489 matches
-
începură să-l examineze. În acest moment se întoarse și Aglaia în salon. — Ce forță! exclamă brusc Adelaida, privind cu aviditate portretul peste umărul soră-sii. — Unde? Care forță? întrebă tăios Lizaveta Prokofievna. — Asemenea frumusețe e o forță, spuse cu înflăcărare Adelaida. Având o asemenea frumusețe, poți răsturna lumea. Îngândurată, se retrase lângă șevaletul ei. Aglaia privi portretul doar în treacăt, își miji ochii, își împinse înainte buza de jos, se îndepărtă și se așeză deoparte, încrucișându-și mâinile pe piept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
vă duceți acasă, la dreapta, iar eu o s-o iau la stânga. Am douăzeci și cinci de ruble și cu siguranță voi găsi un hôtel garni*. Ganea se fâstâci îngrozitor și chiar se făcu roșu de rușine. — Scuzați-mă, prințe, strigă el cu înflăcărare, trecând brusc de la tonul de ocară la o politețe extremă, pentru Dumnezeu, scuzați-mă! Vedeți în ce pacoste mă aflu! Încă nu știți aproape nimic, dar, dacă ați ști totul, atunci poate că m-ați scuza cât de cât, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și ieși din salon. Însă, înainte de a ajunge în antreu, se întoarse brusc, se apropie iute de Nina Alexandrovna, îi luă mâna și și-o duse la buze. Într-adevăr, nu sunt așa cum par. A ghicit, șopti ea repede, cu înflăcărare, roșind brusc, după care se răsuci pe călcâie și ieși atât de iute, încât nimeni nu apucă să-și dea seama de ce se întorsese. Ceilalți n-au văzut decât că i-a șoptit ceva Ninei Alexandrovna și că, parcă, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
trebuie să-i mai cereți iertare, spuse prințul, arătând spre Varia. — Nu, în cazul acesta am de-a face cu dușmani. Fiți sigur, prințe, că am încercat de multe ori; dar dumneaei nu e sinceră când iartă! exclamă Ganea cu înflăcărare, se întoarse cu spatele la Varia și se trase deoparte. Nu, te iert! spuse brusc Varia. — Și mergi diseară la Nastasia Filippovna? — Merg, dacă zici tu, numai că mai bine stai și judecă singur: mai e acum cât de cât cu putință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nu era la curent, se interesă despre ce-i vorba. Atunci Ganea, pe un ton sec, reținut, dar absolut sincer, povesti toată întâmplarea, povesti și cum se dusese apoi să-și ceară scuze de la prinț. Relatând incidentul, își exprimă cu înflăcărare părerea că, Dumnezeu știe de ce, din motive cu desăvârșire ciudate, s-a spus că prințul e idiot, „că, după părerea lui, lucrurile stau exact invers și că, fără îndoială, prințul e un om care știe ce vrea“. Nastasia Filippovna ascultase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o vinzi ca data trecută sau nu? Spune-mi adevărul. — Monstrul a aflat singur, singur. Nu-l mai ocărî ; desigur, s-a purtat urât cu dumneata. — M-a bătut, m-a bătut! îi luă vorba din gură Lebedev cu o înflăcărare teribilă. Și prin Moscova m-a fugărit cu câinele, pe toată strada, cu o cățea de ogar. O cățea îngrozitoare. Mă iei drept un copil, Lebedev. Spune-mi, l-a părăsit acum la modul serios, la Moscova? — Serios, serios, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
care-i vede; cred că, dacă trei zile nu i-aș da mâncare, ea nici n-ar observa. Am luat mâna dreaptă a mamei, i-am împreunat degetele: „Binecuvânteaz-o, mamă, zic, merge cu mine la altar“; i-a sărutat cu înflăcărare mamei mâna. „Cred că multă amărăciune, zice, a îndurat mama ta.“ Uite, cartea asta a văzut-o la mine: „Cum, te-ai apucat să citești Istoria rusă?“ (Însă chiar ea mi-a spus odată la Moscova: „Ai face bine să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sunt vinovat de toate astea?“ bâiguia el în sinea lui, aproape neconștientizându-și cuvintele. Pe la ora șase se pomeni la gară, pe peronul de unde se lua trenul spre Țarskoe Selo. Curând, izolarea îi deveni insuportabilă; un nou avânt îi cuprinse cu înflăcărare inima și, pentru o clipă, o lumină strălucitoare împrăștie bezna în care tânjea sufletul lui. Își cumpără bilet până la Pavlovsk și se hotărî nerăbdător, să plece; însă, desigur, îl urmărea ceva, și acest ceva era realitatea, nu fantezia, cum înclina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și declară că rana nu este deloc primejdioasă. Iar după vreo oră, când prințul începu să înțeleagă destul de bine ce se întâmplă, Kolea luă o trăsură și îl duse de la hotel acasă la Lebedev. Lebedev îl întâmpină pe bolnav cu înflăcărarea obișnuită și cu plecăciuni. Pentru el își grăbi mutarea la casa de vară; în a treia zi erau deja cu toții la Pavlovsk. VItc "VI" Casa de vară a lui Lebedev era mică, dar confortabilă și chiar frumoasă. O parte a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
