3,534 matches
-
dulap. Am Înhățat două cubulețe de zahăr și un șervețel din rezerva secretă pe care o păstram Într-un sertar al biroului meu și le-am luat pe toate Într-o mână. Mi-a trecut o clipă prin cap să scuip În cafea, dar am reușit să mă stăpânesc. După aceea am scos o farfurioară de porțelan dintr-un sertar aflat deasupra dulapului și am pus pe ea carnea slinoasă și cașcavalul unsuros, după care m-am șters pe mâini de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
mâinile câteva cuburi de gheață, suflând În ele să nu-mi Înghețe palmele. Suflatul era doar la un mic, micuț, mititel pas spre a le linge - să o fac? Nu! Fii deasupra, ridică-te deasupra unui asemenea comportament. Nu Îi scuipa În mâncare și nu-i linge cuburile de gheață. Doar ești o persoană superioară, nu poți face așa ceva! Biroul ei era Încă pustiu când m-am Întors și nu-mi mai rămăsese decât să torn apa din sticlă În pahar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Își abandonase personalitatea gen Harvard cu puțin Înainte de a Împlini treizeci de ani și se mutase În South Carolina, unde făcuse avere din afaceri imobiliare. După cum Îmi spusese Emily, tipul se transformase Într-un sudist sadea, care molfăia paie și scuipa tutun, chestie care, firește, o oripila pe Miranda, veritabilă personificare a femeii rasate și sofisticate. B-DAD o rugase pe Miranda să organizeze o petrecere de logodnă pentru frățiorul lui mai mic, iar Miranda, orbită de amor, nu avusese Încotro și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
-ngroașe, se umflă larva cuvântului, ecou din ecou Găsiți-mi un sunet gravid care să umple văzduhul de forme Înghesuite Între limba și fălcile mele de brontozaur Lăsând să răzbească dintre gingii putrezite o pastă de lucruri vii, Încă nedigerate, Scuipate cu scârbă afară de limba zeului ce nu mai vrea să grăiască prin noi. De ce, când vorbesc, să-mproșc aceleași lături de la spălarea picioarelor, Aceleași resturi fetide ale unui prânz abia Început; Silabele se-mpreună la fel ca la cei ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
dus cu memoriul pentru revistă la rector. Diaconescu a sărit În sus că vrem să facem revoluție. Ne-a convocat pe toți. Doar tu lipseai. Rectorul se zbate să ne scoată basma curată, ca să-și salveze nepotul.“ „E un tâmpit!“, scuip eu cu greu printre dinți (despre nepot, bineînțeles), deși n-am voie să vorbesc. F. râde În hohote; Îi place să se amuze din orice și pleacă după ce mă anunță conspirativ că „mă va ține la curent“. „Ești cam dur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
În jocurile Între persoane apropiate; apoi un tânăr a venit În fața ei și, În timp ce ea era complet străină de cel care o agresa, a sărutat-o. Am rămas uluit. Fără reacție. Cei doi golani au Întins-o. Colega mea a scuipat cu scârbă. Și-a șters buzele. Și le-a spălat. Era teribil de furioasă. Degeaba! Pentru mine, era pierdută. Nu eram gelos, eram trist. Trist că ceva În mine s-a rupt definitiv și că nimic nu mai este posibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
luă la goană, după ceilalți, având totuși și el pe fața stâlcită de lovituri același râs uluit; numai când se șterse cu mâneca, din pricina unei dureri ce-i stăruia în falcă, crezând că l-a podidit sângele, îi dispăru râsul. Scuipă cu sânge, își mușcase limba în zăpăceala pumnilor. În ciuda supărării, văzând pe țărani râzând, plutonierul răcni aproape cu veselie: ― Stai, Pantelimoane!... De ce fugi, măi Pantelimoane? Își reveni îndată, se mohorî mai tare și se întoarse la datorie. Bănuiții, îngrămădiți ca
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
cu ochii mici, sfredelitori, în care se jucau licăriri vii de bucurie. Spuse: ― Apoi iepele-s buiece, coniță, că-s iepe boierești, toată vremea numai odihnesc și mănâncă bine și nu muncesc. Cum să nu le ardă de nebunii? Și scuipă triumfător între crupele pline ale iepelor extenuate. ― Bravo, Petre, bravo! strigă Titu Herdelea, care în sfârșit izbutise a se descotoșmăni dintre blănuri și, sărind jos, îl bătu protector pe umăr. Nadina povesti la dejun întîmplarea, completînd-o cu mici înflorituri pe
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
