664 matches
-
cu două căni de ceai și două căni de cacao, cu niște sandvișuri alături, si au pus tavă în pat între ele. Au deschis televizorul, s-au instalat comod și curând au adormit. Deodată fetele s-au trezit într-o băltoaca: − Aaa! Lucy, ce-ai făcut? zise Shelley. − Eu? Shelley, ce-ai făcut? Am distrus patul mamei! Repede, la treabă! Lucy apucă toate așternuturile din patul ud și le aruncă în mașina de spălat. Între timp Shelley luase phönul și se
Minunatele aventuri ale lui Lucy și Shelley by Maria Elena Lebădă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1680_a_3077]
-
atunci când intră în carceră trebuie să se îndoaie din mijloc de parcă mi-ar face temenele - invers de cum ar trebui, dată fiind situația. Așa că mă văd silit să mă ploconesc și mai și, să mă cocârjez până dau cu nasul de băltoacele și mâzga de pe jos, până când răsuflarea mea îi tulbură pe cei cu care îmi împart universul: crabii și melcii și stridiile. „Mulțumesc mulțumesc mulțumesc”, le spun și lor, tuturor celor care trăiesc ca și mine în mâzga mării, după care
RICHARD FLANAGAN - Cartea cu pești a lui Gould () [Corola-journal/Journalistic/5659_a_6984]
-
scutură soarele-n zori de zi - ploaia de astă noapte pe frunze-n stropi aurii Pe ramul golaș cioroi croncănind înfoiat - pisica neagră cu pași de odaliscă îi dă din nou târcoale Printre frunze aurii vrăbii gureșe la scalda-n băltoacă - sar stropii fără spor pe penele tot cenușii Căutând printre ramuri în tomberonul cu brazi omul străzii - de pe gard pisica își linge botul sătulă Printre merele și țelina-nghețată piețari așteptând - fumul din vreascuri de brad încălzește trei vrăbii Prin
Brotacul din lună by Tania Nicolescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/445_a_847]
-
rece a învins soarele-n turnir - cad castanele După ploaie mii de râme-n bejanie - deliciul ciorii Luna și-a pierdut în mărăcini parura - toți greierii tac Vântul sculpează dansul apelor mării - valuri de nisip Lipăit de tălpi goale-n băltoacele reci - ploaie de toamnă Sunetul toamnei - dintre castane ce iar cad culeg amintiri Ursuză ploaia plânge-n grădini hohotind greierii-au tăcut Fluturi galbeni se desprind ușor de copaci - valsul frunzelor Răpăit de stropi reci și castane arămii - jazz-ul
Brotacul din lună by Tania Nicolescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/445_a_847]
-
ieșit teatral, eu enervând prin nemișcare mută și casierița, și coada din spatele meu. Mă aștepta afară. Ai cumpărat vin foarte bun, mi-a zis pe un ton de obrăznicie forțată. Plouase. în drum spre garsoniera ei, ne-am pupat prin băltoace. Știi în ce te bagi, da? Vreau să aud că-mi spui că ți-o asumi. N-am chef să mă folosesc de oameni. Știu, da, da, am asigurat-o. Am să mă bag în tine. Chiar ești un prost
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
în soarele ce intra prin chepengul minusculei ei mansarde, o vedeam cum se îmbufnează tot mai tare; ba chiar, semn îngrijorător, nu se mai atingea de pralinele de ciocolată, care începuseră să facă pete Rorschach. Am băgat degetul într-o băltoacă de ciocolată și i-am depus un bob lichid și greu pe sfârcul accesibil. Mă privea fără expresie. — Hai să ne jucăm, i-am zis, și a sunat gol și mort. Nu a reacționat; doar ochii i s-au ridicat
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
m-am așezat pe scaunul din fața mesei. Îl observ mai de aproape: cu părul des și ondulat, sârmos, adus spre spate fără drept de apel, cu unele smocuri rebele întoarse peste urechi, pare un mistreț aplecat cu pasiune asupra unei băltoace. Stă așa, nemișcat, apăsat, desigur, de povara răspunderii, ca un Atlas modern, încadrându-se la modul onorabil în mitologia timpurilor noastre. Aș putea merge mai departe cu analogiile, dacă nu m-ar interpela pe neașteptate: - Ce e cu Botez? Botez
Jucătorul by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1257_a_1933]
-
ochii deschiși la culoare, orbiți, care părură să zâmbească văzându-mă așezat pe o bancă de piatră din piață. Exista ceva special În privirea căpitanului: pe de o parte era foarte clară și foarte Înghețată, albastru-verzuie ori verde-albăstruie ca apa băltoacelor În diminețile de iarnă. Pe de altă parte, se putea deschide deodată Într-un zâmbet cald și primitor, precum un val de căldură topind un strat de gheață, În timp ce fața Îi rămânea serioasă, inexpresivă sau gravă. Mai avea, În afară de acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
