3,994 matches
-
se-ntorsese din bucătĂrie se-ntinsese pe jos, cu capul pe o pernă luată de pe un scaun. Acum se trezi, Își dădu seama unde este și se ridică-n picioare. Dormise pe partea dreaptă, pentru că sub brațul stîng avea un toc În care era așezat un revolver Smith & Wesson de calibrul 38. Acum, că se trezise, Își căută pistolul, Își feri ochii de lumina soarelui și se duse-n bucătĂrie, unde bău niște apă din găleata de lîngă masă. Fata-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de la ceas. Era un colț frumos, provenit de la un mascul de vreo cinci ani. Era un dinte frumos și domnul John Îl mai privi o dată și se mai uită și la umflătura uriașă care i se vedea pe sub haină din cauza tocului. — Cu tunu’ Ăla de-l porți sub braț ai omorît elanu’? Delegatul Îl privi vag disprețuitor. — Nu. L-am omorît Într-o trecătoare din Wyoming cu un Winchester de 45. — Ești un mare vînĂtor, Ă? spuse domnul John, după care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
greu cu orașele și podurile alea. — Uite-i pe văcarii Ăia. Doi bărbați pe cai, Îmbrăcați cu haine de muncă tipice pentru vest, descălecaseră, Își prinseseră caii de bara din fața restaurantului și acum mergeau pe trotuar, cu cizmele lor cu tocuri Înalte. — SÎnt cirezi mari pe-aici, spuse Roger. Și, cu toate șoselele astea, trebuie să fii foarte atent. Nu știam că se cresc multe vite-n Florida. — O grămadă. Și-s și de soi. — Nu vrei să-ți iei un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ce fel de oameni suntem, moș Dumitre. Eu vă știu, da’ să-l întrebăm și pe Pâcu ce părere are. Pâcule! Fă-te-ncoa’, că am o vorbă cu tine! Pâcu tocmai își scutura luleaua de scrum, lovind-o de tocul ciubotei scâlciate. Cheamă hornarul să-ți desfunde scula dracului, Pâcule - l-a luat în răspăr moș Dumitru. Până vine coșarul, eu mă pot usca de dorul unui fum de tiutiun. Bine, bine. Da’ nu vii odată, că te așteaptă oamenii
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
vedem cît de mult poasă ducă puțoiu. — Marfă. Ne fac vînt afară din mașină și ne Îmbrîncesc pe o scară. Scări. Putem vedea treptele de sup picioare. Îmbrîncit. Cioroiu. Ne obligă să ne mișcăm prea repede și ne Împiedicăm de tocuri, poticnindu-ne, dar ei ne țin să nu cădem și urlă la noi obscenități. Mișcăți curudă homălău de căcat! — Haidiodată pămpălău de rahat ce iești! Locul e părăsit, putem să vedem sticla spartă de sub picioarele noastre. E abandonat, nu-s
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
dumneata, este cel mai „periculos” din tot grupul, domnule! Supraveghetorul pus de dumneata nu a băgat de seamă că omul purta la șold un „Nagan”. Nu știi ce-i acela un „Nagan”? E un pistol rusesc destul de periculos, purtat În toc de lemn. Așa că trebuie să-l mai instruiești pe nemernicul care a stat după noi În acea seară. Și, pentru știința dumitale, „bătrânul” despre care ai pomenit este tatăl profesorului din fața dumitale. Acest om a fost luat pe nedrept de
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
Fardul îmi înfiora întîia oară pleoapele; mersul, din cauza pantofilor escarpen ai mamei, era nesigur. Așa călca și Mica Sirenă, după ce și-a dat nemurirea și coada pe-o pereche de picioare. Ia-mă de braț, Dințișor, să exersăm mersul pe tocuri". Dacă ți-ar cădea și amintirile cum îți cade părul. Sărutul acela mi-a picat pe inimă. L-am pus la suflet. Făcusem pauză de mers în chioșcul de pe dîmboc și mîncam în genunchi, dintr-un coș, vișine altoite. Metise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
De acuzat te acuzau, dar drept să te aperi n-aveai. Te lucra un coleg, cam bănuiai cine și atîta tot. Erau destui cei dornici să intre în cercul dogmatic, turnîndu-i pe "sabotori". Te tocau, nu cu satîrul, ci cu tocul, cu stiloul", mi-a explicat tata, mai tîrziu. Cînd vorbea despre vremea aceea, ticul lui verbal atîta tot revenea mai des. Își pierdea tonul potolit. Personae non gratae au fost amîndoi. Dacă nu se integra sistemului, într-o primă etapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Dar să revenim la întâmplarea și mai ales la omul de care se leagă amintirea mea de școlar... Cu toată încrederea, în ajunul deschiderii școlii, merg la prăvălia domnului Tachi Gheorghiu și mă înarmez cu ustensile necesare școlarilor mai mari: toc de scris cu penițe strălucitoare, gumă de șters (radieră) și o zdravănă călimară cu cerneală violet, mai ochioasă, să tot am la scriere. La școală învățătoarea ne-a spus că va mai trece timp până vom ajunge la scrierea pe
