38,095 matches
-
Dictatul de la Viena. La 6 septembrie MĂRTURII 67 1940 regele Carol abdică în favoarea fiului său Mihai iar țara este condusă practic de generalul Ion Antonescu. La 29 iunie 1941 Germania și România declară război U.R.S.S. La 17 iulie 1941 trupe ale Armatei a VI-a române și trupe ale armatei germane ajung și pătrund în Chișinău, după ce sovieticii, în retragere, reușiseră să-l incendieze distrugând astfel o bună parte din oraș. La 16 octombrie armata română a cucerit și Odesa
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Alexandru Poeată () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_1056]
-
1940 regele Carol abdică în favoarea fiului său Mihai iar țara este condusă practic de generalul Ion Antonescu. La 29 iunie 1941 Germania și România declară război U.R.S.S. La 17 iulie 1941 trupe ale Armatei a VI-a române și trupe ale armatei germane ajung și pătrund în Chișinău, după ce sovieticii, în retragere, reușiseră să-l incendieze distrugând astfel o bună parte din oraș. La 16 octombrie armata română a cucerit și Odesa. Între cele două date fusese eliberat și Cernăuțiul
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Alexandru Poeată () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_1056]
-
prelungită cu încă 1-2 săptămâni, așa că abia în a doua jumătate a lunii ianuarie am reînceput cursurile. Acestea s-au desfășurat aproximativ normal, până la 1 martie, când frontul se apropia de Cernăuți. Prin oraș treceau, în retragere, tot mai multe trupe germane cu tancuri pline de noroi cu ostași tăcuți, obosiți și nu chiar ordonați. După mai multe zvonuri, pe la 15 martie s-a anunțat oficial evacuarea Politehnicii. De la geamul cabinetului din corpul administrativ, rectorul Cristea Otin a ținut un discurs
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Alexandru Poeată () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_1056]
-
pusă la dispoziția Politehnicii pentru internat (clădire ce este în prezent sediul Muzeului "Porțile de Fier" din localitate). CENTENARUL ÎNVĂȚĂMÂNTULUI SUPERIOR ELECTROTEHNIC 70 La 4 aprilie 1944 aviația anglo-americană execută un puternic bombardament asupra Bucureștiului. La 6 aprilie 1944 primele trupe sovietice pătrund în Botoșani, urmează Rădăuți și, apoi, Suceava. La 15 aprilie 1944 linia frontului se stabilizează cu aripa dreaptă pe Carpați, cu centrul la nord de Iași și Chișinău și cu flancul stâng pe Nistru, situație păstrată apoi până la
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Alexandru Poeată () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_1056]
-
de studente (actuala clădire dintre Biblioteca Centrală și spitalul C.F.R.). Deși vizată a fost și clădirea fostului Liceu Militar (actualul Spital Militar) - liceu care, conform Armistițiului, trebuia CENTENARUL ÎNVĂȚĂMÂNTULUI SUPERIOR ELECTROTEHNIC 72 desființat - deoarece aceasta a mai fost ocupată de trupele sovietice (ca lagăr de prizonieri) încă un an, nu s-a putut obține. Spațiul obținut trebuia evident, amenajat. De aceea, au fost trimise, din Turnu Severin, imediat ce a fost posibil , serviciul tehnic, cu atelierele de tâmplărie și altele, pentru a
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Alexandru Poeată () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_1056]
-
de capitulare a Germaniei, iar la 2 septembrie 1945 capitulează și Japonia. Astfel se încheia cel de al II-lea Război Mondial. Se poate spune că pentru Școală, studenți și cadre didactice multe necazuri abia începeau. Țara era ocupată de trupe străine iar povara datoriei de război nu permitea investiții pentru învățământ. În plus, seceta din 1946-1947 și frământările social-politice au umplut paharul cu necazurile pe care trebuia să le suporte societatea în general și Școala, în particular. Au fost factori
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Alexandru Poeată () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_1056]
-
a Basarabiei”, ținut populat „în majoritate de ucrainieni”(!). Sovieticii nu mai vorbesc acum de necesitatea “eliberării țăranilor moldoveni de jugul boierilor români”, ci vin cu o minciună destinată celor care știau că în Basarabia numai 12% din locuitori erau ucrainieni. Trupele sovietice au trecut Nistrul a doua zi, au trecut și Prutul, ocupând și ținutul Herța. Guvernul român a fost „sfătuit” de cel german să cedeze; în nota sa de răspuns către U.R.S.S., guvernul român arată că „se vede silit
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Eugen Toma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1669]
-
bun) cititor de poezie care a cheltuit o oră din viață ca să citească și cartea mea. Dacă ne-am întâlni, cred că am avea discreția să nu pomenim despre asta. Am găsi lesne ce vorbi, despre literatură, despre filme, despre trupe de rock... Despre lucruri dureroase, cum ar fi ostracizarea lui Paul Goma, sau despre lucruri aparent hazlii, ca premiul lui Gabriel Chifu... Cum ar suna un proiect literar în viziunea lui Constantin Acosmei? Să fiu pe fază atunci când, nitam-nisam, mi-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
