1,237 matches
-
nu se plictisească. Discută despre plantele și florile pe care le vedeau de-a lungul drumului, explica obiceiurile diverselor păsări, pe care le recunoștea după glas, și în general se purta cu solicitudinea unei femei de treabă care încearcă să înveselească o persoană bolnavă. Mitsuhide nu putea respinge o asemenea manifestare de sentimente sincere, dar Mitsuharu vorbea aproape numai despre natură, câtă vreme gândurile lui Mitsuhide erau preocupate de probleme omenești, fie că era treaz sau adormit, sau chiar mânuia pensula
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nedumerit. Distars de ochii păstunzători are străluceau pe sub fruntea senină a bătrânului, răspunse ezitant: — Sunteți Doctorul Manase, nu-i așa? Stăteam pentru câteva zile la Castelul Sakamoto și m-am gândit că o mică plimbare pe munți putea să mă înveselească, după tristețea anotimpului ploios. — Nu există medicament pentru trup sau pentru minte decât o purificare ocazională a ch'i-ului printr-o plimbare pe coline și intrarea în contact cu natura. De la prima vedere, ap spune că sunteți obosit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să ne asigure viața. Acolo ne-a selectat. Noi nu ne-am Închipuit că În fumul care ieșea pe coș erau sufletele lor. Am avut o Încercare pe care n-o s-o credeți... Peste tot era scris că „Munca te Înveselește” - ne-a primit o orchestră, cânta... Și când ne-am dus În baie pentru dezinfectare era scris că apa nu este potabilă, este otrăvită și nu e voie s-o bei. SS-istul stătea alături și am băut șapte pahare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
chip decât al meu, descins, sincer și vesel fără crispări. Încât când spunea de pildă: astăzi l-am asistat pe profesor la deschiderea dovleacului unuia, cuvântul dovleac, care însemna un cap uman, îți stârnea râsul și după mărturisirea lui îl înveselea și pe pacient când era anunțat în acest fel de ceea ce avea să i se întîmple a doua zi: "mîine îți deschidem dovleacul, pregătește-te!" În timp ce eu credeam că lucrurile se petreceau însoțite de infinite precauții și delicatețuri. Îi spusei
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
o satisfacție groasă, dacă nu grosolană, că dispăruse Petrică cel bleg și duios, care mă plictisise destul și reapăruse cel care mă încîntase atâta vreme. Ce i s-o fi întîmplat? Bună idee să ieșim să aflu și să mă înveselesc din plin. Îl urmai uitând să-mi iau la revedere, să-i dau bună ziua Matildei. Petrică însă nu-mi comunică decât că despărțirea era iminentă, dar fără să fie îndîrjit, ci liniștit și senin și de astă dată îl crezui
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
când relatăm ceva din mediul nostru cuiva care nu-l cunoaște și ne e greu să-l evocăm, fiindcă am făcut-o de-atîtea ori... Pesemne că se distraseră mult pe socoteala celor doi și desigur, mai ales, chemarea Salvării îi înveselise copios. Bravo, Matilda, am gândit, va să zică râzi de nefericirea altora... "Petrică îmi oferise și el o surpriză, continuă ea, dar nu de acest gen, ci ceva ciudat în legătură cu taică-său. La întrebarea mea îmi răspunse foarte grav că tatăl lui
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
intervenim, dar nu cred că vom reuși..." Matilda făcea parte dintr-o comisie pentru arhitectură, se înscrisese în partid cu un an în urmă și i se dădeau tot felul de sarcini. Îi plăceau, ași putea spune chiar că o înveseleau, ca și când ar fi fost vorba de o comedie. Îmi povestea tot felul de lucruri de acest gen, în care eroii semănau cu acest Calcan. Nu știu de ce era ea veselă, fiindcă eu mă indignam. Auzisem îndată după naționalizare că niște
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
ostentație simulată. "Lui nu-i plac ciupercile, îi e frică să nu se otrăvească și să moară", se sesiză Clara sugerând că bărbatul ei mai are și alte ciudățenii, dar care n-o împiedică să-l iubească, ba chiar o înveselesc, o amuză. "Dar dumneata mai vrei"? zise Matilda. "Eu mor după ele", răspunse Clara. "Nu de moarte mă cutremur, ci de veșnicia ei ", zise Micu. Nu există moarte neveșnică, zise Matilda, care după felul cum replică se vedea ca nu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