dușcă o juma de vin de Valdemoro și Începu să-i explice lui Dómine Pérez proprietățile laxative ale cojii de nucă neagră de Hindustan. Așa stăteau lucrurile când apăru don Francisco de Quevedo, curățându-și de pe Încălțări glodul adus din băltoacele de pe stradă. Noroiul, slujitorul meu, mă-nvață... bombănea prost dispus. Se opri lângă mine potrivindu-și ochelarii, aruncă o iute privire peste versurile copiate și Își arcui sprâcenele mulțumit, văzând că nu erau nici de Alarcón, nici de Góngora. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
străzi unde noțiunea de "freamăt" sau de "murmur" al străzii nu și-a pierdut încă sensul: pot auzi tocurile onomatopeice ale muzelor poeților bucureșteni (a se reciti Cărtărescu) sau chiar scuturatul din aripi " zbrr-zbrr " ale vrăbiilor care fac baie în băltoace, neam cu care de altfel graurii conviețuiesc pașnic. Pe bulevard larma e din nou de nesuporat: motoare ca de formula I și frîne care-ți dau fiori, un soi de aspirator sonor continuu care te amețește, a cărui vrajă rea
Un graur la București – Utopie neagră by Ioana Pârvulescu () [Corola-journal/Journalistic/12508_a_13833]
-
în cinematograf. Acolo era spațiu pentru trei mese înghesuite cu tăblii metalice și umbrelă în mijloc. Nimeni nu-și bea de obicei cafeaua aici, pentru că văzduhul era deseori întunecat, din pricina vînturilor puternice și a ploilor dese. Tăbliile meselor aveau mici băltoace, pînza prăbușită și fleșcăită a umbrelelor se izbea de fuse, iar scaunele erau umezi și reci; cu toate astea, un bărbat de vreo douăzeci și patru de ani statea de obicei aici, înfofolit într-o pelerină neagră, cu gulerul ridicat. Uneori privea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Lanark se așeză pe pat uitîndu-se lung la vecinul lui, care părea jignitor și grosolan de mort. își ținea gura căscată și acum era clar că în orbite nu mai avea ochi. Lîngă mînă, pe podea, se întindea o mică băltoacă de la furtunul de cauciuc. Doctorul Munro intră și se îndreptă vioi spre pat. îi ridică brațul, îi luă pulsul, îi săltă trupul mai sus pe saltea, apoi închise capacul recipientului suspendat. Se uită la Lanark, care stătea pe marginea patului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
locuințe îcare în Riddrie erau grădini îngrijite) erau pămînt bătătorit pe care copiii prea mici pentru a merge pe picioarele lor îl scormoneau cu linguri îndoite sau se jucau cu bucățele de lemn pe care le făceau să plutească în băltoacele rămase de la ploaia de săptămîna trecută. în mijlocul străzii, un tînăr palid, aproape fără buze, zîmbea și stătea într-o căruță trasă de un măgar cu o goarnă pe genunchi. în căruță erau cutii de jucării colorate care puteau fi cumpărate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mai să-și zdrobească picioarele printre pietriș și scoici. Se simțea încrezător și hotărît, pentru că citise o carte intitulată Tînărul naturalist și intenționa să-și noteze toate lucrurile interesante. Pietrișul luneca spre stîncile abrupte între care se aflau bolovani și băltoace. Se ghemui lîngă o băltoacă de dimensiunea unei farfurii de supă și se uită în ea încruntîndu-se. La fundul apei cristaline văzu trei pietricele, o mică anemonă de culoarea ficatului crud, un smoc de ierburi și cîțiva melci de mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
printre pietriș și scoici. Se simțea încrezător și hotărît, pentru că citise o carte intitulată Tînărul naturalist și intenționa să-și noteze toate lucrurile interesante. Pietrișul luneca spre stîncile abrupte între care se aflau bolovani și băltoace. Se ghemui lîngă o băltoacă de dimensiunea unei farfurii de supă și se uită în ea încruntîndu-se. La fundul apei cristaline văzu trei pietricele, o mică anemonă de culoarea ficatului crud, un smoc de ierburi și cîțiva melci de mare; melcii erau oliv sau violet-închis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu buruienile, și crăpate ca trotuarele unui oraș în ruină. Mai sus, buruienile făceau loc pajiștilor, în care lăcustele bîzîiau și creșteau floricele cu tulpini mai mici de trei centimetri și boboci cît gămălia de ac. Făcîndu-i-se sete, găsi o băltoacă în scobitura unei stînci, unde se strînsese apa de la ploaia de săptămîna trecută. Oprindu-se să bea, simți granitul aspru sub buze și apa caldă-amăruie pe limbă. Muntele avea acum pereți de stîncă, aproape verticali, cu tăpșane. O jumătate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu răceală: — Da. Ce fac acum e mai important decît orice se întîmplă în tot orașul ăsta. — Ești nebun! — Poa’. Se întoarse la tablou. Ruth veni lîngă el și aduse cana cu lapte deasupra ei. — Ce-ai zice de-o băltoacă mare și murdară în mijlocul tabloului tău important? — N-o să am eu gesturile tale pe conștiință, zise Thaw lucrînd în continuare. Ruth înclină încet cana, pînă cînd un strop de lapte se risipi în centrul hîrtiei, făcînd o mică băltoacă. Thaw
