6,163 matches
-
footnote> de Total Quality Management (TQM) a fost pe buzele a numeroși oameni de afacer i sau cercetători, care au căutat o nouă metodă de îmbunătățire continuă a produselor și se rviciilor. TQM desemnează un mod de conducere a organizației, centrat pe calitate, bazat pe participarea tuturor membrilor acesteia și care vizează un succes pe termen lung prin satisfacerea clientului, precum și avantaje pentru toți membrii organizației și pentru societate<footnote Managementul calității și asigurarea calității. Vocabular, Specificații ISO 8402: 1995, citat
Platforme integrate pentru afaceri ERP by Luminiţa HURBEAN, Doina FOTACHE, Vasile-Daniel PĂVĂLOAIA, Octavian DOSPINESCU () [Corola-publishinghouse/Science/195_a_219]
-
analiza comportamentului și a necesităților clienților în vederea dezvoltării un or relații cât mai solide cu aceștia. În contextul afacerilor actuale, caracterizate prin h iperconcurență și globalizare, acest concept de marketing oferă suport pentru transform area unei organizații obișnuite într-una centrată pe client. Clienții fideli reprezintă cel mai puternic avantaj competitiv al unei companii, deoarece reprezintă o parte inaccesibilă concurenților, dacă sunt gestionați eficient. Studiile realizate de PIMS<footnote http://pimsonline.com/about pims db.htm footnote> (Profit Impact of Marketing Strategy - organizație
Platforme integrate pentru afaceri ERP by Luminiţa HURBEAN, Doina FOTACHE, Vasile-Daniel PĂVĂLOAIA, Octavian DOSPINESCU () [Corola-publishinghouse/Science/195_a_219]
-
mai importantă activitate a oricărei companii este atragerea și păstrarea clienților”. Concluzionând, CRM desemnează procesul de atragere, păstrare și dezvoltare a clienților, măsurat prin numărul de clienți, profitabilitatea lor, comportamentul consumatorilor și satisfacția acestora, transformând organizația într-una orientată și centrată pe client. Obiectivul urmărit la nivel organizațional prin adoptarea acestor platforme îl reprezintă creșterea valorii clienților în întreprinderea centrată pe client. 5.3.1. Definirea CRM Numeroase studii au relevat la începutul anilor 20 00 procentul foarte mare de eșecuri
Platforme integrate pentru afaceri ERP by Luminiţa HURBEAN, Doina FOTACHE, Vasile-Daniel PĂVĂLOAIA, Octavian DOSPINESCU () [Corola-publishinghouse/Science/195_a_219]
-
dezvoltare a clienților, măsurat prin numărul de clienți, profitabilitatea lor, comportamentul consumatorilor și satisfacția acestora, transformând organizația într-una orientată și centrată pe client. Obiectivul urmărit la nivel organizațional prin adoptarea acestor platforme îl reprezintă creșterea valorii clienților în întreprinderea centrată pe client. 5.3.1. Definirea CRM Numeroase studii au relevat la începutul anilor 20 00 procentul foarte mare de eșecuri (peste 70%) al proiectelor CRM<footnote J.C. Hoekstra, Direct Marketing, Wolters Noordhoff, Groningen, 2001. footnote>, relevând numeroase dificultăți, atât
Platforme integrate pentru afaceri ERP by Luminiţa HURBEAN, Doina FOTACHE, Vasile-Daniel PĂVĂLOAIA, Octavian DOSPINESCU () [Corola-publishinghouse/Science/195_a_219]
-
să spri jine interacțiunea controlată cu clienții, prin toate canalele de comunicare. CRMguru.com: CRM este o strategie de afaceri prin care se selectează și se gestionează clienții în vederea optimizării valorii acestora pe termen lung. CRM necesită o cultură managerială centrată pe client, care să susțină pr ocese eficiente de marketing, vânzări și service. Aplicațiile CRM pot contribui la eficient izarea relațiilor cu clienții, în condițiile în care organizația dispune de conducerea, strategia și cultura potrivite. Paul Greenberg (analist englez): CRM
Platforme integrate pentru afaceri ERP by Luminiţa HURBEAN, Doina FOTACHE, Vasile-Daniel PĂVĂLOAIA, Octavian DOSPINESCU () [Corola-publishinghouse/Science/195_a_219]
-
46-47. Am extrapolat, ad-hoc, conceptul de "spațiu discursiv", definit de Dominique Maingueneau (ca parte componentă a unei triade din care mai fac parte "câmpul discursiv" și "universul discursiv"), prin coroborare cu acela de "câmp științific", al sociologului Pierre Bourdieu, ambele centrate pe analiza poziționării (identității) ideologice a enunțiatorului și aplicate, preponderent, în domenii ale ideologicului, în studii la baza cărora se află, programatic, ideea de confruntare. Prin conceptul de SPD avem în vedere, și pentru discursul voiculescian din cele două texte
