3,603 matches
-
tăceți cu alte cuvinte.../ Voi, care nu vă vindeți țara.../ Noi, care n-avem ce vinde...”. Și în Gegenschauspiel - Spectacol împotrivă (1996) vocea este a unui sceptic deziluzionat: „Nimic nu e prea nou sub soare,/ poate doar ochii cu care contemplăm dezastrul/ și, poate,/nici chiar ei” (Prăbușirea în timp). Poemele incriminează servitutea, „frica de-un rău și mai mare” (Bilingv), simulacrul existenței unor oameni care, „maeștri în arta travestiului”, adoptă mereu „sfânta cale de mijloc” (Scrisoare de acasă). Următoarele plachete
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290444_a_291773]
-
care degajă un aer elitist și este "aruncată" în stradă. Opera de artă devine un text "ce se scrie", invocând metafora jocului de oglinzi alcătuit din termenii propriei sale mise-en-abyme. Arta actuală se cere a fi utilizată și nu doar contemplată; dintre cele mai cunoscute forme ale artei participative enumerăm happening-ul224 (primul happening fiind realizat de către Alain Kaprow în 1957), body-art (în care corpul artistului este mediul, mai degrabă decât convenționalele pânză, piatră, lemn), arta conceptuală (în care Ideea este mai
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
că informațiile celor doi cronicari englezi despre Francisc nu sunt atât de exacte ca cele oferite despre frații lor conaționali și contemporani, pe care îi întâlniseră personal: Roger scrie că poporul, până și cardinalii înșiși, au mers pentru a le contempla și pune în gura Sfântului o alocuțiune; noi știm însă cu certitudine, din izvoarele ce provin din ambientul franciscan, că Francisc, în schimb, le-a ținut foarte bine ascunse și că știrea a fost făcută publică abia după moartea sa
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
da din nou ocazia să îndeplinească un astfel de ritual. Poetul se arată nefericit că nu poate fi măcar unul din popor, pentru a se bucura de acest spectacol. El va vedea totul cu ochii minții care vor putea să contemple chipul consulului său. Fie ca Pompeius să se gândească o clipă și la Ovidiu: ce face acel nefericit? Dacă i s-ar transmite o asemenea veste la Tomis, el ar declara imediat că exilul său a devenit mai ușor. Scrisoarea
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
a putut și să aibă nici un drept asupra lui. (Caesar in hoc potuit iuris habere nihil: v. 48). Chiar dacă trebuie să-mi pună capăt vieții o spadă crudă, faima mea va supraviețui morții mele; atâta timp cât Roma, fiica lui Marte, va contempla învingătoare de pe muntele său întreaga urbe supusă, eu voi fi citit"461. Faima poetului, dincolo de voința lui Augustus, este asigurată fiind strâns legată de destinul nemuritor al Romei. Sfidarea lui Augustus și a susținătorilor săi era deja implicită în încheierea
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
peisajul accidentat, devastat de forțele oculte ale universului, În Serafimul și Heruvimul, dar și În alte poeme demonstrative și vizionariste, Heliade a dat cea mai clară sugestie a plăcerii lui, dacă nu de a trăi, În orice caz de a contempla un univers În stare de ebuliție: „CÎnd viforul se scoală, cînd cerul se mînie, CÎnd negura se-ntinde, cînd norii se-mpletesc, CÎnd focul șărpuiește d-a lungul În tărie Cu fulgerul, atuncea cu groază te privesc. CÎnd marea se
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
imaterial, mai aproape de esența prototipului. Romanticii foloseau, În sensul unui simbolism metafizic, umbra ca temă literară, iar imaginea umbrelei ca o răsfrîngere a obiectului este curentă În poemele timpului. Deschid Les contemplations și privirea-mi cade pe următoarele versuri: „Te contemple; et, nos caresses, Toute l’ombre nous le rend...”. Este o tehnică la mijloc? Tehnica vine din pictură? O inventează Alecsandri sau este un bun al timpului? Chestiuni ce se pot discuta, Însă, mă Întreb, cu ce cîștig? În poezie
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
de la confesiunea aceasta, D. Caracostea identifica un "complex om-zeiță" (întâlnit și în mitul lui Endymion, ce fascinase și pe Keats, și pe Negoițescu), menit a sublinia androginitatea creatorului, a cărui "personalitate" se proiectează atât în identitatea (masculină) a celui care contemplă, cât și în identitatea (feminină) a "obiectului" adorat 154. Interesant e că, invocând mitul antic, Eminescu inversa rolurile, atribuind femeii inițiativa erotică și, nu mai puțin, privirea vinovată, încărcată de o intensă dorință. Interpretarea lovinesciană surprinde și nuanța aceasta. În
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Socolei, al Cetățuiei, până departe spre Repedea și Bârnova", Eminescu se afundă tot mai mult în trecut, luând aminte la "toate neamurile poposite aici", pentru ca de pe înălțimea altui "pod" ("de raze"), "aruncat de lună și de fantezia lui", să poată contempla în voie "cetatea adormită în faldurile istoriei". Fiind vorba de "poetul național", Lovinescu îi atribuie visătorului de la Râpa Galbenă o psihologie exponențială, specifică și o "memorie colectivă", care "traduce" sentimentul continuității istorice într-o formă de viață austeră, în spiritul