din voința mea, în mine însumi, o forță supusă acestor dulci mișcări, care îmi topeau amorțeala sufletului și îmi goneau adânca singurătate de al cărei rău mă eliberam. Curând însă toate acestea, mașinile cu farurile și claxonatul lor, care o înveseleau, tu, tu, puternicele camioane, al căror duduit o făceau să se lipească foarte tare de mine, baia mișcătoare de lumini multicolore din marea piață, unde vedea țâșnind spre cer săgeți albastre, care brusc se răsuceau spre pământ, devenind verzi sau
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
mare veselie și în același timp o împăcare neașteptată cu lumea, izbucnii iar în hohote și punîndu-i mâna pe umăr îl împinsei mai încolo cu o neascunsă simpatie. "Rîdeți, ai? zise, tot așa, râzând el însuși pe sub mustață. Ce vă înveselește așa, dom' profesor?" mă întrebă curios. "Cum, răspunsei, veselia ta!" " Deci mă găsiți un om vesel?" Da, foarte vesel, cunoști femeile." "Cum să nu le cunosc, zice, dacă am avut de-a face cu ele. Și de fapt tot nu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
continuatori ai lui Slavici și Rebreanu, dar asta numai pentru că eu îl cunoșteam, ce trebuiau să creadă însă cititorii care nu știau că redactorul șef al acestei publicații e un om atât de subtil încît publica aceste texte ca să-i înveselească? Ce-ar fi trebuit să fac eu acolo dacă m-ar fi angajat în redacție, cum îmi dăduse de înțeles? Dacă astfel se scria, sau dacă, oricum, numai lucruri din astea puteau apărea, care ar fi fost rolul meu? Să
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
pe care n-o rupsei. "De ce ești indiferent?" zise ea indiferentă. "Nu sânt indiferent! Te ascult!", zisei cu o enervare mascată. "Așa, zise, și surâse pentru sine, un alt surâs, de satisfacție că eram iritat (asta părea chiar s-o înveselească) și am aflat. "Ce s-a întîmplat, dragă, de te-ai supărat pe Suzy? Ce ți-a făcut?" l-a întrebat prietena asta a mea. Nu mi-a făcut nimic, zice, dar vorbește prea mult!" Și aici izbucni în râs
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
să am remușcări, și când colo e și mirată că îi cer scuze. Și pe urmă deodată i se năzare din te miri ce, și degeaba fac mea culpa, nu uită, și abia așteaptă un musafir să mă ponegrească..." Mă înveselii. "Nu?! zise. Nu e așa că ți-a făcut cu ochiul?" Izbucnii în râs. Nu chiar!" zisei. "Ba da, ba da, ca dovadă că a venit peste mine în bucătărie să se uite... Mi-e foarte dragă, e o mamă ideală
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
de un sumbru sarcasm. Hm! Se putea și rîde! Dacă ceea ce a citit până acum ar fi făcut-o să acumuleze un complex de impresii defavorabile, gândii, pasajul acesta nu s-ar fi putut rupe din context ca s-o înveselească atât de tare. "Mai ai mult?", o întrebai cu grijă (să-i zicem, în realitate cu îngrijorare sa nu întrerupă chiar acum lectura, când îi mai rămăseseră de citit doar câteva file). Făcu un semn liniștitor din degete. Întoarse ultima
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
prea groși... era ea pisăloagă, dar, vorba lui Caragiale, nu era groabă, ca bărbatu-său. Silvia simți pesemne că ușa trântită și expresia mea furioasă nu îi erau adresate ei, ci maică-sii, și avu un surâs divin: tata o înveselea. "Ah, zisei, ia vino tu încoace!" Și o luai în brațe și clipe lungi durară până mă desprinsei de roua ochilor ei inocenți. "Tataaa, îmi șopti, nu prea copleșită de mângâierile mele, vreau să-ți spun ceva." Aoleo, gândii, ce-
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
flanelă, ciorapi groși și un hanorac mi le aduse Suzy, n-o întrebai de unde, doar pantalonii și mănușile trebuii să le cumpăr de la un magazin sportiv. Grupul nu era amorf, dar nici nu se străduia vreunul din ei să-i înveselească pe ceilalți cu orice preț. Vezi? parcă îmi spunea Suzy urmărindu-mă cu privirea, în timp ce trenul cobora cu viteză podișul nostru transilvan, sânt oameni serioși, ce-ai crezut? Așa era! Când unul vroia să spună o anecdotă, nu întrerupea pe
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
folosesc termenul „scriitură” în loc de sănătosul, curatul „stil”. „Scriitură” traduce însă un concept din noua critică și înseamnă altceva decât „stilul” scriitorului. Astfel de anchete filologice sunt însoțite în comentarii de un savuros repertoriu de anecdote, vorbe de spirit, întâmplări care înveselesc pagina. Criticul are darul neîntrecut de a descoperi în texte asemenea formule. Iar când textul este mai apropiat de prezent, intervine memoria criticului. Exegeza se transformă atunci într-o memorialistică spumoasă, inteligentă, pe alocuri, neașteptat, lirică. Astfel sunt scrise paginile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286258_a_287587]
