5,057 matches
-
cu majoritate calificată să fie generalizat împreună cu procedura de co-decizie. Astfel dotată cu o Constituție în sensul material al termenului, Uniunea Europeană ar putea organiza un vast referendum sau o ratificare parlamentară pentru a deveni suverană din punct de vedere juridic. Partizanii acestei interpretări federaliste susțin că ea este versiunea finală a unui proiect deja prezent în Uniunea Europeană actuală, sub forma prevederilor inițiale ale tratatelor fondatoare. În plus, în forul interior al federaliștilor, această viziune corespunde aspirației popoarelor europene spre o nouă
Europa politică: cetăţenie, constituţie, democraţie by Paul Magnette [Corola-publishinghouse/Science/1437_a_2679]
-
numai acest proiect constituțional poate să producă adeziunea popoarelor (Habermas 1999). În această perspectivă, deficitul democratic al Uniunii este analizat în termeni strict constituționali: este suficientă o creștere a puterilor Parlamentului European pentru ca Uniunea să fie democratică. Se pare că partizanii federalismului nu și-au adaptat discursul în fața transformărilor prin care a trecut Uniunea Europeană. De exemplu, timp de douăzeci de ani puterile Parlamentului European au fost considerabil dezvoltate ca urmare a revizuirii Tratatelor. Cu toate acestea, nu se poate spune că
Europa politică: cetăţenie, constituţie, democraţie by Paul Magnette [Corola-publishinghouse/Science/1437_a_2679]
-
sau medievală în care conceptul însuși de suveranitate și-ar pierde sensul. Însă, discreditată într-un fel de atitudinea ambivalentă față de fascism a promotorilor săi în anii treizeci (Sternhell 2000), această școală federalistă nu mai numără astazi decît foarte puțini partizani. Cu toate acestea, influența ei se exercită asupra familiilor politice regionaliste și ecologiste, care s-au "federalizat" sub forma unui grup unic în cadrul Parlamentului European. Viziunea republicană: Europa ca federație de state. Aceste viziuni polemice asupra construcției europene continuă să
Europa politică: cetăţenie, constituţie, democraţie by Paul Magnette [Corola-publishinghouse/Science/1437_a_2679]
-
care nu se mai interesează de realitatea europeană. În plus, toate condițiile sînt reunite pentru "depolitizarea" mizelor importante, adică pentru transformarea raporturilor de forță dintre grupurile sociale în "chestiuni tehnice" sau "probleme juridice". Clivajul stînga-dreapta, opunînd adepții economiei de piață partizanilor puterii publice, este constant dezamorsat prin fragmentarea și proceduralizarea chestiunilor politice. La această imagine se adaugă și alte probleme de natură generală, ca de exemplu pluringvismul, distanța geografică și culturală... Instituțiile comunitare fac într-adevăr eforturi meritorii pentru a încuraja
Europa politică: cetăţenie, constituţie, democraţie by Paul Magnette [Corola-publishinghouse/Science/1437_a_2679]
-
concordanță", în Elveția, Belgia sau Austria de dinaintea lui Haider, coalițiile nu împiedică marile partide să facă publice pozițiile lor divergente. 3. Riscul pe care îl prezintă politizarea Uniunii pe linii ideologice este acela de a închide deliberarea politică în cîmpul partizan. În aceste condiții, ea ar fi privată de potențialul de idei și de valori pe care le reprezintă partidele contestatare, sau asociațiile civice. Așa cum a arătat Paul Ricoeur, pe baza analizelor lui Karl Mannheim, opoziția constantă între ideologii și utopii
Europa politică: cetăţenie, constituţie, democraţie by Paul Magnette [Corola-publishinghouse/Science/1437_a_2679]
-
inevitabil ca fiind o libertate esențială, ea presupune că ne putem exprima împotriva statului, care trebuie, la rândul său, să ne garanteze posibilitatea de a o face. Condiția este ca statul să fie democratic, adică să nu fie un stat partizan și să nu se identifice nici cu vreo religie și nici cu vreo ideologie. Poate că este periculos pentru un stat să se definească doar în mod negativ, prin refuzul unei ideologii, sau prin libertatea dată tuturor ideologiilor, dar fapt
