4,744 matches
-
discret Încât să nu comenteze nimic referitor la cum arătam. — Situația e sub control, domnule Knisch. Am percheziționat hotelul. Dovezile incriminatoare au fost duse Într-un loc sigur. Mă bucur că v-am găsit. Avem nevoie de ajutorul dumneavoastră. Am schițat un gest dezaprobator, afundându-mă și mai mult În canapea. Wickert se deplasă imediat la geam și trase perdelele. Când lumina mă orbi, am fost nevoit să fac un nou gest. — A, vreți să vă odihniți puțin Înainte să discutăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
gros, cu atât eram mai confuz apropo de cele Întâmplate. Și paginile tipărite pe care-mi aruncam din când În când privirea nu mă ajutau nimic. Din precauție, am Întors paginile pentru a nu fi distras și am Început să schițez povestea. Totuși, tentația nu-mi dădea pace. Cu câteva minute În urmă, spre exemplu, am citit un pasaj din Mâinile sus!, după care a urmat unul din studiile lui Froehlich din 1910. La Început nu mi-am dat seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
gros, cu atât eram mai confuz apropo de cele Întâmplate. Și paginile tipărite pe care-mi aruncam din când În când privirea nu mă ajutau nimic. Din precauție, am Întors paginile pentru a nu fi distras și am Început să schițez povestea. Totuși, tentația nu-mi dădea pace. Cu câteva minute În urmă, spre exemplu, am citit un pasaj din Mâinile sus!, după care a urmat unul din studiile lui Froehlich din 1910. La Început nu mi-am dat seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
rupt de la ușă, mi-aș fi putut da seama că cineva pătrunsese În apartament - Inspectorul Wickert, de pildă, sau Alf Kinkel, Horst Hauptstein chiar. Dar Karla Manetti? Acum nu mai știam ce să cred. Și nici ce să spun. Am schițat un gest binecunoscut, sperând că va știi cum să-mi interpreteze situația. Da, exact. Asta era prosopul meu. Renunțasem. — Scutiți-mă de circul ăsta, domnule Knisch. Vocea Inspectorului era mătăsoasă dar fermă, chiar puțin amuzată. M-am Îndreptat cu greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
oare de gând să-mi explice la ce se referea? Altfel, nu știam dacă... — Văd că n-aveți deloc Încredere În poliție. Dar de data aceasta, puteți să stați liniștit. Dacă sunteți cooperant, veți primi exact ce vă doriți. Manetti schiță un zâmbet vag. Însă nu prea avem timp, așa că, dacă sunteți drăguț, haideți să aflăm motivul vizitei dvs. Bine, domnule Knisch? Văzând că nu răspund, continuă. — Povestea această nefericită a Început În primăvara anului 1907, când o fată Însărcinată a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
data aceasta. Spuneți-mi, vă rog, ar putea fi acest obiect unul din motivele vizitei dvs. , domnule Knisch? Am ridicat din umeri. — Vă rog, luați-l. Orice ar fi, nu face altceva decât să complice schema pe care tocmai am schițat-o. Dădu din cap În direcția cioburilor. Înțeleg, Însă, că acest cuțit nu e singurul lucru pe care-l căutați. Pot să vă-ntreb de ce vi se pare atât de interesantă reproducția aceea după Rossetti? Am ridicat din umeri din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
un doctor Înainte să ți-l faci? a Întrebat Asya cu o expresie Îngrijorată despre care spera să pară destul de convingătoare. — Nu, a spus noua prietenă a Scenaristului Nenaționalist de Filme Ultranaționaliste. Chipul ei căpătase acum o expresie gravă, ce schița noi riduri În jurul buzelor și ochilor. — O, Într-adevăr? Ei, nu contează, nu-ți face griji. Asya a dat din mâini. Aproape sigur n-o să se Întâmple nimic rău. Și spunând asta s-a lăsat pe spătarul scaunului. Caricaturistul Alcoolic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
și câteva extrase din unele ziare din China, Grecia, Italia, Senegal, în care s-au scris articole despre primarul din Iași, sau selecții din luările mele de cuvânt la unele întâlniri internaționale. Selecțiile dau un aspect de cocteil care poate schița o activitate extrem de variată. Felicitările ocazionate de zile aniversare, onomastică, de sărbători importante, religioase și naționale, cu ocazia evenimentelor fericite sau chiar tragice, în decursul unui an trec cu mult de 2000. Mai trebuie adăugate și scrisorile de mulțumire pentru
[Corola-publishinghouse/Administrative/1486_a_2784]
-
o neputință. Poemul Dumnezeu și om, cu o primă variantă scrisă la 19 ani, surprinde momentul în care gândirea ucide credința. Tânărul scriitor însuși trăiește această dramă. La maturitatea creatoare, spre vârsta de 30 ani, Eminescu revine la tema religioasă, schițând o admirabilă Rugăciune. Aceasta nu este semn sigur de regăsire a credinței, ci, mai curând, ecoul desperatei căutări a valorilor creștine fundamentale concentrate în simbolul marianic: iubirea, mila, iertarea. Omul care suferea pentru întreg „neamul nevoii” (o expresie auzită la