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
de investigare a "sinelui", de "sondare, prin oniric, a omenescului însuși". Ca atare, Hyperion desemnează, de fapt, "daimonul (prototipul) Cătălinei", "ființa ei individuală cea mai abstractă și mai autentică" (p. 64). Luceafărul reprezintă, finalmente, "imaginea noastră din oglindă, ce ne contemplă în timp ce noi ne vedem în ea: un dublu idealizat și luat drept finalitate a aspirației noastre de desăvârșire", povestea Luceafărului simbolizând "dramatismul condiției umane" (p. 86). 155 Înainte de a scrie romanul, Lovinescu pleacă în călătorie la Iași, în căutarea "inspirației
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Între orașele franceze, doar Parisul îl depășește în privința popularității din punct de vedere al destinațiilor turistice. Ca elemente de atracție turistică amintim: Promenade des Anglais (o arteră de circulație ce datează din secolul XVIII, pe malul mării, de unde se poate contempla cel mai bine cerul de azur al Mediteranei); vestitele piețe ale orașului (Place Masséna, Place Garibaldi, Place Rossetti, Place du Palais); numeroase catedrale și biserici în stil baroc din secolul XVII; portul orașului; muzee de artă; palate de congrese. De
CENTRE ȘI REGIUNI TURISTICE, PARTEA I AMERICA ȘI EUROPA by Daniela Larion () [Corola-publishinghouse/Science/552_a_1086]
-
al romanului, Iza. Scopul ultim este ,,slobozirea din gândul rău"64 al Celuilalt. Eliberarea spirituală este excelent descrisă de Aurel Brumă. Ea ne solicită inițiatică forță mentală de a sta ,,mână în mână sub strașina durerii..."65 și de a contempla ,,..flacăra propriilor gânduri topind cositorul..." 66. Un alt simbol profesionist descris în roman este mașina, ,,un șlep vămuit de roți, sictir metalic cu damfuri muzeale... (o altă memorabilă descriere literară a lui Aurel Brumă)"67. Ea nu o duce pe
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
Salonul Național de Carte de la Oradea. Va refuza premiul acordat pentru același volum de Primăria municipiului Cluj-Napoca în cadrul Salonului Național de Carte, ediția 1996. Deși conține în datele ei esențiale receptarea maleficului existențial („Pe muchia mileniului o leprozerie de poeți/ Contemplându-și făina propriilor mâini se încântă” - Anul nimănui), atât de caracteristică răzvrătirii denunțiative a generației optzeciste, poezia lui D. este totuși profund individualizată ca viziune tragică, sepulcrală asupra destinului uman. Atitudinea îl apropie oarecum de Emil Cioran, fie și prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286658_a_287987]
-
constituie, în sfârșit, o realitate și o imagine tangibilă. Elementară sau nu, este probabil forma noastră cea mai directă, mai autentică și mai intens trăită de integrare în Europa. Multă vreme interzisă, inaccesibilă, profund mitizată. În catalogul Europelor noastre românești (contemplate cu nostalgie) înscriem încă o poziție. Nu mai puțin importantă, dar pe alte planuri, deși toate ideile și comportamentele românești, umane în general, sunt și în acest caz interdependente și convergente. Se vorbește în mod curent și de un anume
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
interzise (1991), B. pare a intra într-o nouă vârstă lirică, în care formula poetică din cărțile anterioare se consolidează și se rafinează în mod evident. Cele două cicluri, Mănușa de gheață și Nostalgii secrete, dezvăluie un poet ce „își contemplă neputințele și căderile” cu amară luciditate, într-o lume derutată de angoase și frică, unde ființa și-a pierdut de mult puritatea originară. Șansa de salvare nu poate veni decât tot dinspre cuvânt și poezie. Volumul aduce un spor vizibil
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285526_a_286855]
-
așadar spre pradă. Matahala albă se scufundă însă, în curînd și în vreme ce noi așteptam, cu vîslele în aer, să apară din nou, ea se ridică, încet, chiar în locul unde se scufundase mai adineaori. Uitînd pentru o clipă de Moby Dick, contemplam cel mai uluitor fenomen pe care marea cea tainică l-a dezvăluit vreodată oamenilor: pe apă plutea o masă cărnoasă enorma, de un alb lăptos și strălucitor, cu nenumărate brațe lungi ce iradiau din mijlocul ei, răsucindu-se aidoma unui
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
