7,100 matches
-
sau, mai degrabă, este o istorie. Muzeele de istorie naturală nu variază decât ca arhitectură. Muzeele de artă sunt reorganizate de timpul social, sălile lor sunt bulversate, iar simezele remaniate complet. Gustul nu este intelectual, ci senzorial fie. Dar senzațiile frumosului sunt conceptualizate de timp. El organizează și legitimează estetica noastră. Nu doar bursa valorilor estetice, mereu în mișcare (Quattrocentro nu era artă pentru secolul al XVIII-lea), ci ideea de artă ca valoare a ceea ce nu se servește la nimic
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
fi, percepțiile noastre sunt categorizate cultural, nu numai în fața tablourilor, ci și a naturii. Eu nu văd același deșert ca și tuaregul. Al patrulea și ultimul moment: "Frumos este ceea ce este cunoscut fără concept ca obiect al unei satisfacții necesare"*. Frumosul este așadar întotdeauna ceea ce trebuie să fie, prin necesitate internă și naturală. Traducere: în artă, artiștii fac toată munca, opera se impune de la sine. Zâmbetul indulgent al lui Castelli se transformă aici în sarcasm. Ca și cum i s-ar fi adus
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
între Kant și el dialogul ar fi fost imposibil. În această dezbatere, mediologul ar ține partea operatorului împotriva doctrinarului. Inteligența privirii ar găsi-o mai degrabă în mecanismele pieței decât în deducțiile Universității. Am întârziat asupra acestor definiții, în care Frumosul este tratat fără considerație pentru sacru și materiale, fără referire la teologie și la tehnică, deoarece Kant apare ca anti-mediologul prin excelență. Un gust înnăscut, fără formare; o meserie spontană, fără ucenicie; pe scurt, o artă gata făcută, fără factori
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
gust și obiectul de artă. Nimic din tot ceea ce a venit, după cuvintele lui Antoine Hennion, "să repopuleze lumea analizelor artei": tot acest joc între purtătorii cererii (mediul pieței), modelatorii ofertei (mediul profesional) și interfețele lor (mediul amatorilor)53. Indiferența Frumosului pentru aplicațiile lui (arhitectură, pictură, gravură, horticultură etc.). Poate formalismul kantian, care restrânge creația la logica ei internă, făcând abstracție de arte, genuri și opere, se întâlnește cu formalismul invenției contemporane, și ea repliată în "jocuri de limbaj" omogenizate. Dar
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
arte, genuri și opere, se întâlnește cu formalismul invenției contemporane, și ea repliată în "jocuri de limbaj" omogenizate. Dar codul de apreciere propus de acest formalism dejoacă aducerile la zi chiar prin actuala predominanță a efectelor de formă față de conținuturile Frumosului. După cum putem constata, condițiile de difuzare a operelor urcă tot mai mult în producerea lor, pentru a le determina din ce în ce mai mult natura. Maniera domină materia până la a se considera pe sine ca materie, încât vedem tot mai clar câtă autoritate
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
dinspre o nobilă simplitate niciodată pierdută, cea a lui Niobe și Laocoon, până la superfluitățile luxurioase ale artei lipsite de rigoare de astăzi: schema lui Winckelmann. "Artele desenului au început, ca toate invențiile omenești, cu necesarul; după aceea, s-a căutat frumosul, ajungându-se apoi la superfluu; iată cele trei trepte principale ale artei"* (Winckelmann). Două și numai două direcții sunt posibile în interiorul acestei concepții: vectorul vesel și vectorul trist. Renașterea a cântat Înălțarea; Luminile, părăsirea. Romantismul german urmează mișcarea de temporalizare
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
lipsite de figuri umane. Perșii nu știau, sărmanii, că zeii și oamenii sunt din același aluat. Ei, da. Dar corpul grec are valoare pentru că participă la modelul divin, nu invers. Paradox? Dacă estetul este, în sens restrâns, cel care preferă frumosul adevărului sau binelui, rar s-au văzut creaturi mai voit antiestetice decât grecii, a căror deviză ar fi putut fi: "Mai întâi adevărul, frumosul va veni în urmă, ca intendența". Și niciodată nu s-au văzut creaturi mai creatoare. Căutând
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
participă la modelul divin, nu invers. Paradox? Dacă estetul este, în sens restrâns, cel care preferă frumosul adevărului sau binelui, rar s-au văzut creaturi mai voit antiestetice decât grecii, a căror deviză ar fi putut fi: "Mai întâi adevărul, frumosul va veni în urmă, ca intendența". Și niciodată nu s-au văzut creaturi mai creatoare. Căutând în toate realul maxim, ei ne-au lăsat o imagerie care hrănește și azi miturile noastre fundamentale. Nu credeau în artă și au fost
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