ceea ce-a fost de la începutul lumii până în 1946. Citatul din Ion Creangă se referă la o copilărie fericită și la un timp istoric lin curgător, fără nici o legătură cu puhoiul devastator care s-a pornit în România, odată cu intrarea trupelor sovietice "eliberatoare" și cu instaurarea comunismului în toate instituțiile statului român, în 1948, când m-am născut. În anul 1950, tatăl meu, Ilie Zubașcu, a fost ucis în torturi de Securitatea din Sighet, înaintea vreunui proces, după ce a stat ascuns
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
gazda sa din Borșa, la care a locuit cu domiciliul forțat câțiva ani. Cum eram pe atunci un nonconformist și un neadaptabil, așa cum am rămas de altfel toată viața, umblam cu plete și blugi și cântam în formația Vestitorii, prima trupă de rock electronic de pe Valea Izei, cu care mergeam pe la nunți, baluri și revelioane, cu un repertoriu propriu dar mai ales preluat de la Europa liberă (suntem în anii '70, pe vremea începutului Phonicșilor, cu "Canarul galben ca un gălbenuș", "Nebunul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
ultimativă a fost considerat ca “imprecis” de guvernul sovietic, care, la 27 iunie 1940, a trimis a doua Notă ultimativă, cerând ca în numai patru zile Armata Română să părăsească Basarabia și nordul Bucovinei, iar în ziua de 28 iunie trupele sovietice să ocupe orașele Chișinău, Cetatea Albă și Cernăuți. După ce s-a ținut al doilea Consiliu de Coroană, s-a dat următorul răspuns la ultimatumul sovietic: “Guvernul român, pentru a evita gravele urmări pe care le-ar avea recurgerea la
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Ioan Murariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1666]
-
mari pierderi care a fost pricinuită U.R.S.S. și populației Basarabiei prin dominația de 22 de ani a României în Basarabia”. Nordul Bucovinei (5.220 de km pătrați cu o populație de 596.000 de locuitori) a fost ocupat de trupele sovietice în ziua de 28 iunie 1940. Acest teritoriu, după ce a făcut iarăși parte din România în perioada 1941 1944, a fost din nou anexat de U.R.S.S. în anul 1944, după care au urmat arestări, deportări în lagărele din
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Ioan Murariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1666]
-
După aventura năvalnică a persecuției naziste, situația a început să se deterioreze în timpul ocupației sovietice. La început, peripețiile au continuat și am putut învinge cu succes pericolele. Consulatul elvețian l-a angajat pe tatăl meu ca persoană de legătură cu trupele rusești de ocupație. Consulatul elvețian era de partea Aliaților la vremea respectivă; prin urmare, i-au oferit o poziție-cheie. Când Puterile Aliate și-au înființat propriile reprezentanțe, tatăl meu s-a retras, pentru că simțea că s-ar expune prea mult
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
independent; dar, atât timp cât academia avea și ea un reprezentant, hotărârile trebuiau semnate și de el, și de secretarul nostru. Fundația a oferit burse modeste pentru numeroase inițiative civice independente de mecanismul dominant al partidului-stat. Am acordat sprijin școlilor experimentale, bibliotecilor, trupelor de teatru de amatori, asociației cântăreților la citeră, cluburilor fermierilor și altor organizații sociale, artiștilor și expozițiilor de artă, proiectelor culturale și de cercetare. Ne-am organizat cu atenție activitățile în așa fel încât programele considerate constructive de către guvern să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
îndatoriri și obiective pe lângă protecția împotriva terorii. Dând prioritate acesteia din urmă, celelalte obligații sunt neglijate. Liderul mondial nu se poate preocupa doar de minimalizarea propriilor pierderi, ci trebuie să și evite să le producă altora necazuri. Modul în care trupele americane s-au comportat în Irak - nereușind mai întâi să pună capăt jafurilor, apoi să apere populația - a alimentat revolta și sentimentul antiamerican. Fiind invizibili, teroriștii nu vor dispărea. De vreme ce războiul este contraproductiv, probabil că el va genera mai mulți
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
în trecut, America, fiind o societate deschisă, a fost mai dornică să-și recunoască greșelile din trecut. Genocidul amerindienilor a intrat în programele școlare, la fel ca și sclavia. în lupta împotriva terorii am comis multe acte rușinoase. Am trimis trupe să sufere și să moară pentru o cauză nedreaptă. Am compromis integritatea și moralul forțelor noastre armate, am pierdut înaltul suport moral și ne-am pus în pericol poziția dominantă din lume. Cine va face populația să înțeleagă acest lucru
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
