941 matches
-
stă și se uită și dumnealui, inexpresiv, cum oaspeții, îndrumați de către Poet, iau pe brațe corpurile-delicte, ridicate de la muzeu pentru a fi fotografiate, numerotate și menționate pe proces-verbal constatator, înfundându-le precipitați, pe post de șrapnele, în gura largă a șemineului. Mut, polițistul se urnește la rând, mătăhălos ca un marangoz, deschide unul dintre fișete și răstoarnă de-a valma, peste spadă, scut și peste coif, tot arsenalul de pistoale și de muniție, din dotarea Secției. După care, din spatele fișetelor, ridică
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
-n scenă paramedicii. Sari înapoi cu câteva zile, în camera de zi a unei case bogate din Vancouver, Columbia Britanică. Încăperea e îmbrăcată în dura dulceață rococo a lambriurilor de mahon incrustat, cu podea și plinte de marmură și-un șemineu de marmură c-un fel de bucle. În casele bogate în care locuiesc oameni bogați și bătrâni, totu-i așa cum te-ai aștepta să fie. Crinii roșii din vazele smălțuite sunt adevărați, nu de mătase. Draperiile de culoarea untului sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
magie și o scânteie, plin cu globurile noastre roșii și aurii și fâșiile alea argintii de plastic încărcate de electricitate statică pe care oamenii le numesc țurțuri. În vârful bradului e-același îngeraș jigărit cu față de păpușă de gumă. Polița șemineului e acoperită cu același păr de înger din fibră de sticlă care-ți intră în piele și-ți dă o mâncărime cruntă dacă-l atingi. La combina stereo e același album de Crăciun al lui Perry Como. Asta era pe-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
doar cât să încapă în șosețele. Perry Como cântă „It’s Beginning to Look a Lot Like Christmas“. Șosețelele din fetru roșu pe care mama le-a cusut pentru fiecare dintre noi, pentru Shane și pentru mine, atârnă de polița șemineului, fiecare cu numele noastre cusute de sus până jos, cu litere dichisite de fetru alb. Fiecare gâlmoasă de la cadourile îndesate înăuntru. E dimineața de Crăciun și toți stăm în jurul bradului, tata pregătit cu briceagul pentru panglicile înnodate. Mama are o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
cu briceagul pentru panglicile înnodate. Mama are o pungă maro de cumpărături și zice: — Înainte ca lucrurile să scape de sub control, hârtia de împachetat se pune aici, nu alandala. Mama și tata șed în balansoare. Eu șed pe podea în fața șemineului, cu șosetuțele lângă mine. Scena asta e-ntotdeauna la fel. Ei șezând la cafea, aplecați spre mine, așteptându-mi reacția. Eu șezând în stil indian pe podea. Toți încă-n halate de baie și pijamale. Perry Como cântă „I’ll
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
tu. — E ceea ce tu i-ai cumpărat fratelui tău, zice mama. Du-te și uită-te. Sari la mine îngrozitor de confuză. Dă-mi claritate. Dă-mi motive. Dă-mi răspunsuri. Flash. Întind mâna să desprind șosetuța lui Shane de pe polița șemineului și e plină de hârtie mototolită. — Continuă să sapi, zice tata. Împreună cu hârtia, e un plic sigilat. Deschide-l, zice mama. În plic e o scrisoare imprimată cu „Mulțumesc“ în partea dreaptă sus. — E de fapt un cadou pentru amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
ceva de felul ăsta, și-apoi la prânz. Evie, Evie ar fi pulbere. Bine, cenușă. Singură în livingul ei, iau o tabacheră de cristal de pe masa care seamănă cu un bloc de malachit și azvârl comoara asta mică spre cărămizile șemineului. Se aude un zbang puternic, țigări și chibrituri zboară care pe unde. Ca o burgheză defunctă ce sunt, îmi doresc imediat să nu fi făcut asta, și îngenunchez și încep să strâng mizeria. Cioburile și țigările. Numai Evie... o tabacheră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
uită la imaginea sa grasă reflectată în latura convexă. — Toată cutia, zice Manus, e plină de toate căcaturile astea și amintiri de familie pe care nu le vrea nimeni. Exact ca mine azvârlind tabachera de cristal a lui Evie în șemineu, Manus se opintește și azvârle iute ceainicul în întuneric. Dincolo de povârniș, dincolo de întuneric și luminile suburbiei, ceainicul zboară așa departe că nici nu-l auzi căzând. Fără să se întoarcă, Manus duce mâna în spate și apucă altceva. Un sfeșnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