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
Republicii pare uneori echivoc în ceea ce privește „inserția în realitate” a Cetății bune, pretându-se astfel la interpretări diferite. Republica începe, după cum se știe, printr-o discuție despre conceptul de dreptate. Semnificația dialogului pare a fi, într-adevăr în acest moment, una centrată pe etic. Or, cum dezbaterea dialectică cu Protarchos și sofistul Thrasymachos nu conduce la o înțelegere adecvată a conceptului, Socrate propune o metodă diferită, aparent fără a schimba scopul de ansamblu urmărit: edificarea cu mintea (ori în chip rațional) a
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
în numele acelorași legi „clare și distincte”. Între Antigona și Creon se insinuează distanța (de incomprehensiune) dintre lumea mitului și lumea modernă. * În 1973, la cinci ani de la intervenția asupra Antigonei, Patočka rostește în fața unui auditoriu restrâns o serie de conferințe centrate pe un subiect comun care vor constitui ulterior substanța volumului Platon și Europa (publicat în samizdat în 1979). Merită să amintim faptul că cei cinci ani care despart cele două texte fuseseră cât se poate de încărcați pentru istoria Cehoslovaciei
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
ale elevului. Studiul psihopedagogic privind relațiile dintre aspirațiile de autoafirmare și impulsurile cognitive stimulative în învățare se axează pe modalitățile dinamizare a învățării școlare, fie în contextul competiției, fie în contextul cooperării, și într-un caz și în celălalt, autoarele centrează dinamismul învățării școlare pe trebuința de succes în rezolvarea situațiilor - problemă. Cadrele didactice interesate de valențele stimulative ale motivației elevului vor regăsi în concluziile studiului propus de autoarele cărții importante corelații între trebuințele de autorealizare a personalității elevilor și virtuțile
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
ne-am ocupat de tratarea motivației învățării ca ansamblu ce răspunde stimulilor interni, am încercat să precizăm funcțiile motivației, natura motivelor elevilor, factorii motivaționali ai învățării și motivația în contextul școlii. Ne-am străduit să identificăm avantajele și dezavantajele motivației centrate pe autoafirmare și influența acesteia asupra reținerii și reproducerii mnezice. Capitolul al II-lea cuprinde caracteristicile psihologice de vârstă ale școlarilor, repere psihogenetice și psihodinamice ale dezvoltării, stadialitatea cognitivă morală și psihosocială, vârstele școlare, considerații generale. Pentru a putea propune
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
dacă realizările de acest fel sunt apreciate negativ de către grupul de colegi. Acest caz este mai obișnuit în păturile de jos și în anumite grupuri minoritare frustrate din punct de vedere cutural. I.5.1. Avantajele și dezavantajele motivației centrate pe autoafirmare Motivația axată pe autoafirmare, în general, pare a fi cea mai puternică motivație disponibilă pe parcursul perioadei active a individului, în ceea ce privește realizările sale școlare și profesionale. În pofida tendinței multor educatori de a denigra motivația bazată
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
educatori de a denigra motivația bazată pe autoafirmare, cercetările arată că acestea reprezintă un factor important în procesul de învățământ. Fără îndoială, trebuința de autoafirmare, de câștigare a prestigiului constituie semnul distinctiv al maturizării personalității, iar motivația pe termen lung, centrată pe autoafirmare, devine de asemenea necesară. Bunul simț ne arată, însă, că excesul privitor la acest tip de motivație, nu poate duce decât la consecințe de nedorit. S-a demonstrat, de exemplu, că exagerarea motivației centrate pe autoafirmare poate genera
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
