pe temele astea... M.I.: Bineînțeles. Eliade XE "Eliade, Mircea" a vrut să aibă o religie care să fie și românească, și cosmică, dar să nu fie ortodoxă. Scholem
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
cred că la mijloc e ceva fundamental, o profundă diferență structurală. S.A.: E foarte plauzibil. Sigur, în cazul absenței referințelor la Eliade XE "Eliade, Mircea" se poate recurge la scenariu de paricid, simbolic sau chiar numai ideologic: scenariul a fost schițat, unii l-au opus în mod net pe Culianu XE "Culianu, Ioan Petru" lui Eliade XE "Eliade, Mircea" , fără să mă convingă. În cazul celorlalți clasici români absenți din opera lui Culianu, XE "Culianu, Ioan Petru" se poate crede că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
românesc, întipărită prin glume aspre la adresa unor obiceiuri conturate prin acțiunea romanului.“ - Katrin Hillgruber în „Kultur Spiegel“ » „Dan Lungu, cu un dur simț satiric, îmbracă proza românească în straie de mare valoare în contextul literaturii internaționale. Opera sa, Raiul găinilor, schițează o zi obișnuită pe «Strada Salcâmilor», un microcosmos ruinat, aflat la marginea unei provincii din Moldova.“ - Wiener Zeitung » „Acest roman nu îl voi citi doar o dată. El reprezintă o imagine de ansamblu a provinciei prezentate într-o manieră de înaltă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
alta mai trupeșă, care când au aflat că mănâncă amândouă din același blid, s-au păruit cât s-au păruit, apoi s-au împăcat și l-au dat pe paharnic în izmene legat turcilor. Episodul 184 S.R.L. Episodul 185 SE SCHIȚEAZĂ UN PLAN DE ACȚIUNE — înțeleg c-ați ajuns la Cetatea Albă - zise boierul Radu Stoenescu-Balcâzu. Și după aceea? — După aceea - răspunse spătarul Vulture - înțelegând că sultanul nu ne cere totuși capetele, am purces spre Stambul, să vedem care-i mișcarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
din imitație de piele de crocodil, care se sprijinea de un birou când am intrat și care mi-a zâmbit batjocoritor fără să-și miște un mușchi. Am lucrat și eu într-o galerie o vreme și întotdeauna trebuia să schițez fizic ceva pentru a exprima dezaprobarea. — Am venit să vorbesc cu Duggie, am spus. Trăsăturile au rămas în aceeași poziție și totuși sarcasmul s-a intensificat. Mă aflam în fața unui maestru Zen în plină acțiune. —Sunteți așteptată? a întrebat, adăugând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
aici, nu? Am ieșit doar să iau ziarul. — Unde este Alice? i-am spus, încercând să fac conversație. Tom mi-a aruncat o privire plină de neîncredere. —La serviciu. — Chiar așa? Cu ce se ocupă? —Este asistent social. N-am schițat nimic. Nimeni nu putea spune că nu mă străduiesc. Muream de nerăbdare să-l întreb dacă făcuseră deja sex, dar m-am abținut cu tărie. Apoi am observat că Tom purta un pulover nou. Timp de mulți ani îl văzusem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
rămăsese fără furnizor, dar cât de mult conta asta pentru ea? —Tu... nu mă puteam gândi la alt mod de a o întreba. Tu chiar simți nevoia? era cel mai elegant mod în care o puteam spune. Aproape că nu schiță nimic. Nu, nu în sensul ăsta. Mă distrez, atâta tot. Această indiferență cu care mi-a răspuns m-a încurajat să continui. —Charles este acum mort. Suki mi-a spus că el era furnizorul tău... —Săracul Charles, a spus Belinda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
În fine, duminică, înaintea ultimei întâlniri, mă sună cineva de la Antena 3. Ne puteți spune ceva despre „atentatul“ comis de un român asupra președintelui Germaniei? Nu, zic, habar n-am. Cum adică, sunteți acolo și nu știți? Încerc să-i schițez programul unui editor la Frankfurt, dar are aceeași reacție ca un coleg de la Polirom care-mi urează mereu, înaintea plecării, „distracție plăcută“. Adică neîncredere. TRIMISUL NOSTRU SPECIAL Oul de aur Florin L|Z|RESCU Am aflat de curând că, pe lângă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