va despărți. Privi din nou ferestrele de la primul etaj. Oblonul alb și scorojit - ca orice lucru de acolo. Turnul acesta șters, periferia asta diformă și departe de lume, când te gândești că Emma și-ar fi putut păstra apartamentul cu șemineu și cu verandă Închisă și camera lui Kevin, cu tapetul ce părea o adevărată grădină, atât de multe flori și păsări erau pe el. Iar aici copiii erau forțați să doarmă pe canapeaua din bucătărie, În timp ce ea dormea cu bătrâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
arbaletă. Tata Îl Îndrepta Întotdeauna spre stomacul mamei care era Îngenuncheată În verandă și-l Întreba ce vrei să faci? vrei să mă-mpuști? Împușcă-mă atunci, termin-o, măcar să nu te mai văd. Și el stătea În picioare În fața șemineului, cu ochii țintă pe Kalashnikov, până când Valentina nu Îl trăgea de braț ca să-l ducă În pat, chiar dacă el nu voia să se miște Înainte de a se asigura că mama nu era moartă. Cei trei puști se gândiră că noul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
trebui s-o forțeze și apoi să Împingă ușa cu putere. La intrare era același cufăr - iar În colț, aceeași veioză cu picior, cu becul ars. În salon erau aceleași canapele, acoperite cu aceleași pernuțe cusute cu paiete lucioase - iar șemineul era tot În colțul dintre fereastră și ușa de la camera lui tati și a mamei, acolo unde fusese dintotdeauna. Șemineul nu fusese aprins de mult timp: În el erau doar ziare vechi și o piramidă de sticle goale. Chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
veioză cu picior, cu becul ars. În salon erau aceleași canapele, acoperite cu aceleași pernuțe cusute cu paiete lucioase - iar șemineul era tot În colțul dintre fereastră și ușa de la camera lui tati și a mamei, acolo unde fusese dintotdeauna. Șemineul nu fusese aprins de mult timp: În el erau doar ziare vechi și o piramidă de sticle goale. Chiar și biblioteca de pe peretele din față era aceeași - dar pe rafturi nu mai era nici o carte, doar un vraf de reviste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
În ziua nunții lor, În fața unei biserici monumentale: tineri, Îndrăgostiți, se sărută pe buze. În păr, ea poartă o coroniță de flori albe. Îl sperie un zgomot Înfiorător de sticlă spartă. Cineva a făcut să cadă de pe etajera de deasupra șemineului globul de sticlă cu Madona din Loreto, cel cu zăpadă. Cioburi ascuțite s-au Împrăștiat peste tot. Statueta spartă e Împrăștiată pe mocheta aspră. Zăpada s-a evaporat În mod misterios. Se Întoarce pentru a nu știu câta oară pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
A urmat un interludiu mai degrabă rușinos de furie feminină, în timpul căruia mi-am smuls fusta de pe mine și m-am urcat pe un scaun șubred, în mijlocul camerei, încercând să mă văd în întregime, dezbrăcată, în oglinda care atârnă deasupra șemineului. Propria reflexie în oglindă e întodeauna o afacere dezamăgitoare. Corpul meu nu e rău. E un corp în regulă, pe care te poți baza. Doar că eu cea din exterior - pachetul voinic, ușor zbârcit - am așa de puțină legătură cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
intră. Hai să-ți dăm ceva de băut. Am intrat printr-un hol lung spre living care ocupa cam aceeași suprafață cât tot apartamentul meu. Totul în el era foarte mare - covoarele care acopereau pardoseala de lemn, tăbliile mobilelor vechi, șemineul adânc. M-am așezat, la insistența Shebei, într-un fotoliu de piele, dar șezutul era așa de adânc că, atunci când m-am lăsat pe spate, picioarele și-au pierdut contactul cu solul și m-am trezit pe jumătate culcată. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
cu labele dinainte atârnându-i peste pragul de lemn vopsit în alb. 13. Intrasem în decembrie. Începuse zăpada, frigul, înghețul. Ținutul, aflat în largul câmpiei, stătea în bătaia crivățului. Totul s-a retras aici și renaște sub haloul înalt al șemineului de teracotă cafenie al doamnei Pavel, căci ea hotărâse, cu numai trei ani în urmă, înlocuirea în toate camerele a sobelor înalte cu flise albe, de o estetică convalescentă ce se reclamau a fi schimbate, după patruzeci de ani de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
că sunteți un romantic, adică un visător. - Toți suntem romantici sau „visători”, cum spuneți, măcar în zonele noastre de subconștient, domnișoară - ceea ce ne diferențiază este numai dozajul. - Acceptați dozajul zero? - La brute. Râse și trecu de pe scaun pe fotoliul de lângă șemineu deasupra căruia străjuia (totdeauna, mi s-a părut, într-un echilibru instabil, gata să cadă), un vas înalt, portocaliu, cu flori artificiale, de care, neștiind, jurai c-au fost smulse acum din grădină. - Vroiam numai să vă cunosc părerea - m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
