4,904 matches
-
topesc în gură ca mierea parfumată. Sau, alegea câte o floare și fugea cu ea pe cărare până în fundul livezii. Acolo, cu voluptate, își îngropa năsucul în floarea îmbătătoare, o săruta, o mușca și apoi o ascundea în sân, între micuții ei sâni, pe care îi privea cum se rotunjeau sub bluzița înflorată. O plăcere deosebită era aceea de a alerga cu picioarele goale, dimineața, prin iarba plină de rouă. Lungită la umbra copacilor, își privea mâinile străvezii în soare, și-
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
ar trebui să aibă fiecare copilaș: pace, doar pace, un cuvânt atât de simplu, dar totuși atât de greu de obținut. De ce balonașul cu iluzii al unui suflet tânăr este spart? De ce lumea roz cu personaje de basm, unde un micuț naiv își găsește bucuria după care tânjește cu atâtea vise este distrusă? De ce lacrimile unui copil îți întristează sufletul, cântărind cât tone de deșeuri aruncate pe pământul viu, înecându-l? De ce Soarele se ascunde după nori, încercând să uite durerea
A doua oară unu by Pădurariu Simona () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92950]
-
rupe cu fiecare lovitură? De ce păsările zboară de pe crengile bătrâne ale copacilor atunci când aud acele suspine tulburătoare ale unor copii nevinovați, a căror greșeală este însăși fericirea la care visăm cu toții? De ce destinul se încăpățânează să pedepsească tocmai pe acești micuți, care nu speră decât la o viață în pace? De ce nu ne gândim că acești copii maltratați vor reprezenta viitorul, viitor care ne va include și pe noi? De ce nu ne așteptăm că acele lacrimi pline de suferință se vor
A doua oară unu by Pădurariu Simona () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92950]
-
posibil ca fiecare gest de-al nostru să fi fost la început o excentricitate, o nebunie, un act necugetat care, cu timpul, a devenit politețe sau rutină. Poate că și scuipatul cojilor de semințe pe jos își are propria poveste. Micuța victimă Ana-Maria Onisei Scriitura lui Philippe Claudel vine ca o pauză de respiro după întortocheli postmoderniste ori fraze baroce sensibile, se insinuează poetic și îți pune stăpânire pe minte. Un roman care te rupe, într-un fel decent, clasic, de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
e autorul crimei, după care își pune pușca la tâmplă, iar „atmosfera“, deducem, revine la „normal“. Cam romantic și demodat, veți spune, dar romanul are câteva pasaje superbe. Și tare mi-e că, așa poetică și chiar inofensivă cum pare, micuța victimă din poveste e chiar marea victimă din afara ei. »„Când auzeam cântecul colonelului - încă ne gândeam cu toții la Belle de Jour, ne imaginam chipul bestiei care o ucisese -, era ca și cum un burghiu ne-ar fi pătruns în creier, încet, după ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
basarabeancă, frumusețe energetică, inteligență remarcabilă, spirit critic, realist; Teodora (Dori) L., ardeleancă, Înclinație spre științele exacte, sensibilitate deosebită, interiorizare și timiditate; Maria (Maricica) L., bucovineancă, frumusețe remarcabilă, ochi deosebit de expresivi, talent dramatic, un fel aparte, confuz, În exprimare; Veronica O., micuță, cu un ascuns complex datorită taliei foarte scunde, o remarcabilă voce de alto, Înclinație pentru filosofie; Ana (Anișoara)H., bănățeancă, frumoasă tare, afectuoasă, sociabilă, cu multă putere de dăruire; Serafima (Sima) H., bănățeancă, frumoasă, blondă cu ochii verzi, inteligență Înclinată
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
gest îl făcea, în mijlocul iazului, și statuia din parcul conacului. Numai că pe fața ei, ușor plecată pe-un umăr, astfel că unul dintre obraji era pe jumătate acoperit de umbra părului sucit în bucle, câteva șuvițe ajungând pe sânii micuți, nu se vedea expresia tipică, de pudoare ușor complice și oarecum încurajatoare, de rușine și plăcere feciorelnică, nimic din împurpurarea care cheamă și atrage în jocul bucolic al dragostei. Fața nimfei exprima teroare și repulsie, ca și când ar fi privit un
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
de râs! Și gogoșile, prin zahăr praf (nu știu ce am de câteva zile, doar la bunătăți îmi stă gândul...) E.B.: Aici plouă detestabil... Că veni vorba de teatru... Lângă cel adevărat, în reparații infinite, se construiește un teatru din lemn, mai micuț! O să trec azi să las o carte pentru Frunză și Brand... V.D.N.: Un teatru micuț, de lemn! Cu actori mici, din aceia care se rotesc la ora exactă? În Sibiu exista - de fapt, în Hermannstadt - acum câteva sute de ani
