4,042 matches
-
Destul! Și Eugenia ieși cu ochii vâlvătaie și zicându-și: „Ce brute, ce brute! N-aș fi crezut-o niciodată... Ce brute!“ Și ajungând acasă, se încuie la ea în cameră și izbucni în plâns. Și trebui să se culce, doborâtă de febră. Mauricio rămase câteva clipe ca buimăcit; își reveni însă curând, își aprinse o țigaretă, ieși la plimbare și-i făcu un compliment primei tinere distinse care trecu pe lângă el. Și-n seara aceea vorbea cu un prieten despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Incult, dar bun la logică.” Noa! Ca să nu mai vorbim că te poți „juca” cu tot felul de relații formale în mai multe lumi posibile, vorba lu’ tata Hintikka. Noi știm acuma că ditamai dogma medievală creștină n-a fost doborâtă de Renaștere, cu studiile experimentale, ci de scolastică, cu interminabilele ei dispute logice, mereu la marginea ereziei. De ce tot umblau popii după Abelard (doctor subtillis), ca să-l prăjească nițel în piața publică? Eram la grupa opțională de psihologie. Cât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Într-o zi am să ajung ca zdreanța asta“. Nu atât de beție se teme, știe că n-are să i se lase pradă, vinul și cu el au Învățat să se respecte reciproc, niciodată unul dintre ei nu l-ar doborî pe celălalt. Lucrul de care se teme cel mai mult este gloata, putința ca aceasta să sfărâme În el zidul cuviinței. Se simte amenințat de spectacolul acestui om decăzut, copleșit, ar vrea să facă se Întoarce din drum, să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
elibereze, Își Încurcă picioarele Într-o pernă, se poticnește și cade la pământ. Iusuf este deja deasupra lui, ținând În mână cuțitul pe care-l păstra ascuns În veșminte. Izbutește să-l strecoare printre coaste, Înainte de a fi el Însuși doborât cu o lovitură de baston. Soldații s-au Înverșunat asupra trupului său inert, ciopârțit. Dar el păstrează pe buze un surâs șiret, pe care i l-a Închegat moartea. S-a răzbunat, sultanul avea să-i mai supraviețuiască doar puțină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
măsura cu mine?». Pentru trufia mea, pentru Înfumurarea mea, Dumnezeu mi-a trimis cea mai jalnică dintre ființele omenești, un prizonier, un prins gata să fie dat morții; s-a dovedit mai puternic decât mine, m-a lovit, m-a doborât de pe tron, mi-a luat viața“. În ziua care a urmat acestei drame va fi scris Omar Khayyam În cartea sa: Mereu, când unul iese-n față și se impune, zice: „Eu sunt!“ De-i Îmbrăcat În aur și-argint
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
continuă să lupte. Astăzi nu sunt decât o mână, mâine vor fi cu miile, o armată numeroasă, hotărâtă, de neînvins. Eu sunt apostolul Noii Propovăduiri, voi străbate țara fără răgaz, voi folosi Înrăurirea, dar și forța, și, cu ajutorul Preaînaltului, voi doborî puterea cea putredă. Ție ți-o spun, Omar, care mi-ai salvat cândva viața: lumea va fi În curând martora unor evenimente cărora puțin oameni le vor pătrunde Înțelesul. Tu, tu o vei Înțelege, vei ști ce se petrece, vei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
decât spun femeile”. Cele șase capitole care urmează sunt consacrate ismailiților; ele se Încheie astfel: „Am vorbit despre această sectă pentru a se lua măsuri de prevedere... Vă veți aduce aminte de cuvintele mele atunci când acești necredincioși Îi vor fi doborât pe apropiații sultanului, ca și pe mai marii statului, atunci când tobele lor vor răsuna pretutindeni și când planurile le vor fi date În vileag. În mijlocul tumultului care se va isca, fie ca sultanul să știe că tot ce am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
că el nu-i poate refuza nimic, ea este cea care-i face planul cuceririlor de moment, amante sau provincii. În tot imperiul, n-are alt rival În afară de Nizam, iar În acel an de grație 1092 este pe cale să-l doboare. Satisfăcută, Chinezoaica? Nici pomeneală? De Îndată ce rămâne singură sau Împreună cu Djahane, confidenta ei, plânge - lacrimi de mamă, lacrimi de sultană - blestemă soarta nedreaptă, și nimeni nu se gândește s-o Învinuiască. Cel mai mare dintre fiii ei fusese ales de Malik
