4,340 matches
-
o găleată, Gertie și Ludmila adunau paharele de bere. Era timpul să plec. Scuze că te deranjez, amice... Fără nici o tragere de inimă, l-am Împins mai Încolo pe Anton. Scoase un geamăt cu iz de alcool, făcând niște gesturi complicate cu mâna. — Ai nevoie de ajutor? Până la urmă reuși să se descheie la gât. Dar, scărpinându-și ceafa, spuse ceva ce arăta că m-a Înțeles greșit: — Nu, la naiba. Cel mai bine e să lucrezi singur. Deși, dacă era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
refereai la oamenii care se deghizează Într-un fel sau altul. Dora se Întoarse spre fereastră. Mi-am dat seama că ar fi trebuit să-i zic numele meu adevărat. Dar cu cât ne Întâlneam mai des, cu atât se complicase mai tare toată treaba. Și apoi, când făcuse ea acele speculații referitoare la literele din numele meu, devenise de-a dreptul imposibil să-i mai zic. Nu, nu aveam cum să neg că, de fapt,„Anton“ era numele meu. Deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Manetti zâmbi, mai puțin reținut, de data aceasta. Spuneți-mi, vă rog, ar putea fi acest obiect unul din motivele vizitei dvs. , domnule Knisch? Am ridicat din umeri. — Vă rog, luați-l. Orice ar fi, nu face altceva decât să complice schema pe care tocmai am schițat-o. Dădu din cap În direcția cioburilor. Înțeleg, Însă, că acest cuțit nu e singurul lucru pe care-l căutați. Pot să vă-ntreb de ce vi se pare atât de interesantă reproducția aceea după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
să ung ghidoanele de lemn. Mi-am aranjat chiar și șaua, ca să nu mai scârțâie. Eram pe puctul de a Închide magazinul când sună telefonul - cinci țârâituri lungi Înainte să răspund. Numele nu au nici un rost, dar pentru a nu complica lucrurile, persoanei de la capătul liniei o să-i spun În continuare Felix Karp. Dându-și demisia, a plecat la Copenhaga pentru a rezolva o „problemă personală“ cu Cancelarul Sănătății. Având impresia că-l aud cum se oprește ca să-și aprindă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
pe când era copil. Înăuntru era ca Într-un mic muzeu. Vizavi de ușa de la intrare era o imensă fotografie Înrămată a unei femei cu naționalitate incertă, cu spatele Întors spre privitor pentru a expune cât mai bine tatuajul cu detalii complicate de pe trupul ei. Era o miniatură otomană. Arăta ca o scenă dintr-un banchet, cu un acrobat ce mergea pe deasupra capetelor mesenilor pe o frânghie Întinsă de la un umăr la altul. O astfel de miniatură tradițională tatuată pe spatele unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
televizoare din anii cincizeci. Barnes Îi puse În temă cu faptul că anumite echipamente, printre care și tuburile cinescoape, nu se comportă bine În atmosferă de heliu. La Începuturile habitaturilor subacvatice, tuburile erau Înlocuite zilnic. Acum dispuneau de un sistem complicat de protecție și acoperire - de unde și aspectul voluminos. Lângă Chan se afla o altă femeie, Jane Edmunds, pe care Barnes Ie-o prezentă ca fiind arhivarul echipei. — Și ce face un arhivar? se interesă Ted. — Subofițer clasa I, procesare date
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Întrebă Barnes. Norman Își zise: „Barnes e depășit de situație. Este iritabil pentru că-i este teamă; nu se simte În largul lui“. — Nu, Hal, interveni Ted. Pur și simplu, Începe de la un nivel accesibil. — Păi atunci, ce să ne mai complicăm, conchise Barnes. Dumnezeule, am contactat un extraterestru care ne spune că-l cheamă Jerry. — Hal, să nu ne grăbim să tragem concluziile.. — Poate că are și un nume de familie, spuse Barnes, plin de speranță. Cum credeți că o să sune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
sus nu sunt niște copii, ci un medic rezident, un software developer, un asistent universitar, un patron de firmă IT și câțiva studenți, la o seară de jocuri. Adunați în jurul unei planșe de joc, cu scheme de deducție care se complică la fiecare tură, atenția încordată la maximum, ei încearcă să dezlege misterul unei crime din jocul Cluedo. Monopoly nu mai este la modă Din ce în ce mai vizibile pe rafturile supermarketurilor sau librăriilor, jocurile de societate, una dintre distracțiile preferate ale familiilor europene
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
