9,812 matches
-
tăcerea aceea cumplită care se lăsase între ei, înțelegând ce se petrece în sufletul unchiului său.” .. Ioti,.. tușa Anghelina ț-o trimăs o boandă, să-ț’ țâie de cald... că vremea acuș’ se răcește, și..!” Căpitanul o luă cu degetele tremurându-i, o duse la buze și cu ochii închiși.. simți mirosul mâinilor ei moi și calde. „ - Nică !..măi, Nică..!”, Baltă i se adresă, după o vreme, băiatului, privindu-l în ochi până în suflet. De-acu’ nainte, să nu mai vii
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
plânge în voie.. nu-l vedea și nu-l auzea nimeni. Ion i-a fost cel mai apropiat prieten, din copilărie, încă... L-a iubit ca pe mama lui. Ce prieten.. mi-a fost Ion !”, îsi zise el cu inima tremurându-i, prin gând trecându-i o cugetare... , înseamnă că eu și Ion am avut același suflet..!” Un val de căldură îi inundă inima. În gând îi veni un alt dicton latin.. tot despre prietenie... „Sine amicitia vitam esse nullam”. Un
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
toate acele însușiri, care nu pot fi controlate la „temperatura” moderată. Reacția lui Baltă, în fața amenințării rămase aceeași... neliniștitor de tăcut și rece. Nici cea mai grosolană insultă nu-i putu aprinde vreo scânteie în pupilele sale.. nici un nerv nu tremură pe chipul său. Om de neclintit, Baltă știe să-și cântărească șansele, știe să-și stapânească orice emoție. În timp ce se izolează în turnul tăcerii sale glaciale, și își chibzuiește planurile...în el se îngrămădește tăcerea, ca niște nori de furtună
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
număra bătăile inimii. A trecut timp... mult timp, dar nimeni n-a știut cât a trecut.. de când colegul nostru a isprăvit povestea lui Baltă, „luptătorul din munți”, și a tăcut. În tăcerea aceea, din dormitor, care-ți făcea să ți tremure inima... dintr-un colț al dormitorului, se auzi glasul stins și tremurat al lui Constantinescu... „ - Și... ce-a mai fost, cu..?!”, glasul lui părea a fi înecat de lacrimi. După o clipă, de așteptare, lungă cât vecia... dar, numai o
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
în clasa a doua. Profesorul Condurache, era un om mărunțel, dar cu o inimă atât de bună și mare, cum rar nea fost dat să vedem,.. A intrat în clasă și a început rar, cu voce gravă, joasă.. iar noi tremuram în bănci, ca varga.. îi știam faima, de la elevii mai mari, dar si obiectul era foarte greu, poate mai greu chiar, ca latina. „Dragii mei !”, începu profesorul, pe un ton grav, aruncându-ne o privire că ne-a tăiat răsuflarea
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
tare.. parcă ar fi luat toată lumina soarelui. Pe cer, sus, sus de tot, norii pluteau ca niște grămezi de puf alb. Clopotul de la Mitropolie bătu de două ori la rând, ora amiezii... dangătul lui vibra aerul, prelung lăsând dâre tremurate în carne... În glasul lui de bronz se simțea o putere neînțeleasă, o taină liniștitoare... avea ceva nostalgic, ceva trist.. Pe cealaltă parte a străzii, se ridica, albă , Biserica Sf. Gheorghe-Lozonschi. Aproape șase secole de rugăciune, au fost înălțate în
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
amintirile, într-un ultim efort, îmi mai aduceau o rază de lumină în inimă. ... În clipa aceea, atât de mult îmi doream să le pot așterne pe hârtie... cât de mult doream ! Dar, nu numai mâna ci, și gândul îmi tremura... și inima îmi bătea mai cu putere în piept.. „ Oare, aș putea ?!” După câțiva pași, îmi mai aruncai o privire peste umăr.. În poartă, moș’ Vasile-portarul, în cămașă, cu mâna la capul gol saluta zâmbind... „Să trăiți dom’ elev..!”, și
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
piață globală în care se afirmă cu tot mai multă forță economiile emergente; împărțirea sferelor de influență nu mai este deloc clară, producându-se permanent reconfigurări și reorientări; provocările la adresa securității s-au multiplicat și diversificat, așa încât azi nu mai tremurăm doar de frica proliferării nucleare, ci mai mult și mai serios de spaima atacurilor teroriste, de criminalitatea informatică etc. Pe parcursul unei generații, s-au produs schimbări atât de mari în lume, încât instrumentele tradiționale de analiză în domeniul politicii externe
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]
-
