7,756 matches
-
întors să mă uit pe fereastra din spate. Domnule! i-am zis taximetristului, dar și noi eram în mișcare și ne îndepărtasem prea mult. Era prea târziu ca să întoarcă, și traficul spre centrul istoric era deja foarte aglomerat. Mi-a pierit curajul: n-aveam să-l mai prind. Da? —Nimic. Tremuram toată: șocul de a-l vedea. Nu exista nici un motiv ca el să se afle în acel autobuz - mergea în direcția complet opusă, dacă mergea la lucru. Nu se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
extrasenzorială, dar nu voiam să fac nimic spre a periclita asta. Își aruncă o privire atentă asupra hainelor și cicatricelor mele și se opri pe verigheta mea. — Am pe cineva cu mine. Mi-a zvâcnit interesul. —O femeie. Mi-a pierit interesul. —Bunica ta. —Care bunică? — Spune că se numește... Mary? Am clătinat din cap. Nici o bunică pe nume Mary. —Bridget? Am clătinat din nou din cap. —Bridie? Nu, am spus stânjenită. Destest momentele când astfel de oameni o dau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Când Leisl a vorbit în sfârșit, am tresărit. —E un bărbat înalt aici. Am deschis ochii fulgerător și am vrut să ridic mâna ca la școală. E pentru mine! E pentru mine! Un bărbat foarte înalt, solid, brunet. Mi-a pierit tot elanul. Nu era pentru mine. Pare a fi mama, a zis Fred Strigoiul cu o voce înceată, înecată. Leisl a făcut o reevaluare rapidă. —Fred, îmi cer scuze, așa e, e mama ta. —Mare cât casa, a gâlgâit Fred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
a zis că, în după-amiaza asta, ți-ai lichidat mai multe conturi și ai transferat fondurile la o bancă din Marbella. Te cari, nu-i așa? Detta (cu capul în pământ): Da, îmi pare rău, Tessie, așa e. Mi-a pierit cheful. Nu credeam niciodată că voi spune asta, dar toată treaba... nu știu... mă lasă rece. Tessie (îndatoritoare): Ei bine, nu trebuie să lucrezi în domeniul protecției. Ai putea încerca traficul de arme pentru un timp. Sau afacerile cu fete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
de pe trâmbiță, și atunci am văzut lărgindu-se gaura din cupolă și o săgeată strălucitoare de foc coborând ca fulgerul prin tubul trâmbiței și intrând În trupurile lipsite de viață. Apoi deschizătura s-a Închis la loc și trâmbița a pierit și ea de acolo. (Johann Valentin Andreae, Die Chymische Hochzeit des Christian Rosencreutz, Strassburg, Zetzner, 1616, 6, pp. 125-l26) Textul are niște goluri, niște suprapuneri, niște falii, niște bifări - se vede că abia m-am Întors de la Paris. Nu atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
iau pe Isabel. Sper să se simtă mai bine. Hugo a continuat să meargă pe coridor, strălucind din cauza sentimentului de camaraderie. Chiar când să ajungă la ușa de la intrare, Rottweilerul a ieșit glonț din biroul ei. Sclipirea lui Hugo a pierit instantaneu. —Domnule Fine? Putem să vorbim puțin? Hugo a înghețat. După bomba cu tortul din ziua precedentă, nu se așteptase la o nouă întâlnire atât de curând. Ăăă... da. Sigur. Rottweilerul, a cărui haină de un roșu beligerant îi scotea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
același timp desuetă, o amestecătură pestriță și magnifică ce face din China o țară care stârnește inepuizabile curiozități. Nimic nu se aruncă sau se Înlocuiește vreodată. Dacă influența unei perioade cade În dizgrație, se construiește peste ea. Vechile priveliști nu pier, ele există sub primul strat ciobit, gata să iasă la suprafață dacă răzuiești un pic. Aceasta este estetica și, de asemenea, acesta este spiritul chinez. Acestea sunt urmele pe care le-a lăsat China În sufletele tuturor celor care au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
hrăpăreață și haină, A intrat nefericita, blânda, dulcea BUCOVINĂ... Însă, ca și cum prăpădul nici așa n-a fost destul, Pururi fiind dușmanul și hain și nesătul! Iată, vine să aducă înc-o blestemată zi Și-ntr-o mână și mai cruntă BASARABIA pieri. În această diastimă, din cei zece crăișori, Câți au fost odinioară, au rămas doar trei... surori! Dar și-acelea hăituite, și-asuprite și vasale, C-abia mai puteau să sufle de mulțime de-angarale. Bietul Împărat, bătrânul, prididit de-atâta
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
cel Sfânt Clip-aceea așteptată și dorită pe pământ Cele trei surori rămase se uniră-n gând și-n faptă Și sfârșiră legământul de supunere nedreaptă Și dușmanul ce venise, peste mări, din miazăzi, Ca o fiară încolțită în luptă crâncenă pieri. Iar DOBROGEA, fiica mării și a Soarelui copilă, După veacuri chinuite de robie fără milă, Își sfâșie vălul negru, lanțurile și le-n rumpe Și se-ntoarce fericită la surorile ei scumpe Și tuspatru surioare Țară nouă reînvie, Jumătatea vechii