să-mi dau seama de ce mi s-a șters atît de brusc. De patru ani și jumătate, cu toate că nu-mi făcusem un țel din asta, aveam bunul obicei să nu las să-mi scape trăsăturile distinctive ale lucrurilor. Mi le schițam bine În minte și, cînd aveam nevoie, le reconstituiam pînă În cel mai mic detaliu. Așa cum mi s-a Întîmplat și cu băiețelul pe rotile de mai Înainte... O haină din lînă de un albastru Închis cu un guler mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
aripi, Îmi făcea plăcere să fac un pas mai departe și să-mi Închipui și un cap mai potrivit pentru acest trup... Cu ochii minții vedeam un chip uluitor, mare, bine conturat, teribil de expresiv. Am Încercat zadarnic să-l schițez... Nu eram În stare... Cu picățele pe el, ca niște pete nedeslușite pe un zid... Pistrui. Lăsînd fața la o parte, amănuntele legate de păr Îmi erau foarte clare: frumos, negru și lung. Mascîndu-i ușor stînga frunții ei frumoase, părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
ăsta! Întorcîndu-mă cu 90°, l-am privit drept În față, dar el Își ținea privirea ațintită Înainte. Rămăsese În aceeași poziție, nemișcat. Doar canapeaua scîrțîi sub el. — Da, s-ar putea să ai dreptate și, dacă-i așa, Încearcă să schițezi pe o hîrtie locul Întîlnirii din dimineața aceea, că tot vorbim despre el. Vreau o schiță simplă. TÎnărul consimți din cap, făcu o plecăciune spre director, fără să scoată nici un cuvînt și părăsi Încăperea În tăcere, cu pas ușor, datorită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
garderobă, și porni cu pași iuți spre ușă cînd, deodată, mă recunoscu. Avu o mică ezitare ca și cînd s-ar fi Împiedicat. M-am ridicat imediat și am pornit spre ușă. Fata mă urmă cu pași mărunți și nu schiță nici cel mai mic gest de fugă. Am adus mașina din parcare pînă În fața scărilor. Fata Își trăsese gulerul paltonului pînă la vîrful nasului și părea cu totul Îngropată În el. Am oprit lîngă ea și am lăsat În jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Deoarece În inimile noastre noi nutrim gîndul secret că totul e mizerie pe lumea aceasta... Ne redobîndim respectul de sine și descoperim apoi lumină și speranță În viață. Dar individul nu era dintre aceștia. De la bun Început el n-a schițat nici cel mai mic efort să-și ascundă odioșenia, dar refuza cu Încăpățînare să mă lase pe mine să i-o văd și mai ales să i-o ating. Era foarte adevărat că era un tip straniu, dar nu lipsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
și mai intim. Cred că nu prea avea el experiență În a Împărtăși secrete străinilor. Am privit șuvița groasă de păr de după urechea fetei. — Hai să ne Întîlnim la stația S, am continuat. În punctul pe care mi l-ai schițat ieri... În locul unde trebuia să te Întîlnești cu domnul Nemuro... Aș vrea să verific ceva... Îți convine ora șapte? Și Încă ceva foarte important: nu uita să aduci colecția aceea de fotografii cu femei goale. Fata Își duse repede radioul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
departe. Mi-am Împrăștiat, tot ce-aveam În buzunare pe masă, la intîmplare. O batistă... chibrituri... țigări... un nasture care a căzut de la mîneca hainei, ochelari de soare... o insignă mică triunghiulară... și un colț de hîrtiuță pe oare era schițat ceva. Fereastra scotea flăcări. Farurile unui autobuz mîngîiau geamul. În lumina lor, ramurile subțirele ale copăceilor, de-a lungul străzii, păreau ca o plasă cu ochiuri inegale. Mi-am ațintit privirea asupra autobuzului și am fost imediat capabil să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
ințiale brodate)... chibriturile (de la această cafenea)... țigările (mi-au mai rămas patru)... nasturele de la haină... ochelarii. Ochelarii de soare? Poate aveam vederea slabă... CÎt timp am privit În fereastră, mi-am dat seama că autoportretul de funcționar pe care-l schițasem nu era departe de adevăr. Costumul meu, de o calitate potrivită, nu lăsa impresia unui om ieșit din comun care se plimbă țanțoș, ca un negustor cu ochelari de soare. Da, zău că nici nu părea prea ciudat ca negustorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]