2,262 matches
-
6-700 de ani după Bulgaria, cu 500 de ani după Rusia, cu sute de ani după Polonia, cu sute de ani după Croația, cu 150 de ani după Serbia. De ce suntem ultimii? Și vă spun: suntem ultimii, pentru că nu aveam barbarul cel bun la noi! Asta e explicația!” (N. Djuvara, Cât de „cumani” sunt românii? - interviu cu Profesorul Neagu Djuvara, în „Contrafort”, 10 (156)/2008). La Dobridor nu a existat nici o familie veche cu numele de Coman sau Comănescu pentru a
Dobridor, Dolj () [Corola-website/Science/300397_a_301726]
-
existenței sale de douăsprezece secole, civilizația romană a trecut de la monarhie la republică oligarhică și, apoi, la imperiu extins. Ea a dominat Europa de Vest și întreaga arie în jurul Mării Mediterane, prin cuceriri și asimilare, însă, în final, a cedat în fața invaziilor barbarilor din secolul cinci, marcând, astfel, declinul Imperiului Roman și începutul Evului Mediu. Civilizația romană e, deseori, clasificată ca o parte din Antichitatea Clasică, împreună cu Grecia antică, o civilizație care a inspirat mult cultura Romei antice. Roma antică a adus contribuții
Roma Antică () [Corola-website/Science/299887_a_301216]
-
plan de reconstrucție a două puternice artefacte antice, artefacte folosite la necromanție. El folosește magia iluziei pentru a lua forma unei ființe umane vii, pentru a-și ascunde adevărata natură. Mai întâi Sandro îi convinge pe vrăjitoarea Gem și pe barbarul Crag Hack să caute piesele a două artefacte și să i le aducă în scopul unor recompense. Necunoscând adevărata natură a lui Sandro, ei sunt de acord să-l ajute luând piesele de la alți necromanți. Sandro, cu toate bucățile, creează
Heroes of Might and Magic III: The Shadow of Death () [Corola-website/Science/322508_a_323837]
-
Marathon a devenit simbolul prin excelență al biruinței civice și dovadă că, singură, Atena-până atunci un oraș-stat că toate celelalte, avea înaintea ei un destin de excepție. Miltiades a fost pentru câțiva ani eroul acestei rezistente în față înrobirii de către barbari. O expediție eșuată împotriva cetății Paros îi schimbă cu totul soarta, fiind condamnat la o amendă uriașă, dar moare înainte de o putea plăti din cauza unei răni infectate, și fiul sau, Cimon, va trebui s-o plătească înainte de a începe el
Grecia clasică () [Corola-website/Science/320929_a_322258]
-
ale poziției unice a Atenei-marele șantier de construcții de pe Acropole, meșterii, meteci isau sclavii-aveau de lucru cu o plata asigurată. Cetățenii aveau posibilități de înavuțire, aces liber la comenzi militare și la funcții prestigioase care le deschidea o carieră strălucită. Barbarii, străinii, sclavii, metecii, cetățenii din alte cetăți-se sistuau în afară cetății. Sclavii erau străini de corpul civic. Statutul lor de bun și proprietate altcuiva sau de instrumente având darul vorbirii îi situa de cealaltă parte a unui hotar de
Grecia clasică () [Corola-website/Science/320929_a_322258]
-
îl depuseră sultanului și Ladislau cu oastea sa au mers mai departe, către ținta lor. Cesarini cunoștea intențiile lui Constantin, care era pregătit să-i lovească pe turci dinspre Morea. Bessarion îl îndemnase pe Constantin să închidă porțile elenismului în fața barbarilor la zidul Hexamilion. Dar nu recomandase lărgirea frontierelor despotatului de Morea la nord de acel zid, prin traversarea istmului și cotropirea pământurilor vecinilor, mai cu seamă că vecinii erau tot creștini, uniți cu ei prin unirea de la Florența. Justificarea lui
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
din Sestos); Finley crede că prin aceasta dădea de înțeles că „nu mai era nevoie să mai discute odată acele evenimente”. Plutarh l-a criticat pe Herodot în eseul său „Despre răutatea lui Herodot”, descriindu-l ca "„Philobarbaros”" (prieten al barbarilor) pentru că nu-l considera suficient de filo-grec. Acest lucru poate sugera că Herodot reușise destul de bine să fie obiectiv în scrierea lui. Opiniile împotriva lui Herodot au fost perpetuate până în perioada Renașterii, deși lucrările sale continuau să fie citite. Începând
Bătălia de la Termopile () [Corola-website/Science/302139_a_303468]
-
cele două părți luptând pentru posesia cadavrului - inițial, grecii l-au câștigat. Cum Nemuritorii se apropiau, Aliații s-au regrupat pe un deal în spatele zidului. Tebanii „"s-au îndepărtat de tovarășii lor, și, cu mâinile ridicate, s-au apropiat de barbari"”, dar câțiva au fost uciși înainte ca persanii să-i ia prizonieri. Regele i-a înfierat pe tebani după luptă cu însemnul regal. Herodot spune despre restul apărătorilor: "„Aici se apărară până la ultimul, cei care mai aveau săbii folosindu-le