a argumentelor; râsul său molipsitor, Îmi repetă persuasiv și tenace că tomul său și vechea noastră camaraderie pretind de la mine să scriu un cuvânt Înainte. Orice protest e zadarnic. De guerre lasse, mă resemnez să Îmi Înfrunt Îndemânatica Remington, confidentă complice și mută a atâtor escapade celeste. Când huzuream În fotoliile vreunui Pullman, sau mă lăfăiam sceptic În băile de nămol din unele cazinouri mai mult sau mai puțin termale, modernele constrângeri exercitate de bănci, bursă și turf nu m-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
zone economice erau exploatate în comun și accesibile tuturor membrilor comunității. Exploatarea lor se făcea după reguli stabilite la nivelul comunității și monitorizate și impuse de către adunarea obștească. Sistemele de reguli erau diferite de la o obște la alta, ceea ce a complicat foarte mult încercările ulterioare de stabilire a unei ordini juridice la nivelul întregii zone a Vrancei (Stahl, Serafim, 1939). Totuși, sistemul de reguli era funcțional datorită particularităților grupurilor implicate. Pentru a fi eficiente, regulile trebuiau stabilite ținând cont de particularitățile
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Şerban Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1820]
-
a drepturilor de acces. Astfel, în satul pastoral, resursele principale erau pădurea și izlazul, iar exploatarea se făcea în comun, în funcție de putere și nevoi, prin defrișare și închidere în folos propriu. În cele mixte, regulile de exploatare încep să se complice, limitându-se la un număr redus de porțiuni cu acces egal: apar regulamente sătești de muncă în ritm comun, arat în același sens, asolament forțat. În satele agricole, toate zonele devin terenuri de exploatare agricolă, iar izlazul dispare (Stahl, 1944
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Şerban Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1820]
-
și a dispărut câteva minute. Avea astfel de tăceri, ca și când n-ar fi auzit răspunsul. - Și la cei care te apără nu te gîndești? reluă el apoi. Ai să vrei să scrii o nouă carte, crezi că n-o să fie complicat s-o publici? Cu Întâlnirea din Pământuri ai nimerit pe o fază romantică, încă estetică, cu toate că ai văzut cum ai fost primit. Acum faza romantică s-a încheiat. Ce-ai să faci? Avea dreptate. El mă întîmpinase la radio, unde
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
-o: era ca și în clipa când îmi luase ochelarii de la ochi (gravă și intrepridă în același timp, cum se gândise ea într-o secundă ce trebuie să facă, să-mi scrie acel bilet fără să bănuiască colegul ei ceva) complice și neliniștită... Acum aceeași neliniște îi cutreiera ochii ei mari: da, ai venit și ce-o să fie? Ce ni se întîmplă? Cine suntem noi doi?... I-am sărutat mâna și am intrat. Locuia într-un apartament atât de frumos cum
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
așa cum par. Lui Carrie Allen nu i-a plăcut niciodată Woodbury. Trăgea întruna de Jack să se mute la Londra, dar lui îi plăcea aici. — Vorbești de parcă ai fi pe jumătate îndrăgostită de el, Stevie. Stevie îi aruncă o privire complice lui Fran. Știau amândouă care era adevărul. Stevie nu se căsătorise pentru că era îndrăgostită de cu totul altcineva - de tatăl Francescăi. Și lucrul ăsta o scotea din fire pe mama lui Fran de vreo treizeci de ani încoace. Fiindcă tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Fran privind în urmă, având pe deasupra avantajul că o îndepărtau de mama ei și de dorința ei sufocantă de a o proteja. O dorință izvorâtă, bănuia Fran, nu din dragoste maternă, ci din teama că fata ar putea să-i complice și mai mult existența. După ce-i făcuse lui Fran onoarea imensă de a-i da viață, mama ei se așteptase ca fiica să nu-i mai ceară nimic altceva. Tatăl ei fusese cel care îi adusese încântare și bucurie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
era deja pe picior de plecare când își aminti de sticla de whisky ascunsă în poșetă. Ar trebui să i-o dea înainte să se întoarcă maică-sa. Era Macallan, marca preferată a tatălui ei. I-o întinse făcându-i complice cu ochiul. Ia doar o gură acum pentru că altfel mama o să te miroasă imediat. Știi ce nas de câine-lup are. Ralph atacă sticla plin de entuziasm. — Minunat. Maică-ta a ascuns tot alcoolul. Ai crede că sunt un bețivan nenorocit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
pe Henrietta cu firea ei responsabilă și conduita de cercetaș. Dar iată că Fran era cea care stătea aici, în acest budoar în alb și albastru, așteptând să afle dacă bețișorul pe care tocmai urinase avea să-și schimbe culoarea, complicându-i astfel viața peste măsură, sau dacă avea să aducă singurul ton de galben din încăpere. Dumnezeu, care participase fără îndoială la un curs cu tema „Să colorăm frumos“, alese varianta care se asorta cu ansamblul. Bețișorul se făcu albastru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