impresiilor primite de fiecare dintre aceste două organe independente. De aceea, balena vede desigur o imagine distinctă într-o parte. și o altă imagine distinctă în cealaltă parte, între ele căscîndu-se un hău negru. S-ar putea spune că omul contemplă lumea dintr-o gheretă cu două geamuri unite într-o singură fereastră, pe cînd la balena aceste două geamuri sînt fixate separat, alcătuind două ferestre distincte, care, îngustează considerabil cîmpul vizual. Această particularitate a ochilor balenei este un factor de
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
care v-ați îmbarcat pentru această expediție fizionomică, nobila imagine pe care v-o faceți despre cașalot nu e niciodată umbrită de gîndul că l-ați putea trage de nas - gînd năstrușnic, ce vă sîcîie adesea chiar și atunci cînd contemplați pe cel mai puternic rege așezat pe tronul său. în unele privințe, unghiul de vedere cel mai impunător sub raport fizionomic, din care poate fi contemplat cașalotul, este cel oferit de fruntea lui. Văzut astfel, capul pare sublim. O frunte
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
putea trage de nas - gînd năstrușnic, ce vă sîcîie adesea chiar și atunci cînd contemplați pe cel mai puternic rege așezat pe tronul său. în unele privințe, unghiul de vedere cel mai impunător sub raport fizionomic, din care poate fi contemplat cașalotul, este cel oferit de fruntea lui. Văzut astfel, capul pare sublim. O frunte frumoasă de om este aidoma unui răsărit de soare în ceasul dimineții. în pacea pășunilor, fruntea încrețită a taurului poartă pecetea măreției. Fruntea elefantului care împinge
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
iar lancea se întoarce la el, ca un ogar ținut de stăpînul lui într-o lesă. Balena intră în agonie, parîma de remorcare era slăbită, iar dibaciul aruncător de lance se așază la pupa și, cu mîinile încrucișate pe piept, contemplă în tăcere sfîrșitul monstrului. Capitolul LXXXIV FÎNTÎNA Faptul că timp de șase mii de ani - și cine știe de cîte milioane de ani înainte - balenele au stropit marea și au aghezmuit grădinile din adîncuri, cu cădelnițele lor; faptul că, de
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
clipe cu luneta la ochi, pentru a surprinde momentul cînd soarele va ajunge exact la meridianul său. în timp ce privea astfel, cu atenția încordată, partul stătea în genunchi pe punte, sub el și, cu fața ridicată ca și a lui Ahab, contempla același soare, numai că pleoapele îi astupau pe jumătate ochii, iar fața lui sălbatică era îmblînzită de o expresie impasibilă. în cele din urmă Ahab făcu observația dorită și, cu creionul pe picioru-i de fildeș, începu să calculeze latitudinea unde
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
sînt arși acum de lumina ta, o, Soare! Natura i-a pus omului ochii la nivelul orizontului acestui pămînt, nu în creștetul capului, cum ar fi trebuit să i-l pună, dacă Dumnezeu ar fi dorit ca omul să-i contemple firmamentul. Fii blestemat, sextantule! Și, trîntindu-l pe punte, adăugă: Ă Nu-mi voi mai călăuzi după tine drumurile pămîntești. Busola cea simplă și lochul cu saula lui, iată călăuzele ce-mi vor arăta în care punct al mării mă aflu
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
sa fundamentală: contemplația este o depășire a marginilor pământești legate de moarte și o pregustare a cerului. Cel care primește toate lucrurile prezente ca fiind pieritoare și își fixează neclintit privirea minții asupra a ceea ce e nemișcat și veșnic, acela contemplă fericirea vieții viitoare fiind încă în trup. Columba Stewart sistematizează în cinci puncte motivația dezvoltată de Cassian în Convorbirea duhovnicească I pentru plasarea contemplației în centrul teologiei sale. 1. Faptele practice ale ascetismului și slujirii sunt provizorii în realitatea existenței
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
ajunge la împlinire doar în cer. La Cassian se estompează uneori granița dintre fericirea cerească a vieții viitoare și fericirea contemplativă posibil de atins în această viață. Contemplația din această viață este asemănare a fericirii desăvârșite și eterne din cer. Contemplă fericirea existenței cerești acela care și-a fixat privirea minții asupra veșniciei. Sfârșitul vieții monahale este Împărăția lui Dumnezeu sau Împărăția cerurilor, iar Cassian pune în antiteză lucrurile văzute, materiale, muritoare și cunoscute cu cerul care este în altă parte
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
care disprețuim cu totul orice bogăție și mărire a lumii, a doua, prin care respingem obiceiurile, viciile și atracțiile vechi ale sufletului și ale trupului, iar a treia, cea prin care, întorcându-ne mintea de la toate cele prezente și vizibile, contemplăm numai pe cele viitoare și le dorim pe cele ce nu se văd”. Analizând treptele mântuirii prin punerea problemelor renunțării, Cassian subliniază faptul că nimeni nu poate deveni desăvârșit doar prin prima renunțare care oricum se face cu privire la lucrurile materiale
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]