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
îmi stă gândul...) E.B.: Aici plouă detestabil... Că veni vorba de teatru... Lângă cel adevărat, în reparații infinite, se construiește un teatru din lemn, mai micuț! O să trec azi să las o carte pentru Frunză și Brand... V.D.N.: Un teatru micuț, de lemn! Cu actori mici, din aceia care se rotesc la ora exactă? În Sibiu exista - de fapt, în Hermannstadt - acum câteva sute de ani, un teatru cu loje din lemn de trandafir. Aici e un soare demn de fluturele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
lovi de cineva din spatele ei. Mă scuzați, vă rog, spuse ea, întorcându-se, și se trezi că privește o pereche de ochi negri. — Nu-i nevoie să vă cereți scuze, îi răspunse femeia, cu un accent american. Era o făptură micuță și îmbrăcată cu o neglijență simplă, ce depășea venitul moderat al Evei Wilt. — Eu sunt Eva Wilt, spuse Eva, care fusese odinioară la un curs despre cum să ajungi să-i cunoști pe oameni, ținut la Colegiul Rural Oakrington. Soțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
anticoncepționale și chestii din astea. E obsedat de fază. — Obsedat de fază? întrebă încrezător Wilt. — Da, știți dumneavoastră - de controlul nașterilor. Oricum, parcă era catolic, nu-i așa? Iar acum, că nu mai e, recuperează timpul pierdut, explică un tinerel micuț, cu chipul palid, desfăcând o ciocolată Mars. — Ar trebui să-i spună cineva despre pilula anticoncepțională, zise un alt tinerel, ridicându-și somnolent capul de pe bancă. Te distrezi mult mai bine cu pilula. Presupun că da, aprobă Wilt, dar, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
Uite, asta numesc eu o idee strălucită. Apoi apucă buretele și se spălă pe obraji. Eva se retrase mulțumită în dormitor. Acum n-o să se mai pomenească nimic de pijamalele ei de casă limonii. Reușise să-i abată gândurile de la micuța ei extravaganță și să-i dea un sentiment de insatisfacție care avea să-l țină ocupat pentru tot restul timpului. Până când femeia termină cu îmbrăcatul, Wilt mâncase deja un castron de fulgi All-Bran, băuse jumătate de ceașcă de cafea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
disc cu Simfonia a V-a a lui Beethoven pus pe turația 78. — Iisuse! exclamă Wilt, în timp ce Sonia apucă o sticlă de votcă dintr-un dulap de bucătărie. Urcară amândoi la etaj și coborâră printr-un pasaj într-un dormitor micuț, plin cu jucării. Pe podea erau puse un trenuleț electric, un sac de antrenament pentru box, un urs gigantic, un căluț de lemn, o cască de pompier și o păpușă gonflabilă în mărime naturală, care arăta exact ca o femeie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
crezi tu că ești dacă îi dai voie unei femei să-ți facă așa ceva?“ îl va întreba ea. Iar la o asemenea întrebare nu exista absolut nici o replică. Ce fel de bărbat era el? Wilt habar n-avea. Un bărbat micuț și insignifiant, supus jocului întâmplării, pentru care viața era un șir neîntrerupt de umilințe. Tipografii îl pocneau cu pumnii în față, iar el era cel scos vinovat. Soția îl bruftuluia, iar soțiile altor bărbați făceau din el obiectul batjocurii lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
neîntrerupt de umilințe. Tipografii îl pocneau cu pumnii în față, iar el era cel scos vinovat. Soția îl bruftuluia, iar soțiile altor bărbați făceau din el obiectul batjocurii lor. Wilt colindă străzile din suburbie, trecând pe lângă locuințele semidetașate și grădinile micuțe, simțindu-se cuprins de un val de dârzenie tot mai puternic. Se săturase să fie mereu victima circumstanțelor. Va înceta să mai fie receptorul nenorocirilor. Va deveni instigatorul lor. Numai să încerce Eva acum ceva! O să-i ardă una de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
copia Evei. în timpul în care se împletici, mort de beat, în jurul mașinii și se luptă cu Judy, deveni conștient de faptul că până și o păpușă gonflabilă avea o voință proprie atunci când ajungea să fie trasă afară dintr-o mașină micuță. Brațele și picioarele lui Judy se agățau de tot felul de lucruri. Dacă Eva se va purta tot așa în noaptea eliminării ei, Henry va trebui să se chinuie ca dracu’ ca s-o scoată din mașină. Va trebui s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