vadă mai bine ori să schimbe o vorbă cu cine s-ar nimeri. ― Foc, nu glumă! strigă Vasile Zidaru din ogradă către Leonte Orbișor care, stând mai sus cu două case, coborâse în uliță tocmai fiindcă îl auzise tușind și scuipând. Și uite așa arde de la miezul nopții!... Cu ce arde acolo știu c-ar fi trăit boierește un an de zile tot satul, dacă nu și mai mult! ― Apoi las' să se aleagă scrum și cenușă din toate, că ele
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
flămânzi, și-s fără o palmă de loc, și-s stors de vlagă, și muncesc pînă-mi sar ochii, și n-ajung să-mi hrănesc copiii... Și voi vă supărați că i-am făcut de petrecanie în loc să săriți cu toții s-o scuipați, așa moartă, că ea de bine și de huzureală a venit, să nu ne lase nouă pământul și să-l dea la ciocoii ei... Dar eu îi omor pe toți... care-mi pică în drum îi dau cu toporul... să
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
de Paști, ce minune, ni s-a arătat Mântuitorul pe care ni-l aminteam ca prin ceață. Numai că de data asta nu am mai avut voie să îngenunchem, a trebuit să trecem pe rând prin fața lui și să-l scuipăm, să-l hulim și, acolo unde rușinea ne împie dica să ne slobozim nevoile la poalele crucii, ni s-a adus hârdăul pentru ca ura și rușinea să nu prisosească. Ar fi trebuit să ne simțim mângâiați de faptul că Iisus
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Cu mai multă pâine gustul nu se simte... Melania adăugă niște apă, să mai lungească zeama. El înghiți pe nemestecate, ca să nu simtă gustul amar al marginilor arse. Când și când fata îi ținea în dreptul gurii lingura în care el scuipa cu îndemânare sâmburii de măslină. Nu-i mai era foame, dar se rușina s-o refuze, căci ea, preocupată să-i ducă lingura la gură și să-l șteargă, parcă uita de durerea surdă din pântece. — O să fie bine, spuse
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
buzunarul de semințe, le vărsă în fes și începu să le crape. Mierlă veni lângă el, privindu-l, cu buzele țuguiate. Sparse cu îndemânare semințele pe care le primi, apoi, după ce termină miejii, începu să mestece cojile pe care le scuipase cu grijă în căușul palmelor. Magdalena începu să tușească uscat, sufocându-se. Lucică o strânse în brațe, dar mai rău făcu. — Niște apă ! strigă Marchiza. Dați-mi apă... Isaia scoase o sticlă de sub sutană și i-o întinse : Am zis
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
rău făcu. — Niște apă ! strigă Marchiza. Dați-mi apă... Isaia scoase o sticlă de sub sutană și i-o întinse : Am zis apă, bețivanule ! — Păi, eu nu beau decât de-asta... hohoti Isaia. Vai de poporul tău, Doamne... Până o să-ți scuipi și tu ficații... îi întoarse Marchiza spatele. — La cât am băut, ridică din umeri Isaia, mai trebuie să și scuip. Că nu merge numai să torni, mai trebuie să și verși... Magdalena bău două înghițituri, dar se înecă și mai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
zis apă, bețivanule ! — Păi, eu nu beau decât de-asta... hohoti Isaia. Vai de poporul tău, Doamne... Până o să-ți scuipi și tu ficații... îi întoarse Marchiza spatele. — La cât am băut, ridică din umeri Isaia, mai trebuie să și scuip. Că nu merge numai să torni, mai trebuie să și verși... Magdalena bău două înghițituri, dar se înecă și mai tare. Se liniști până la urmă, privind năucă și ștergându-și cu mâneca saliva sângerie de pe buze. Iadeș își scutură mâinile
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
mână și un picior afară și capetele scoase ca din același gâtlej, făcură o tură prin fața audienței înveselite. Apoi trecură la numărul de senzație. Puțică din dreapta începu să mănânce semințe de dovleac, băga câte una în gură și Puțică din stânga scuipa cojile. Apoi Puțică din stânga ceru un chiștoc aprins și trase un fum pe care Puțică din dreapta îl scoase pe nări. Apoi trase Puțică din dreapta și Puțică din stânga suflă câteva rotocoale desăvârșite. Fură atât de impresionați, încât Lucică încercă zadarnic, arătându
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
sparte. Cum e asta posibil? Patroana pocnește din degete. Pe o ușă laterală intră două fete. Au în jur de nouăsprezece ani și sunt îmbrăcate în robe subțiri de brocart. Deși au trăsături plăcute, nu arată nici un fel de ospitalitate. Scuipă semințe de floarea-soarelui, își aruncă papucii și se urcă în pat. Desfăcându-și picioarele, se ghemuiesc deasupra ouălor ca două găini. Patroana pocnește iarăși din degete și fetele încep să-și legene fundul. Priveliștea e de un comic insuportabil și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
