4,744 matches
-
toate harurile și primejdiile presupuse de un transplant. — Elevii Încearcă Încălțările maestrului, a exclamat doctorul Shu T’ung. După triumful privighetorii, urechile acceptă și primesc butucănosul cântec al raței. Domnul Montenegro a zugrăvit casa; limba mea nedibace și greoaie va schița personajele. Fotoliul de onoare Îl rezerv pentru Madame Hsin. — M-ați invitat la propriul meu joc, a observat repezit Montenegro. Mult stimate don Parodi, nu cădeți, vă rog, Într-o regretabilă greșeală. Nu vă faceți visuri, confundând-o pe Madame
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
trupul, vădit de triumfătoarea sa cambrure, e cocheta avant-garde a pericolului galben și triumfă de-acuma În pânzele lui Paquin și În liniile echivoce ale lui Schiaparelli. Mii de scuze, dragă confrère: poetul a luat-o Înaintea istoricului. Pentru a schița portretul acestei Madame Hsin, am recurs la pastel; pentru efigia lui Tai An, voi face apel la virila acvaforte. Nici o prejudecată, oricât de adânc Înrădăcinată ar fi, nu-mi va schimonosi imaginea. Mă voi mărgini la probele fotografice ale jurnalelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
a cărei ciornă nu s-a păstrat și a cărei lectură ar fi fost deosebit de interesantă*. Metodologia lui Paladión a făcut obiectul atâtor antologii critice și teze de doctorat, Încât o nouă prezentare este aproape superfluă. E suficient să o schițăm În linii mari. Cheia a fost oferită, o dată pentru totdeauna, În tratatul Linia Paladión-Pound-Eliot (Văduva lui Ch. Bouret, Paris, 1937) de Farrel du Bosc. Este vorba, așa cum a declarat definitiv Farrel du Bosc, citând-o pe Myriam Allen de Ford
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
al mesei de scris. Cafeaua și tutunul au stimulat dialogul. — V-am citit și recitit opera, fără Îndoială. Dar cred că pentru a-l situa pe cititorul comun, omul-masă, În planul relativei Înțelegeri, ar fi potrivit poate ca domnia voastră să schițați, În linii mari și cu spirit sintetic, gestația lui Nord-Nord-vest, de la primul simptom până la producția masivă. Vă somez: ab ovo, ab ovo! Chipul aproape inexpresiv și cenușiu până atunci s-a luminat. Imediat aveau să vină șuvoi vorbele precise. — La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ceea ce complementează, În sfârșit, ochelarii și scaunul cu rotile. Așa cum se petrece nu de puține ori, marele salt Înainte s-a făcut prin fericita cuplare a visătorului care acționează În umbră cu omul de afaceri. Primul, profesorul Lucio Sévola, a schițat generalitățile cazului; al doilea, Notaris, e În fruntea societății demne de Încredere Fierăria și Bazarul Maimuței, care, schimbând ramura, e acum Croitoria Funcțională Sévola-Notaris. Ne permitem să le recomandăm celor interesați să viziteze fără a se angaja cu nimic modernul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
a fost dat să vadă Inutilii care triumfă astăzi În uzine și birouri. Dumnezeu să-l ajute să-i contemple din ceruri, micșorați de distanță și, din pricina asta, mai conformi cu prototipul pe care el Însuși l-a desăvârșit! Să schițăm acum imaginea Inutilului pentru cititorii care nu s-au dus Încă să-l examineze la San Justo, În fabrica de Pistoane Ubalde. Monumentala mașinărie acoperă lățimea terasei din centrul uzinei. După ochiul unui bun vânzător de găleți, ea amintește un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
după ce a răsucit de două ori cheia În ușa care dădea spre odăiță, a urmat explicația: — Constat cu satisfacție, caro Bustos, că Nemuritorii mei te-au șocat. Cine ar fi zis că homo sapiens, antropoidul pe care Darwin abia Îl schițase, avea să atingă asemenea perfecțiune? Te asigur că această casă, care e și a ta, este unica din Indo-America unde se aplică riguros metodologia doctorului Eric Stapledon. Îți amintești, fără Îndoială, consternarea pe care moartea regretatului maestru, petrecută În Noua Zeelandă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mai mănîncă țînțarii, dar nici tu nu mai mănînci pește. Asta-i. Turcul nu mănîncă porc și de aceea trebuie să mănînce pește." Și, mulțumit de cele ce spusese, Ali Mehmet s-a retras din cameră cu fața către el, schițând un fel de temenea. Era un hotelier care știa să-și facă meseria. Din păcate trăia într-un loc care nu prea avea clienți care să-și dea seama de calitățile lui. A dormit neîntors și a doua zi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