un banc de noroi, zise Gaskell. Jos, în cabină, Eva se agita de zor. N-avea ea prea mult spațiu să se agite în voie, dar acolo unde îl găsea, femeia îl folosea din plin. Făcu paturile - cele două priciuri micuțe - și puse așternuturile frumos în sertarele de sub ele, după care bătu pernele și goli scrumierele. Mătură podeaua, lustrui masa, spălă ferestrele, curăță rafturile de praf și, în general, făcu peste tot ordine și curățenie, atâta cât era omenește posibil acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
or să reușească să găsească amprente la Judy. Apoi tânărul își termină cafeaua, înveselit, și se duse la o clasă de cecretare-șefe. Le găsi avide de vești despre crimă. Credeți că a fost o crimă sexuală? îl întrebă o blondă micuță din primul rând de bănci în timp ce Wilt le înmână exemplarele din Insula asta. Tânărul profesor descoperise că secretarele-șefe erau atrase întotdeauna de capitolul „Vicisitudinile adolescenței“. Avea ca subiecte sexul și violența și era depășit de doisprezece ani, dar - la urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
nici nu mai aveau nevoie de carte. — Eu nu cred c-a fost nici un fel de crimă, zise Wilt, așezându-se la locul lui, la catedră. — O, cum să nu fie! Doar au văzut acolo jos cadavrul unei femei, insistă micuța blondă. — Au crezut că au văzut acolo jos ceva care semăna cu un cadavru uman, zise Wilt. Asta nu înseamnă că și era unul. Imaginația le joacă uneori feste oamenilor. Poliția e de altă părere, zise o tânără masivă, al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
spuse Sally. — Tot nu pricep ce legătură are plasticul cu faptul că te-ai măritat cu el, comentă Eva. — Atunci hai să-ți spun un mic secret. Gaskell mi-a fost recomandat... — Recomandat? — De dr. Freeborn. Gaskell are problema asta micuță, așa că l-a consultat pe dr. Freeborn, iar dr. Freeborn l-a trimis la mine. Eva părea nedumerită. — Dar ce-ar fi trebuit să faci tu? — Eu eram un surogat, explică Sally. — Un surogat? — Ca un fel de consilier sexual
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
despre toate celelalte? — Să spună ceva? Păi ce aveau ei de spus? Ge le-a zis că mă întâlnise la o școală de vară și ochișorii lacomi ai bătrânului Pringsheim i-au ieșit din orbite. Draga mea, avea grăsanul ăla micuț o ditamai proiecție falică ! Ce vindea? Putea să vândă orice! Putea să-i vândă Centrul Rockefeller lui Rockefeller. Așa că bătrânul m-a acceptat. Bătrâna mami Pringsheim nu. A pufnit, a bombănit și-a mârâit, dar purcelușul meu a rămas pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
apă, după care se întinse pe saltea. Obiectul se bălăngănea îngrijorător de tare, dar Evei nu-i era frică. Acum se răzbuna pe cei doi Pringsheimi și nu-i mai păsa nicidecum ce se întâmpla cu ea. Vâsli prin valurile micuțe, ce împingeau în larg vestele de salvare, îndepărtându-se și ea de ambarcațiune. Vântul sufla din spate, iar salteaua aluneca ușor pe ape. în cinci minute Eva ieșise din stufăriș, luase colțul și pierduse din vedere ambarcațiunea. Undeva în fața ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
A night in Torino Limită de vârstă în cafenea Pe un pahar Pe buzele unei doamne Pe semnul de întrebare. Mergând verde pe fundul ei micuț și pe jumătate gol. Rotunjor. Miroase a autogol Cu spatele prin gropi mușcate Cu mâinile legănate.
A doua oară unu by Lungu Andreea-Loredana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92925]
-
închipui că în punguță am un infinit, un univers întreg în care sânt rnulte lumi ca a noastră. Dar ce e punguța asta pe lângă mine însumi, care sânt făcut dintr-un infinit de puncte? Nu e decât un infinit mai micuț. Și blocul ăsta e un infinit mai mare decât mine. În toată lumea nu există decât infinituri mai mari sau mai mici: scaunul e un infinit, garoafa e un infinit, creta asta e un infinit. Infinituri care se înghesuie unul în
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ciorapii, dar la care îi trebuiau și niște pantofi negri ca lumea. Cât de mult iubise întotdeauna pantofii! Nu era zi, încă de când mai era în școala generală, în care să nu intre prin magazinele de pantofi de pe bulevard. Botinele micuțe, făcute dintr-o bucățică de piele, cu toc foarte, foarte înalt, așa încît piciorul stătea aproape vertical în ele, călcând doar pe vârful degetelor - se dădea în vânt după ele. Oricâte ar fi avut acasă, tot își dorea altele. Acum
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]