5,297 matches
-
o sută de mii de oameni veniți la Alba Iulia din toate ținuturile transilvane, bănățene, maramureșene și ungurene, trăind alături de ei bucuria visurilor împlinite. Iată cum evoca marele eveniment: ,,Am fost și eu în mijlocul imensei mulțimi, aclamând cu delir pe suveranul întregitor de neam care venea în fruntea gloriosului cortegiu, călare, având la dreapta, pe regina Maria, iar la stânga, pe generalul Berthlot. Însuflețirea și entuziasmul populației nu mai aveau margini. O zi mare și neuitată tuturor celor ce au avut, atunci
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3042]
-
noastre teritoriale, ca să câștige prin războiul de uriașe jertfe și nespuse sacrificii, dobândirea acestor revendicări, să răsplătească umilințele unei robii milenare, ca să afirme prin atitudinea sa de înaltă conștiință și exemplară demnitate românească la Conferința de Pace, temeiul drepturilor noastre suverane”48. Ca ministru, Alexandru Lapedatu a întreprins sau patronat, singur sau în colaborare, numeroase instalări de monumente publice. Astfel, împreună cu Constantin Moisil, director al Arhivelor Statului, a înregistrat cu bucurie finalizarea busturilor celor doi istorici Bogdan Petriceicu Hașdeu și Dimitrie
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3042]
-
și care are grijă să se înarmeze împotriva rivalilor care vor să i‑o dispute. Pe de altă parte, afirmă Celsus, credința în existența diavolului nu este decât o variantă nelegitimă, alterată, a vechilor mituri care descriu confruntarea dintre zeii suverani și anumite grupuri de zei rebeli, ca de exemplu, Cronos, zeii și Titanii, în mitologia greacă, sau Horus și Osiris, în mitologia egipteană (ibidem). Astfel, creștinii imită o lume anterioară, religia lor nu aduce nimic autentic. Culmea ridicolului rămâne totuși
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
este condamnat să rămână o victimă care are puterea să se împotrivească mai mult sau mai puțin timp suprimării sale bine organizate. Va reuși numai fratele lui Matei Popa, Visarion, care, având un acut sentiment al autoconservării și un dispreț suveran pentru tot ce nu-i aduce profit, izbutește să evadeze din lagărul socialist, devine capitalist de succes și își finanțează și fratele care continuă să creadă că lumea se poate îndrepta prin demascarea necinstei. Ca toate celelalte romane, și acesta
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285979_a_287308]
-
două perspective realiste: teoria balanței de putere și cea a tranziției hegemonice, precum și două perspective de orientare neomarxistă: teoriile imperialiste și cele cu privire la comerțul internațional. Deși diverse teorii realiste diferă în ceea ce privește predicțiile, exponenții acestora împărtășesc o serie de supoziții: Statele suverane se comportă rațional în vederea promovării securității, puterii și prosperității lor într-un sistem anarhic, caracterizat de lipsa unei autorități legitime supreme care să reglementeze dispute și să asigure aplicarea convențiilor încheiate între state; anarhia și incertitudinea cu privire la intențiile actuale și
RELATII INTERNATIONALE by Daniel Biró, Stanislav Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1528]
-
sau în caz de urgență, posibilitatea alimentării etc. în care aeronavele străine vor putea folosi teritoriul național pentru survol, aterizare, decolare ș.a.m.d. Făcute de obicei pe bază de reciprocitate, regimurile internaționale se stabilesc de comun acord de către actorii suverani interesați de o anumită problemă pentru a reglementa interacțiunea în mediul anarhic. Lipsa autorității centrale face ca reglementarea să poată fi posibilă doar prin acceptul părților asupra celor stabilite și cooperarea în urmărirea lor. Pentru construirea unui regim internațional este
RELATII INTERNATIONALE by Radu-Sebastian Ungureanu () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1522]
-
ar fi părut că ține de gândirea utopică, dar Raymond Aron a fost sensibil la pericolul pe care „neputința resimțită de cei mulți” îl prezenta pentru ordinea democratică. Pentru el, acest fapt favorizează succesul unei foarte tenace „mitologii a elitelor suverane și clandestine” (Aron, 1960, p. 278). Precaritatea elitelor democratice Un alt autor care s-a preocupat de raporturile dintre elită și democrație este Karl Mannheim (1893-1947). Ca și Schumpeter, el constată decalajul dintre doctrina clasică a democrației și realitatea empirică
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
și pentru eliberarea acestora întru transcendență își oferă sacrificiului sinele înnobilat printr-o dragoste ce se coboară spre a înălța. Misticul iubirii revărsate este dispus să suporte presiunea neînțelepciunii întunecate și a grotescului instictual, a răutății primare și a viciului suveran. Această jertfire dăruiește oamenilor imanentului dragostea insulară ce se deschide pentru și printre ei ca unică fereastră spre libertatea unei iluminări încă posibile. Prin exemplul verticalității sale, misticul luminos deschide o breșă de sfințenie în omogenul banalului social, un vârtej
