8,653 matches
-
EminescuOpXI 135} prea confundă rolul unui Domn ereditar cu acela al unui prezident de republică. Cel dentîi nu poate fi în contrazicere cu sine însuși, căci prezidenții se schimbă, Domnii nu. Din punctul de vedere al partidului liberal țara e fericită îndată ce d. C. A. Rosetti e reversibil. Nimeni nu e mai înclinat de a confunda țara cu sine însuși decât un partid. Nu este tot acesta rolul Coroanei, care stă deasupra partidelor și pentru care suferințele amare ale populațiilor nu
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
sanctificaiu Săracul, Productul muncii salle cu dreptul prefăcendu-l În Corpul ș-al meu Sânge de viață dătătore Legat-am a mea Pace, Am întărit Credința, Am încălzitu Amorul, am îndulcit Speranța; Am consolatu pe Miser; am plâns tot proletarul; Am fericit în secoli pe făcetori de pace, Amenințat-am Crima; fruntat-am Hypocritul... (Din Mihaida, cântul I) Pădurea errorilor și a viciurilor. Dante rătăcit în aquea valle, întempină trei ferae allegoricae quae-l împedică d-a eși. Umbra lui Virgiliu i se arată
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
nu vor mai exista de loc școale rurale. Mai e constatat ca mortalitatea populațiunilor e foarte mare. Orașele dau îndărăt, satele stagnează, sărăcia populațiunilor române din țară e din ce în ce mai mare. Singura clasă înfloritoare e cea a patrioților. Iată dar starea fericită de lucruri lăudată de organele guvernului: bugetul cheltuielilor statului se urcă, importul din străinătate se urcă, mortalitatea se urcă, dar scad veniturile, scade esportul, scade populația, scad școalele, populația emigrează chiar în Bulgaria, ș-apoi să mai zici că țara
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
mântuire a sufletelor. Administrațiile, daca le-ar fi protejat, n-ar fi cerut nimic alta decât de-a servi bine statul. Partidele pe cari nu le-ar fi persecutat în retragerea lor ar dezarma înaintea unei politici pre cât de fericite pe atât de îndemînatece. Cetățenii cei buni ai tuturor partidelor și cari sânt în foarte mare număr s-ar simți onorați de-a secunda un guvern într-adevăr național în împlinirea misiunei lui patriotice. Iată cum înțelegea Thiers să aclimatizeze
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
Imperiului de originea funcționarilor cari-l serveau, fie bonapartiști, legitimiști, orleaniști sau republicani. Ba Imperiul ținea chiar îndeosebi ca să fie servit de funcționari încercați de sub guvernele vechi. Și, când republicanii voiau să accepte funcții sub administrația imperială, șeful statului se fericea de aceasta. Guvernul republican e mult mai strâmt în toleranța sa administrativă. Lui nu-i trebuiesc numai oameni dispuși a-i servi: nu, îi trebuiesc slugi, a căror origine să nu-i lase nici o îndoială. El taxează de suspecți pe
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
de ieri, de astăzi și de mâne sânt zvârcolirile ce preced moartea oricărui corp organizat, simptome cari anunță observatorului inteligent și nepărtinitor momentul fatal. În situația de-a afla noutăți asupra stării noastre de la "Romînul", noutăți cari l-ar face fericit pe el dacă ar fi adevărate, nu avem decât a le da confraților o asigurare modestă că nu sîntem ajunși în poziția bolnavului imaginar al lui Moliere, ca să devenim ipocondri când medicii foii oficioase fac diagnoza lor pe cât de falsă
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
advocați și profesori tineri cari, întru cât privește trecutul lor politic, s-au deslipit unii de partidul conservator, alții de fracțiune. Liberalii independenți făceau opoziție crâncenă guvernului pe toate terenurile; "Steaua Romîniei" îmbogățise dicționarul presei din opoziție cu multe locuțiuni fericite pentru a însemna activitatea acelui partid estrem de periculos care ne guvernă. Natura partidului roșu se împrumută lesne oricării pene ce are înclinație de caracterizare. Sutele de oameni fără profesie hotărâtă din cari e recrutat partidul, conivența lesne stabilită între
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
France Culture este postul care îmi acompaniază insomniile pasagere. Ora 04.45: nu pot dormi, citesc și ascult respirația nopții, muzica în surdină. Deodată, se aude Ciocârlia, muzica solară, puternică, inconfundabilă. Lacrimi de dor de casă. Sunt trist, obosit, dar fericit în același timp, atât de fericit că am putut trăi acest sentiment de redescoperire a propriei mele identități. Noi achiziții la Marche aux puces, paradisul meu genevez: "Oratoriul de Crăciun" de Bach, și "A Noua" a lui Beethoven, în interpretarea
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