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
pași repezi spre finalizarea construirii unei societăți opulente, aidoma țărilor din Europa Occidentală. Însă față de realitatea percepută pe itinerariul parcurs nu puteam să nu mă întreb: oare care este valoarea bunurilor jefuite de pe urma evreilor exterminați, a familiilor întregi de evrei pieriți la Auschwitz și a căror redobândire din acest motiv, n-a fost nici măcar solicitată, căci n-a rămas cine să le solicite și care, intrând în posesia călăilor, a ajutoarelor de călăi, ba chiar și a cetățenilor indiferenți față de destinul
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
foc de artificii în noaptea de Crăciun, viu și înspăimântător. Nenorocirea altora era norocul meu, cu fiecare accident mi se prelungeau șansele de supraviețuire, mă simțeam împlinit și revigorat. Aș fi putut fi eu acolo, dar alții îmi luaseră locul, pieriseră simplu, statistic, iar eu mergeam mai departe, renăscut ca după o tentativă de asasinat într-o țară străină. Mă înfruptam din imaginile păstoase ca bătrâna doamnă Moscu din friptura desfăcută la conacul Z., cadru cu cadru, oscior cu oscior. Pofta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și mâncare stricată, canalizarea bubuind în pivniță. Nu eram profesori, ci administratori de bloc, sudori, zidari, mecanici, tinichigii, fochiști. Lucram fără mănuși, opream apa, spărgeam zidul, cârpeam găurile din țevi cu ziare și ipsos, așa cum învățasem de la părinții noștri. Îmi pierise zâmbetul, nici de ironii nu mai aveam chef. Devenisem supraveghetorul boxelor (frații „Brothers“ sau muncitorii de la depou le spărgeau trimestrial) și diagnosticianul hidroforului (noaptea, ascultam cu urechea lipită de zid regularitatea cu care era pompată apa-n coloane, căutând continuitățile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
interesat Mihnea. „Mai lasă-l.“, l-am potolit. „Să-și termine întâi criza.“ „Păi tocmai de-aia!“, a insistat Mihnea, rotind sacoșa. M-am pus între el și prizonier. „Povestea!“, a spumegat scriitorul, dintr-odată agitat. În câteva secunde, îi pierise tot entuziasmul. Tremura cu tot cu scaun. „Dați-mi drumul!“ „Nu înainte de-a ne spune cum se termină.“, l-am mințit. „Kaputt! Și tu, și Mihnea!“ De nervi, începuse să ne tutuiască. L-am lăsat în pace, deși merita să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
i este Ing?duit din imensul orizont al universalit??îi: „Deasupra tuturor gloriilor efemere ?i de?ert?ciunilor legate de patimile noastre omene?ți, un singur punct r? mane fix, necl?tinat de nici o catastrof? istoric?: geniul. Vechea Helad? a pierit de mult, dar geniul lui Homer, al lui Eschil sau al lui Platon a supravie?uit tuturor naufragiilor ?i va supravie?ui chiar dac? ultimul descendent al Greciei clasice va fi ?ters de pe suprafa?a p?mântului. Lumea medieval? a
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
uitând cu totul Cum c? lumea asta-ntreag? e o clip? suspendat?, ??-nd???tu i ?i nainte-i Întuneric se arăt?.. Astfel, Într-a vecinicei noapte pururea adânc?, Avem clipă, avem rază, care tot mai ?ine Inc?... Cum s-o stinge, totul piere, ca o umbr? -n Întuneric, C?ci e vis al nefiin?ei, universul cel himeric... " Simbol al cunoa?terii pure („obiect al intui? iei, nu al voin?ei" În viziune schopenhauerian?), luna este de aceea „st? pân-a m?rii
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
mai sc?zute" a cântecului cornului („Iar cornul plin de jale / Sun? dulce, sun? greu"). Luna este ?i În acest caz că o divinitate care ocrote?te sufletul Îndr? gosti?ilor: „ Se tot duc, se duc mereu, Trec În umbr?, pier În vale, Iar? cornul plin de jale Sun? dulce, sun? greu. Blându-i sunet se Împarte Peste v?i Împr??tiet, Mai Incet, tot mai Incet, Mai departe... mai departe... ". Desenate de lumina lunii ocrotitoare („Luna-n urm???ine straj?"), aceste
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
e „vecinic? trecere", „stol de cocori" pierzându-se În „Întinsele / ?i necuprinsele / Drumuri de nori", „floare de crâng" ce „trece" ? i se stinge" că ?i clipele vie?îi": „ Stele-n cer Deasupra m?rilor Ard dep?rt?rilor Pan? ce pier". (Stele-n cer) Alteori, acestui sentiment tragic al existen?ei umane -supuse sclipirii efemere a unei „candele" din cer -, i se substituie bucuria ?i speran?a Împlinirii visului de iubire. Configura?iile lirice ale spa?iului poetic uimesc prin frumuse
