6,699 matches
-
pic mai detașată. De fapt, trebuia să fiu atît de absorbită de moment, Încît nici măcar să nu observ păianjenul. — Bănuiesc că ți e nu ți-e frică de păianjeni, Îi spun, rîzÎnd stresată. Bănuiesc că nu te temi de nimic. Jack ridică evaziv din umeri, iar eu schițez un zîmbet. — Chiar așa, nu ți-e frică de absolut nimic ? insist. — Bărbaților adevărați nu le e frică, spune glumind. Nu-mi pot reprima o mică Împunsătură de nemulțumire. Jack e probabil singurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
temi de nimic. Jack ridică evaziv din umeri, iar eu schițez un zîmbet. — Chiar așa, nu ți-e frică de absolut nimic ? insist. — Bărbaților adevărați nu le e frică, spune glumind. Nu-mi pot reprima o mică Împunsătură de nemulțumire. Jack e probabil singurul om din lume care nu vorbește aproape deloc despre sine. — De unde ai cicatricea asta ? Îl Întreb, arătînd spre Încheietura lui. — E o poveste lungă și plicticoasă. ZÎmbește. Nu vrei s-o auzi, crede-mă. Ba da ! spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
el, spun șovăind. — Da, mă gîndesc foarte des la el. Urmează un alt moment lung de tăcere. În depărtare, aud un grup de oameni care pleacă de la Antonio’s, vorbind tare În italiană. — Are rude ? zic precaută și fața lui Jack devine brusc opacă. — CÎteva, spune. Îi mai vezi ? — Uneori. Expiră adînc, după care se Întoarce spre mine și-mi zîmbește. Vezi că ai sos de roșii pe bărbie. În timp ce se Întinde să mă șteargă, Îmi Întîlnește privirea. O, Doamne. Ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
vezi ? — Uneori. Expiră adînc, după care se Întoarce spre mine și-mi zîmbește. Vezi că ai sos de roșii pe bărbie. În timp ce se Întinde să mă șteargă, Îmi Întîlnește privirea. O, Doamne. Ăsta e marele moment, ăsta e. E chiar... — Jack. Tresărim amîndoi șocați, și scap din mînă cocteilul. Mă Întorc și mă uit siderată. La poarta micii grădini se află Sven. Ce naiba caută Sven aici ? — La țanc, murmură Jack. Salut, Sven. Dar... ce face aici ? Îl fixez pe Jack. De unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
privirea. O, Doamne. Ăsta e marele moment, ăsta e. E chiar... — Jack. Tresărim amîndoi șocați, și scap din mînă cocteilul. Mă Întorc și mă uit siderată. La poarta micii grădini se află Sven. Ce naiba caută Sven aici ? — La țanc, murmură Jack. Salut, Sven. Dar... ce face aici ? Îl fixez pe Jack. De unde știa unde sîntem ? — M-a sunat cînd erai tu la pizza. Oftează și se freacă pe față. Nu știam că o să ajungă chiar așa de repede. Emma... uite care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
chiar... — Jack. Tresărim amîndoi șocați, și scap din mînă cocteilul. Mă Întorc și mă uit siderată. La poarta micii grădini se află Sven. Ce naiba caută Sven aici ? — La țanc, murmură Jack. Salut, Sven. Dar... ce face aici ? Îl fixez pe Jack. De unde știa unde sîntem ? — M-a sunat cînd erai tu la pizza. Oftează și se freacă pe față. Nu știam că o să ajungă chiar așa de repede. Emma... uite care-i treaba, a intervenit ceva. Trebuie să schimb două vorbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Dar, În suflet, simt că-mi pulsează o frustrare la limita furiei. Făcînd eforturi imense de a-mi menține calmul, iau shakerul de cocteil și-mi torn ce a mai rămas din băutură În cupă, după care iau o Înghițitură. Jack și Sven discută aprins lîngă poartă, cu voce joasă. Iau o gură de cocteil și mă trag cît pot de firesc mai spre ei, ca să-i aud mai bine. — ... ce să facem de acum Încolo... — ... planul B... Înapoi la Glasgow
