4,595 matches
-
Balaban, "Dihanie" în loc de Divani, "Rus oof! vițiu" în loc de Rusovici, și așa de la A până la Z, afară de unul cu breton pomădat pe frunte, pe care-l numea Marița de la Morile de vânt (cartierul galant al tîrgului): ori profesorul de chimie, care exploda un "uașcă" (va să zică) după fiecare trei cuvinte, nu aveau pentru doamna Timotin realitatea pe care le-o cunoșteam noi și pe care ne-o evocau acum aceste puține note. Și nici incidentul celebru, când am văzut o clipă din antret
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
argintii, de bombe și mine și focoase neexplodate și cartușe de toate felurile și mărimile, cele mai căutate de noi fiind cele de la pistoalele de rachete pentru artificiile care le conțineau, acestea toate deveniseră însăși ființa noastră. În fiecare zi explodau grenade și focoase și mereu se pierdeau copii ca mine, încât atunci, dacă după ora opt seara nu eram acasă, părinții intrau la gânduri. Unii pierdeau câte un ochi, alții au rămas ciungi de vreun picior sau o mână. Parcă
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
unde se vedea cartușul gol, era o mică groapă. Și ne duceam cu gândul, dacă un cartuș așa de mic face o gropiță, atunci obuzul acela uriaș de colo, pe care stătea călare Aurel, ce groapă trebuie să facă atunci când explodează? Văzând tata că nu mă poate scoate din ale mele și că toate ziulicele le petreceam printre tancuri și obuze, s-a hotărât să mă trimită la muncă. Și încă la spart piatră, pe strada Mihail Sturza, unde zeci de
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
a văzut, s-a ridicat binișor, a sărit peste foc, țin minte că și-a ars fundul pantalonilor, i-a tras lui Țuți o palmă peste țigară iar cu cealaltă mână i-a luat grenada din mână. Grenada trebuia să explodeze în treizeci de secunde, căci Țuți, fără să vrea, scosese cuiul ei. Ostașul l-a prăvălit într-o parte, a strigat ceva și a aruncat grenada departe, la vreo treizeci de metri, unde a explodat. Eram una cu pământul toți
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
din mână. Grenada trebuia să explodeze în treizeci de secunde, căci Țuți, fără să vrea, scosese cuiul ei. Ostașul l-a prăvălit într-o parte, a strigat ceva și a aruncat grenada departe, la vreo treizeci de metri, unde a explodat. Eram una cu pământul toți, ruși și copii și am auzit zgomotul exploziei. Nu-i așa că viața e prețioasă? Dar dacă n-ar fi fost prezența de spirit a ostașului rus, unde ne-am fi aflat acum, dragă Țuți? Bineînțeles
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
putea rezista mai bine acestor surprize oferite în urma războiului. Pe atunci nu știam să număr decât până la douăzeci. Și am rămas puțin descumpănit când mi-am pus în gând să număr fasolele din borșul făcut de mama. Dar apoi am explodat de fericire când i-am dat de capăt cu numărătoarea, pentru că în borș nu erau decât douăsprezece fasole. Vă dați seama, după acest eveniment am fost fericit câteva zile bune. Da, și mă trimitea mama la brutărie, cum vă spuneam
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
privințe. Voi încerca să dau câteva exemple. Demagogii își risipesc energia vorbind frumos și fals, fără miez; atunci când îi auzi, ai impresia că ți-a pus Dumnezeu mâna-n cap și că cele spuse sau promise o să te facă să explodezi de atâta fericire. Politicienii actuali o țin pe-a lor: electoratul îi alege, și asta mereu (a fost și va fi), ei promit marea cu sarea în campania de alegeri și odată aleși, primul lucru care-l fac este să
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
răsuflă bătrânul. - După ce te-ai culcat, ce-ai făcut ? Leonteanu ridică sprâncenele : ce-ar fi putut face după ce s-a culcat ? - Atunci am să-ți spun eu, îl ajută anchetatorul și, pe luna plină ce-i ținea loc de față, explodă o veselie care-i dezvelea sănătos toată dantura. La ora zero te-ai sculat și-ai înhămat caii. - Păcatele mele ! - După asta ai luat-o frumușel prin țarnă până la gară. - Da’ unde se află ! - Ai încărcat binișor cartofii de pe rampă
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