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
Femeia închise televizorul și ridică un picior în aer, admirîndu-și pulpa și glezna. Se declară mulțumită de ceea ce vedea, apoi murmură: - Dacă ții neapărat... Lăsă haina din mână și își puse hamul. Scoase pistolul din sertarul noptierei, îl introduse în toc și o sărută lung pe gură. Încă mirosea a dragoste. - Da, țin. La aceeași oră. Las cheia sub ghiveci, ca de obicei. Vezi să nu te urmărească scriitorașul tău, în locul lui m-aș prinde de șmecherie oricât aș fi de
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
uită peste umăr, în sfârșit, Lucia, de ce fugi? Răsuflă din ce în ce mai greu, îl înțeapă splina, iar picăturile ploii nu reușesc să-i răcorească obrajii. Când mai are doar câțiva pași până la ea, femeia dispare încetul cu încetul, mai întâi pantofii cu toc, apoi gleznele, pulpele, genunchii, șoldurile, iată o o jumătate de femeie, Scriitorule (este vocea Magicianului?, nu, nu este vocea lui, Magicianul se apropie de localul unde se bea vin bun și se ascultă smooth jazz), o jumătate de femeie care
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
un alt moment de plăcere. Păr lung, negru (sclipiri albastre-verzui), ondulat, revărsat peste umerii (rotunzi, catifelați la atingere, evident) ascunși de materialul rochiei care acoperea picioarele până deasupra pulpelor, puse una peste cealaltă, fără nicio conotație ostentativă. Pantofi asortați, un toc cui de lungime medie, vârfuri ascuțite care țineau captive degetele delicate (și le închipuia așa, ținând cont de ceea ce i se desfășura sub ochii curioși). O privea dintr-o parte, admirându-i profilul, încercând să-și imagineze gândurile care îi
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
În viteza a doua, dar am zărit spatele unui taxi la o apropiere atât de amenințătoare de parbrizul meu, Încât nu mi-a rămas altceva de făcut decât să calc frâna cu așa o putere, Încât mi s-a rupt tocul. La dracu’! Încă o pereche de pantofi de șapte sute de dolari sacrificată pe altarul completei și totalei mele lipse de autocontrol În situații de criză: Înregistrasem al treilea dezastru din luna În curs. M-am simțit aproape ușurată când motorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Îndemână tocmai pentru asemenea situații de criză. Am ajuns În doar șase minute și jumătate, așa că n-am avut Încotro și m-am bălăbănit ca o girafă dezechilibrată, Încălțată cum eram Într-un pantof cu talpă plată și celălalt cu toc de zece centimetri. Un scurt popas la Dulap, unde am găsit o pereche nou-nouță de cizmulițe maro marca Jimmy Choo până la genunchi, care se potriveau perfect cu fusta din piele pe care am Înșfăcat-o, iar pantalonii din piele Întoarsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
a chemat ea din biroul cu mobilă austeră și atmosferă voit rece. Unde e mașina mea și unde mi-e cățelușa? Am sărit de pe scaun și am alergat cât de repede poți alerga pe un covor gros cu pantofi cu tocuri de unsprezece centimetri și m-am oprit În fața biroului ei. — Am lăsat mașina În grija paznicului de la garaj și pe Madelaine În grija portarului tău, Miranda, am zis eu, mândră că reușisem să Îndeplinesc ambele misiuni fără a face praf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
de la prietenul unui prieten - asistentul unui editor la revista Chic - că din când În când produsele Își Întâlneau chiar În aceste lifturi producătorii - Întâlniri pline de emoție, la care Minuccia, Giorgio sau Donatella Își puteau admira din nou pantofii cu toc cui din vara lui 2002 sau poșetele În formă de lacrimă din colecția de primăvară. Știam că pentru mine lucrurile erau pe cale să se schimbe - atâta că nu eram prea sigură că schimbarea era În bine. Primii douăzeci și trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