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
apelul la doctrina statului „natural”, reproiectat pe un fundal de morală creștină și constituționalism (modelul acceptat de Europa ultimelor două secole), trimiterea la tema sa obsedantă: „ecuațiunea universală” și „echilibrul” - toate sunt elemente constitutive ale unui „autoportret” de gânditor „militant”, schițat într-o frazare ritmată, cu o plastică verbală inconfundabilă. Cred că pagini de felul editorialului reprodus mai sus fac posibilă descoperirea celuilalt Eminescu, altul decât scriitorul supus mistificării, denigrării ori tratamentului „critic” prezidat de țâfna savantă. (revista Plumb, mai, 2013
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
spre mirarea noastră, foarte tineri și disprețuitori pentru orice „diplomație”, „înțelepciune” ori strategie literară, nu a răspuns. Revenind la cartea lui Constantin Călin, se poate spune că este un jurnal de critic hărăzit cu calități de prozator: din câteva tușe schițează un portret, cu câteva linii rotunjește un moment memorabil. Textele sale dezvoltă vreo trei teme mari: lumea copilăriei din satul natal, cu bunicii, unchii și mătușile, un fel de modele spre care adultul privește detașat, nu fără oarecare nostalgie; lecturile
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
o neputință. Poemul Dumnezeu și om, cu o primă variantă scrisă la 19 ani, surprinde momentul în care gândirea ucide credința. Tânărul scriitor însuși trăiește această dramă. La maturitatea creatoare, spre vârsta de 30 ani, Eminescu revine la tema religioasă, schițând o admirabilă Rugăciune. Aceasta nu este semn sigur de regăsire a credinței, ci, mai curând, ecoul desperatei căutări a valorilor creștine fundamentale concentrate în simbolul marianic: iubirea, mila, iertarea. Omul care suferea pentru întreg „neamul nevoii” (o expresie auzită la
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
apelul la doctrina statului „natural”, reproiectat pe un fundal de morală creștină și constituționalism (modelul acceptat de Europa ultimelor două secole), trimiterea la tema sa obsedantă: „ecuațiunea universală” și „echilibrul” - toate sunt elemente constitutive ale unui „autoportret” de gânditor „militant”, schițat într-o frazare ritmată, cu o plastică verbală inconfundabilă. Cred că pagini de felul editorialului reprodus mai sus fac posibilă descoperirea celuilalt Eminescu, altul decât scriitorul supus mistificării, denigrării ori tratamentului „critic” prezidat de țâfna savantă. (revista Plumb, mai, 2013
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
spre mirarea noastră, foarte tineri și disprețuitori pentru orice „diplomație”, „înțelepciune” ori strategie literară, nu a răspuns. Revenind la cartea lui Constantin Călin, se poate spune că este un jurnal de critic hărăzit cu calități de prozator: din câteva tușe schițează un portret, cu câteva linii rotunjește un moment memorabil. Textele sale dezvoltă vreo trei teme mari: lumea copilăriei din satul natal, cu bunicii, unchii și mătușile, un fel de modele spre care adultul privește detașat, nu fără oarecare nostalgie; lecturile
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
aș descurca dacă mi-ar cădea plocon o „sumă fabuloasă“! Atunci, entuziasmat numai la gândul acestei posibilități colosale, am scris câteva poezii, două dintre ele publicate. Găsesc în registrul cu scrisori trase la indigo încă o încercare, un rondel abia schițat în fuga lacomă spre deliciile visate... De-aș avea o sumă fabuloasă/ Mi-aș lua o mie de femei/ Și le-aș da, în pielea goală, -n casă,/ Drumul să-și mângâie prin odăi/ Fesele-n aoreole groase,/ Sânii (pentru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
apoi căzînd pe tejghea și lăsînd urme lichide pe suprafața de zinc. atunci l-am văzut și pe barman, un bărbat încă tînăr, cu fața osoasă, cu ochi speriați, vizibil panicat la auzul cuvintelor emise de coardele mele vocale. Barmanul schiță cîteva mișcări dezordonate care ar fi putut să-mi stîrnească rîsul dacă n-aș fi fost eu însumi atît de surprins. Cum îi cerusem două lucruri în același timp, omul din fața mea se simți scurtcircuitat, întrucît nu se putea decide
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
la căpătîiul Veneției... ? îmi este imposibil să nu vin măcar o dată pe an la Veneția, deși în ultimii ani îmi aduc sistematic cu mine un eseu al lui Răgis Debray intitulat Contre Venise. Un excelent eseu în care domnul Debray schițează profilul unui sublim personaj, „idiotul venețian”. Pentru că toți suntem niște idioți cînd mergem la Veneția, spune el pe scurt. Oricît de culți am fi, oricît de subtili, de talentați, de mari artiști, la Veneția devenim niște figuranți, niște umbre halucinate