ci în funcție de destinația ce i se dă"). Spuneau, fără îndoială, kaloskagathos, frumos și bine, într-un singur cuvânt. Căci frumusețea plastică, simptom de moralitate, nu era pentru ei izolabilă de virtutea interioară (frumusețea diavolului este de neconceput în această cultură). Frumosul grecesc nu este o categorie estetică, ci etică și metafizică: o modalitate a binelui și a adevărului. Scris cu literă mică, frumosul desemnează o calitate ritmică a lucrurilor, o anumită proporție armonioasă, regulată a părților, mai mult sau mai puțin
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
de moralitate, nu era pentru ei izolabilă de virtutea interioară (frumusețea diavolului este de neconceput în această cultură). Frumosul grecesc nu este o categorie estetică, ci etică și metafizică: o modalitate a binelui și a adevărului. Scris cu literă mică, frumosul desemnează o calitate ritmică a lucrurilor, o anumită proporție armonioasă, regulată a părților, mai mult sau mai puțin prezentă în lume, dar exemplară și superlativă în corpul omenesc. Când frumosul face Frumosul, cu majusculă, este un Ideal suprasensibil, o realitate
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
modalitate a binelui și a adevărului. Scris cu literă mică, frumosul desemnează o calitate ritmică a lucrurilor, o anumită proporție armonioasă, regulată a părților, mai mult sau mai puțin prezentă în lume, dar exemplară și superlativă în corpul omenesc. Când frumosul face Frumosul, cu majusculă, este un Ideal suprasensibil, o realitate imobilă și transcendentă față de care frumusețile vizibile sunt o imitație îndepărtată și degradată. Discursul grec clasic despre Frumos nu este de tip artistic, ci filosofic. Frumusețea nu are sens prin
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
binelui și a adevărului. Scris cu literă mică, frumosul desemnează o calitate ritmică a lucrurilor, o anumită proporție armonioasă, regulată a părților, mai mult sau mai puțin prezentă în lume, dar exemplară și superlativă în corpul omenesc. Când frumosul face Frumosul, cu majusculă, este un Ideal suprasensibil, o realitate imobilă și transcendentă față de care frumusețile vizibile sunt o imitație îndepărtată și degradată. Discursul grec clasic despre Frumos nu este de tip artistic, ci filosofic. Frumusețea nu are sens prin ea însăși
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
puțin prezentă în lume, dar exemplară și superlativă în corpul omenesc. Când frumosul face Frumosul, cu majusculă, este un Ideal suprasensibil, o realitate imobilă și transcendentă față de care frumusețile vizibile sunt o imitație îndepărtată și degradată. Discursul grec clasic despre Frumos nu este de tip artistic, ci filosofic. Frumusețea nu are sens prin ea însăși. Dacă acest ciclu al imaginilor grecești începe în secolul al VIII-lea, sfârșitul lui, în secolul I al erei noastre, aduce un nou avânt prin interesul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
ideea divină. Traducere psihologică: atâta timp cât forma slujește drept însoțitor pentru spirit, marile spirite au puțină stimă pentru ea. La fel cum văd în acțiunea istorică "o contemplație slăbită" (Bergson), imageria le apare ca o ideație degradată. La binevoitori, astă dă: "Frumosul este splendoarea Adevărului". La disprețuitori: "Ce vanitoasă este pictura! Ne cere admirație pentru imaginea lucrurilor ale căror originale nimeni nu le admiră!"*. De la Platon la Pascal, consecvența este bună. Exemplul grec nu era așadar o curiozitate istorică. El ilustrează o
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Din fericire, n-o mai privește nimeni: ar fi făcut generații întregi de pictori ucenici să trăiască sub egida unei minciuni. Ecoul creștin Dispozitivul pe care l-am rezumat s-a prelungit în scolastica medievală. Sfântul Toma din Aquino include Frumosul într-o metafizică a Ființei care exclude noțiunea de artă (concepută pe linia aristotelică drept recta ratio factibilium). Universul formelor rămâne subordonat unei ordini de valori eterogene: cele ale cunoașterii sau cele ale mântuirii scolastica voia să le unească. De unde
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
sau, în Antichitate, de o cosmologie. Fie țin numai de capriciile unei fantezii individuale și nu merită decât un dispreț mai mult sau mai puțin amuzat. În ambele cazuri, descoperire a unei perfecțiuni sau inventare a unei trăsnăi, trecerea prin Frumos este inesențială. În propriul ei cuib istoric, "Arta" a fost, până într-un timp nu foarte îndepărtat, nu de negăsit, ci pur și simplu de negândit. Capitolul VII Geografia artei "Acolo unde cei cultivați se molipsesc de vreun efect, cei
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
în pielea lui, în țara lui și pe pământ ca să nu mai caute dincolo. Vermeer din Delft se așază în fața orașului Delft pentru a face, ajutat de mica lui mașinărie optică, "cel mai frumos tablou din lume". Siderantă aproximare a Frumosului, indicând o revoluție a spiritului. Să vezi aici, în jurul tău, să te concentrezi pe ceea ce este foarte aproape, privilegiu, miracol, nebunie, nu este un reflex, ci o cucerire. A concretului asupra abstractului sau, mai degrabă, a particularității asupra generalității. Căci