se potriveau una cu alta și care nu reușeau defel să formeze un deux-pièces, dar care măcar nu spânzurau pe corpul meu scheletic. O bluză albastră cu nasturi, părul prins Într-o coadă nu prea obraznică și niște pantofi fără toc și ușor uzați Îmi completau look-ul. Nu era grozav - de fapt, era ceva vecin cu urâțenia aproape hidoasă - dar trebuia să fie de-ajuns. Doar n-or să mă angajeze sau să mă respingă doar pe considerente de ținută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dimineața, și nu m-am impacientat decât după ce am dat cu ochii de fetele subțiri, cu picioare lungi, gen Twiggy, care așteptau la lift. Tocau Întruna, iar bârfa le era Întreruptă la răstimpuri doar de zgomotul emis de pantofii cu tocuri Înalte care făceau toc-toc pe hol. Tocătoare, am conchis eu. Splendid. (Faimosul lift!ă Inspiră, expiră, mi-am amintit eu. N-o să vomiți. N-o să vomiți. Ai venit aici numai ca să stai de vorbă cu cineva despre postul de asistent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cinci centrimetri deasupra buricului. Părul lung, negru-tăciune, i se revărsa pe umeri ca o pătură groasă și strălucitoare. Unghiile de la mâini și picioare Îi erau date cu lac de un alb sclipitor, care părea a emana o luminiscență dinlăuntru, iar tocurile sandalelor decupate la vârf adăugau Încă vreo opt centrimetri corpului care avea și așa un metru optzeci Înălțime. Reușea să pară nemaipomenit de sexy și rasată așa, pe jumătate goală cum era, dar mie mi se părea doar rece ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
servietă nu avea să fie potrivită acolo, așa că nu-mi rămânea decât să port geanta neagră de pânză. Ultimul lucru pe care mi-l amintesc din noaptea aceea este tentativa de a naviga primprejurul masivului meu pat În cizmele cu toc, cu fustă, fără bluză și cu dese pauze de odihnă În urma epuizantului efort. Trebuie să fi leșinat din cauza anxietății, pentru că adrenalina a fost cea care m-a trezit la ora cinci și jumătate dimineața. Am sărit din pat. Nervii Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
un alb orbitor, bine mulat pe corp, dar cam mototolit, și cu niște pantaloni cu multe buzunare, mă aștepta la recepție, cu o cană de cafea de la Starbucks Într-o mână și cu ediția din decembrie a revistei În cealaltă. Tocurile Înalte erau plantate ferm pe măsuța de sticlă din hol, iar sutienul negru de dantelă se vedea clar prin țesătura de bumbac absolut transparentă a tricoului. Rujul cu care era ușor mânjită buza cănii de cafea și părul roșu, cârlionțat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
purtau uriașe diamante strălucitoare pe inelarul stâng, mi se părea imposibil ca vreuna dintre ele să fi dat vreodată naștere unui copil - sau că avea să facă vreodată una ca asta. Intrau și ieșeau pe ușă, se prelingeau grațios pe tocurile lor cui de zece centimetri până la biroul meu și Întindeau mâini albe ca laptele cu unghii lăcuite și se prezentau: „Jocelyn, care lucrează cu Hope“, „Nicole, de la departamentul de modă“, sau „Stef, care răspunde de accesorii vestimentare“. Una singură, Shayna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
și eu o pereche, poate chiar zece, acesta fiind unul dintre puținele genuri de jeanși sau reiați pe care Miranda accepta ca personalul ei să Îi poarte. Reiații și M.J. erau OK, dar numai vinerea și numai cu pantofi cu toc. — M.J.? — Marc Jacobs, m-a lămurit ea exasperată. Ei bine, cu camerele și cu cardurile de acces, ei cam știu ce face toată lumea pe aici, a zis ea și și-a pus poșeta Gucci pe birou. A Început să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
fiind veșnic cu susul În jos. Până una alta, săptămâna de după Anul Nou fusese lejeră. Eram Încă În faza de despachetat și catalogat cadouri - eu fusesem cea care descoperise azi-dimineață cea mai uluitoare pereche de pantofi cu cristale Swarovski cu toc cui, - dar nu mai aveam nici un cadou de expediat, iar telefoanele tăceau, majoritatea oamenilor fiind Încă În vacanță. Miranda urma să se Întoarcă de la Paris la sfârșitul săptămânii, dar la birou avea să vină abia luni. Emily se simțea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
mai ales, un urlet neomenesc: „S-a Întooooooooors!“ Asistenții aranjau de zor hainele din mini-expoziția vestimentară de pe coridor, iar redactorii dădeau fuga În birourile lor, unde am văzut o fată care Își schimba pantofii cu toculeț gingaș cu alții cu toc cui, În timp ce o alta se ruja, se rimela și Își aranja sutienul fără măcar să-și Încetinească goana frenetică. În timp ce redactorul-șef ieșea În fuga mare din toaleta bărbaților, am aruncat o privire dincolo de el și l-am văzut pe James
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]