[Corola-publishinghouse/Science/84962_a_85747]
-
din Alexandria) se preocupau mai cu seamă de chestiuni tehnice, bunăoară de alegerea subiectului, de formă și expresivitate artistică, precum și de personalitatea creatorului. Perioada greco-romană este reprezentată de Horațiu (îndatorat în Arta poetică lui Neoptolemos din Parion), Dionys din Halicarnas, partizan al școlii attice și propagator influent al clasicismului în curs de constituire, și de autorul tratatului Despre sublim, pe care P. îl consideră „fără rival în Antichitate și unul din marii critici ai tuturor timpurilor”. În ansamblu, scrierile lui P.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288823_a_290152]
-
gata pervertite de limba de hârtie "care pusese stăpânire pe mințile fragede ale acestui popor al gazetei născut din lectura ziarului (...)". S-a schimbat oare ceva în mentalitatea moftangiilor ce suntem acum și aici, față în față cu bombardamentul supradimensionat, partizan și senzaționalist întreținut de discursul de presă actual? Prin ce se deosebește reacția noastră față de cea a lui Conu Leonida care despăturește tacticos în 1878, în Scena I a farsei caragialești, ziarul Aurora Democratică, 11/23 Făurar? Suntem oare pe cale
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
Ordoxie și etnocrație", 1937), "Puncte cardinale în haos" (1936) și "Nostalgia paradisului" (1940) de Nichifor Crainic (deținut, ce-i drept timp de 15 ani la Văcărești și Aiud, în timp ce filosoful Giovanni Gentile a fost ucis pentru simpatiile sale mussoliniene de către partizanii italieni și abandonat pe un câmp). Cunoscând în amănunțime bibliografia literară, ficțională a lui Mircea Eliade, Gabriel Stănescu face dovada lecturii cărților maestrului său, îngăduindu-și interpretări care deși nu sunt neapărat inedite, dau acestei cărți o anume altitudine intelectuală
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
ilustrând autori ardeleni, bănățeni sau brașoveni fără teama de a cădea într-un soi de bizar provincialism secesionist, Caius Dobrescu nu pregetă să-și ridice în slăvi propriul concitadin, nu altul decât Al. Mușina, numindu-l "dușman" al postmodernismului și "partizan" al "unor prefaceri profunde, pentru a îndrăzni să crezi că ai putea lăsa generațiilor care vin memoria unor fapte pline de măreție și curaj". Apoteotic! Un capitol exploziv se intitulează "Condițional optativ trecut" ce demonstrează cum mulți intelectuali în viață
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
Nedelcovici, clasifică oportunismul românesc în trei categorii: "explicabil: 1950 - 1964", "naiv:1 964 - 1971" și "al rușini: 1971 - 1989", se întreabă: "De ce este mai vinovat un scriitor cu simpatii naziste și mai puțin vinovat un scriitor cu simpatii comuniste?". Lucid partizan al valorilor viitorului tip europenizare și mondializare, Bujor Nedelcovici se consideră un scriitor de origine română trăitor la Paris și totodată un cetățean al lumii, fără însă a renunța la valorile estetice ale literaturii, dovadă stând arta sa narativă. În
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
când devine imperativă noua orientare impusă de Crainic, teologică, antiraționalistă, etnicistă, preconizând o renaștere religios-ortodoxistă de rit bizantin. Revista va fi angajată tot mai mult ideologic dar și politic, atât de un Radu Dragnea, cât mai ales de Crainic însuși, partizan al dictaturii antonesciene. Revenind la autorul acestei cărți, vom observa nu doar vastele sale lecturi, ci și probitatea demersului critic, dovadă stând Indexul de nume în care nu sunt doar citați ci și citiți Ștefan Baciu, Lucian Blaga, Mircea Braga
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
