6,066 matches
-
a unui mesaj universal, trimis întregii umanități și tuturor timpurilor: mesajul iubirii pentru Oameni. O VIAȚĂ ÎN CALEA URGIEI Născut la Poltava, în Ucraina țaristă, în 21 decembrie 1722, Petru Velicikovski, fiu, nepot și strănepot de preot ortodox, avea să guste de mic dulceața învățăturilor creștine, dar și împovărătoarea tristețe a pierderii celor dragi. Rămas la patru ani orfan de tată, va crește ocrotit de dragostea mamei și de grija fratelui mai mare, Ioan Velicikovski. Prin pierderea și a fratelui însă
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
El se uimește de bogăția de roadă a viei, pe care o compară cu imaginea de acasă, unde mărturisește el „(...) în părțile noastre, unde mam născut eu, strugurii erau foarte puțini și abia dacă mi se va fi întâmplat să gust și eu câtiva,(...).”<footnote Vezi Paisie Velicikovski, „Autobiografia și Viețile unui stareț”, tr. de Elena Lința, Ed. Deisis, Sibiu, 2002,p.190. footnote> Ba chiar, mâncând atât de mulți în fiecare zi, el ajunge petrecându-și mult timp în via
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
vreme (’69-’71) mai mult decât plăcute: discoteca de sâmbătă, excursii cu chitariști și „maguri”, reviste și cenacluri. Acea lume părea să fie a noastră, să poată deveni a noastră. Citeam „les poets maudits”, filosofie existențialistă, romane cu premiul Goncourt. Gustam deliciile prozei apusene în așteptarea celei latino-americane. Ne distanțam de cultura sumară și improvizată a generației părintești. Ne băteam cu societatea de consum în plină societate a cincinalelor în patru ani și jumătate. Nici unul dintre noi nu credea în „viitorul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
dintre cei mai buni piloți români de vânătoare, "răsplătit" de regimul comunist cu o condamnare la moarte, 16 ani de pușcărie executați efectiv, torturi, umilințe și o viață frântă, a apucat să trăiască, după 1989, exact atâția ani cât să guste marea dezamăgire a revoluției furate și a teribilei inerții a comunismului, metamorfozat iute în regim "democratic" și "capitalist" cu aceiași oameni vechi și pătați. Din păcate, pilotul nu a mai apucat să aștearnă pe hârtie tot ce avea de spus
Aviatori de altădată by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/895_a_2403]
-
tot aici am fost discriminat, mințit și bârfit pe la spate. În biserică am găsit prietenii adevărate, bazate pe fidelitate, dar tot aici am avut, de multe ori, parte de sărutul lui Iuda. În biserică L-am întâlnit pe Dumnezeu, am gustat prezența Sa care mi-a adus viață, dar am fost deopotrivă sufocat de legalism și de dorința unora de a domina. În ultima biserică din care am făcut parte, am înțeles ce a vrut să spună Domnul Isus prin parabola
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
la misiunea externă! Nu renunțați la lucrarea din Africa și nu-i neglijați pe boșimani!” Acestea au fost cuvintele care m-au marcat și m-au făcut să merg în Africa. Mulțumesc lui Dumnezeu pentru că mi-a oferit harul să gust din această frumoasă lucrare la care visam de când eram copil. Am fost foarte impresionat de o istorioară pe care am auzit-o la un program muzical, acum patruzeci de ani în comunitatea mea natală, și pe care o voi prezenta
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
imnul “Tu, popor ales de Domnul”, o cântare pe care nu o voi putea uita niciodată. Mereu lăcrimam la intonarea ei! O zi superbă care s-a încheiat, în prima parte, cu o masă cum doar la Filadelfia se poate gusta, dar pe săturate, cu bucate alese, gustoase și sănătoase. Sigur că după-amiază ne-am reîntâlnit la o nouă ocazie în care Domnul a vorbit, prezent fiind de data asta fratele George Pîrlitu, secretarul de atunci al Conferinței Muntenia (actualul președinte
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
delegat să se ocupe de organizarea programului Sabatului din 24 noiembrie, sub motto-ul “Vino acasă, Tatăl tău te cheamă!” Au fost împărțite 220 de invitații dar ne-am bucurat de prezența a aproximativ 250 de oaspeți, unii dintre ei gustând pentru prima dată din bucuria părtășiei frățietății adventiste. Conferința Muntenia a fost reprezentată de frații Romică Sîrbu, George Pîrlitu și Vadic Tănase, care au prezentat mesaje mișcătoare inspirate din Cuvântul lui Dumnezeu. Apelul de suflet adresat la sfârșitul predicii a
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