în facțiuni, fiecare dispunând de forțe armate. Ministerul de Interne este condus de un partid radical islamic șiit ale cărui grupări paramilitare dețin închisori și practică execuții ilegale. Unele dintre cele mai de încredere unități de luptă din armată sunt trupe paramilitare kurde îPeshmerga). Nivelul luptelor este controlat de prezența Statelor Unite, dar principalul obiectiv al forțelor de ocupație este să se apere pe ele, nu populația civilă, care vede cum se apropie războiul civil și caută să se apere trecând de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
facțiuni și populația este mai speriată de Statele Unite și de armata irakiană decât de teroriști. Situația se deteriorează încet, dar irevocabil, putând degenera într-un conflict regional între șiiți și sunniți, mai ales dacă Statele Unite își reduc sau își retrag trupele. Iranul are motive întemeiate pentru a menține Irakul vulnerabil, cumva haotic, dar păstrând relații bune, însă nu dorește un conflict regional între sunniți și șiiți sau dezmembrarea țării. La urma urmei, a fost implicat într-un război dur cu Irakul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
Trebuia să fi distribuit ajutoare direct comunităților, plătind salariile profesorilor, ale judecătorilor și ale altor funcționari de stat în numele guvernului central. Organizația Națiunilor Unite avea câteva sute de angajați în Afganistan care știau să se descurce. Dacă am fi trimis trupe în numele Organizației Națiunilor Unite să monitorizeze fondurile distribuite, ele ar fi fost bine primite și autoritatea guvernului central ar fi fost consolidată. însă această strategie era străină modului de gândire al administrației Bush. De fapt, am format alianțe cu dictatori
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
în urma invaziei Irakului, dar, dacă își supraestimează posibilitățile, ar putea pierde toate avantajele obținute. Dacă Irakul degenerează într-un conflict regional între sunniți și șiiți, atunci Iranul va fi implicat și el. Dacă Statele Unite s-ar angaja să-și retragă trupele, acest lucru ar servi atât ca o amenințare îpermițând Statelor Unite să bombardeze instalațiile nucleare iraniene), cât și ca stimul în vederea cooperării în vederea unui acord politic îpentru că ar întări avantajele pe care le-a obținut deja Iranul, fără a le
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
oștiri se află ceva mai departe și se consultă între dânșii pentru lupta ce trebuie s-o dea a doua zi împotriva dușmanului. Pe neașteptate însă, apare dușmanul. Ofițerii nu l-ai simțit. Ci numai acel biet soldat, rămas cu trupa. Soldatul văzând pericolul, trezește trupa; ia arma comandă "foc"; începe lupta; e conștient că "statul major" are un plan oarecare de luptă și că el, pornind la atac a călcat "disciplina" ostășească, dar... pericolul fiind mare, instinctul de conservare obștesc
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
departe și se consultă între dânșii pentru lupta ce trebuie s-o dea a doua zi împotriva dușmanului. Pe neașteptate însă, apare dușmanul. Ofițerii nu l-ai simțit. Ci numai acel biet soldat, rămas cu trupa. Soldatul văzând pericolul, trezește trupa; ia arma comandă "foc"; începe lupta; e conștient că "statul major" are un plan oarecare de luptă și că el, pornind la atac a călcat "disciplina" ostășească, dar... pericolul fiind mare, instinctul de conservare obștesc îi poruncește să calce această
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
În luna martie 1944, în timpul retragerii trupelor române și germane, am fost nevoiți să părăsim comuna Chișcăreni, județul Bălți, într-o căruță cu un cal, cu soția mea Sofia și copilul meu de 2 ani și 6 luni. Am ajuns seara târziu în orașul Târgu Frumos, unde
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Ioan Gârbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1686]
-
care vedem noaptea spectre pentru ca dimineața să ni se râdă în nas că suntem nebuni; noi toți, cei care stăm de vorbă cu craniile descoperite de gropari sperând că de acolo va veni vreun răspuns; noi toți aceștia care căutăm trupe de teatru pe care să le învățăm să joace cum vrem noi; noi toți aceștia care dăm milioane de sfaturi în dreapta și în stânga, amintind mereu marea scenă a răzbunării; noi toți, fără excepție, ar trebui să punem mână de la mână
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
simultană cu un plâns care-mi răsucește inima și-mi taie respirația (pentru a mă exprima tot ca la doctorul unde totul începe cu „spune 33!”). A doua parte a filmului, care urma să demonstreze, desigur, cum că odată cu intrarea trupelor Pactului de la Varșovia, ordinea s-a instalat la Praga, n-am mai putut s-o privesc; am fixat ceafa mongolului din fața mea, stând încremenit până la sfârșit. În mod normal, ar fi trebuit să ies din sală, dar îmi era frică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]