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Strigă: «Sunt stăpânul acestor locuri, nu voi Îngădui niciodată unei fiare sălbatice să pustiască pământurile care-mi aparțin». Era Întovărășit de doi câini de vânătoare, le dădu drumul Împotriva panterei, aceștia o mușcară, dar ea ajunse și mai viguroasă, Îi doborî, sări asupra stăpânului lor și Îi sfâșie rărunchii. Aceea fu soarta lui Nizam al-Mulk. Cel de-al doilea Își spuse: «Sunt un cărturar, oricine mă cinstește și mă respectă, de ce aș Îngădui ca destinul meu să se decidă Între câini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
nu se limitează, totuși, la acea Îndepărtată ascendență, tatăl meu s-a străduit să le reînnoiască. A dat Întotdeauna dovadă de o gingașă obsesie În privința originilor sale. Își notase În caietul de școală: „Arborele meu genealogic va fi fost, așadar, doborât pentru a construi o plută pentru fugari!” și se apucase să Învețe limba franceză. Apoi, cu emoție și solemnitate, traversase Atlanticul În sensul invers acelor timpului. Anul pelerinajului său a fost ales fi prea bine, fie prea prost. Părăsi New York
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
fiicelor ei, preferă să spună adevărul, pe un ton pe care-l alese drept foarte patriotic și triumfător. Cine era acel străin? Nici mai mult, nici mai puțin decât farangui-ul pe care-l căuta toată poliția, complicele celui care-l doborâse pe tiran și-i răzbunase, astfel, soțul martir! Un moment de șovăială, apoi veni sentința. Mă felicitau, Îmi lăudau curajul, ca și pe acela al protectoarei mele. Într-adevăr, În fața unei situații atât de lipsite de cuviință, explicația ei era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
m-am înșelat. Dar să mai păstrăm chestia asta la bord, moartă sau vie, după cele ce i-a făcut lui Kane! El încearcă să o liniștească. ― Nu știm dacă i-a făcut ceva rău, în afară de faptul că l-a doborât. După instrumentele medicale, starea lui e normală. În privința păstrării creaturii la bordul lui Nostromo, eu nu-s decât pilot aici. Sarcina mea se referă la bunul mers al navei. ― Ești căpitanul. ― Este un titlu care nu înseamnă nimic în anumite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Era evident că ea nu înțelesese din ce pricină îi respinsese candidatura. Eh! nu contează. Într-o zi, poate, îi va spune... ― Te ocupi de sas, îi ordonă. Ash, rămâi aici și acoperi această extremitate în caz să monstrul mă doboară. Parker, tu și Lambert acoperiți ieșirea a doua de care ți-am spus. Îi privi în liniște. Ripley parcurse în goană vestibulul până la sasul tribord. O scurtă privire pe detector o liniști. Nimic de semnalat primprejur. Apăsă pe un buton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
revenindu-și, căută disperată un obiect până descoperi unul din tuburile electronice pe care încercaseră să le folosească împotriva creaturii. Verifică rapid arma, observând că mai conținea o șarjă. Lambert, agățată de picioarele lui Ash încerca în van să-l doboare. Din ceafa robotului ieșeau de-a valma cabluri rupte și plachete de metal. Ripley ochi această parte Deja Parker își pierdea cunoștința, cu ochii dați peste cap, cu gâtul strâns în pumnii lui Ash. Descoperind în ceafa vraiște un asamblaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
un gînd care mă surprinde acum. Aripile lui Icar ne-au descoperit nu atît cerul, cît pămîntul. Căci fără gravitația Împotriva căreia ne-am Îndîrjit și de care, din superficialitate, ne plîngem am fi proiectați În vid. Ea l-a doborît pe Icar, dar ea e singura care face posibil zborul. Altfel ne-am azvîrli aripile și ne-am agață cu mîinile de rădăcinile copacilor ca să nu ne soarbă neantul. Ulise a aflat În felul său acest adevăr după ce a rătăcit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
la faptele lui ca la ceva străin. Însă gîndul că a fost strălucitor și orb nu-i da pace. S-a deschis În el un proces pe care nu-l mai poate stăpîni și opri. Unde-l va duce? TÎnăr, doborîse Himera și, iată, sîngele ei și bucuria lui de-atunci sînt Împreuna aici, În nisipul prin care merge. Acum știe că fiecare clipă cînd o atingi se preface iremediabil În trecut. Regăsești apoi transformate În nisip tocmai clipele de care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
că Îmbătrînește și Într-o zi va fi smuls de vînt din rădăcini? El se bucură acum de lumina care Îi răsfață crengile, de ploaia care-i udă rădăcinile și de vîntul care-i mîngîie frunzele seara. CÎnd va fi doborît, se va usca, asta e tot. Asta e ce caut În poiana unde mă duce zeița. Stăm acolo În iarba luminoasă toată noaptea și-mi dau seama că și zeița are nevoie de mine, de dragostea mea. CÎnd zeii rămîn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