acompaniază insomniile pasagere. Ora 04.45: nu pot dormi, citesc și ascult respirația nopții, muzica în surdină. Deodată, se aude Ciocârlia, muzica solară, puternică, inconfundabilă. Lacrimi de dor de casă. Sunt trist, obosit, dar fericit în același timp, atât de fericit că am putut trăi acest sentiment de redescoperire a propriei mele identități. Noi achiziții la Marche aux puces, paradisul meu genevez: "Oratoriul de Crăciun" de Bach, și "A Noua" a lui Beethoven, în interpretarea lui Von Karajan. Un franc elvețian
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
pomi fructiferi, arbori seculari) se transformase la rândul ei într-o rezervație de faună și floră de la moartea soțului, survenită pe la jumătatea anilor 80. Am devenit pe neașteptate stăpânul acestui domeniu romantic, în care elementele naturii se combinau atât de fericit. Sarcinile mele constau în a tăia iarba, a strânge frunzele grase ale arțarilor ce acopereau toamna pajiștea cu o platoșă vegetală care refuza să putrezească. Sau trebuia să plantez primăvara mai multe straturi cu mușcate, un ritual pe care Madame
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
sfârșitul muncii, sunt tare mândru de opera mea: câteva brazde reavăne ce aduc cu un mormânt proaspat săpat (imagine tristă, dar chiar așa arătau!), populate de plăntuțe firave de salată ce nu cred că vor supraviețui frigului de peste noapte. Sunt fericit. 26 martie 2002 Observația amară a rusului promotor al "occidentalismului", Aleksandr Herzen, la sfârșitul "memoriilor" sale: "După ce am rătăcit printre străini, observându-i de aproape, am încetat să caut în ei pe ai mei și m-am dezvățat nu de
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ca și cum s-ar fuma într-o parfumerie de lux din Paris. Nu este prima mea experiență de acest gen pe care o am, dar în seara aceasta am sentimentul reconfortant (oare de ce scriu "reconfortant"?) că în mod evident nu sunt fericiți. După câteva ore, un aer de plictiseală, de lehamite, de uzură a contactului uman domină atmosfera. Adunarea se "sparge" în jur de ora 22, bogații dispar în fum de Porsche și Aston Martin după câteva îmbrățișări grăbite ce țin loc
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Bravo! Dumitale ești singurul talent adevărat! Ai câștigat!... Îți dau nu o jumătate, ci întreg tezaurul. Și, așa cum ți-am promis, fata. Și te asociez la tron. Să rămâi la Curtea mea. Să trăiești ca-n sânul lui Avraam!... Sunt fericit c-am reușit să te cunosc. Meriți toată lauda! ... Cum era tabloul? Timur Lenk era înfățișat călare, pe un cal alb, privit din partea dreaptă spre a nu i se vedea nici cicatricea, nici umărul stâng mai ridicat decât celălalt cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Peste hărțile cadastrale făcute de topografii austrieci. Completate și corectate, deceniu după deceniu. Mi-au dat copie după registrul agricol din 1914-1918. Legalizate. Parafate. Cu informații confirmate și de martorii mei de-aici din sat, de la Chișoda. Înseamnă că sunteți fericit! De ce ? Fiindcă v-ați primit dreptul de proprietate: 30 de ha de teren, aici, lângă oraș, e o avere acum... Pe dracu fericit... De ce? Păi, cei ce l-au stăpânit, după 1989 până de curând, încă-mi pun bețe-n
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
izbândesc eu, o s-o facă băiatul, cu alți specialiști, el să devină doar acționar... Fiindcă nu-și lasă activitatea de universitar... Emilian Neda tăcu... Apoi, își aminti de ceva și zise: Mă întrebați dacă-s fericit?... Eu n-am fost fericit niciodată... Toată viața mea a fost o luptă, o zbatere. Dar cred în fericire și fericirea înseamnă să le aduci bucurii și celor din preajmă. Așa, bunăoară, am fost fericiți câteva ore... Fericirea cred că-nseamnă libertatea și capacitatea de-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
zise: Mă întrebați dacă-s fericit?... Eu n-am fost fericit niciodată... Toată viața mea a fost o luptă, o zbatere. Dar cred în fericire și fericirea înseamnă să le aduci bucurii și celor din preajmă. Așa, bunăoară, am fost fericiți câteva ore... Fericirea cred că-nseamnă libertatea și capacitatea de-a face ceea ce-ți place fiindcă atunci dai și randamentul maxim... Bineînțeles că în acest "ceea ce-ți place" se mai include o condiție esențială, care-i scrisă în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Câmpulung, în viața lui Bițu s-au mai întâmplat două evenimente esențiale. Corina a adus pe lume un bebeluș: Florin. Avea năsucul și gura mamei. Dar culoarea feței și părul negru; ochii și sprâncenele erau ale tăticului. Coana Zitta era fericită și ea. Devenea bunică. Avea mai mult de lucru. Mergea mai rar în oraș. Stătea mai rar la taclale cu vecinele. Îl trimitea, în schimb, mai des la cumpărături pe Costel. Dar era mândru c-a devenit bunic și el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