Bătălia de la Termopile () [Corola-website/Science/302139_a_303468]
-
de pace de la Francfort, eșecul comunei din Paris și baia de sânge fratricidă care i-a pus capăt, sfârșitul celui de-Al Doilea Imperiu Francez și incertitudinea prezentului afectaseră serios optimismul anilor '50 și '60. "De o parte nebuni furioși, [...] barbari, de cealaltă burghezi egoiști, indiferenți", scria Jules Hetzel într-o scrisoare. Făcând o paralelă între naufragiul "Cancelarului" și cel al utopiei saint-simoniene, Jean-Paul Dekiss vede în roman o metaforă a timpurilor sale și găsește ingredientele a ceea ce Zola avea să
Cancelarul (roman) () [Corola-website/Science/305108_a_306437]
-
refuzul lor de a participa în războaiele greco-persane, considerate o problemă vitală pentru toți elenii; înainte de războaie, reprezentanți ai acestor triburi fuseseră acceptați la Jocurile Olimpice și au concurat alături de alți eleni. Tucidide îi numește pe acarnani, aetolieni, epiroți și macedoneni barbari, însă o face în sens strict lingvistic. Când oratorul atenian Demostene i-a numit pe macedoneni mai răi decât barbarii în cea de-a treia "filipică" îndreptată împotriva lui Filip al II-lea al Macedoniei, a făcut-o referitor la
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
triburi fuseseră acceptați la Jocurile Olimpice și au concurat alături de alți eleni. Tucidide îi numește pe acarnani, aetolieni, epiroți și macedoneni barbari, însă o face în sens strict lingvistic. Când oratorul atenian Demostene i-a numit pe macedoneni mai răi decât barbarii în cea de-a treia "filipică" îndreptată împotriva lui Filip al II-lea al Macedoniei, a făcut-o referitor la cultura pe care o aveau ca străini, neaderând la standardele elene potrivite, și nu și-a pus problema originii lor
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
-lea al Macedoniei, a făcut-o referitor la cultura pe care o aveau ca străini, neaderând la standardele elene potrivite, și nu și-a pus problema originii lor: "nu doar ne-grec, nici ne-înrudit cu grecii, ci nici măcar un barbar din vreun loc care ar putea fi numit cu onoare, ci un nenorocit de macedonean, de unde încă nu se poate cumpăra un sclav bun." Polybius, pe de altă parte, privește triburile din Hellasul occidental, Epir și Macedonia ca elene în
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
un sclav bun." Polybius, pe de altă parte, privește triburile din Hellasul occidental, Epir și Macedonia ca elene în fiecare privință. În secolele următoare, numele "elen" a căpătat un sens mai larg, denumind popoarele civilizate în general, în opoziție cu "barbar" care îi reprezenta pe cei necivilizați. Triburile grecești, realizând că vorbeau o altă limbă decât vecinii lor, au folosit numele de "βάρβαρος" ("barbari") pentru a-i denumi, cu sensul de "vorbitor al unei limbi străine". Se crede că acest termen
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
următoare, numele "elen" a căpătat un sens mai larg, denumind popoarele civilizate în general, în opoziție cu "barbar" care îi reprezenta pe cei necivilizați. Triburile grecești, realizând că vorbeau o altă limbă decât vecinii lor, au folosit numele de "βάρβαρος" ("barbari") pentru a-i denumi, cu sensul de "vorbitor al unei limbi străine". Se crede că acest termen, βάρβαρος, este la origine onomatopeic: "barbar"—i.e. bâlbâială—posibil așa ar fi părut vorbirea popoarelor străine vorbitorilor de greacă. Acest lucru era adevărat
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
al unei limbi străine". Se crede că acest termen, βάρβαρος, este la origine onomatopeic: "barbar"—i.e. bâlbâială—posibil așa ar fi părut vorbirea popoarelor străine vorbitorilor de greacă. Acest lucru era adevărat și pentru egipteni, care, după Herodot, "îi numeau barbari pe toți aceia care vorbeau o limbă diferită", și mai târziu pentru slavi, care îi numeau pe germani "nemec", însemnând "mut", ei înșiși numindu-se "slověnski" sau "oameni ai cuvântului". În piesa sa "Păsările", Aristofan îl numește pe supraveghetorul analfabet
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