romanță pe un text de Cincinat Pavelescu unde se apelează la imagini și cuvinte care sunt destinate readucerii din memorie a unor evenimente uitate poate: Îți mai aduci aminte, doamnă? Era tîrziu și era toamnă, Și frunzele se-nfiorau Și tremurau în vântul serii, .......... Ți-aduci aminte iar de seara Și-amurgu-acela violet, Când toamna-și acorda încet Pe frunza-i galbenă chitara? .......... Și încă un aspect nostim. Acum câțiva ani, mi-am exprimat nemulțumirea față de un prieten, cu privire la un al treilea
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
stradă, în magazine, în locuri publice, la spectacole sau pe potecile pădurilor. Am dobândit cu timpul o mare înțelepciune: dacă vrei să-ți fie bine și să nu înebunești de enervare, de supărare și de revoltă, să nu ajungi să tremuri încercând să spui ceva când nimeni nu vrea să te asculte și nimeni nu te lasă să vorbești, nu deschide discuții despre politică în România. Părerile românilor sunt atât de diferite, de subiective și de pătimașe, încât în contextul temperamentului
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
tovarăș, Enache, să spună: "A, vrea să cânte în România? Să vină, mai întâi, și să stea la coadă la ardei aici!" Au mai fost și multe alte mizerii care mi s-au făcut. Începusem cariera internațională și trebuia să tremur până în ultima secundă dacă primeam viza sau nu. Nu poți face meserie așa! Nu mai spun că, la întoarcere, îmi luau și banii! Într-o zi, mi-am spus: "Plec, dau și divorțul în lipsă și îmi continui profesia! Apoi
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
Vorbeam des la telefon. Noi am cântat destul împreună, o actriță de te treceau fiorii, ca și Magda Oli vero. Am făcut Trubadurul de mai multe ori, dar am cântat, în ultimii ani, Sora Angelica împreună, la Madrid. Ea cam tremura, pentru că rolul e foarte dificil vocalmente, dar l-a rezolvat strălucit! — Cu Ghena Dimitrova nu ați cântat niciodată, din păcate... — Dar eram foarte bune prietene! și ea era la Gorlinsky, ne vedeam mereu. Apoi a dat-o și ea pe
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
Nu te preocupa, tu dă din mâini pentru orchestră și, din când în când, mai bagă-ne și pe noi în seamă. Eu am să te ajut cât pot, chiar dacă nu mă uit la tine! O să fie foarte bine." Îi tremurau picioarele când a intrat în fosă, cu toate fantomele de la Viena pe cap: Furtwängler, Klemperer... A fost un spectacol excelent! — Otto Schenk semna regia... — Veche de când bunica! Dansam în picioarele goale pe masă la Lilas Pastia, a trebuit să îmi
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
nu avea nimic din stofa de mare artistă a surorii ei. — Cum este să împarți meseria și, uneori, chiar scena cu sora? — Împarți și emoțiile. Eu, de obicei, mă domin foarte bine pe scenă. În schimb, când cântam cu Mioara, tremura inima în mine. Am făcut Carmen la Marsilia, Orfeu și Euridice la Luxemburg și Nisa... Aproape că nu eram atentă la ce cântam eu. De aia le și spun elevilor mei: Nu vă căsătoriți cu cântăreți! E foarte greu!" — Nu
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
o voce superbă. Afișele rusești care îi anunțau spectacolele erau imprimate pe mătase. Se scrie în anumite cărți că reușea să stingă lumânările din candelabre când făcea un crescendo! — și despre Dvs. am citit că, atunci când cântați Herodiada, făceați să tremure lentilele ochelarilor în sală! — Ha, se poate, că sunt niște momente teribile acolo! Mă rog, ăsta era bunicul, cu câte un copil făcut în fiecare turneu! Ar fi trebuit să meargă cineva și până la Huși, pentru că jumătate din Cortezi de
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
Iar pentru asta, Îi mulțumesc Cristinei, buna mea prietenă - honni soit qui mal y pense - fără de care n’aș fi aflat niciodată asta. „Radioalmanah“, 22 noiembrie 1997, ora 18,21 20. O picătură de verde În țarcul imaginar În care tremură cu sufletul la gură ori la rădăcină cu gândul la sacrificiul ce-i va avea curând ca victime, odată cu Sărbătorile, ale noastre, nu ale lor, porcul și bradul nu sunt singuri. Le Împărtășește soarta și vâscul. Ei și? Am spune
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
ca să-și dea seama că viața e un rahat, lui Vasile B. i-au fost de-ajuns numai două zile. Dacă filozofia ar avea recorduri, în mod sigur Vasile B. l-ar fi deținut pe acela de viteză. Că motoarele tremurau continuu, iar curelele de transmisie plescăiau ca o mie de broaște care săreau disperate în baltă, era normal. Nu era anormal nici faptul că geamurile halei vibrau și, din când în când, plesneau. Normal era să se zgâlțâie, să se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