ar exista. Și sunt curios în ceea ce te privește. Mă tem însă că singurul lucru la care mă pot gândi e harta Chinei, care devine tot mai mică. Dușmanii vin din toate direcțiile. M-au apucat de gât și mă scuipă în față. Sunt bătut și împușcat. De ce aș... cum aș putea dormi cu tine sau cu orice altă concubină? Ca să trec mai departe cel mai groaznic coșmar al unui om în viață? Sunt incapabil să aduc pe lume un moștenitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
aici, Majestatea Voastră. Îl dau la o parte. — Nimeni nu-l opreste pe Fiul Cerului. — Cărăușii își vor da seama. — Și ce? — Se va naște un zvon și se va răspândi ca vântul. Mâine dimineață Majestatea Sa Marea Împărăteasă va scuipa când îmi va menționa numele la micul dejun. — Ea nu a facut la fel cu tatăl meu? — Nu, Majestatea Voastră, eu nu am de gând să o fac cu Domnia Voastră. — O să te oblig. — Așteptați până ajungem la palat, vă rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
capitală goală va încuraja jafurile și distrugerile. Împăratul Chou Wen-wang din dinastia Han a ales să fugă în timpul crizei de pe vremea Domniei Sale, iar rezultatul a fost pierderea respectului în fața supușilor săi. — Cum îndrăznești să faci această comparație?! Împăratul Hsien Feng scuipă frunze de ceai pe jos. Eu am decis să plec pentru siguranța familiei mele, inclusiv a ta. — Cred că a demonstra poporului puterea Curții este esențial pentru supraviețuirea Chinei, zic eu cu calm. Nu am chef să vorbesc despre asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
fi de acord cu clauzele, îi spun, făcându-i Majestății Sale un rezumat al scrisorii prințului Kung. Zice că acestea sunt documentele finale. Pacea și ordinea vor fi restabilite după ce semnați. — Barbarii îmi cer să îi răsplătesc pentru că m-au scuipat în față, spune Hsien Feng. Acum înțeleg de ce tatălui meu nu i se închideau ochii când a murit - nu a putut înghiți jignirea. Aștept să se calmeze înainte de a relua lectura. Unele dintre condiții îl supără pe Majestatea Sa atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Li Lien-ying și-a învățat meseria de servitor imperial, și este acum aproape la fel de bun ca An-te-hai. Sunt îngrijorată în legătură cu An-te-hai. Prințul Ch’un mi-a spus că este în închisoarea din Peking. Pentru a-și desăvârși înșelăciunea, An-te-hai îl scuipase pe paznic, asigurându-și o pedeapsă și mai aspră: a fost pus într-o celulă cu apă în care pluteau fecale în jurul gâtului său. Mă rog ca el să reziste până ajung eu. Nu pot încă să spun dacă mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Shun. Yung Lu mi-a povestit mai târziu că nu mai văzuse niciodată atâția oameni la o decapitare. Străzile erau pline, la fel și acoperișurile și copacii. Copiii își umpluseră buzunarele cu pietre și fredonau cântece de sărbătoare. Oamenii îl scuipau pe Su Shun în timp ce trecea închis în cușcă. În clipa când a ajuns la locul execuției, fața îi era acoperită cu salivă și pielea îi era sfâșiată de pietre. O Clipită a golit o sticlă de băutură înainte de a urca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
o privire prefăcută din partea băiatului care lustruia pantofii la UBS, care respecta regulile (și căruia, Întâmplător, Îi era de asemenea interzis să plece la prânz În caz că o pereche de pantofi În două culori aveau nevoie disperată de un lustruit cu scuipat Între 1 și 2 p.m.). Penelope m-a urmat până la boxa mea și s-a instalat pe scaunul care teoretic era pentru invitați și clienți, deși eu nu avusesem parte până acum de așa ceva. Deci am fixat data, spuse ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
el e, am șoptit către grupul nostru colorat, aplecându-mi imediat capul către ei atât ca să mă ascund, cât și pentru eventuale consultații. Capetele se Întoarseră. —Philip. Philip Weston e aici. Tocmai a intrat cu, cu, cu manechinul ăla, am scuipat eu, fără să-mi dau seama câtuși de puțin cât de morbid de gelos părea tonul meu. Și că așa și arătam. —Bette? Oare ești cumva geloasă? Întrebă Elisa, aplecându-se ca să-mi șoptească În ureche. Și eu care credeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]