dacă-mi permiți să întreb? Și de ce, Lebedev, umbli acum în vârful picioarelor și te apropii întotdeauna de mine ca și cum ai vrea să-mi șoptești un secret la ureche? — Sunt josnic, josnic, recunosc, răspunse pe neașteptate Lebedev, lovindu-se cu înflăcărare în piept. Dar nu credeți că generalul ar fi prea ospitalier pentru dumneavoastră? — Ar fi prea ospitalier? — Ospitalier, da. În primul rând, are de gând să stea la mine; fie, dar sare peste cal, imediat susține că suntem rude. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
din fire! Păi așa, până la urmă, n-o să ne mai înțelegem absolut deloc unii cu alții! Doar s-a dovedit că am avut dreptate! Acum m-am convins cu ochii mei că bănuiala mea a fost îndreptățită, perora prințul cu înflăcărare, dorind să potolească tulburarea și neobservând că nu face decât să o amplifice. — Cum? De ce v-ați convins? fu asaltat aproape furibund din toate părțile. — Iertați-mă, dar, în primul rând, am izbutit să-mi dau foarte bine seama cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fost constrâns să scrieți în articol... Stați jos, domnilor, stați jos! Prințul se așeză și reuși să-i facă să-și reia locurile pe însoțitorii domnului Burdovski, care săriseră în picioare. În ultimele zece sau douăzeci de minute vorbise cu înflăcărare, tare, rostind cuvintele în grabă, luând-o razna, străduindu-se să vorbească, să strige mai tare decât ceilalți și, desigur, mai apoi a fost nevoit să se căiască amarnic de unele cuvinte și ipoteze lăsate să-i scape acum. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în care a ajuns după moartea lui Pavlișcev. Cu lacrimi de recunoștință în ochi mi-a spus că numai datorită dumneavoastră și ajutorului pe care i-l oferiți mai poate trăi pe lume; așteaptă mult de la viitor și crede cu înflăcărare în viitoarele dumneavoastră succese... — Asta-i, până la urmă, insuportabil! declară tare și nerăbdător nepotul lui Lebedev. La ce bun tot acest roman? — E dezgustător de indecent! spuse Ippolit, agitându-se foarte tare. Dar Burdovski nu făcu nici o observație și nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pe care o provoca; sosirea prințului parcă îl întărâtase și mai mult. Lizaveta Prokofievna se încrunta, deși nu înțelegea chiar totul. Aglaia, care ședea deoparte, aproape în colț, nu pleca, asculta și tăcea cu încăpățânare. — Dați-mi voie, polemiza cu înflăcărare Evgheni Pavlovici, nu am nimic de zis împotriva liberalismului. Liberalismul nu este un păcat; este componenta necesară a unui întreg, care, fără el, se descompune sau moare; liberalismul are același drept la existență ca și conservatorismul cel mai cuminte; însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
simțim penibil cu toții și atunci... Haideți să ascultăm muzică, spuse tăios Lizaveta Prokofievna, ridicându-se supărată de pe scaun. Urmându-i exemplul, se ridicară și ceilalți. IItc "II" Deodată, prințul se apropie de Evgheni Pavlovici. — Evgheni Pavlovici, spuse el cu o înflăcărare bizară, apucându-l de mână, vă rog să fiți sigur că vă consider omul cel mai bun și de cea mai aleasă noblețe, orice s-ar întâmpla; vă rog să fiți sigur de asta... De uimire, Evgheni Pavlovici făcu chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
găsit discutând după furtuna care s-a dezlănțuit în camerele de la etaj: stătea cu tine de parcă nu s-ar fi întâmplat nimic. Prințul roși teribil și-și strânse pumnul drept, însă tăcu. — Dragule, dragul meu Lev Nikolaevici! spuse deodată cu înflăcărare și căldură generalul. Eu... și chiar Lizaveta Prokofievna însăși (care, de altminteri, iar s-a apucat să te ocărască și, laolaltă cu tine, să mă ia la rost și pe mine pentru tine, numai că nu înțeleg de ce), noi, totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
tot; mergi sănătos. — Chiar nu vii? îl întrebă încet prințul. — Ciudat om mai ești, Lev Nikolaevici, chiar ar trebui să mă minunez de tine. Rogojin rânji sarcastic. — De ce? Ce motiv mai ai acum să mă urăști? zise cu tristețe și înflăcărare prințul. Doar știi că nimic din ce credeai tu nu e adevărat. De altminteri, m-am gândit și eu că nici până acum n-ai încetat să mă urăști - și știi de ce? Tocmai pentru că ai încercat să mă ucizi, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