banii și-i dau actele. Altfel, exclus. Că nu-s nebun să-mi ia Fiscul jumătate.“ La cuvântul vapor, bunicuțele din imediata apropiere a domnului Aron au holbat ochii. Și aveau dreptate să caște ochii mari, ba chiar să le tremure și bărbia de mirare. Nici unul dintre călătorii obișnuiți ai tramvaiului 21 nu mai avusese ocazia să vadă un negustor de vapoare. Doar țigani care vindeau șervețele și ace din China. „Mă, Mitică - a continuat coborând amenințător vocea domnul Aron -, deranjăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
proaspeți, a văruială proaspătă și a nomenclaturiști proaspeți, mutați de curând în casele celor expirați. De după un gard, se uita la trecători, cu un aer dus, un tată vechi de nomenclaturist proaspăt. Purta un fes ponosit, era nebărbierit, bărbia îi tremura, iar una din lentilele ochelarilor legați cu sfoară peste urechi era spartă. Dacă te lăsai înduioșat de aerul său decrepit, nu-ți mai venea să-l lustrezi. Știți însă cum e: lustrezi ce se nimerește, nu ce-ai pofti. Ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
prin minune, dispare cauza. Câine bătrân, lepădat într-un parc În urmă cu trei ani, soții D. traversau grăbiți Grădina Cișmigiu, ca să ajungă la ora 9:00 la Primărie, unde aveau audiență. Un câine de rasă mare cât un vițel, tremurând din tot corpul, ca lorzii aceia trecuți de nouăzeci de ani, le-a tăiat calea și s-a uitat în ochii lor ca și cum le-ar fi zis: „Nici voi n-aveți timp de mine, nu-i așa?“ În tinerețe, câinele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
cu doctori și cu mâncare, cu un loc la căldură, unde să doarmă, câinele și-a revenit. Dar și-a revenit cât să se vadă că e un lord trecut de nouăzeci de ani, pe care l-a uitat moartea. Tremură, se uită la oameni cu o privire obosită, doar când e mângâiat lasă capul în jos, ca și cum însemnele rasei îi sunt o povară. Asta întreabă toți cei care-l văd: „Ce rasă e, că tare-i frumos!“ Tremură din tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
uitat moartea. Tremură, se uită la oameni cu o privire obosită, doar când e mângâiat lasă capul în jos, ca și cum însemnele rasei îi sunt o povară. Asta întreabă toți cei care-l văd: „Ce rasă e, că tare-i frumos!“ Tremură din tot corpul, e aproape orb, dar când reușește să se ridice de jos, nu se mai termină. E falnic și iarăși te gândești la lorzii aceia care, chiar și atunci când își trăiau ultimele zile, tot respectau protocolul și se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
tâmpule, am să-ți pun o întrebare de care poate depinde soarta și viitorul tău”. Era atunci obiceiul ca la verificarea cunoștințelor să fie scoși în fața clasei elevii care urmau să fie ascultați, urmând ca să lucreze numai cu ei. Noi tremuram în bancă până termina să scoată elevii pentru verificare, apoi nu ne mai interesa nimic. Profesorul punea întrebările primului elev; numai atunci când acesta nu știa răspunsul sau dădea un răspuns incomplet apela și la ceilalți elevi. Rar se întâmpla ca
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
biologiei pentru a face față misiunii ce o avea, perioadă în care și-a șlefuit totodată calitățile și virtuțile de dascăl, dar în care nu a neglijat nici activitatea de cercetare. Mulți dintre profesorii de biologie din învățământul preuniversitar au tremurat la aflarea numelui lui în comisiile de definitivat și pentru grade didactice, cunoscându i ținuta profesională și exigențele, dar probabil tot atâția îi sunt datori, pentru că au învățat de la el măcar un lucru, respectul pentru elevi și pentru meseria de
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
Biciul lui Dumnezeu", a cucerit Imperiul roman din Orient. A urmat expansiunea mongolilor la începutul secolului IV e.n., când aceștia au săvârșit cucerirea Asiei. Eroul acelor evenimente a fost Ginghis Han, care a stăpânit un imperiu uriaș în fața căruia a tremurat întreaga lume. Din Polonia și până la Oceanul Pacific, cavaleria mongolă își impunea legea. Tamerlan a conceput și a creat palatul din Samarkand, a cărui poartă, Tameria, a făcut din această renumită cetate numită "Chipul Pământului". Spre uimirea tuturor, anii care au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1528_a_2826]