8,226 matches
-
cu părul roșcat (înfățișat negru în portrete), deja rărit (înfățișat des), cu semne de vărsat ici-colo pe fața cenușie, cu o pungă de piele ridată pe gât (nu era zugrăvită deloc); cu dinții înnegriți, inegali, puțin înclinați în interiorul gurii, care mirosea a tutun de bună calitate; cu degetele grase și umede, care lăsau urme pe hârtii și pe cărți 366. (trad. a.) Portretul oficial al lui Stalin se făcea cunoscut lumii mai ales prin broșura adulatoare Iosif Visarionovici Stalin. Scurtă biografie
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
om voinic, nu se dădea mort cu una, cu două. Băuse din zeama aceea scîrboasă pe săturate. Îi crăpa stomacul de plin ce era. Sătenii se zbat, îl trag, îl scapă și, în sfîrșit, îl agață. Scos afară, aproape înecatul mirosea ca naiba. Oamenii își țineau respirația. Duhan își băga mereu degetele în gît, gîdilînd omușorul. Ce faci? întreabă Luca. Vreau să vărs, răspunde Duhan. Nu, ține în tine spurcatule! Mănîncă-ți supa dracului, e opera ta. Dar Duhan n-a pățit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
în pat... tot nu mă alegeam cu nimic (face iar cu ochiul). Erau la pietricele și la nisip că-ți venea rău, ăsta (arată iar spre soț) le-a pus într-un pahar, dar le-am zvîrlit naibii, că și miroseau nu știu cum. Doagă tace și din cînd în cînd mai soarbe cîte o mică înghițitură de whisky. Eu încerc să schimb vorba. Cu venitul minim garantat cum stai? îl întreb pe Gioni. Cum să stau, domnule primar... Cum să stea? sare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
strigînd "Trece mașina!". Cu toții zîmbesc, rîd și sînt amabili. Căsuța Ingelei este într-un minigolf situat la estul insulei, adăpostită perfect de vînturile din vest. O terasă imensă, un șezlong, scaune confortabile și o masă cît toate zilele. În bucătărie, miroase frumos a "coptură", frigiderul e tixit cu fel de fel de răcoritoare și cu bere din belșug. Stăm în fotolii, cu fețele spre apele fiordului, și pacea se așterne în sufletele noastre. Telefonul sună discret. Ți-a crăpat o țeavă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
din Timișoara. Pe bună dreptate era supărat pentru că era un mare erudit în domeniul său și publicase mult și de calitate. Din acest motiv a venit în Algeria, ca s-o șteargă englezește în lumea largă. Băieții l-au cam mirosit, dar și el, șmecher nu glumă, i-a păcălit. Eram prieteni și mi-a destăinuit toate secretele lui. Nu mai primea vizitele românilor, de regulă turnători și trebuia să bat de trei ori în ușă, apoi să zgrepțăn puțin, ca să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
din nas poate face chelul cu laptop-ul. Lîngă el stă un ochelarist cu lentile groase care citește un ziar. Din cînd în cînd își scoate ochelarii și cu urechea acestora se scobește în ureche. Scobește bine, apoi scoate și miroase. Cu mîna curăță ce-a scos din ureche și apoi se șterge discret de scaun. Apoi mai miroase o dată. Un flocos îmi spune că peste o oră are întîlnire la Bruxelles să ia masa cu un om de afaceri. Avionul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
un ziar. Din cînd în cînd își scoate ochelarii și cu urechea acestora se scobește în ureche. Scobește bine, apoi scoate și miroase. Cu mîna curăță ce-a scos din ureche și apoi se șterge discret de scaun. Apoi mai miroase o dată. Un flocos îmi spune că peste o oră are întîlnire la Bruxelles să ia masa cu un om de afaceri. Avionul deja are o întîrziere de o oră și omul este enervat. Și eu la fel. Pe ecranul monitorului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
singurul căruia nu-i pasă. Fetițele mai dau telefon pe acasă ca să nu se îngrijoreze părinții. Apoi se antrenează din nou la hîrjoa nă. Chelul are de scociorît prin alte cotloane de prin nas și tot mai face biluțe. Ochelaristul miroase și el tot mai des excavațiile făcute cu urechea ochelarilor. Se pare că este mulțumit de miros și insistă și-n cealaltă ureche. Tipa cu celularul vorbește și tună împotriva omenirii. Mă ia drept confident și-mi explică și mie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Voi primi mulți musafiri la mine, voi face cumpărături corecte... Mai întîi hai la Billa. Carne pentru grătar. De un milion și două sute de mii de lei. În pungi vidate și... congelate. Desfacem pungile acasă și tranșăm cărnița frumos. Parcă miroase, deși este încă congelată. Ei, nu se poate! Este Bila... Dar carnea s-a decongelat și acum... pute îngrozitor. Mă enervez. Unde-s pungile, nevastă? La gunoi, le-am aruncat. Ce bine că avem cîini! Să pape și ei ceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