-
o chestiune de timp. Așa este și astăzi, doar că e o chestiune de timp ce trebuie dat înapoi. Ceea ce nu se prea poate. Cel puțin deocamdată. Miles a ajuns la piesa 22 ( Diner au Motel), ritmul s-a mai înveselit. Îi trece repede. Și, împreună cu el, te scufunzi și tu, din nou, în melancolie. Precum personajul ajuns în iad dintr-un celebru banc, căruia tocmai i s-a terminat pauza de țigară. Miles Davis și-a terminat reprezentația și s-
Pagina albă by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13774_a_15099]
-
I. S. l-ar fi văzut, pe el și pe Fănuș Neagu, amândoi beți, la patul de spital al lui Grigore Hagiu care trăgea să moară, intoxicat de pe urma aragazului lăsat deschis, în iarna cumplită a lui 1985. Ca „să-l înveselească pe Grigore”, cum ni se spune, Nichita l-ar fi întrebat a ce miros ei doi, el și Fănuș, la care li se răspunde: „A viață, Nichita, a viață Fane...” Ar fi fost ultimele cuvinte ale lui Grigore Hagiu care
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4660_a_5985]
-
ăsta, replică Susan. Milena nu le bagă În seamă și Îi răspunde băiatului cu vioiciune: — Tehnologia Încorporată În haine, asta o să fie, dacă vrei să știi, marea găselniță a viitorului. Și ATM-urile cu identificare prin amprente. În timp ce Milena Îl Înveselește pe băiatul cu sondajul, Susan Îi povestește surorii sale despre situația de acasă. — Tata luat-o razna complet. Trebuie neapărat să facem ceva, mami plînge tot timpul. Știi ce crede ea despre mine și Milena. Nu știu ce aș putea face eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
din nou pe James. Era un moment foarte potrivit ca să vorbesc cu el. Oricum era imposibil să nu se simtă mizerabil fiindcă se întorcea la lucru, se lupta cu tristețea de după vacanță și cu decalajul orar. Am încercat să mă înveselesc pretinzând că aveam să fiu fericită să-l văd pe el simțindu-se mizerabil. Și dacă n-aveam să mă gândesc prea mult la chestia asta, atunci, pentru o vreme, șmecheria avea să și funcționeze. —Așa, mamă, am spus hotărâtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Dar Kate nu avea decât un singur tată. —Scuze, am zâmbit cerându-i iertare. E doar pentru că ești o prezență nouă pentru ea. Dă-i o șansă. E speriată. —Ai dreptate. Probabil c-o să mai dureze nițel, a zis el înveselindu-se puțin. Asta e tot, l-am asigurat eu din nou. Deși, în același timp, m-am gândit îngrozită când își propunea el să petreacă acel „nițel“ timp cu Kate? Dacă venise la Dublin ca să încerce s-o ia pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
de toate astea. Evident că nu eram deloc sigură. Îmi dădeam destul de vag seama că era ceva profund, profund în neregulă dacă eu eram cea care trebuia să-l consoloze pe el, că eu eram cea care trebuia să-l înveselească și să-l încurajeze să fie puternic. Însă oricum, toată situația era așa de stranie că, sinceră să fiu, nici eu nu mai știam ce și cum era normal. O greșeală pe care, de obicei, n-o făceam. În general
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
întrebam ce-ai făcut peste zi, am protestat. Numai că tu îmi răspundeai întotdeauna că era mult prea plictisitor ca să-mi explici. Iar istorioarele alea haioase ți le spuneam pentru că știam c-avusesei o zi îngrozitoare și voiam să te înveselesc. — Nu încerca să te justifici, mi-a spus James foarte convins. Era limpede că niciodată nu voiai să auzi ceva neplăcut. Tu nu voiai decât să te distrezi. Nu erai deloc interesată să asculți ceva neplăcut. —James... am zis cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
și, din cauza belelei ăsteia cu câinele, suntem foarte „deprimați“ acum. Să nu ne înțelegi „greșit“, dar sper că încă n-ai „închis bucla“ pentru că nu prea ar avea rost să te întorci acasă. De-abia suntem în stare să ne înveselim pe noi, dar pe de-alde tine. Către: Magicianscgirl 1@yahoo.com De la: Lucky Star PI @yahoo.ie Subiect: Părinte ars Mama și tata întorși din Algarve. Tata ars nasol de soare. Arată ca Marlow în Singing Detective. Fe fe caraghios. Capitolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]