pentru că prea sunt multe observațiile care ar merita o discuție amplă. Aș vrea, în schimb, să atrag atenția asupra tipului de cercetare întreprins de Theodor Codreanu, care presupune nu doar o largă și temeinică informare literară, dar și o deschidere fericită dinspre alte discipline ale spiritului. Aspirația spre totalitate a poetului impunea o asemenea perspectivă pluridisciplinară și autorul studiului face față cu brio acestei exigențe. Chiar atunci când exagerează, trăgând concluzii definitive din fapte minime, efortul său de cuprindere e remarcabil. Comparațiile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
numai un Bacovia de gradul II, pentru că epuizează descrierea biografică a întregii exegeze dedicate "poetului Plumbului", ci și o vastă lucrare științifică de severă formulă universitară care se angajează și în descrierea universului ficțional, realizată cu lungi ocoluri și intertextualizări fericite cu tot parcursul literaturii române, de la Neagoe Basarab, Miron Costin și Cantemir până la autorii contemporani. În felul acesta bacovianismul devine, în spiritul "pro domo" al cărții, o dimensiune infernală a literaturii române. Bacovia este înscris într-un cerc foarte mare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
căreia oamenii se întorc mai tot timpul în trecut și repetă până la absurd o schemă logică pe care o știu pe dinafară. Aceeași schemă logică. Mitul "o istorie exemplară, își găsește sensul și valoarea chiar în faptul repetiției", oamenii sunt fericiți pentru că nu-și încearcă niciodată condiția până la maximum. De când Nietzsche a decretat moartea lui Dumnezeu, nimic nu mai poate fi repetabil. Oamenii nu mai sunt fericiți în postmodernitate. Poate că aforismele nu au unitate, dar ele creează un raționament deplin
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
o istorie exemplară, își găsește sensul și valoarea chiar în faptul repetiției", oamenii sunt fericiți pentru că nu-și încearcă niciodată condiția până la maximum. De când Nietzsche a decretat moartea lui Dumnezeu, nimic nu mai poate fi repetabil. Oamenii nu mai sunt fericiți în postmodernitate. Poate că aforismele nu au unitate, dar ele creează un raționament deplin tocmai prin faptul că nu pot fi citite de la început până la sfârșit cu rigurozitatea cerută de unitatea clasică. Dacă Nietzsche l-a omorât pe Dumnezeu conștient
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
care, în prezent, se impune printr-o contribuție de rară probitate intelectuală. De cealaltă parte, de șir împotrivă, începând cu părintele "cuvios" Alexandru Grama (el nefiind chiar primul), într-un elan "sincer" de a limpezi mintea neamului și de a "ferici" poporul român, se așază stăruitori, când mai pe ascuns, când mai pe față, acei "luptători" pentru sfârșirea odată și-odată, cu această "făcătură", cultul lui Eminescu, un cult din care, la început, ar fi avut de câștigat, zic ei, și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
numai de mișcarea ei înainte, fără a adera la o extremă sau la alta". Neaderarea la o extremă sau la alta înseamnă a înainta printr-un labirint de oglinzi ("oglinzile lui Victor Teleucă" le spune Theodor Codreanu cu o sintagmă fericită din titlul unei cărți) și, într-o totală libertate, a vedea susul ca adânc și adâncul ca înălțime, golul ca plin de mister și de Dumnezeu și plinul ca o curgere a indefinitului și a insondabilului, pândit mereu de Nimeni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
verbale sau discuții. c. Să nu ți se permită să desenezi, mâzgălești, sau să faci însemnări, chiar dacă nu le vei reciti niciodată. d. Să fii nevoit să privești și să asculți,fără a te putea clinti. 14. Rememorează o amintire fericită din viață. Petrece câteva secunde căutând sâ îți amintești cât mai multe detalii. După ce ai retrăit episodul, ce amintiri ies în evidență? a. Cele văzute - descrieri vizuale ale oamenilor, locurilor și obiectelor. b. Cele auzite - dialoguri și conversații, replicile tale
Caietul Dirigintelui by ROXANA VASILESCU () [Corola-publishinghouse/Science/539_a_846]
-
În etică - de partea aprioricului (universalul și necesarul) și nu de partea aposteriori-ului, empiricului (particularul și contingentul). De aceea, Paulsen va opta, cu toată seriozitatea filosofică, pentru Aristotel din Etica nicomahică, În care Stagiritul Întemeia: „Datoria” de a fi fericit. Trebuie reamintit că problema fundamentală a eticii aristotelice gravitează În jurul naturii și mijloacelor de realizare a Binelui Suprem, instituit ca scop abscolut, spre care tinde totul. Să mai adăugăm că nu este vorba de Binele În sine, abstract și transcendent
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]