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
o băltoacă mare și murdară în mijlocul tabloului tău important? — N-o să am eu gesturile tale pe conștiință, zise Thaw lucrînd în continuare. Ruth înclină încet cana, pînă cînd un strop de lapte se risipi în centrul hîrtiei, făcînd o mică băltoacă. Thaw se ridică și se duse în bucătărie zicînd: — Ai făcut ceva rău și copilăresc. Aduse o cîrpă curată, șterse laptele și continuă să lucreze. Ruth îl urmări amenințător, cu cana în mînă, apoi zise cu o voce joasă, vibrantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
păturile în jur, își mușcă buricul degetului mare și încercă să gîndească. Sentimentul dominant era de împuțeală, de dezordine și pierdere. Pierduse pe cineva sau ceva, un document secret, un părinte sau respectul de sine. Trecutul i se părea o băltoacă de amintiri fără nici o logică, ca un vraf de fotografii vechi. Pentru a le sorta, încercă să-și recompună viața de la început. La început a fost copil, apoi școlar, apoi mama i-a murit. A fost student, a încercat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
zdrobindu-și mai întîi nevestele și copiii, iar apoi, cu ochii sticloși și tremurând din încheieturi, sucind gâtul câinelui din bătătură și bîndu-i sângele negru. În noaptea aceea începu să ningă cu fulgi mari și moi, care se topeau în băltoacele stacojii de pe ulițe. Hoiturile rătăceau în zadar, din casă-n casă, după oameni vii. Îi dibuiseră pe sub paturi și după cuptoare, îi smulseseră de-acolo nepăsători la zbieretele lor și-i făcuseră mucenici, trăgîndu-i în țepe și jupuindu-i, dar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pestrițe. Până la urmă făcură din ele pături cu care se înveliră în sănii, pornind din nou la drum. Rămânea în urma lor marele fluture hăcuit, cu nervurile aripilor întinse-n lături ca niște cârje, cu picioarele retezate împrăștiate-n jur, prin băltoace și cenușă de coceni. Văleat 1845, Vasili și ai săi înaintau pe drumurile de zăpadă ale Munteniei. Cât vedeau cu ochii, câmpia se-nvîrtea plată în jurul lor, și părea că se-ntinde pân-la capătul pământului. Din loc în loc, sate cu case
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
eu, copilul, aș fi tras de coajă până la ivirea boabelor de sânge. Dar nu puteam localiza nimic cu precizie, totuși. Nu știu de câte ori am dat colțul, de câte ori am ajuns în ciudate piațete triunghiulare, cu statuia câte unui soldat înconjurat de băltoace verzi ca fierea și pline de mormoloci. De câte ori m-am întors pe aceleași drumuri, de câte ori am întîlnit casa (sau castelul) ridicată de un bătrân maniac și decorată cu turnulețe, nișe ogivale pline de statui, embleme misterioase... În curte, înfipte în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai departe în mirosul de rântaș ca niște excrescențe cărnoase pe un recif de corali. Odată poarta curții închisă, însă, încetară brusc și fierbințeala, și parfumul, parcă și zgomotele, și Maria se pomeni pe Silistra, înaintînd printre frunze moarte și băltoace care reflectau un cer cu nori de furtună. Sufla un vânt ud și rece, care parcă ștergea contururile caselor și trecătorilor. Dar tinerei femei nu-i era frig. Pășea mai departe în rochiță de vară printre oamenii cu umbrele și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de granit și de piatră albă și făcîndu-i să lucească de curățenie și bunăstare. Tânărul se îmbată criță în după-amiaza aceea, abia se tîrî în odaia lui de la mahala, lătrat și chiar mușcat de o târlă de câini, căzut prin băltoace... Dimineața, după coșmaruri cu statui care vorbeau sau care-l strângeau, troznindu-i oasele cu brațe de piatră, și după ce-și aminti și mai îngrețoșat că-i pupase de mai multe ori mâna lui nea Zambilă în tavernă, de față
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
rapizi abia dacă se mai vedeau. Bucureștiul apărea ca-ntr-un desen de copil, cu acoperișuri îngropate-n zăpadă și hornuri fumegătoare. Toate șoselele, în ciuda plugurilor și a sării, se acopereau imediat cu noi straturi imaculate, care se jegoșeau în băltoace de cafea cu lapte până spre amurg. Și amurgul venea repede, la patru după-masa, când se-aprindeau luminile pe șosea și cerul plin de zăpadă se-ntuneca spre trandafiriu, ca să ră-mînă roșu toată noaptea. Câte nopți n-am pierdut atunci
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]