pînă a venit un coleg la el. A ciocănit în ușă, aceasta s-a deschis singură și înăuntru nu era nimeni. Poliția a sosit cu cîinii, aceștia au luat urma asasinului, au mers prin Havana Veche, s-au pus pe mirosit toate străduțele și au ajuns de unde au plecat. Mirosind mai atent prin apartamentul alăturat, s-au pus să zgremțene la un dulap jegos. După ce l-au dat deoparte a apărut și neamțul mort, urît mirositor. Urme de sînge, minuțios șterse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
în ușă, aceasta s-a deschis singură și înăuntru nu era nimeni. Poliția a sosit cu cîinii, aceștia au luat urma asasinului, au mers prin Havana Veche, s-au pus pe mirosit toate străduțele și au ajuns de unde au plecat. Mirosind mai atent prin apartamentul alăturat, s-au pus să zgremțene la un dulap jegos. După ce l-au dat deoparte a apărut și neamțul mort, urît mirositor. Urme de sînge, minuțios șterse, erau peste tot. Se pare că a avut loc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
drum și păsărelele au convingerea că am dat bir cu fugiții. În consecință, prind curaj și mă ating și cu aripioarele pe cap. Totuși, cum ajung la piscină? Mai este un trotuar printre portocali și rodii. Mă consolez că voi mirosi florile de portocali și de grepfrut. Dar și această alee trece prin apropierea unui alt cuib, păzit de această dată de un "monstru" în miniatură. Este un colibri, la fel de mare ca un bondar. Numai că admirabila creatură n-are o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
s-au deschis jgheaburile cerului. Și a plouat pe pământ patruzeci de zile și patruzeci de nopți" (7: 11-12). Când apele s-au retras, arca s-a oprit pe muntele Ararat. Noe a ieșit și a adus jertfă. Iahve "a mirosit mireasmă bună" și, împăcat, a promis să nu mai blesteme niciodată pământul "pentru faptele omului" (8: 21). El a încheiat un legământ cu Noe și cu urmașii lui și semnul acestui legământ a fost curcubeul (9: 13). Povestirea biblică prezintă
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Totuși nu-i exclus să fi devenit ceva mai religios datorită chimiei. Eram odată într-un tren plin de moroșeni cocoșați de papornițe și sarsanale. Moroșeni care lucraseră la cartofi, cu unghiile pline de praf, de pământ și care nu miroseau tocmai plăcut. Era cald al dracului, nădușeală întinsă pe banchete transpirate, transpirație băloasă. Un aer infect. Stăteam lângă o colhoznică zdravănă, guralivă și care se freca tot timpul de banchetă cu scopul precis de a-și propti bucile cât mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
rata care îl transporta la uzină din satul lui de la marginea Bucureștiului! Ehehe! Și cu posesoarea de halat violet a încercat ceva. A trecut pe lângă asta, cică, i-a atins o țâță întâmplător cu cotul, dar e băiat finuț. Respectiva mirosea cam nasol. Ar trebui să o trimită să se spele înainte să se bulească. De fapt, pe toate le-a ochit Marian, afară de una slabă, schiloadă, nu face acte umanitare cu aia. Altfel, n-are criterii. Tot ce mișcă. Râul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
respectabil. Nu-și lăsa odrasla pe mâna oricărui neavenit, care nu corespundea cu ideea lui despre ce înseamnă proză, Cultură înaltă. Câini plimbați, pipă, un birou impozant din lemn de cireș, somn după masă și costum de firmă care să miroasă a tutun fin. Dar atunci fi-sa a avut o reacție care a răzbunat orice replică a mea. Cât ai ei dezbăteau cu cine să mai încerce, scormoneau prin memorie pe cine mai cunosc în București, m-a luat deoparte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