adaptării la realitate este schema senzorio - motorie, în timp ce principala ”achiziție” este permanența obiectului. Perioada preoperatorie (2 - 7/8 ani) Este o etapă pregătitoare pentru stadiul următor, dar care merită urmărită de sine stătător pentru importanța principalei sale achiziții. Ea se centrează în jurul funcției semiotice, care constituie o premisă obligatorie în interiorizarea acțiunii, în ”mentalizarea” acesteia. Stadiul operațiilor concrete (7/8 - 11/12 ani) Mobilitatea crescută a structurilor mintale permite copilului luarea în considerare a diversității punctelor de vedere. Faptul se datorează
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
ale căror probleme s-au manifestat încă din copilărie. Impulsivitatea, necenzurată încă suficient de autoinhibițiile impuse de normele sociale, poate fi la originea fenomenelor de vandalism cu care școala începe să se confrunte într-o măsură tot mai mare. Activitățile centrate pe interesele reale ale vârstei, inițiate de educatori pentru valorificarea timpului școlar sau al celui liber al elevilor (Cosmovici, A.,ș.a.,1985) poate fi un factor de prevenire. Cheia reușitei unui astfel de demers este excluderea formalismului și a poziției
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
nestructurat al organizării stărilor motivatorii și al caracterului homeostazic (de deficit) sau de dezvoltare. Practica educațională ne-a condus spre conturarea câtorva categorii de motive (vezi anexa 1 graficul 1): a) motive profesionale; dominantele tensionale ale activității de învățare se centrează în jurul profesiunii: învață pentru a se pregăti în vederea viitoarei profesiuni, din dorința de a dovedi măiestrie și pricepere în profesiunea pe care o va alege, din interes pentru disciplinele ce profilează profesia dorită, pentru a se integra rapid în liceul
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
V. în studiile publicate în perioada antebelică, printre care Bucovina în viața și opera lui Mihai Eminescu (1943), iar ulterior în „Limbă și literatură”, „Studii și cercetări științifice” sau în lucrări colective (Romantismul românesc și romantismul european). Majoritatea articolelor sunt centrate pe aspecte inedite din viața și opera lui Mihai Eminescu: Eminescu și folclorul, Mihai Eminescu și „biblioteca gimnaziștilor” din Cernăuți, Anii de formare ai lui M. Eminescu, dar se referă și la I. L. Caragiale (Însemnările unui sibian despre I. L. Caragiale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290457_a_291786]
-
instituțiile. Printre acestea, școala asigură socializarea individului în cultura respectivă. Culturile prezintă diferențe în ceea ce privește specificul interacțiunii didactice. La un capăt al continuumului se plasează sistemele educaționale tradiționale, iar la celălalt - sistemele educaționale moderne. Astfel, în sistemele tradiționale procesul didactic este centrat pe elev, în sensul că accentul cade asupra particularităților elevului, asupra metodelor de antrenare a acestuia în procesul dobândirii de cunoștințe și abilități; abordările în cadrul procesului educativ au în vedere media, nu vârfurile, progresul marii majorități pe care media o
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
asumă rolul de ândrumător al educației; sunt evaluate nu rezultatele finale, ci comportamentul studentului în procesul învățării - efortul, evoluția lui; o abordare holistă a cunoașterii, prin integrarea datelor dobândite la diverse obiecte de învățământ. În sistemele moderne, procesul didactic este centrat pe subiect, deci pe dobândirea de informații factuale; interesul se ândreaptă asupra unei minorități cu performanțe de excepție; scopurile educației sunt „învățarea în sine și pentru sine”, memorarea de informații; profesorul are rolul de a controla activitatea elevilor; notarea se
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