era ales, iar despre el, adjutantul Popianu, nu știe nimeni. Și nici nu va ști vreodată, iar dacă cumva, prin cine știe ce minune, vor afla că și el există, nu se va întîmpla nimic. Vor ridica din umeri, cel mult vor schița un zîmbet cît se poate de strîmb și-și vor vedea de treburile lor. Așa era făcută lumea ori așa era destinul său. Se obișnuise cu ideea asta, că nimic nu poate fi schimbat în viața nimănui pentru că fiecare om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
ciubotele în cele mai delicate planuri ale sale. Cu obișnuința unui vechi și experimentat detectiv și-a pus prima întrebare firească, dar a pus-o cu voce tare: "De unde știți că sînt interesat în chestiunea asta, a fericirii?" K.F. a schițat un fel de zîmbet, foarte îngrijit, încît să nu modifice armonia încremenită a obrazului său. "Ar fi mai bine să luați loc, domnule adjutant, doar știți bine că nu veți cîștiga absolut nimic dacă veți încerca să mă dominați, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
răbdător, privindu-l drept în ochi. Nu avea cum să scape. A început să rîdă, "vedeți, domnule inginer, eu îl cunosc numai pe prinț. Nu pot să știu dacă amîndoi sînt la fel, cum spuneți, de aceeași rasă." Inginerul Corvino schiță un zîmbet strîmb, se lămurise. Leonard Bîlbîie nu era un entuziast. Unul asemenea celor care se îmbulzeau în jurul lui Balbo și al prințului Șerban Pangratty. Era un pedestru, nu folosea termenul de "civil" pentru a nu se confunda el însuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
se apropie cineva important și făcură loc, fiecare îndreptîndu-și tunicile, aranjîndu-și un firet ori un nasture pe jumătate ieșit din butonieră. Deși era un "civil", domnul Popa avea pretențiile unui general de modă veche, instruit sub răposatul Carol. Italo Balbo schiță un gest de surprindere, desigur se mai întâlnise cu ministrul, scriseseră toate gazetele de întîlnirea lor protocolară de la Constanța, "ahime, signor ministro!" aproape că trîmbiță pe un ton strangulat de emoție, și spre surpriza tuturor Coriolan Popa se opri și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
era Coriolan Popa. "Signor Balbo își exprimă încîntarea de a vă avea din nou în, hm, apropierea, preajma sa. Întotdeauna cavalerii războiului trebuie să fie în apropierea slujitorilor lui, a celor ce sînt reprezentanții zeului Vulcan pe pămînt." Coriolan Popa schiță un zîmbet amuzat, ceea ce permise tuturor să rîdă în hohote, Balbo își roti privirea încîntat și apoi rosti fraze scurte, ca un răpăit de mitralieră: Pacea poate fi garantată numai pe această cale! Înarmați-vă, fiți stăpînii cerului, ai apelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
nu s-a aflat niciodată pe lista invitaților. Nu era imposibil. Chiar dacă nu era așa, ar fi fost mai bine să se asigure. Trebuia să se agite, să intre în vorbă cu unul, cu altul, să zîmbeasca și chiar să schițeze cîteva gesturi amicale, semne de recunoaștere, chiar dacă n-ar fi primit nici un răspuns. Era o tehnică simplă, o stăpînea destul de bine, era chiar pe la începutul alfabetului unui angajat al Serviciului. Totul era să fie dezinvolt și să stea în așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de nici unul dintre cei pe care îi cunosc." Atunci sări peste cal și cu o naivitate prefăcută întrebă: "Să înțeleg că nici în mine nu aveți încredere, domnule Mihail, cu toate că îmi încredințați misiunea, totuși nu aveți încredere în mine?" Mihail schiță un zîmbet în colțul gurii "sincer să fiu, nici în dumneata. Nu știu cum vei reacționa cînd vei fi înăuntru. N-am cum să te controlez, ai autonomie totali poți să-mi spui adevărul, o parte din el sau să nu mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cârciumii lui Bercu i-a luat la fix: "Hei, hei, ce mai face excelența-sa, ne-a uitat, ne-a uitat de tot?" Ofițerii, se vedea de la o poștă că sînt militari și nici nu se gândeau să ascundă asta, schițară ca la comandă un zâmbet, mai mult o strâmbătură din care puteai înțelege orice, și că nu le place că s-au întâlnit cu el, și că nu prea aveau chef să stea la pălăvrăgeală despre prinț. Oricum ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
se răcește și îngheață nu mai poți face nimic cu ea dacă n-ai avut grijă să-i dai la timp forma convenabilă. "Vă ascult, domnule Mihail, vă ascult. Un ceai, o cafea, dacă nu e prea tîrziu?" Mihai Mihail schiță un gest evaziv, n-avea chef de așa ceva, un ceai, o cafea însemna un început de conviețuire. "O vișinată, o vișinată de casă, domnule director. În zilele noastre e ghreu să mai găsești așa ceva, o băutuhră bună făcută în casă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