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
umane ?i asupra sentimentului iubirii. În poezia „La steaua", poetul a concentrat „mecanică luminii stelare" „pentru a da iubirii, chiar stinse, orizontul supremei (dar ?i amarei) omolog?ri cu mi?carea corpurilor cere? ți": „ Tot astfel când al nostru dor Pieri În noapte-adânc?, Lumina stinsului amor Ne urm?re? te Inc?”. Distan?a cosmic? se metamorfozeaz? În poezia eminescian? Într-un „departe l?untric" : asemenea str?lucirii Îndep?rtate a stelei care mai lumineaz? cerul ?i dup? ce „icoana" ei s-
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
se metamorfozeaz? În poezia eminescian? Într-un „departe l?untric" : asemenea str?lucirii Îndep?rtate a stelei care mai lumineaz? cerul ?i dup? ce „icoana" ei s-a stins, iubirea Inc? mai vibreaz? În sufletul poetului chiar dac? această a pierit „În noapte-adânc?". Toate semnifică?iile pe care le cumuleaz?, În contextul poeziei, acest topos poetic demonstreaz? Inc? o dat? c?? ?i În poezia „La steaua" „fragmentul trimite la totalitate, la lumea macromotivelor tipic eminesciene ?i major romantice" „Lumin? din lumin
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
macromotivelor tipic eminesciene ?i major romantice" „Lumin? din lumin?", „vastitate f??? hotar", str??? tând infinitul spa?iilor, inundând „v?ile de haos" cu str?lucirea razelor sale, Luceaf?rul este În poezia lui Eminescu steaua a ??rei lumin? nu va pieri niciodat?, Întruchipând Ideea, esen?a metafizic? a luminii, simbol al spiritului divin „destinat s? se Întrupeze cu lumina să pur? În geniu". În mijlocul miilor de stele sortite pieirii, Luceaf? rul e rază de lumin? desprins? din fuiorul ve? niciei: „ Un
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
preș?rate pe pânză cerului („Stelele nasc umezi pe bolta senin?"), b?tând, preschimbate În gânduri, la poarta ve?niciei („Pref? cute-n stele de-aur merg pân'la-a veciei u??") sau arzând În dep?rt?ri pan? ce pier („...ard dep? rt?rilor / Pan? ce pier"), stelele sunt În poezia eminescian? metafore ale luminii. Semnifică?iile acestui topos poetic sunt multiple: s?la? al sufletelor, Întruchipeaz? efemerul existen?ei umane sau dimensiunea absolut? a genului. Privite ca elemente ce
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
umezi pe bolta senin?"), b?tând, preschimbate În gânduri, la poarta ve?niciei („Pref? cute-n stele de-aur merg pân'la-a veciei u??") sau arzând În dep?rt?ri pan? ce pier („...ard dep? rt?rilor / Pan? ce pier"), stelele sunt În poezia eminescian? metafore ale luminii. Semnifică?iile acestui topos poetic sunt multiple: s?la? al sufletelor, Întruchipeaz? efemerul existen?ei umane sau dimensiunea absolut? a genului. Privite ca elemente ce configureaz? liric peisajul eminescian, uimesc prin frumuse
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
Vântul Răzbunării, Kamikaze. Iar Kamikaze a ridicat valurile unui taifun uriaș, cu valuri mai mari decât Marele Zid. Iar valurile uriașe nu s-au potolit până când Întreaga flotă mongolă nu s-a scufundat și toți marii războinici ai Asiei au pierit. Nimeni n-a putut pune piciorul pe acele țărmuri blestemate. Și acum, dintr-acolo mai pleacă doar corăbiile temuților pirați... care jefuiesc ținuturile de răsărit ale Chinei. - Cine sunt luptătorii negri? - Luptătorii negri? - Ai spus ceva despre luptătorii negri. Cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
focului, de unde putea studia reacțiile lui Oană. Acceptase să-l găzduiască pe străin În satul lor, fiindcă așa voise Djordjic, iar Djordjic fusese un mare luptător. Fiica lui Îl moștenea. Fusese căsătorită cu unul dintre frații lui Mihajlo, dar acesta pierise cu doi ani În urmă, când achingiii năvăliseră pe Valea Moravei, ucigând și dând foc tuturor satelor. Puțini săteni scăpaseră atunci, fugind În pădure. Soțul Jovankăi Încercase să lupte, dar fusese doborât de un achingiu din goana calului. Mihajlo Învățase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ungară, urmărirea moldovenilor prin munți era imposibilă. Încercaseră de câteva ori, dar nici unul dintre cavalerii porniți pe urmele călăreților lui Ștefan nu se mai Întorsese. Oastea Începuse să murmure. Aceasta nu era bătălia la care se așteptase. Două mii de războinici pieriseră doar În neîncetatele hărțuieli, fără a pricinui nici o pagubă oștirii moldovene. De altfel, nimeni nu știa unde s-ar putea afla acea oștire. Drumul ungurilor continuase cu pierderi grele În fiecare zi. În dimineața de 14 decembrie, ajunseseră În târgul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]