care avea direcția în sus. Și, oricum, toată lumea știa că Gălățanu e nebun. Primele luni de București au fost ca un pumn în nas. Visasem un oraș al renașterii, un oraș - navă spațială, o galaxie a ideilor în care să explodez ca o supernovă, însă mă găseam într-un ghetou al pierzaniei, într-un purgatoriu în care urma să-mi plătesc cu vârf și îndesat nesăbuința. Devenisem una dintre sutele de furnici ale unei imense colonii. Fusesem atrasă într-o cursă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de iiii al stomacului orb și nesățios de căpcăun, care înghite lumea de la începuturi. Milioane de frânturi de voci și de sunete sparte în bucăți, amalgamate, a căror curgere amețitoare o simțeam ca pe un uriaș gol în stomac, îmi explodau în urechi. Era trecerea timpului, a lumii, a însăși vieții mele care refuza cu încăpățânare să își găsească un făgaș. Mai mult decât orice, nu voiam să fiu aspirată în acea curgere. Omul însuși ca specie, înrobit de societate, de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
că ele trebuie să existe, înșurubate în însuși sensul existenței mele, și că la un moment dat, din cauza presiunii dinăuntru, vor ceda și se vor deschide. Întocmai ca o oală cu capac ermetic, trăiam cu presiunea dinăuntru ridicată, gata să explodez în orice moment. Îmi dădeam perfect seama că, folosit ca supapă de ventilație, scrisul poate fi la fel de binefăcător ca pescuitul și chiar mai sănătos decât o partidă de sex în pauza de prânz. Pe mine însă nu mă mai interesa
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
a sufletului, fuseseră poate lucrul cel mai firesc cu putință. Stăteam în colțul meu, paralizată de frică și de dezgust, știind că nu voi mai putea scrie niciodată poezie. Și, în totala mea dezorientare, mă chirceam pe dinăuntru, gata să explodez, fără să-mi pot întinde mâinile și picioarele, fără să ies, să sar, să explodez și să fiu una cu toți atomii din univers, ca pe Vremea Poeziei. Iar dacă vreo muză rătăcită bătea la poarta mea, ademenindu-mă cu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de frică și de dezgust, știind că nu voi mai putea scrie niciodată poezie. Și, în totala mea dezorientare, mă chirceam pe dinăuntru, gata să explodez, fără să-mi pot întinde mâinile și picioarele, fără să ies, să sar, să explodez și să fiu una cu toți atomii din univers, ca pe Vremea Poeziei. Iar dacă vreo muză rătăcită bătea la poarta mea, ademenindu-mă cu vreuna dintre lumile văzute sau nevăzute, îi trânteam ușa în nas, ca unei tentații frivole
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
Privesc limbile focului în jurul căruia se spun poveștile și mă fac una cu focul, ca să-mi ard toate slăbiciunile, ezitările și îndoielile. Decalajul dintre principiu și acțiune s-a prelungit astfel în chip dureros timp de câteva luni. Simțeam că explodez, iar Jean-Claude nici nu voia să audă de despărțire. „Ce idee bizară !“, spunea el, neîncrezător și absent, ca și când ar fi auzit o poveste despre o țară îndepărtată, neverosimilă. Până la urmă n-am mai suportat și am tăiat dintr-o singură
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
ascunși sub ochelari În infernul de lumină și căldură. Bagă minereu de fier În cuptorul de topit și apoi, cu lingurile de turnare, pun oțelul topit În forme. Trebuie să toarne Într-un ritm precis - dacă o fac prea repede, explodează formele; dacă o fac prea Încet, se Întărește oțelul. Nu se pot opri nici măcar cât să-și dea jos bucățile incandescente de metal de pe brațe. Uneori o face șeful de echipă; alteori nu. Turnătoria este cea mai adâncă firidă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Hop-așa! strigă căpitanul Kontoulis și Lefty apare cu o mutră Îngrijorată. Apucă de capătul parâmei și Începe să tragă. Și apoi: Durere. Durere de vis, reală și În același timp ireală, doar neuroni izbucnind În flăcări. Adânc Înăuntrul Desdemonei explodează un balon cu apă. Căldura Îi inundă coapsele și barca de salvare se umple cu sânge. Lefty trage de funie o dată, apoi Încă o dată. Fața căpitanului e Împroșcată cu sânge, dar acesta Își lasă În jos cozorocul și Înfruntă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