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Ridic privirea și mă trezesc privind drept În ochii lui Sven. Îmi feresc repede privirea, făcîndu-mă că mă uit la ceva de pe jos. Glasurile le coboară și mai tare, și acum chiar că nu mai aud absolut nimic. După care Jack se Îndreaptă țintă spre mine. — Emma... Îmi cer mii de scuze. Dar trebuie neapărat să plec. — Să pleci ? Mă holbez la el necăjită. Acum ? — Va trebui să plec pentru cîteva zile. Îmi pare rău. Se așază lîngă mine, pe bancă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mine, pe bancă. Dar... e destul de important. — A. Am Înțeles. — Sven ți-a chemat o mașină să te ducă acasă. Foarte... drăguț din partea lui, spun și Încep să desenez În praf cu pantoful. — Emma. Chiar trebuie neapărat să plec, spune Jack, văzîndu-mi expresia. Dar ne vedem cînd mă Întorc, OK ? La Ziua Angajaților În Familie. Și... reluăm atunci de unde am rămas. — OK. Mă sforțez să zîmbesc. De acord. M-am simțit foarte bine În seara asta. — Și eu, spun, cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Încet bărbia, pînă cînd Îl privesc drept În ochi. Îți promit. Se apleacă și de data asta nu mai e nici urmă de șovăială. Gura lui se lipește apăsat și cît se poate de plăcut de a mea. Mă sărută. Jack Harper mă sărută pe o bancă din parc. Gura lui Îmi deschide gura, și-i simt barba abia crescută pe obraz. Brațul său mă Înconjoară și mă trage spre el și simt că nu mai am aer. Mă trezesc cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
aproape opacă. Dar trebuie. Îmi ia mîna, iar eu mă agăț de a lui, Încercînd să prelungesc contactul cît de mult timp pot. — Păi atunci... mai vorbim. Abia sînt În stare să articulez cuvintele. — Abia aștept. — Și eu la fel. — Jack. Ridicăm ochii și-l vedem pe Sven lîngă poartă. — OK, strigă Jack. Ne ridicăm și Încerc cît pot să evit să mă uit mai atent la modul puțin ciudat În care stă. Aș putea să mă urc și eu cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
a lui, Încercînd să prelungesc contactul cît de mult timp pot. — Păi atunci... mai vorbim. Abia sînt În stare să articulez cuvintele. — Abia aștept. — Și eu la fel. — Jack. Ridicăm ochii și-l vedem pe Sven lîngă poartă. — OK, strigă Jack. Ne ridicăm și Încerc cît pot să evit să mă uit mai atent la modul puțin ciudat În care stă. Aș putea să mă urc și eu cu el În mașină și să... Nu. Nu. Derulează banda Înapoi. Imaginile astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Sven e postat lîngă una dintre ele, și e evident că mașina cealaltă mă așteaptă pe mine. La naiba. Mă simt de parcă aș fi devenit brusc membră a familiei regale sau așa ceva. În clipa În care șoferul Îmi deschide ușa, Jack Îmi atinge ușor mîna. Îmi vine să-l trag iute lîngă mine și să mă lipesc tare de tot de el, drept rămas bun, dar, cumva, reușesc să mă controlez și să mă abțin. — Pa, Îmi șoptește. — Pa, Îi șoptesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mă pot deloc concentra la serviciu. Nu mă mai pot gîndi la nimic altceva. Ziua Angajaților În Familie este un eveniment al companiei, mă gîndesc Întruna. Și nu o Întîlnire. O să fie o Întîlnire strict de serviciu și probabil că Jack și cu mine nu vom avea nici o ocazie În care să ne spunem mai mult decît bună ziua, pe un ton oficial, ca Între angajat și patron. Poate, și să ne dăm mîna. Nimic mai mult. Dar... nu se știe niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
de cusut, nu despre prezervative, dar principiul e același, nu-i așa ? Mă privesc În oglindă, Îmi acopăr buzele cu un ultim strat de gloss și Îmi dau din belșug cu Allure. OK. Gata de sex. Vreau să zic, pentru Jack. Vreau să zic... O, Doamne. Pentru ce-o fi. Ziua Angajaților În Familie se desfășoară la Panther House, care e casa de la țară a Panther Corporation, aflată În Hertfordshire. E un loc În care se țin traininguri, conferințe și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
era să apar aici cu cine știe ce prostie de costum hidos luat la repezeală din magazinul cu articole pentru petreceri. Plus că, hai s-o recunoaștem, ce mai poate să facă acum ? — Îmi pare rău, zic vag, uitîndu-mă În jur după Jack. Ei, lasă, nu contează... — Măi, cum sînteți ! Scria foarte clar și În memo, și În buletinul informativ... Mă ia de umăr, tocmai cînd vreau s-o șterg cît mai repede de lîngă el. Asta e, va trebui să te Îmbraci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
pălărie uriașă. — Artemis, draga mea, nu e nevoie să sari așa ! tună aceasta. Ce ciudat. CÎnd Îi vezi cu familiile lor, oameni sînt cu totul altfel. Slavă Domnului că familia mea nu e aici. Mă Întreb pe unde-o fi Jack. Poate e În casă. Poate ar trebui să... — Emma ! Ridic privirea și o văd pe Katie Îndreptîndu-se spre mine. E Îmbrăcată Într-un costum complet bizar de culoarea morcovului și Îl ține de braț pe un bărbat În vîrstă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