aia. Ce-i bubuia mintea. Cum trăgea un fotbal în biserică, de pildă. O poartă era naosul, iar altarul - cealaltă. Undeva în Valea Spumoasă se juca de-a indienii. Acolo era o peșteră cu două intrări. E și acum - și miroase a urs peștera. Încins miroase, stătut. Între rugi de zmeură și ferigi buboase. Femeile n-aveau dreptul să pătrundă acolo. Doar războinicii. Spune și asta ceva despre originea sacrului. Și războinicii ăștia, odată, au atacat un trenuleț care ducea bușteni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Cum trăgea un fotbal în biserică, de pildă. O poartă era naosul, iar altarul - cealaltă. Undeva în Valea Spumoasă se juca de-a indienii. Acolo era o peșteră cu două intrări. E și acum - și miroase a urs peștera. Încins miroase, stătut. Între rugi de zmeură și ferigi buboase. Femeile n-aveau dreptul să pătrundă acolo. Doar războinicii. Spune și asta ceva despre originea sacrului. Și războinicii ăștia, odată, au atacat un trenuleț care ducea bușteni la Fabrica de Hârtie. Pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
despre fiecare dintre ei dacă nu reușești să-i auzi vorbind? Dacă îți scapă chiar cuvintele. Irina Nicolau își începea un curs printr-un exercițiu. Un grup de handicapați pleacă pe teren, unul doar vede, altul doar aude, altul doar miroase. Hai să descriem un sat în felul ăsta. Adică e suficient un singur simț pentru a supraviețui, pentru a ne putea înțelege. Nu e întotdeauna nevoie de auz. De exemplu, te holbezi după o tipă pe stradă, comentezi în gând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
regulatul, e din punctul lor de vedere, așa cu spunea un poet, o simplă chestie de igienă, între un duș și o defecație. Camera mea era destul de urâtă, mobilă veche și un miros sleit de naftalină. De fapt, toată casa mirosea respingător. Expirat. Și, în afară de asta, cum primea la bârfă câte o vecină sau o colegă de-a ei de la școală, Rodica dădea cu un spray infect și ieftin peste tot. N-am înțeles niciodată de ce. Explicațiile ei, ete, na, ca să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
respingător. Expirat. Și, în afară de asta, cum primea la bârfă câte o vecină sau o colegă de-a ei de la școală, Rodica dădea cu un spray infect și ieftin peste tot. N-am înțeles niciodată de ce. Explicațiile ei, ete, na, ca să miroasă frumos, n-aveau nici un suport real. Spray-ul duhnea. Poate ca să plece mai repede intrusa. Ăsta era rolul lui, camufla sau îndepărta. Obiecte cu care nu aveam nimic de-a face găsisem în camera mea. Posesivul e un abuz aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Mirela se ia de mine. Vezi că oamenii sunt răi, nu mai bea la școală! I-am zis: ar fi nefiresc să nu se bea la școală. E drept că am pus pe reșou niște hartane de pui de-a mirosit toată școala trei zile, s-a dus și în bibliotecă, dar nu trebuia să ventilez? Mi-a zis: știi că n-avem ce-ți face, ești singurul lector de dactilo din țară. Anul trecut mi-a zis: mă, tu o să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
câte unul și-l vedeam cum la un moment dat pierdea firul discuției și începea să mustăcească. Carne, părea să zică. Sau așa credeam eu. Că vrea să-mi șutească alimentația pe săptămâna în curs. Suplimentul caloric. Că poftește, nemernicul. Mirosea a măcelărie la lansarea aia. Și, cum scriitorul român are o alimentație precară, vă dați seama ce impresie puternică producea geanta mea. Cârnații mei. Cuvântul-cheie e „al meu“. Simțeam că or să se năpustească toți pe mine să mă deposedeze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
geanta mea. Cârnații mei. Cuvântul-cheie e „al meu“. Simțeam că or să se năpustească toți pe mine să mă deposedeze de cârnați. Toți amușinau. Ca-n povestea aia cu zmeul care strâmbă din nas și-i zice Cosânzenei. Fă, aici miroase a carne de porc! Sau de om. Nu mai știu. Și uite așa mi-am adus aminte de o altă poveste, cu un tip care în decembrie ’89 se întorcea cu tac’su de la țară, unde tăiaseră porcul. Chiar pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
de a comunica Rodica. Alunecoasă. Vorbește la telefon cu cineva, siiiigur, doamnă se pune problemaaaaa să nu vă servesc... și după ce închide începe să se rățoiască, ei, fir-ai tu a’ dracu’ de pațachină, da’ ce-ți închipui tu! Afară miroase a sos de spital. E încă foarte de dimineață. - Ia, mă, mâna de pe mine! Ești culmea, parcă ești obsedat de țâțele mele! N-ai mai văzut țâțe? Ale mele sunt și mici. Mici și caraghioase. Drăguțe, cu sfârcuri chircite, rozalii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]