care se afla el. În sigmele și deltele mâzgălite cu greu deslușea tremuratul mâinii și neliniștea crescândă a fiului ei. În greșelile gramaticale detecta nota de spaimă din glasul lui. Până și hârtia de scris o speria, pentru că arăta de parcă explodase deja. Totuși marinarul Stephanides făcea tot ce Îi stătea În putință ca să rămână Întreg. Într-o miercuri dimineața se prezentă la biblioteca bazei militare ca să dea examenul de admitere la Academia Navală a Statelor Unite. În următoarele cinci ore, de câte ori și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În sus pe scări, ocupându-și posturile de luptă. Și apoi iată-l - Milton alergând pe puntea vasului! Tessie Îi recunoaște pieptul rahitic, ochii de raton. Uită de podea și Își pune picioarele jos. În buletinul de știri tunurile distrugătorului explodează fară zgomot și, jumătate de glob mai Încolo, În eleganța unui cinematograf de modă veche, Tessie Zizmo simte reculul. Cinematograful e plin doar pe jumătate, În cea mai mare parte cu femei tinere, ca ea. Și ele se Înfruptă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
văd pe bunicul meu, Lefty Stephanides, În noaptea nașterii mele, nouă luni de acum Încolo, Întorcând o ceașcă de cafea cu susul În jos pe o farfurioară. Văd cum zațul se Încheagă Într-o formă și cum o durere Îi explodează În tâmplă și cum el cade la pământ.) Spermatozoidul Îmi izbește din nou capsula; și Îmi dau seama că nu mai pot să-l Împiedic. În cele din urmă, chiria pe teribilul meu apartament micuț a crescut și sunt evacuat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
-l mai pot lua Înapoi acum că am pomenit de el. (Chiar era acolo În acea noapte.) Și În pistol sunt gloanțe și piedica e trasă... În vara sufocantă a anului 1967, Detroitul Își aduna puterile pentru revolte rasiale. Watts explodase cu două veri Înainte. În Newark izbucniseră revolte recent. Ca reacție la vacarmul național, poliția În Întregime albă din Detroit a făcut razii la barurile de noapte din cartierele de negri ale orașului. Ideea e, să dea lovituri preventive acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de perfectă. Avea un radiator argintiu multicelular, ca pentru a filtra pulberea stelară. Tubulatura cromată, menită să adăpostească ansamblul de circuite, pornea de la lămpile de semnalizare conice de culoare galbenă și urma conturul rotunjit al mașinii până În spate, unde vehiculul exploda propulsiv În eleroane și turboreactoare. Înăuntru Cadillacul era plușat și luminat discret, ca barul de la Ritz. Mânerele de la banchete erau echipate cu scrumiere și brichete. Interiorul Însuși era tapisat cu piele neagră și emana un miros puternic de nou. Parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
stâng al secretarei președintelui, ștergea porțiuni din documentele oficiale. Un anotimp umed, evaziv, când Milton, care nu voia să admită că atacul Capitolului Unsprezece Îl Îndurerase profund, Începuse În mod vizibil să se umfle de mânie, În așa fel Încât exploda din aproape orice: un semafor la care culoarea roșie ținea prea mult sau cremă de fructe la desert În loc de Înghețată. (Tăcerea lui era una sonoră, dar tot o tăcere, la urma urmei.) O iarnă În care grijile lui Tessie pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
apoi mai era și părul. În stare neutră, brândușa nici nu se observa. Când mă uitam În jos, eu una nu vedeam decât insigna Întunecată și triunghiulară a pubertății. Când atingeam brândușa, se lungea, se umfla, până când, ca și cum ar fi explodat, ieșea din săculețul ei. Scotea capul. Nu prea mult Însă. Nu mai mult de doi centimetri și jumătate de la linia arborelui. Ce Însemna asta? Știam din proprie experiență, că Obiectul avea și ea o brândușă. Și a ei se umfla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
bucătărie, sufragerie și dormitor în același timp. Priveam fără să înțeleg ruina asta din adâncul adâncului minții mele. Dezolat, m-am lăsat pe vine, și atunci, deodată (pentru că o priveam acum de la înălțimea copilului de doi ani?), totul mi-a explodat în creier într-un flux orbitor de lumină. M-am ridicat, am deschis poarta și am înaintat spre ușa întredeschisă. Am urcat o răsucită scară-n spirală, la capătul căreia o ușă stacojie, enormă, mă aștepta. Am deschis-o și
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ei, că vei da, poate, și tu vreodată recitaluri de unul singur pe un stadion înțesat, ca Dylan Thomas. într-o generație de închiși în sine cu o mie de lacăte, Florin Iaru s-a risipit ca un automobil care explodează cu încetinitorul, aruncând 135 în jur o orhidee de pinioane, șuruburi, cadrane, tablă răsucită și foc. El însuși rămânând cu toate acestea o enigmă. In 1981 i-a apărut prima carte, "Cîntece de trecut strada", cuprinzând câteva dintre cele mai
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]