încredințată localitatea Mani, iar organizarea răscoalei grecești încredințată în mîinile fraților Grigori și Alexei Orlov. Agenții ruși au reușit într-adevăr să-i atragă pe unii notabili în acțiunea lor, aceștia primind promisiuni în privința oamenilor și a aprovizionării. În schimb, partizanii greci urmau să primească ajutor masiv din partea Rusiei, aproximativ zece mii de soldați și o însemnată cantitate de echipament militar. În 1769, cînd a sosit o expediție rusească în carne și oase, grecii au fost profund dezamăgiți să descopere că aceasta
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
o importanță deosebită. Acești diplomați, de obicei de naționalitate grecească, aveau birouri în toate orașele importante de pe tot cuprinsul ținuturilor grecești. Ca și consulatele altor puteri, acestea au devenit centre ale intrigilor îndreptate împotriva Imperiului Otoman și de recrutare a partizanilor locali pentru cauza Rusiei. Tratatele cu Poarta stipulau și ele că navele comerciale grecești puteau naviga sub pavilion rusesc. Pe parcursul primului deceniu al secolului al nouăsprezecelea, pe măsură ce transporturile maritime franceze începuseră să dispară, aceste corăbii grecești au ajuns să domine
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
mișcare înăbușită cu prețul unor mari pierderi. Ulterior, principala legătură a fost cea dintre autoritățile ecleziastice ale celor două țări. În 1716, Danilo a plecat în Rusia, unde i s-au dăruit bani, cărți și lucruri trebuitoare bisericii. Unul dintre partizanii muntenegreni de frunte ai alianței cu Rusia a fost episcopul Vasilije Petrović, care a vizitat în trei rînduri Sankt Petersburgul, sperînd că împărăteasa Ecaterina va institui un protectorat asupra țării lui. Ca să-i informeze pe ruși asupra Muntenegrului, el a
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
sprijinul creștinilor din Balcani. Au fost înființate detașamente sîrbești speciale, așa-numitele Freicorps (trupe independente n.t.), care operau în Serbia, Bosnia și în Banat. Cea mai importantă acțiune a sîrbilor a fost însă condusă de Koča Andjelković și de partizanii lui. De fapt, acest episod este cunoscut în istoria Serbiei sub numele de Războiul lui Koča. În fruntea unui detașament de aproximativ trei mii de oameni, principalele eforturi ale acestei căpetenii locale erau îndreptate în direcția întreruperii liniilor de comunicație
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Situația cea mai sigură putea fi întîlnită în satele din Munții Balcani. Situația cea mai dificilă din secolul al optsprezecelea a apărut în zona dintre Dunăre și Munții Balcani depopulată și devastată de bandele înarmate ale kirdjali-lor (cîrjali) și de partizanii răzvrătitului pașă Pasvanoglu. Cu toate că aceste condiții erau nefavorabile, secolul acesta a fost realmente martorul unei dezvoltări a comerțului, îndeosebi în Imperiul Habsburgic, și a creșterii suprafeței și prosperității Salonicului, cel mai mare port al întregii regiuni. După încheierea Tratatului de la
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
eșecurile militare erau din nou presante. În mai 1807, a fost instituită iar coaliția conservatoare a ienicerilor, ulemei și studenților, iar Selim a fost nevoit să abdice. Noul sultan, Mustafa al IV-lea, nu avea o bază de sprijin solidă. Partizanii lui Selim și alți adversari ai noului regim s-au strîns în jurul unui alt notabil provincial, Mustafa Bayraktar Pașa, al cărui cartier general se afla la Ruse (Rusciuk). Cu toate că era reprezentant al clasei ayanilor, care crease un haos atît de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
voia să le atingă, cît și prin argumentele folosite de el în acest scop. El milita pentru drepturi politice, adică recunoașterea românilor ca a patra națiune cu statut egal în dietă, ca și pentru reforme în privința stării țăranului. Micu-Klein era partizanul unei schimbări radicale a situației iobagilor, susținînd că acestora ar trebui să li se acorde libertatea de mișcare și dreptul de a învăța carte sau de a deprinde o meserie, iar corvoada să fie fixată la două zile pe săptămînă