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Domnișoara ri nu se bazase pe memoria sa personală. nimeni nu dispune de o astfel de capacitate de stocare, nimeni nu este capabil să reproducă, decalat în timp, chiar tot ce s-a spus într-o încăpere, chiar toate gesturile schițate de unii și de alții, chiar toate emoțiile resimțite... nu, Domnișoara ri nu se bizuise pe propria sa memorie, ci pe un patch. titlul romanului ei, enigmatic pentru unii, îmi dădu imediat răspunsul pe care îl căutam. Domnișoara ri utilizase
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
era o datorie cu atât mai ferbinte cu cât România, poporul român sufereau și sângerau ca urmare a Împrejurărilor istorice nefaste. Declarațiile cronicarilor de război și ale analiștilor politici nu pot cuprinde În totalitate proporția dezastrului. Sinteza unor declarații avizate schițează un tragic bilanț. „Tot ceea ce a luat Uniunea Sovietică, prin armata ei, incluzând dezarmarea corpurilor noastre de armată, prizonierii de după 23 august, cele 49 vagoane de aur În lingouri, Întreaga flotă maritimă, fluvială și aeriană, parcul de vagoane și locomotive
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
de rău Sărbătoarea Monstrului Fiul pretenarului său Umbră și pompă Formele gloriei Dușmanul numărul 1 al cenzurii Salvarea prin opere Delimitând responsabilități Șase enigme pentru don Isidro Parodi (1942) H. Bustos Domecq Transcriem aici portretul pe care i l-a schițat Învățătoarea sa, domnișoara Adelma Badoglio: „Doctorul Honorio Bustos Domecq vede lumina zilei În localitatea Pujato (din provincia Santa Fe), În anul 1893. După interesante studii primare, se mută cu Întreaga familie În orașul argentinian Chicago. În 1907, fără să bănuiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
respectuos Parodi. Don Anglada, acum, că nu mai burnițează, ați putea profita să-mi faceți un rezumat. — Deschid focul... Hop și tu cu chestii d-ale tale siștirite, a observat Mariana, aplicând pe buzele-i nepăsătoare un rouge elegant. — Panorama schițată de soția mea e fără cusur. Dar nu-s trasate coordonatele practicii. Eu voi fi agrimensorul de la cadastru. Și voi Întreprinde viguroasa sinteză. În Împrejurimile cabanei La Moncha, Pilar posedă parcuri, pepiniere, sere, observator, grădini, piscină, cuști cu animale, acvariu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
drept spaniol. Dă-te treaz și spune-mi tot ce știi despre moartea lui Ricardo Sangiácomo. — În vederea expunerii, vă stau la dispoziție cu toate resursele de care dispun, cu tot cornul abundenței mele verbale. Cât ai zice pește, vă voi schița În linii mari sinopsisul cazului. Nu voi ascunde foarte cordialei perspicacități a domniei voastre, don Parodi, că moartea Pumitei Îl afectase - mai bine zis, Îl răvășise - pe Ricardo. Cu siguranță că doña Mariana Ruiz Villalba de Anglada nu bate câmpii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
insomnia tânărului. O săptămână mai târziu, Ricardo mi-a zis: „O franțuzoaică nebună mă pisează cu telefoanele. O să mă văd cu ea, doar m-o lăsa În plata Domnului.“ După cum vedeți, vă repet ipsissima verba spuse de persoana În cauză. Schițez prima noapte de amor: Ricardo sosește la reședința cu pricina; urcă vertical, cu ascensorul; e invitat Într-un salonaș intim; e lăsat acolo; deodată se stinge lumina; mintea imberbă i se zbate Între două ipoteze: scurtcircuit sau răpire. Ba geme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
enigmă din Castellammare. În această atmosferă de cordială camaraderie, ridic paharul și vă amintesc că atunci mi-ați promis că astăzi, la capătul unui an-vedere, Îmi veți dezvălui sincer misterul. Nu vă voi ascunde, iubite don Parodi, că visătorul a schițat, În minute sustrase avocatului și omului de litere, o teorie foarte interesantă și plină de noutate. Poate că veți izbuti, cu mintea disciplinată a domniei voastre, să contribuiți la nobilul ei edificiu intelectual cu unele materiale folosibile. Nu sunt un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
de Îmbărbătare. Vă vorbesc cu fruntea cât se poate de sus. Fără Îndoială că afirmația mea va deștepta surâsul multor spirite maligne; dar știți că eu nu fac afaceri fără acoperire. Mi-am Împlinit punct cu punct angajamentul: v-am schițat un raccourci al demersurilor mele pe lângă baroneasa de Servus, Lolò Vicuña de De Kruif și obsedanta fausse maigre, Dolores Vavassour; am izbutit, punând În joc un mélange de subterfugii și amenințări, ca Giovanni Croce, un adevărat Caton al contabilității, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]