a lui Mihai Mihail, și el era omul care putea să o exploateze fără să dîrdîie de frică la rîndul său. Șerban Pangrătty își mută privirea, Mihail era în continuare întunecat, din ce în ce mai pămîntiu, cu sprîncenele încruntate, cu toate că se străduia să schițeze cu buzele vineții, crăpate de o febră apărută din senin, un zîmbet-rînjet. Sigur că nu-i venea ușor, trebuia să-și apere și morții, nu doar pe cei vii, contrazicîndu-se, încălcînd principiul vechi ,,dă vina pe mort" care funcționase întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
care a început să vorbească el însuși, intrând în materia lecției următoare, în timp ce, cu un mormăit gros, de satisfacție nedefinită, omul cu picioare înalte de la catedră se ridica și o lua spre ieșire. Nici un semn de complicitate nu s-a schițat între noi după plecarea lui, micul profesor și-a continuat lecția și la sfârșit și-a luat catalogul prea mare pentru el, și-a pus pălăria pe cap și a ieșit, în timp ce noi toți ne-am ridicat în picioare. Odată
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
brațele în sus, tot cu o mișcare frântă. Pornire târzie de îmbrățișare care nu avusese loc, nu se gândise din timp... Îmi repetă numele strigîndu-mă și făcu câțiva pași pe lângă vagon, în timp ce mișcarea lină a trenului se accelera. N-am schițat nici un gest și nu i-am adresat în prima clipă nici un cuvânt. Nu-l recunoșteam nici eu... Nu știam că poartă cu el, pentru mine, astfel de îngrijorări deodată patetice, care să-i smulgă un astfel de strigăt sugrumat însoțit
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
ins corupt, să facă mărturisiri? Un țap bășinos, o purcea sifilitică? El trebuie să ne arate că e cult, are acest complex, murdăriile propriului suflet le varsă în capul contemporanilor. Bineînțeles că tot nu scapă, vine unul care tot îi schițează adevărata biografie. Când, un an mai târziu, avea să apară Istoria literaturii române, de G. Călinescn, aveam într-adevăr să fiu uluit. Nu numai opera, ci și viața autorului român avea să apară în scurte portrete geniale, unele nedrepte, era
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
și nici el nu mi-a spus. Avea aerul că mă duce undeva. L-am întrebat ce se aude cu școala noastră. A făcut un gest, adică, ehe, mai e mult... - Nu începem după sărbători? - La întîi februarie... Și a schițat un surîs: - Avem ce sta, zice, bine pentru cleioși!... Ți-ai pus ochelari, zice, trebuia să ți-i pui mai de mult. - De ce? - Credeai că nu vede toată lumea cum dormi la chimie? O să rămâi corigent și n-o să poți să
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
imposibil, de cine? Să i se dea numărul ștampilei cenzorului. I s-a dat. Era numărul lui. Își cenzurase ca un tâmpit propriul articol. Am izbucnit în râs, dar Caraion, cu o cută amară, pretimpurie în colțul gurii, n-a schițat măcar un surâs. - Colonelul Atanasiu, a continuat el, m-a întîmpinat zbierând într-un necontrolat acces de furie, unde mă trezeam? Cum am îndrăznit să atac Axa, cum mi-am permis să sugerez că tatăl și fiul (episodul Vasilescu) au
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
râs citind în caietul de presă cum regizorul explica metafora furunculului de pe fesa unuia dintre eroi. Nu ne gândisem că e vreo metaforă acolo, în afara puroiului. Linha de passe e un portret al tinerilor brazilieni săraci din Sao Paulo, portret schițat într-un stil apropiat documentarului, dar cu niște actori (mulți neprofesioniști) extrem de buni. Un film dur și concis despre ce greu e să mergi înainte în Sao Paulo dacă n-ai bani și nu vrei să treci de partea cealaltă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
face aceasta în limbajul grației. De neuitat rămâne imaginea aceea a lui „Danilov“ impusă în volumele anilor ’80, de la Fântânile carteziene până la Deasupra lucrurilor, neantul, perambulând printr-un Copou metafizic, citindu-l pe Borges, sau așezat cu capul în mâini, schițând acțiunea poetului reflexiv peste marginile iertate, care nu rezistă impulsului de a-și deșuruba capul pentru a se uita mai bine la ce-i în el. Un bufon al existenței sublunare, mimând, prin gesturile sale de un nonsens superior, incoerența
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]