personal fusese martor cum criminalii cei mai înveterați își aminteau de general, când, la drept vorbind, vizitând convoaiele, generalul arareori putea să împartă mai mult de douăzeci de copeici de om. Ce-i drept, nu și-l aminteau cu cine știe ce înflăcărare sau la modul foarte serios. Câte unul dintre «nenorociți», care a omorât și el douăsprezece suflete acolo, care așa, pentru plăcerea lui (se zice că au existat și de ăștia), a înjunghiat vreo șase copii, într-o bună zi, nitam-nisam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
foarte îngrijorat pentru mine; m-a condus chiar până acasă și a fost atât de delicat, încât n-a încercat câtuși de puțin să mă consoleze și a tăcut mai tot timpul. Luându-și rămas-bun, mi-a strâns mâna cu înflăcărare și m-a rugat să-i permit să mă viziteze. I-am răspuns că, dacă va veni în calitate de «consolator» (căci, chiar dacă ar fi tăcut, ar fi venit în calitate de consolator, asta i-am explicat-o), atunci prin asta, așadar, îmi va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Maria... cu Maria Petrovna Su... Su... prietenul și tovarășul meu... Sutulova, chiar de când era încă iuncher. Pentru el mi-am vărsat... l-am acoperit cu pieptul... a fost ucis. Kapitoșka Eropegov n-a existat! N-a existat! Generalul țipa cu înflăcărare, însă în așa fel încât s-ar fi putut crede că la mijloc e una, iar țipetele se referă la alta. Ce-i drept, altădată el ar fi suportat, desigur, și ceva cu mult mai jignitor decât vestea despre absoluta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
spiritul întreprinzător, pe care rușii îl neglijează atât de mult, vorbind în genere... vreau să-mi pun soția, copiii în situația de a se bucura de respect... într-un cuvânt, prințe, am nevoie de un sfat. Prințul îi lăudă cu înflăcărare intenția. — Lăsați, astea-s fleacuri, îl întrerupse iute generalul. Nu asta-i principalul. E vorba despre altceva, mai important. M-am decis să vă explic, Lev Nikolaevici, deoarece sunteți omul în care am încredere, neîndoindu-mă de sinceritatea cu care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
scriitor, cunoscătorii vieții poporului și criticii ar fi strigat că este neverosimilă. Dar, citind despre ea în ziare, îți dai seama că din asemenea fapte înveți ce e realitatea noastră rusă. Ați făcut o remarcă excelentă, generale! încheie prințul cu înflăcărare, bucurându-se teribil că a izbutit să nu roșească de tot la față. — Nu-i așa? Nu-i așa? strigă generalul și ochii începură chiar să-i strălucească de plăcere. Un băiețel, un copil care nu înțelege primejdia, își face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
speriat, dădu curs chemării Alexandrei. Își găsi consoarta și fiica una în brațele celeilalte, stropindu-se una pe alta cu lacrimile lor. Erau lacrimi de fericire, duioșie și împăcare. Aglaia îi săruta mamei mâinile, obrajii, buzele; amândouă se strângeau cu înflăcărare la piept. — Uită-te și tu, Ivan Feodorovici, ce fiică ai! spuse Lizaveta Prokofievna. Aglaia își desprinse fața fericită și plânsă de la pieptul mamei, își privi tatăl, râse sonor, sări spre el, îl îmbrățișă tare și îl sărută de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
trimisese lui Gavrila Ardalionovici, bilet pe care acesta, triumfător, avea să i-l arate surorii lui în aceeași dimineață, peste două ore. — Scrisoarea nu poate rămâne la dumneata. — V-o dau, v-o dau! Dumneavoastră v-o înmânez! spuse cu înflăcărare Lebedev. Acum sunt iarăși al dumneavoastră cu totul, din creștet până-n inimă, sunt servitorul dumneavoastră, după o trădare efemeră! Retezați-mi inima, cruțați-mi barba, cum a spus Thomas Morus 78... în Anglia și Marea Britanie. Mea culpa, mea culpa*, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
des pe la Zlatoverhovo, nu vă mai amintiți de mine? Se prea poate să nu vă amintiți... Erați pe-atunci... pe-atunci sufereați de o boală, încât odată chiar m-am mirat văzându-vă... — Nu-mi amintesc nimic! confirmă prințul cu înflăcărare. Încă vreo câteva cuvinte explicative ale lui Ivan Petrovici, care părea foarte calm, și ale prințului, care părea uimitor de emoționat, făcură să reiasă că cele două moșierese, rămase fete bătrâne, rudele răposatului Pavlișcev, care locuiau la moșia lui din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]