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
urcă pe o scară ce coboară, se perfecționează în tehnica neantizării altor personalități degradându-și spiritul și obligându-l la descendența către suburbiile ontice. Reflectându-se în oglinda conștiinței, privirea lui ratează surprinderea neomenescului ce irumpe din lăuntric și întunecă suveran chipul părăsit de seninătate. Această nesesizare a erorii în care structura interioară proprie este ancorată susține perseverarea și progresul negativității individuale. Conceptual, eroarea sau greșeala este corelată planificării, calculului elaborat. Prin urmare, a te afla în eroare înseamnă, cel mai
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
înghiți până la urmă toate iscodirile minții. Omul lipsit de Dumnezeu descoperă blestemul pământului, pe care cetatea lui Cain n-a știut să-l răscumpere vreodată. Revelația deșertăciunii poartă cu sine apăsata conștiință a netrebniciei; în absența unui Dumnezeu iubitor și suveran, cele mai sublime acte de umanitate se irosesc în neantul definitivei uitări. Harta desenată de gesturile noastre zilnice nu imprimă decât imaginea deșertului; ariditatea nisipului măsoară trecerea timpului cosmic; existența nu pare să aibă decât o consistență granulară. Când oftăm
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
salveze literele romane. Boethius, fiu al unui consul roman, cu studii la Atena, prinț al Senatului sub Teodoric, a fost ultimul traducător din greacă în latină al operelor filosofice; el își scrie, chiar în întunericul închisorii în care îl aruncase suveranul ostrogot, Consolarea filosofică, operă în versuri și proză. Ca și în tratatele sale de aritmetică și de teorie muzicală sau în traducerile din Aristotel, aici el a cules, pentru secolele ce urmau, tot ceea ce se putea aduna din știința și
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
vizigoții în Spania, maurii în Africa, longobarzii în Italia, avarii și slavii în Balcani, perșii în Asia. Această grea moștenire n-a permis epigonilor săi să-i ducă la bun sfîrșit grandioasele proiecte de restaurare a Imperiului, așa cum le gîndise suveranul ilir. Mereu în defensivă, Iustin II, apoi Tiberiu, Constantin și Mauriciu s-au străduit, pînă în primii ani ai secolului al VII-lea, să mențină imperiul în limitele fixate de lustinian și, în acest sens, bătăliile cele mai grele le-
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Leon III îi replică, rupînd de jurisdicția Romei, pentru a le alipi patriarhului Constantinopolului, diocezele bizantine asupra cărora papa își mai exercită încă influența spirituală: Calabria, Sicilia și Italia. El trimite chiar și o flotă pentru a-l acosta pe suveranul pontif, dar ea este împrăștiată de furtună. Patriarhul Germanus, care refuză în 730 să aprobe un edict împotriva icoanelor, este demis. Odată cu Constantin V, fiu și succesor al lui Leon III, persecuția ia amploare și un caracter feroce. Sprijinit de
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
pătruns în Roma și supus Papalitatea, Carol răspunde apelului noului pontif, energicul Adrian I, își alungă soția, fiică a regelui longobard, traversează Alpii și cucerește Pavia și Verona. Didier este aruncat în închisoare, în timp ce fiul său fuge la Bizanț și suveranul franc își pune coroana de fier a regilor longobarzi. Stăpîn al Italiei de Nord, el îi încredințează stăpînirea fiului său Pepin și creează aici o nouă nobilime, francă. Cucerirea teritoriilor așezate în nordul și estul Galiei vor cere mai mult
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
regilor longobarzi. Stăpîn al Italiei de Nord, el îi încredințează stăpînirea fiului său Pepin și creează aici o nouă nobilime, francă. Cucerirea teritoriilor așezate în nordul și estul Galiei vor cere mai mult timp și eforturi, fie și numai pentru că suveranul franc nu dispune de o armată permanentă. Într-adevăr, dacă toți oamenii liberi sînt, în principiu, obligați să-și îndeplinească serviciul militar, obligativitatea nu-i privește, de fapt, decît pe proprietarii de terenuri singurii care pot să plătească și să
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
francilor pînâ și cea mai mică rezistență. Încă de la instalarea sa pe tronul Sf. Petru, el a recunoscut protectoratul lui Carol. In schimb, acesta nu și-a precupețit sfaturile spirituale, povățuindu-1 să trăiască cinstit și să respecte canoanele bisericești, lăsîndu-i suveranului franc grija de a asigura apărarea Sfîntului Scaun și propagarea credinței creștine. Altfel spus, ca pe vremea lui Constantin, Carol cel Mare se consideră "episcopul dinafară", nelăsîndu-i pontifului decît sarcini spirituale. Leon III se afla, le altfel, în neputința de
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Corbiei Adalhard și fratele acestuia, Wala, îl vor trimite la Roma pentru a fi încoronat și uns împărat de către Pascal I (823), ca și cum titlul imperial era legat de această dublă ceremonie și nu putea fi conferit decît în Italia, de către Suveranul pontif. Această voință de unificare trebuia neîndoielnic să se lovească de rezistența celor ale căror interese erau, prin aceasta, lezate. A fost vorba, mai întîi, de nepotul Împăratului, regele Italiei, Bernard, care, împins din urmă de uni nobili nemulțumiți și