actriței Merry Very, cum a scris unul o poveste co-lo-sa-lă, ultra, doi funcționari îl arestează, așa, sanchi, pe cetățeanul ABCK, da, pe domnul K, în Praga metafizică și glumeață. Procesul, da, da, basm celebru, e-norm, colosal, și cum a fost doborât avionul cu diplomatul Homar Hamar sau Olde Eld Elsen, în Orientul musaca mijlociu mistic și ce-a zis Papa când i s-a propus să se opună lui Hitler și ce se mai spune despre și cum se face că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de durere. Aceste‐nvățăminte adânci și înțelepte, O ridicau pe mama în slavă sus pe trepte. Dar într‐o zi de martie, în ceasul ei cumplit, Răpusă de durere, în pace‐a adormit. Of, mamă, sfântă mamă, o jale mă doboară Să‐ți fie somnul lin și țărâna ușoară Îți mulțumesc fierbinte în cuget, în simțire De dragoste de mamă, lăsată moștenire. Iași, 29 martie 1985 * DESTINUL UNEI MAME A fost odată o mamă Trăia zbuciumată dar calmă Râdea și dorea
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
un fior; Mă trezesc și îmi dau seama Că‐ s în lumea viselor. 154 N‐a fost el, vitreg destin, Iartă‐ mă, destul, mi‐ajunge, De durere și de chin, Nu mai am lacrimi a plânge. A destinului mânie Mă doboară de durere; Nu am nici‐ o bucurie Decât să plâng în tăcere. Mângâierea mea de‐acuma, E credința‐ n Dumnezeu. El ne dirijează viața și la bine și la rău. Bucium, 15.07.1998 RUGĂCIUNE Mama plânge și suspină și
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
prag apare și la pieptul lui s‐aruncă. E bătrână, e beteagă, Dar cu dânsul vrea să plece: Ea se roagă, ei îl leagă Îl pornesc, și ea‐ l petrece. 212 O‐mbrâncesc și o înjură; Stă obida s‐ o doboare: ‐ Domnișorule, te‐ndură! Vreau să‐ l văd numai cum moare... CÂNTEC DE LEAGĂN Corinei Hai, odor, hai păsărică Dormi, o, dormi, fără de frică, Să te‐alinte Moș cuminte și să‐ți cânte‐ncetinel: „Mugur, mugur, mugurel...” Îngeri vin tiptil ți
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
Și iată una din înfricoșătoarele viziuni fantastice: Se va vedea în văzduh la o înălțime extremă, șerpi uriași luptându-se cu păsările". Deci târâtoarele se vor înălța și vor ucide ceea ce are zbor, previziune a prăbușirii oricărei axiologii, apterii spirituali doborând pe cei înzestrați cu aripi. De asemenea, "Oamenilor le va plăcea să-si vadă propriile înfăptuiri uzate și distruse".: frapantă premuniție a antispiritualității și anticulturii actuale. Neliniște intensă bântuie și răscolește zecile de personaje figurând pe Poarta Infernului a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
ce asupriri sunt în ea! 10. Nu sunt în stare să lucreze cu neprihănire, zice Domnul, ci își îngrămădesc în palate comori cîștigate prin silnicie și răpire. 11. De aceea, așa vorbește Domnul Dumnezeu: "Vrăjmașul va împresura țara, îți va doborî tăria, și palatele tale vor fi jefuite! 12. Așa vorbește Domnul: După cum păstorul scapă din gura leului numai două bucăți de picioare sau un vîrf de ureche, așa vor scăpa copiii lui Israel care stau în Samaria în colțul unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85063_a_85850]
-
Sa. Am ajuns să nu mai pot cu adevărat spera. Cu ce plec dacă uit încet și de gingășia mea? Iluziile-mi sunt hrana cea de zi cu zi... Caut să gasesc ceea ce nu mai poate fi. Inima mi-e doborâtă de la atât haos și calvar. Aceleași zile gri ce mi se repetă iar...și iar... Vreau să tresalt și să strig de fericire, Dar simt și suferința, inexplicabila durere. Este cumplit să-mi chinui interiorul cel pribegit Cu amarele păcate
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
mormăi Aulius. Dacă nu-i place poamei ăleia de Cantafloacea puța lu’ Stalone a lui Cangurașu Brandaburlea, cade ditamai afacerea. Ce mai poți să zici de societatea pe care trebuie să ne bazăm... Asta-i ordine? Pentru asta l-am doborât pe Ceaușescu? Nu vezi că nici la țigani nu se mai respectă regula?! Se pomenea înainte să zică o poamă de-asta că nu vrea ce hotărăsc părinții? Au căzut și legile șatrei, nu numai al moralei comuniste. Tăcu bosumflat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]