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
statului. Revoluția Franceză îi zdruncinase pe toți cei care dețineau poziții privilegiate, iar nobilimea avea nevoie de sprijinul monarhiei împotriva unei amenințări și mai mari. Cei care susținuseră pînă acum drepturile provinciale și istorice aveau acum motive să colaboreze cu partizanii unei puternice autorități centrale. Principalul inamic erau agresiunea franceză și ideologia revoluționară asociată cu aceasta. Lupta urma să fie dusă nu numai pe cîmpul de bătaie, ci și în cadrul imperiului. Au fost luate diverse măsuri de întărire a controlului intern
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
etnică, urmau să aibă aceleași drepturi în stat. Accentul era pus pe libertatea individului și pe protejarea împotriva tiraniei guvernului sau a societății. Aceste convingeri constituiau baza liberalismului secolului al nouăsprezecelea. Să menționăm că, în vreme ce se declara în general un partizan înflăcărat al egalității politice, liberalul acestei perioade sprijinea rareori sau chiar deloc nivelarea socială sau economică ori intervenția statului întru ajutorarea unei anumite părți a populației. Naționalismul secolului al nouăsprezecelea a schimbat direcția cîtorva dintre aceste idei. Pentru cea mai
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
puternice unități înarmate din pașalîc, astfel că puteau apăra cu succes Belgradul. Politica otomană dusese și la intensificarea cooperării dintre conducătorii sîrbi locali. S-a format deci un front comun între oficialii otomani și creștini împotriva nelegiuitului ayan și a partizanilor lui. Inițial, măsurile luate de Poartă s-au dovedit a fi eficiente. Adepții lui Pasvanoglu au fost înfrînți pe toate fronturile, iar prin 1798 el însuși era asediat în fortăreața sa de la Vidin. Acesta era însă tocmai anul în care
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
adepți de-ai lui. În ciuda faptului că se declarase dispus să conlucreze cu Consiliul, Karagheorghe s-a proclamat în 1808 conducător suprem ereditar. De fapt, el nu avea la momentul respectiv nici un rival politic puternic, astfel că și-a numit partizanii în principalele posturi politice, iar candidații lui au fost trimiși să conducă administrațiile locale. Cu toate acestea, opoziția nu a precupețit niciodată nici un efort care i-ar fi putut slăbi autoritatea. Situația s-a înrăutățit atunci cînd Constantin Rodofinikin, un
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Ei erau dispuși să accepte menținerea suzeranității otomane, cu condiția ca autoritatea politică în Principate să revină în mîinile lor. În caz contrar, preferau independența sub protecția unei puteri străine, adică a Rusiei sau a Austriei. Firește, boierii nu erau partizani ai unei puternice renașteri elenice. Cel de al treilea element era în acest caz constituit de existența unei nemulțumiri generale în rîndul țăranilor. Ofurile lor se refereau la taxe și la condițiile deținerii pămîntului; țelurile lor erau deci mai curînd
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
otomani și cu generalii turci comandanți ai forturilor de la Dunăre. Situația devenise extrem de complicată. Vladimirescu declanșase o revoltă în urma unei înțelegeri anterioare cu administrația provizorie din Valahia și cu Eteria. Apelul său la sprijinul țăranilor fusese primit cu entuziasm, dar partizanii lui urmăreau mai degrabă scopuri sociale decît naționale sau politice. Extrem de îngrijorat de evoluția evenimentelor, regimul de la București a trimis o armată ca să-l oprească pe liderul român, dar membrii acesteia au preferat să dezerteze și să i se alăture
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]