4,159 matches
-
care a luptat cu Putin și pentru asta a fost asasinată în scara blocului în care locuia. Așa e, dar curajul său a fost mult mai complex de atât. E de ajuns să parcurgeți această carte tulburătoare și veți fi inundați, pe de o parte, de detalii cutremurătoare despre cum a „renăscut“ Rusia noului „țar“ și, pe de altă parte, de o evidență cutremurătoare. Este vorba despre șocantul fapt că jurnalista nu repetă monomaniacal că Putin este răul întruchipat - nu cum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
am golit găleata în spatele clădirii și, lăsând-o pe Shirley dormind buștean, am coborât pe geam direct în dormitor, cu găleata pe mână ca o replică a pieței Camden la gențile de mână Kelly. Eram încălzită de la soare și fericită, inundată de virtute și raze UV. Era încă prea devreme să mă întâlnesc cu Tom, dar simțeam nevoia să ies; am tras pe mine o fustă mini și un tricou strâmt, sandalele mele roz-aprins cu tocuri groase și o pereche de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
arăta ca o adunătură de saltele, dând impresia unei gigantice suprafețe de stat pe jos, pe care deja erau întinși câțiva oameni. De-a lungul marginilor camerei erau așezate canapele jerpelite, câteva dintre ele ocupate. O muzică de visare, ambientală, inunda sala în surdină, ca o maree. M-am plimbat puțin în jurul formațiunii din saltele, uitându-mă după Tom și Alice și simțindu-mă în plus; nu era genul meu. Clientela era o amestecătură de New Age și tipi care atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
spus „ușoară“ nu mă refeream la sandale roz cu toc. La capătul camerei cu saltele era o ușă care ducea la alt coridor al clădirii și spre niște scări. Am ales întâi coridorul. La capătul lui era o cameră mare, inundată de lumina zilei, care era aranjată ca o cafenea, plină de scaune și mese din plastic, ce creau aceeași atmosferă de instituție ca și coridoarele, unde găseai mâncare gătită în oale mari și tăiată în bucăți greu de digerat împănate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
se schimbă la față și o Întind. Nici n-apuc să scot o vorbă. RÎse șmecherește și dădu ușor din umeri. Își Înmuie, pe furiș, buzele În bere. Iar stăteam În fața perdelei lămîiatice și Încă nu se Întunecase. Camera era inundată și ea de o lumină lămîiatică. Doar hainele negre de doliu nu mergeau aici... parcă fuseseră luate dintr-un album de fotografii alb-negru. — În legătură cu jurnalul. Am Încercat să scot ceva de la el, dar de pomană. Cu cît Încercam să aflu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
care au urmat MBA la Paris, ca mine; cunosc prea bine atmosfera de acolo, știu că pentru noi cuvântul piață e urmat în mod natural de particula „de la Concorde“ și evocă șampanie, bărbați galanți, clipe fierbinți pe vreo terasă șic inundată de vegetație ori în vreo garsonieră cochetă, mă rog, în funcție de anotimp și de posibilități... Ei bine, de la așa ceva și până la aglomerarea de tarabe unde facem cel mai dificil shopping cu putință e o distanță ca de la cer la pământ, dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
este sinonimă formulării unei opinii? Am opinia că ar trebui să arzi pe rug. Hm, tot vorbeam despre prematur împușcatul. Hai să ne uităm puțin cu atenție, să dăm într-o parte voalul ăsta alcătuit din mii de români care inundă supermarketurile și să vedem câte-o mamă care merge în ajun la brutărie cu fetița și cumpără 200 de grame de prăjituri. Sau aceeași mamă care se uită cu jind la copil, în timp ce acesta mănâncă o prăjitură la cofetărie, pentru ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
aglomera textul cu multe cifre - desigur, cifrele sunt de cele mai multe ori importante, mai ales dacă textul tău este pentru o transmisiune în direct pe teme economice. Dar nu numai în acest caz. Nu ai cum să transmiți dintr-o zonă inundată fără a spune câte case sunt afectate și câți oameni au de suferit, nu ai cum să anunți în direct finalul unui meci de fotbal fără a spune scorul și nu ai cum să vorbești despre crearea unei noi majorități
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