experiment făcut cu scopul de a pune în evidență corelația dintre cultură și modul de receptare a textului. Două grupuri culturale diferite - greci și americani - au privit un film pentru a povesti ulterior ce au văzut. Subiecții greci și-au centrat narațiunea pe interpretarea celor văzute, judecând evenimentele și personajele. Subiecții americani s-au concentrat asupra conținutului filmului, fiind preocupați să prezinte cât mai obiectiv evenimentele. Autoarea a pus deci în evidență două tipuri culturale de narativizare (de înțelegere și redare
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
mare, nici mai mică decât e necesar pentru scopul curent al conversației). Stilul succint se caracterizează prin pauze lungi, cuvinte puține și idei succint exprimate, ca în Japonia, China sau în culturile amerindiene. Stilul personal vs contextual. Stilul personal este centrat pe individ: limbajul reflectă opiniile individului și relații cu semenii bazate pe egalitate și lipsă de formalism; deicticele spațio-temporale, a pronumelor personale sunt proiecția în text a vorbitorului. Stilul contextual (Coreea, Burundi) se bazează pe informația implicită partajată de interlocutori
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
Coreea, Burundi) se bazează pe informația implicită partajată de interlocutori, pe proiecția în text a statutului social și a relațiilor ierarhice, formale dintre interlocutori. Stilul instrumental vs afectiv. Stilul instrumental (folosit de americani) presupune o comunicare orientată spre receptor și centrată pe rezolvarea problemelor, în timp ce stilul afectiv presupune comunicarea orientată spre emițător și centrată pe construirea relației cu interlocutorul. Stilul afectiv poate fi: de tip deferent (ca în culturile din Asia de Est), când vorbitorii sunt evazivi și confuzi pentru că nu
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
text a statutului social și a relațiilor ierarhice, formale dintre interlocutori. Stilul instrumental vs afectiv. Stilul instrumental (folosit de americani) presupune o comunicare orientată spre receptor și centrată pe rezolvarea problemelor, în timp ce stilul afectiv presupune comunicarea orientată spre emițător și centrată pe construirea relației cu interlocutorul. Stilul afectiv poate fi: de tip deferent (ca în culturile din Asia de Est), când vorbitorii sunt evazivi și confuzi pentru că nu au certitudini legate de modul în care receptorul primește mesajul lor, și de
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
informare a limbii, printr-un discurs de tip utilitar în care se acordă prioritate dispunerii coerente a informației și dezvoltării unei argumentații eficiente, în timp ce în culturile orientale predomină funcția de relaționare a limbajului, activată printr-un discurs de tip reflexiv, centrat pe sentimente și relațiile dintre participanții la comunicare. În culturile occidentale limba joacă un rol decisiv în negociere, ratificare și în formularea deciziilor, în gestionarea imaginii personale și în stabilirea relațiilor interpersonale, pe când în culturile orientale rolul decisiv al limbii
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
un limbaj al momentului neprecedat de planificare atentă). Se preferă comunicarea orală, comunicării scrise („facem înțelegeri” verbale și „batem palma” în loc să semnăm contracte), comunicarea directă, comunicării mediate (dialogul „ochi în ochi” îl percepem mai eficient decât convorbirea telefonică). Comunicarea este centrată pe vorbitor - important este ca acesta să spună ce are de spus, în forma în care o dorește, iar problema înțelegerii cade exclusiv în sarcina interlocutorului („Înțelegi ce vrei...”, „Dacă înțelege bine, dacă nu, iară bine, eu i-am spus
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
doctrinei Monroe până la începutul secolului al XX-lea, iar pe unele segmente de acțiune chiar până la al doilea război mondial, politica externă americană și implicit interesul S.U.A. pentru regiunile transatlantice, au fost relativ limitate, cu un caracter mai degrabă punctual, centrat pe anumite situații concrete survenite la un moment dat. În această categorie se încadrează și arealul lumii arabe, aflat până după război, în aria de influență sau stăpânire a diferitelor centre de putere europene. Noua dimensiune spațială a confruntării globale
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3040]