s-o omoare. Și, cum a fost seara aia, te-ai distrat bine ? A, despre asta e vorba. Da, mulțumesc, spun după o pauză. — Cu tipul tău misterios. — Da, zic și arunc pe șustache o privire spre peluză, uitîndu-mă după Jack. — E cineva de la noi de la firmă, așa-i ? spune din senin Connor, și simt un junghi În stomac. De ce spui asta ? zic pe tonul cel mai firesc de care sînt În stare. — De asta nu vrei să-mi spui cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
un fior de Îndoială. Poate că tot timpul ăsta l-am subestimat pe Connor. Poate chiar mă cunoaște. O, Doamne. Dacă se prinde ? Încep să tai o lămăie feliuțe, aruncînd Întruna priviri de control asupra mulțimii. Unde naiba o fi Jack ? — M-am prins, spune Connor brusc, și, În clipa În care ridic privirea, Îl văd fixîndu-mă victorios. E vorba de Paul, nu-i așa ? — Poftim? Mă holbez uluită la el, abținîndu-mă cu greu să nu izbucnesc În rîs. Nu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mai rău ca la poliție. A fost o mare greșeală să fiu de acord cu ideea asta idioată cu standul Pimm’s. — O, Doamne, spune Connor coborînd glasul. Ia uite. Ridic ochii și mai să-mi sară inima din piept. Jack tocmai traversează iarba În direcția noastră, Îmbrăcat În cowboy, cu pantaloni de piele, cămașă cu pătrățele și pălărie autentică de cowboy. Arată așa de incredibil de megasexi, cum simt că mă ia cu leșin. — Vine-ncoa’ ! șuieră Connor. Repede ! Curăță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
așa de incredibil de megasexi, cum simt că mă ia cu leșin. — Vine-ncoa’ ! șuieră Connor. Repede ! Curăță coaja aia de lămîie ! Bună ziua, domnule, spune cu voce tare. Doriți un pahar de Pimm’s ? — Îți mulțumesc foarte mult, Connor, spune Jack cu un zîmbet, apoi se uită la mine. Bună, Emma. Îți place petrecerea ? — Bună, spun, pe un glas cam cu șase note mai acut decît de obicei. Da, e... foarte frumoasă! Îi torn cu mîini tremurătoare un pahar de Pimm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
glas cam cu șase note mai acut decît de obicei. Da, e... foarte frumoasă! Îi torn cu mîini tremurătoare un pahar de Pimm’s și i-l dau. — Emma ! Nu uita de mentă ! spune Connor. — Merge și fără mentă, zice Jack, cu ochii În ochii mei. Îți pun și mentă, dacă vrei, zic, fixîndu-l. — E foarte bun așa cum e. Ochii Îi sînt străbătuți de un mic licăr și ia o gură zdravănă de Pimm’ s. E de-a dreptul ireal. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
E de-a dreptul ireal. Nu ne putem lua ochii unul de la celălalt. Se vede de la o poștă ce se Întîmplă, nu ? Oare Connor vede sau nu ? Îmi feresc iute privirea și Îmi fac de lucru cu gheața. — Emma, aruncă Jack În treacăt. Voiam să vorbesc două minute cu tine. Despre chestia aia pe care te-am rugat să mi-o bați la computer. Dosarul Leopold. — Ăă da ? zic, scăpînd de fîstîcită ce sînt un cub de gheață pe tejghea. — Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
programul la stand, Îl las pe Connor și mă duc să mă așez sub un copac, cu un pahar de Pimm’s, uitîndu-mă din două În două minute la ceas. Nu-mi vine să cred ce stresată sînt. Poate că Jack e un tip cît se poate de versat. Poate că se așteaptă să fiu supersofisticată la pat. Poate că se așteaptă să cunosc tot felul de scheme ciudate, de care nici măcar n-am auzit În viața mea. Vreau să spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
la pat. Dar știți cum e. Vorbesc așa, În general. Dacă luăm În calcul toate aspectele. Dar despre ce standarde vorbim aici ? Mă simt ca și cum, după ce am concurat doar la mici competiții locale, m-am calificat, peste noapte, la olimpiadă. Jack Harper e un om de afaceri cunoscut la nivel internațional și e multimilionar. Probabil că a fost cuplat cu modele... cu gimnaste... cu femei cu sîni uriași și obraznici... și știe tot felul de chestii perverse care fac uz de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]