calea ispitei este instruirea lor constantă în Cuvântul lui Dumnezeu.... Dumnezeu ar vrea ca noi să vedem aceste lucruri în sfânta lor importanță. Este privilegiul fraților, surorilor și al părinților de a coopera, învățându-i pe cei mai mici să guste bucuria vieții cu Isus, și obișnuindu-i să urmeze exemplul Său.” (Sfaturi pentru părinți, educatori și elevi 159.160) „Copiii de opt, zece sau doisprezece ani sunt destul de mari pentru a discuta cu ei subiectul religiei personale. Nu-i învățați
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
își făcea cura de ape pentru stomac, pe care n-a întrerupt-o niciodată, timp de peste 30 de ani. M-a luat și pe mine de mai multe ori, cînd devenisem elev de liceu și socotea că voi ști să gust frumusețile Slănicului, de care el era îndrăgostit. Avea și de ce. Localitatea avea mult farmec. Dominau brazii în pădure, florile în parcul cu alei pentru plimbări și bănci pentru a sta și contempla frumosul munților noștri. În josul parcului, peste apa Slănicului
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
Îmi amintesc din primii ani ai copilăriei un cules de vii, la care verișoara Mioara (tușica de mai târziu), elevă la liceul Domnița Ileana din Sibiu, s-a repezit să culeagă un coș de struguri pentru profesoara dirigintă. N-a gustat strugurii ci i-a ales numai după frumusețe; și-a umplut coșul de coarnă neagră de toată frumusețea și mândră de ispravă s-a dus să-i arate Mamei. Vai! drăguța mea, dar tu i-ai gustat? Mare i-a
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
dirigintă. N-a gustat strugurii ci i-a ales numai după frumusețe; și-a umplut coșul de coarnă neagră de toată frumusețea și mândră de ispravă s-a dus să-i arate Mamei. Vai! drăguța mea, dar tu i-ai gustat? Mare i-a fost dezamăgirea când și-a constatat isprava. Când scriu aceste rânduri coarna neagră din propria curte este multicoloră și-i urmăresc zilnic boabele din ce În ce mai negricioase. Nu Îndrăznesc să rup nici una, căci știu că aroma lor se desăvârșește
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
s-o stropesc. Poftiți, poftiți, domnule Nelu, m-a Întâmpinat vecinul Mărgineanu. A apărut și Milica În pragul casei și-am stropit-o după datină. Tot după datină am ciocnit un ou roșu, am Închinat un pahar cu vin, am gustat o prăjitură și ne-am dat Întâlnire pentru după-amiază, ca să mergem Împreună la serbarea muncitorească de pe malul Târnavei Mari. Ne-am Întâlnit, am discutat pe drum circa un kilometru și jumătate, am discutat la umbra sălciilor și În reflexele argintii
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
O simțisem din plin. Instrucția de front o făceam sub comanda plutonierului Avramescu.Ni se părea foarte obositoare (așa e omul) și solicitam pauze cât mai lungi, care sub comanda “Acoperiți!” se transformau În ședințe de bancuri din toate domeniile, gustate din plin atât de noi cât și de plutonierul care ne comanda. Cursurile de specific le țineam În dormitor, conținutul lor fiindu-ne În general cunoscut. Se transformau adesea În recitaluri de clarinet ale colegului Bârză. De altfel trebuie să
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
speciale pentru serviciul veterinar, dar caii erau destul de obosiți după sutele de kilometrii parcurși și ca să nu fiu un exemplu negativ pentru alte servicii “de spate”, preferam să merg În urma căruțelor, alături de ostașii aferenți serviciului veterinar. Cu această ocazie am gustat pentru prima dată mămăliguța cu brânză și smântână de vacă, pe care ulterior am introdus-o În meniul casei și am asistat la zdrobirea strugurilor pentru vin, Într-o dimineață, la puțin timp după crăparea zorilor, de către un copil gol-goluț
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
expirarea Biletului de odihnă am plecat În Axente Sever, unde mă așteptau Ciuchi și Ciuchița. Locuiam la Nitu și Sofica, a căror fetiță era cu 3 luni mai mică decât Ciuchița. El era crescător de bivolițe. Până la sosirea mea, Ciuchița gustase laptele de bivoliță și deși Încă nu Împlinise un an a știut să-l aprecieze. La Înapoierea În București a refuzat categoric laptele de vacă, obligându-mă să-i găsesc lapte de bivoliță. Din fericire, În cartier, destul de aproape de noi
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
să mai aud decât În filme. Deplasarea prin sat devenise imposibilă. La sosirea mea În Cogealac, colegii În repaus jucau table și beau molan, vinul negru țărănesc local, fiert și Îndulcit. După câteva zile Vasile Sasu m-a obligat să gust și Încet, Încet m-am obișnuit cu el. La terminarea detașării Îmi făcea mai bine decât apa. Durerile gastro-duodenale Încetaseră, cred, sub influența taninului și a nisipului fin de Cogealac. Înapoiat În București am continuat un regim cu supe de