de noi, copii lacomi... Curios, tata nu înjura, asta fiind, bănuiam eu, invidios cumva, un apanaj exclusiv al lui Bujoreanu și Munteanu... cam beți permanent... O singură dată l-am auzit, într-o noapte limpede ca ziua, din cauza lunii ce inunda geamurile, alintând-o deșucheat pe mama (dormeam cu ei, de frică, în aceeași odaie spațioasă, centrală, deși mai existau câteva camere goale, cu paturi largi, umplute cu perne...), îndemnând-o ca pe-o iapă devotată: „Hai, Liza, hai Lizanca mea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
Maicii Domnului de la Giurgeni. Povestea icoanelor care au fost dăruite atunci este tulburătoare. De câte ori venea cineva la Giurgeni și încerca să fotografieze Icoana Maicii Domnului Făcătoare de Minuni, avea surpriza să descopere că întotdeauna fotografia îi ieșea neclară. O ceață inunda față Maicii Domnului. Când cineva cerea binecuvântare să fotografieze icoana, Părintele Antonie nu se opunea. Spunea mereu „Încercați, dacă o să reușiți”, însă nimeni nu obținea fotografia mult dorită. Asta până în anul 2009, când, într-o zi, a ajuns la Giurgeni
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
și făcându-și griji pentru bunăstarea lumii, cum am făcut eu. Intru în camera ei. E întuneric, pentru că draperiile grele sunt trase. Cât e ceasul? întreabă ea greoi înainte să tragă draperiile și să arunce un ochi afară. Razele soarelui inundă camera. —Vai, cât îmi place L.A., continuă ea fericită, și eu mă simt și mai groaznic. Sunt pe cale să pun capăt fericirii ei, dar ce pot să fac? —Debbie, spun eu cu o voce care sper să fie blândă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
o absoarbe cu aviditate lentă. Dintr-o dată, plafonul negru ca smoala frânează rotația discului care se pierde în obscuritate scoțând un mic scrâșnet ca un țipăt de pasăre speriată. Intr-o tăcere de moarte, Dora străbate cu greu o pasarelă inundată de valuri vâscoase pentru a adăsta în sfârșit, epuizată, pe un țărm necunoscut. După un timp indefinit, se regăsește într-un univers straniu, în care se simte ca și debarasată de suferințele nevolnice ale corpului ei fizic. Universul în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
îl întâmpină Nina și-l instalase pe un colț al canapelei. Salut, spartane, îi spuse și Alexe de la biroul lui impozant. Porecla era cu siguranță malițioasă, ca și toate celelalte porecle găsite cu ușurință de soții Alexe. Oaspetele cu toracele inundat de grăsime, cu mușchii feței atârnând flasci, cu ochii roșii, pungiți, părea a fi întruchiparea vieții dezorganizate, exact opusul unei vieți spartane. Căzuse de câțiva ani în patima alcoolului și nu mai reușea să se redreseze. Se însurase și divorțase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Cât sublim poate să existe, la urma urmei, o asigura ea! Și cât sublim? Și cât? Dincolo de mațe și interese meschine, îi preciza Alexe. Era fum, fum, abia se mai putea respira, Carmina nu deschidea fereastra din pricina țânțarilor, ar fi inundat încăperea cu sculele lor agile, țiuind strident, de la vecini se auzea aceeași melodie sufocantă: În pădurea deasă\ mândra stă și țeasă\ plânge și oftează\ că Ionel o lasă. Plecară târziu, mulțumiți de isprava făcută. Carmina tremura din toate încheieturile. Reveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
volum de muncă depune, mai face și piața se mai poate duce la un dentist, unii parcă-s unși cu miere, zău așa. Angelescu, străin de gândurile Ninetei, continuă pentru el: Dar ceilalți? Un nou val de sânge ciudos îi inundă fața, ofta și gemea, își petrecea cu vădită dificultate brațele prin mânecile pardesiului, auzi, un hipertensiv, să urce zi de zi scările în atâtea blocuri și prin mahala să țină piept câinilor, nu că, nu se mai poate... Hai, hai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
fixa coșul, îl priponea în rădăcini, era imposibil să nu găsească seara, doi, trei prizonieri mustăcioși, cu gura mare și surâzătoare, cu figuri de bătrâni înțelepți. Acum râul a deviat, și-a mai schimbat cursul și locul acela de la cotitură, inundat de sălciiș se trece cu ușurință, nici nu trebuie să-ți ridici fusta. Îmi mai vorbește despre luntrași, mi se pare imposibil, știi astăzi râul nu mai este decât un fir anemic de apă, vegetația a acaparat fostele albii, ici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