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
intact și predispus a-și extinde dominația către estul Europei. Domnia lui Otto I cel Mare începe printr-o luptă fără milă a regelui saxon, cu ajutorul episcopilor și marilor abații regale, împotriva acelor duci care nu acceptă reconstituirea unei puteri suverane. Mai multe revolte izbucnesc astfel, revolte pe care, întotdeauna, Otto reușește să le înăbușe: atunci anexează coroa nei Saxonia, fracționează Lorrena și două ducate și instalează în fruntea marilor principate teritoriale laici și ecleziastici din propria sa familie. Persistența pericolului
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
apoi, după domnia lui Conrad II (1024-1039), fondator al unei noi dinastii numită "salică", de fapt francă, și după aceea a fiului său Henric III (1039-1056), abia odată cu Henric IV (1056-1106) izbucnește conflictul cu Papalitatea, în timpul întregii minorități a tînărului suveran (la moartea tatălui său, el nu avea decît 6 ani) și a regenței maniei sale, Agnès de Poitiers, Papalitatea a avut mînă liberă să treacă în fapt la tendințele reformiste, în timp ce cardinalii au avut posibilitatea de a-i desemna drept
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
regală", face din el "alesul lui Dumnezeu", ceea ce-i conferă un imens prestigiu speculat de clericii din anturajul său Abbon, abate de Sully-sur-Loire, și, mai ales, Suger, abate de SaintDenis -, care pun primele fundamente ale unei teorii asupra puterii regale suverane și independente de Imperiu. În secolul al XII-lea, doi suverani vor întări puterea și autoritatea monarhiei franceze. Ludovic al VI-lea cel Gros (1108-1137) își petrece cea mai mare parte a domniei luptînd împotriva seniorilor-bandiți din Ile-de-France și din
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
unui conciliu reunit la Clermont, pe domeniile contelui de Toulouse, papa Urban II își face publică intenția de a organiza recucerirea Pămîntului Sfînt de la păgîni. Cu cîteva luni mai devreme, cu prilejul altui conciliu ținut la Piacenza, în martie 1095, suveranul pontif primise o solie bizantină venită să-i ceară ajutorul împotriva necredincioșilor, "în numele apărării Sfintei Biserici". Trimisul Basileului nu se sfiește să zugrăvească tabloul în culori și mai sumbre, anume pentru a smulge Papei adeziunea, pe care acesta din urmă
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Italia de Sud, Frederic II începe să pună orașele din nordul și centrul peninsulei sub autoritatea agenților săi. Din nou excomunicat de Papă în 1239, el trebuie să țină piept revoltei orașelor toscane și mai ales Ligii Lombarde, susținută de suveranul pontif, care predică împotriva Împăratului o adevărată cruciadă. Un război aproape permanent și de o cumplită cruzime se instalează astfel în peninsulă, opunîndu-l pe Frederic și partizanii săi ghibelini cetăților guelfe și Statului pontifical pe care-1 domină parțial suveranul Hohenstaufen
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
III Gură-Strîmbă, care începe în 1102, marchează ultimul efort al dinastiei Piast de a jugula tendințele centrifuge care înving, în cele din urmă, în regat. Boleslav reunifică țara, o mărește cu Pomerania cucerită de împărat și impune feudalilor autoritatea sa suverană. Însă, împărțirea pe care el o hotărăște între fiii săi, fiecare administrînd o provincie și trebuind să recunoască suzeranitatea celui mai mare ("senioratul"), nu duce decît la adîncirea separatismelor. Senioratul, titlu mai mult onorific decît real, trece de la un ducat
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
rigidă piramidă, consecință a unei paralizii aproape complete a schimburilor, era în foarte mare parte mitică. Sub această formă caricaturală, ea nu a existat cu adevărat niciodată, nici măcar în vremea sumbrelor atacuri sarazine și normande, cînd, după renașterea carolingiană, autoritatea suverană s-a fărîmițat într-un mozaic de centre investite cu putere, în fond slabe și contestate. Această imagine este cu atît mai puțin corectă începînd cu secolul al XI-lea, cînd orașele devin polul dezvoltării economice și culturale. Sigur că
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
pe Mesia: „Doamne, Stelaru Cristoase,/ Sub banca din parc mai e loc/ Și pentru obositele tale oase”. Altfel spus, invarianta particularizantă a lirismului lui S. e un cabotinism ingenuu. Autoportretizându-se ca haimana, ca golan, poetul o face cu un orgoliu suveran și întrebuințează, vorbind despre sine, pluralul majestății: „Noi, Dimitrie Stelaru, n-am cunoscut niciodată Fericirea,/ Noi n-am avut alt soare decât Umilința”. Asemenea lui Al. Macedonski, dintre „poeții blestemați” autohtoni, autorul Orei fantastice trăiește, tot timpul, cu sentimentul valorii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289917_a_291246]