nu vrea să audă, așa că se dă de ceasul morții încercând să ia o hotărâre. Ce prostie. Ar trebui să țină minte sfatul pe care i l-a dat tatăl ei. Nu minți niciodată. Iar dacă o faci, nu te complica. Înfloriturile sunt cele care te dau de gol. — Aha, spuse Jack, ascunzându-și o urmă de zâmbet. Felicit-o din partea mea. Deși poate o să am ocazia s-o fac chiar eu. O văd des prin oraș. — Oh, nu, se panică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
ofensată. Dimpotrivă, când și-a revenit din uimire, a consimțit imediat. Probabil, dintre prostiile pe care le-am făcut, aceasta e cea mai greu de explicat. Nimic nu mă împiedica să încerc s-o cuceresc pe Livia fără să mă complic cu o căsătorie. De aceea nici nu mai încerc să caut motivele. Din câte îmi amintesc am mai avut o mică ezitare în ultimul moment și mi-am găsit un pretext: că vreau să-l anunț pe tata de intenția
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
decât mine. Nimeni n-a pus atâta zel nesăbuit în a-și da dreptate lui însuși și în a se distruge. Trebuie să mai spun că pe femei nu le-am obosit niciodată cu insistențele ori cu geloziile mele. Nu complicam inutil lucrurile și am avut față de dragostea trupească o îngăduință paradisiacă. Mi se părea actul cel mai intelectual cu putință; și puțin mă interesa că mărul pe care l-a dat șarpele Evei a fost poate putred. Dar mi-a
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
la închisoare îndesînd cârpe între bocanci și pielea jupuită. La Belle Arte pierdusem un examen numai fiindcă mă încăpățînasem să pretind că orice sculptor ar trebui să sufere de agalmatoremafobie, adică de teama că statuile vor vorbi. Întâlnisem acest cuvânt complicat pe lista fobiilor, îmi plăcuse cum suna și mă străduisem să-l învăț. Susțineam că eu aș fi ales candidații la Belle Arte întrebîndu-i un singur lucru, ce părere au despre agalmatoremafobie. Celor care ar fi considerat-o o boală
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
un european în confruntarea cu un japonez? Sau, mai bine zis, ce îi face pe ei atât de altfel, din acest punct de vedere? Desigur, există niște explicații care îți apar imediat drept evidente și care țin de codurile lor complicate de relaționare interumană: a nu spune niciodată "nu", în mod direct (este fascinant să urmărești parafrazele arborescente la care se dedau vânzătorii japonezi puși în situația de a admite că nu știu sau nu te pot ajuta cu ceva), a
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
dibace fluierături printre dinți (exersate îndelung pe stadioane) și la sugestii sexuale (mai vagi sau mai concrete, după caz), exprimate într-un limbaj frust și acompaniate de inevitabile răgete cacofonice, traducând râsul proletar. În câteva rânduri însă, lucrurile s-au complicat: au intervenit pipăieli, atingeri libidinoase pe păr, pe sâni sau pe coapse. Cine n-ar putea recunoaște, în această flatantă eboșă, pe marele artist al șantierului, pe semizeul schelelor și al macaralelor, pe muncitorul constructor? Copil fiind, jungla de asfalt
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
baie". Da. Da!!! Este adevărat. O, acum îmi dau seama. Zeii japonezi, miriadele de duhuri luminătoare, își vor fi petrecut, cu siguranță, ziua a șaptea în cadă. Cada este locul sfânt, singurul în care japonezul cunoaște destinderea completă. Ritualul este complicat, același de sute, de mii de ani. În fiecare seară, cada se pregătește, plină cu apă caldă. Alături, direct pe podea, faci duș. În cadă intri complet curat, închizi ochii și te deschizi păcii totale. Automat, gândurile se împuținează și
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
recopieri și simplificări succesive, vor ajunge să reprezinte transpunerea grafică a cuvântului cu sensul "apă" 水. Cum oricine a văzut, cred, reproduceri ale unor desene rupestre, nu este deloc greu să vă imaginați cum arătau primele ideograme. Bineînțeles, situația se complică în cazul exprimării sentimentelor sau abstracțiunilor. Aici, intră în joc părțile componente. Prin încărcătura semantică diferită pe care o poartă, ele permit acumularea unor sensuri care, unite, duc la stabilirea noului sens, atribuit ideogramei nou formate. Oricât de straniu ar
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]