pentru aerisire - Rex, deși se afla în fața geamului, n-o observă. Ea nu vorbi. Începu amurgul. Vântul trecu șuierător prin coroanele copacilor desfrunziți -, “în curând vom intra în iarnă”. - „Vei veni atunci lângă mine, Keti! Vom fi iar împreună lângă șemineul acesta aprins.” 29. Eram acum în decembrie. Poștașul a sunat, mi-a întins o scrisoare de la învățător, scrisă „din partea întregii familii”, cu vechea lor căldură de prieteni. Nu pot să nu mărturisesc o emoție abia reținută, în care erau amestecate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
strada vag luminată tremura de umezeala intrată în trup. Când mă apropiai, mă privi cu ochii puțini speriați: E adevărat, domnule? - Adevărat. PARTEA A DOUA 1. „Ninge. Ți-am spus că voi veni acum, în iarnă, aici pe canapea, lângă șemineu, în camera aceasta dinspre stradă unde ai dormitorul, unde totul e cald și odihnitor, persanul imens și blana aceasta de urs, lățită, servind de covor, el care a fost mândria pădurii altădată, cele două tablouri pictate de tine, un lac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
cu un voal, și transparent și nu, surprinsă într-un moment de pudicitate înfrântă, și un altul, pictat după coperta unei cărți, cu zborul lui Nils Holgersson pe spinarea gâștei Selmei Lagerlöf. Aici la căldura dulce a butucilor arzând în șemineu, lumina lor roșiatică jucându-ne umbrele pe pereți, la muzica aceasta discretă a aparatului de radio, probabil un post străin, o melodie indiană, apoi alta cântată, în engleză, suntem la începutul lui ianuarie 1948. Pari puțin trist dar nu poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
și cu undele telepatice. Realitatea materiei e așadar mult mai complexă decât se crede. Se așeză pe canapea, îmi puse capul pe coapsele ei, eu îmi petrecui mâna prin pletele ce-i luceau în reflexe roșii din cauza flăcărilor domoale din șemineu, iar umbrele noastre se profilau, mișcătoare pe peretele din spatele nostru ca o altfel de Piétà, într-o necunoscută catedrală gotică. - „Te iubesc”, spuse. Rochia de culoare incertă în penumbra iscată de flăcările șemineului era croită în deschidere până în dreptul sânilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
în reflexe roșii din cauza flăcărilor domoale din șemineu, iar umbrele noastre se profilau, mișcătoare pe peretele din spatele nostru ca o altfel de Piétà, într-o necunoscută catedrală gotică. - „Te iubesc”, spuse. Rochia de culoare incertă în penumbra iscată de flăcările șemineului era croită în deschidere până în dreptul sânilor a căror arcuire, abia ghicită, ca-n misterele vrăjitoarelor din Evul Mediu - era văzut undeva o secvență de tablou sau de film - aveau ceva tulburător pentru că realitatea lor se lăsa numai sugerată, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
plaja unei mări imaginate, pe care iluzia o deschisese în față. Se ridică brusc în picioare, încolăcindu-și mâinile după gâtul meu, ne sărutarăm, se desprinse și începu să joace pe nisipul roșiatic al mării, colorat de flăcările domoale ale șemineului. Era un dans sprinten, în care zvâcnea angajată întreaga mlădiere a trupului ei subțire și zvelt. Descria cercuri cu mâna stângă aplecată deasupra nisipului imaginar, în timp ce-și rotea trupul în jurul axei sale, ca un titirez, apoi se culcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
fi fără precedent. Se schimbă lumea, spun. Te poți aștepta la orice. - Numai să vedem cum se schimbă, adăugă el, observând abia atunci gazeta locală a acelei zile, la care era abonat și pe care doamna Pavel o pusese pe șemineu. Ne aflam în sufragerie, care era lipită bucătăriei, iar eu și domnișoara Marga Popescu, în timp ce domnul Pavel își lua gazeta de pe șemineu, ne așezarăm în cele două fotolii de lângă fereastră. Domnul Pavel se așeză la rândul său pe un scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
atunci gazeta locală a acelei zile, la care era abonat și pe care doamna Pavel o pusese pe șemineu. Ne aflam în sufragerie, care era lipită bucătăriei, iar eu și domnișoara Marga Popescu, în timp ce domnul Pavel își lua gazeta de pe șemineu, ne așezarăm în cele două fotolii de lângă fereastră. Domnul Pavel se așeză la rândul său pe un scaun apropiat măsuței la care ne aflam, dar după ce îi oferisem și refuzase locul pe fotoliul pe care-l ocupam. Începură pentru noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]