cei de la agenția de hărți sunt foarte mulțumiți, te consideră un mic geniu literar și-ți mai trimit de lucru. Nu trebuie să fie cine știe ce, ajunge și un fleac, ca de exemplu, atunci când s-a făcut barajul cutare, s-a inundat satul cutare, dar păsărelele își amintesc și-acum de satul acela și vin în fiecare primăvară să ciripească, vesele, deasupra lacului. Când introduci un asemenea episod, toată lumea se bucură. Îți fură privirile și este emoționant. Un om obișnuit care prestează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ei sau pe prietenele apropiate, care și-ar fi dat imediat seama despre ce e vorba, dar dacă trebuia totuși să facă așa ceva, avea foarte mare grijă ca să nu se descopere că mințise. Și dacă totuși se descoperea, lacrimile îi inundau obrajii și implora iertare. Era mare specialistă în așa ceva. Nimeni nu se putea supăra pe ea. Nu știu nici acum de ce m-a ales pe mine pentru a mă bombarda cu minciunile ei. Mă considera o biată victimă sau un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
surf, la întâlniri sau mai știu eu pe unde. Sunt îngrozitori. Mă storc de bani și apoi dispar fără rușine. La ora unu și jumătate, doamna a plecat la cumpărături. Amândoi bolnavii dormeau profund. Lumina blândă a soarelui de după-amiază inunda camera și aveam senzația că o să mă fure și pe mine somnul, așa cum stăteam cocoțat pe scaunul cel rotund. Crizantemele albe și galbene din vaza de pe masa de lângă fereastră îmi spuneau că e toamnă. În aer plutea miros plăcut de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Apoi am stins luminile, ne-am dezbrăcat și ne-am băgat în pat. Era o noapte extrem de călduroasă și cu toate că am deschis larg toate ferestrele, nu simțeam nici măcar o adiere. Se auzeau doar insectele țârâind, iar mirosul florilor de câmp inunda toată camera. Naoko a început, brusc, să vorbească despre tine, despre seara când te-ai culcat cu ea. Mi-a dat și cele mai mici detalii: cum ai dezbrăcat-o, cum ai atins-o, cum și-a dat seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
arăta de parcă ar fi purtat și ea o cască. Clipea rar din ochii oblici În lumina proiectorului, cu pieptul umflându-i-se și coborând Încet. Un adevărat sfinx polonez. Pe ecran mașinile de cursă dispăreau Într-un nor de praf inundat de soare și gaz negru de eșapament În colțul din dreapta sus - ca peste câteva secunde să se Întoarcă, de data asta dinspre colțul din stânga jos al ecranului, de parcă ar fi dat turul cinematografului, unde au fost Întâmpinate cu steagul ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
i-a găsit lângă oglinda din hol. Dar eram aproape convins că, În afară de-o foaie și de cheile Dorei, n-am mai văzut nimic pe masă, când am zughit-o prin apartament cu panica explodându-mi În piept, confuzia inundându-mi capul ca un incendiu. Să nu-i fi observat, deși erau acolo? Tot ce se poate - atâta timp cât nu erau deja În buzunarul lui Anton... Mișcările pe care le distigeam mi-au acaparat atenția din nou; mi-am lipit urechea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Împrăștiau lacrimi și remarci răutăcioase oriunde se duceau și din care erau deja mult prea multe În jurul ei. Își interzisese să plângă. Până În această zi reușise, În mare, să se țină destul de bine de promisiune. Când și dacă lacrimile Îi inundau ochii, Își ținea pur și simplu respirația și Își aducea aminte de promisiunea făcută. Așa că, În acea primă vineri din iulie, a făcut din nou ceea ce făcuse Întotdeauna ca să-și Înăbușe lacrimile: a respirat adânc și a ridicat bărbia ca și când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
boeme. Asya și-a ferit privirile ca să nu fie silită să se mai uite la maică-sa, mama căreia nu-i spusese niciodată „mami“ și pe care sperase probabil s-o țină la distanță adresându-i-se cu „mătușă“. A inundat-o un val de autocompătimire. Ce greșeală de neiertat din partea lui Allah să creeze o fiică cu mult mai puțin frumoasă decât propria ei mamă. — Nu Înțelegi de ce Asya nu vrea nici un fel de tort anul ăsta? a spus mătușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
nou pe maică-sa. De data asta Rose a ridicat imediat receptorul. — Amy, am să-ți pun o singură Întrebare, iar tu o să-mi spui adevărul; promite-mi că o să-mi spui adevărul. Armanoush a simțit un val de neliniște inundându-i stomacul. Unde ești? a spus Rose pe un ton aspru și vocea i s-a frânt. Ne-ai mințit! Nu ești În San Francisco, nu ești În Arizona, atunci unde ești? Armanoush a Înghițit cu greutate. — Mamă, sunt la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]