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
pe uscat. Literatura, ilustrațiile și filmul le-au dat strălucirea cu care ne-am obișnuit, trecând sub tăcere imoralitatea, promiscuitatea și degradarea fizică. Au făcut-o nu numai din intenții poetic-ficționale, ci pentru a-i lăsa și pe spectatori să guste, puțin, din plăcerea unei evadări în poveste. Marginalizate, ca genuri ale unei estetici pretins serioase, literatura și filmele despre pirați, corăbii și mare au oferit publicului tânăr (oare numai celui tânăr ?) călătorii imaginare compensatorii, dorite, dar imposibile, în prezentul imediat
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
literatura eroilor protestatari a căpătat cea mai mare amploare: o urmare a revenirii din zborurile imaginației la condiția umană și la limitele sale, cu con secința unei nemulțumiri și a unei indispoziții ce nu se mai lasă vindecate. După ce a gustat fructele unui arbore pa radisiac, melancolicul își trăiește propria stare ca pe aceea a unei căderi iremediabile, însă, știind-o imaginară, se nutrește din propria-i disperare. Proliferarea unui ima ginar occidental al mării, al corăbiilor și al ilegalității marine
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
se bate cu pumnul în piept și zice „Tarzan“, apoi o lovește pe ea în piept și zice „Jane“, apoi iar pe el, apoi pe ea și tot așa - era numai bună să fie încercată cu fetele. Acestea însă nu gustau niciodată poanta și ne pârau tovarășei învățătoare că le loviserăm cu pumnul în piept. Ce știau ele cum se comportă un bărbat adevărat? Strigătul lui Tarzan era bun în pauze, în curtea școlii, când vreunul dintre noi se trezea fațăn
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
placerilor pahar, Nu-l mai beau, că știu prea bine Că-i veninos și amar. Azi, cănd tu-mi arăți paharul Și mă chemi să mi-l oferi, Mi-amintesc de tot trecutul Din paharul cel de ieri. Ți-am gustat paharul bine, Dar amar a fost la fund, Orișicât mă chemi pe nume Nu mai vreau să-ți mai răspund, Am băut acum paharul Harului mântuitor, Lume, nu-ți mai beau amarul, Chiar de-ar trebui să mor. Culeasa la
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
au un parfum aparte, parfumul amintirilor obiective, precise și nealterate, încărcate totuși de nostalgie]; la sfârșitul lui martie 1944, pe șezlongurile din spatele avioanelor, uneori piloții dezbrăcau costumul de zbor și, când soarele era sus, puteau scoate și cămașa pentru a gusta cu anticipație senzația de însorire fericită, ca pe plajă, cu gândul la vara... care nu știau ce le va aduce". Capitolul 3 În luptă contra americanilor Dacă România a intrat în cel de-al Doilea Război Mondial ca într-un
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
locul destinat pasagerului. Zborul a decurs normal până la Oradea Mare. Klemm 35 era un adevărat avion de turism, plin de calități în acea perioadă. Singurul inconvenient că era deschis, dar cum beneficiam de o zi caldă și cu vizibilitate colosală, gustam din plin plăcerea de a zbura. Și cum, aproape toată regiunea pe care o survolam îmi era bine cunoscută, păstram hărțile bune aeronautice pentru a verifica din când în când capul la compas de urmat. Astfel se perindau sub mine
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
în acest sistem de viață atât de timpuriu, din fragedă copilărie, a devenit o obișnuință, un mod firesc de viață, fără niciun efort, pe care nu-l afișam... Și astăzi când viața mea curge simplu, fără probleme, îmi răsfăț existența gustând cu același nesaț plăcerea pe care mi-o pot oferi prin câștigarea unui timp, timp prețios, pe care poeții l-au invocat și l-au dorit și s-au rugat să se oprească un pic... Da, într-adevăr, dormisem mult
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
fac? Acum îmi intrase în cap ideea că trebuie să fac orice pentru a putea scrie câteva rânduri și a le trimite la Crucea Roșie. Altfel, nu mă vedeam bine. După alte câteva zile, într-o dimineață, nu mult după ce gustasem din micul dejun, aud ușa deschizându-se și în cadrul ei apare un tânăr îmbrăcat în civil cu o mică valiză; în spatele lui santinela închise ușa rămânând afară. Tânărul oprit lângă ușă lasă valiza jos, peste ea pune două cuverturi pe
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]