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
imaterial (ecran) MOD DE ATRIBUIRE COLECTIVĂ = ANONIMAT (de la vrăjitor la artizan) PERSONALĂ = SEMNĂTURĂ (de la artist la geniu) SPECTACULARĂ = etichetă, logo, marcă (de la întreprinzător la întreprindere) FRABRICANȚI ORGANIZAȚI ÎN... CLER → CORPORAȚIE ACADEMIE → ȘCOALĂ REȚEA → PROFESIE OBIECT DE CULT SFÂNTUL (Vă ocrotesc) FRUMOSUL (Vă plac) NOUL (Vă surprind) INSTANȚĂ DE GUVERNARE 1) CURIALĂ = împărat 2) ECLEZIASTICĂ = mănăstiri și catedrale 3) SENIORIALĂ = Palatul 1) MONARHICĂ = ACADEMIE 1500-1750 2) BURGHEZĂ = SALON + CRITICĂ + GALERIE → 1968 MEDIA/MUZEU/PIAȚĂ (arte plastice) PUBLICITATE (audiovizual) CONTINENT DE ORIGINE ȘI
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
de poeți ridicați împotriva "realismului burghez", iată că revine acum prin establishment-ul bancherilor. "Să ne iubim în artă așa cum misticii se iubeau în Dumnezeu și totul să pălească în fața acestei mari iubiri", scria Flaubert, puțin după ce Ingres, "preot slujind frumosul,/Care formei pure i-a păstrat tiparul"*, mărturisise că ale sale "gusturi elevate fac parte dintr-o religie". Cultul acesta era atunci protestul marilor solitari împotriva mulțimii sordide, o acuzare a rentierilor cu lornion și a obsesiilor lor utilitare. Frumusețea
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
de solitar, dacă nu de marginal. Mondializarea simulacrelor noastre face mai improbabile aceste șocuri, "relații nepotrivite" și depeizări care dintotdeauna, la noi, au declanșat inovații. În acest sens, Occidentul și-ar dăuna sieși dacă și-ar boteza "îngrădirea informațională" cu frumosul nume de universal și ar sublima supradotarea tehnică în "conștiință morală a lumii". Conservarea timpului Cea de-a treia antinomie ar privi timpul: "Televiziunea este o memorie formidabilă, televiziunea este o strecurătoare funestă". Obiectul tehnic sprijină teza, uzul social, antiteza
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
și "spiritul" timpului. De a alinia dreptul după fapt, ceea ce ar trebui să fie după ceea ce este, lungul după scurt. Contractarea imaginii și a referentului ei în universul electronic și curând numeric nu conduce oare la fuziunea deliberată a Adevărului, Frumosului și Binelui, fantasmată de regimurile totalitare de ieri? Adică înăbușirea posibilităților și înghețarea timpului, cu reducerea libertăților de abatere, împotrivire și invenție. Videocrația atingea deja, dinspre dreapta, punctul trist în care ajunsese Ideocrația, prin stânga. Sărbătoarea audiovizuală oferă de zece
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
asemenea cazuri, de obicei, ghizii nu mai zâmbesc, însă, conștiincioși, vor explica ce reprezintă fiecare dintre basoreliefurile de pe pereți. "După unii, doar minunata sală de chihlimbar din Ermitajul din Sankt Petersburg întrece aceste splendori, dar ar fi incorect să ierarhizăm frumosul absolut!", își continuă ghizii expunerea. "Știți, mă întreb de ce Rakavanda Nouă?" îi dau înainte cei de-a dreptul nesimțiți. În asemenea situații, ghizii nu mai zâmbesc, însă vorbesc mai tare, mai apăsat, parcă pentru a acoperi întrebarea nelalocul ei. Dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]
-
totuși, vechile duioase gânduri nostalgice își mai scoteau capul din când în când, mai ales pe măsură ce Radomir și Roberta îmbătrâneau lipsiți de griji 50. 113. Din Ghidul pentru onorații turiști dornici să viziteze frumusețile Republicii Democratice Vandana Broșura aceasta originală frumos ilustrată, se găsește editată în format album (pentru ca onorații turiști s-o poată pune în bibliotecă spre aducere aminte ori de câte ori vor căuta un volum printre rafturi), precum și în format de buzunar (pentru ca onorații turiști s-o poată folosi oricând și
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]
-
structură metafizică transcendentă ce întemeiază lumea sensibilă. Ideea este un concept folosit de Platon mai ales în perioada de tinerețe și de maturitate reprezentând generalul, universalul. În încercarea de a contura lumea ideilor Platon definește ideea de Frumos astfel: "un frumos care trăiește de-a pururea, ce nu se naște și nu piere, ce nu scade și nu sporește, ce nu-i într-o privință frumos și în alta urât; câteodată da, alteori nu; pentru unii da pentru alții nu. Frumos
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
discursul fiind metafizic. Este folosit termenul ειδος atunci când universul descris este unul unitar, ne mai apărând multitudinea de idei. La Platon, forma evoluează de la conceptul de idee, prin definirea unor idei particulare (cum ar fi Ideea de Bine, Ideea de Frumos) în dialogurile de tinerețe, spre o idee unică pe care o întâlnim în dialogurile de bătrânețe. În Timaios, el încearcă o definiție a ειδος -ului ca: "forma identică cu sine, nenăscută și de nenimicit, care nici nu primește în sine
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]