toți aceia care vorbeau o limbă diferită", și mai târziu pentru slavi, care îi numeau pe germani "nemec", însemnând "mut", ei înșiși numindu-se "slověnski" sau "oameni ai cuvântului". În piesa sa "Păsările", Aristofan îl numește pe supraveghetorul analfabet un "barbar", care totuși le-a învățat pe păsări să vorbească. În cele din urmă, denumirea a căpătat o conotație negativă, și a fost de asemenea extinsă asupra întregului stil de viață al străinilor, ajungând în final să însemne "analfabet" sau "necivilizat
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
cele din urmă, denumirea a căpătat o conotație negativă, și a fost de asemenea extinsă asupra întregului stil de viață al străinilor, ajungând în final să însemne "analfabet" sau "necivilizat" în general. Astfel "un om analfabet este de asemenea un barbar". În conformitate cu Dionysius din Halicarnas, un elen se deosebea de un barbar în patru moduri: limbaj rafinat, educație, religie și domnia legii. Educația greacă a ajuns să fie identificată cu aristocrația. Paul din Tarsus a considerat obligația sa să predice Evanghelia
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
fost de asemenea extinsă asupra întregului stil de viață al străinilor, ajungând în final să însemne "analfabet" sau "necivilizat" în general. Astfel "un om analfabet este de asemenea un barbar". În conformitate cu Dionysius din Halicarnas, un elen se deosebea de un barbar în patru moduri: limbaj rafinat, educație, religie și domnia legii. Educația greacă a ajuns să fie identificată cu aristocrația. Paul din Tarsus a considerat obligația sa să predice Evanghelia tuturor oamenilor, "eleni și barbari, înțelepți și proști". Discriminarea între eleni
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
un elen se deosebea de un barbar în patru moduri: limbaj rafinat, educație, religie și domnia legii. Educația greacă a ajuns să fie identificată cu aristocrația. Paul din Tarsus a considerat obligația sa să predice Evanghelia tuturor oamenilor, "eleni și barbari, înțelepți și proști". Discriminarea între eleni și barbari a continuat până în secolul al IV-lea î.Hr. Euripide considera că elenii ar trebui să îi conducă pe barbari, deoarece primii erau meniți pentru libertate, iar ultimii pentru sclavie. Aristotel a ajuns
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
patru moduri: limbaj rafinat, educație, religie și domnia legii. Educația greacă a ajuns să fie identificată cu aristocrația. Paul din Tarsus a considerat obligația sa să predice Evanghelia tuturor oamenilor, "eleni și barbari, înțelepți și proști". Discriminarea între eleni și barbari a continuat până în secolul al IV-lea î.Hr. Euripide considera că elenii ar trebui să îi conducă pe barbari, deoarece primii erau meniți pentru libertate, iar ultimii pentru sclavie. Aristotel a ajuns la concluzia că "natura unui barbar și aceea
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
din Tarsus a considerat obligația sa să predice Evanghelia tuturor oamenilor, "eleni și barbari, înțelepți și proști". Discriminarea între eleni și barbari a continuat până în secolul al IV-lea î.Hr. Euripide considera că elenii ar trebui să îi conducă pe barbari, deoarece primii erau meniți pentru libertate, iar ultimii pentru sclavie. Aristotel a ajuns la concluzia că "natura unui barbar și aceea a unui sclav este una și aceeași". Diferențele etnice s-au diminuat sub influența stoicilor, care separau natura de
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
eleni și barbari a continuat până în secolul al IV-lea î.Hr. Euripide considera că elenii ar trebui să îi conducă pe barbari, deoarece primii erau meniți pentru libertate, iar ultimii pentru sclavie. Aristotel a ajuns la concluzia că "natura unui barbar și aceea a unui sclav este una și aceeași". Diferențele etnice s-au diminuat sub influența stoicilor, care separau natura de convenție, și considerau că toți oamenii erau egali în fața zeilor, și astfel prin natura lor nu pot fi inegali
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
că grecii nu au nicio legătură cu moștenirea romană. Papa Nicolae I i-a scris împăratului Mihail al III-lea, " Nu mai sunteți numit 'Împărat al Romanilor', deoarece romanii asupra cărora afirmați că sunteți împărat sunt, de fapt, după dumneavoastră, barbari." De aici încolo, împăratul din Răsărit a fost cunoscut în Occident sub numele de "Împărat al Grecilor", iar teritoriile stăpânite de acesta "Imperiul Grec", lăsând ambele titluri "romane" regelui franc. Interesele ambelor părți erau mai mult simbolice; nu a apărut
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
eleni" pe populația dominantă a Imperiului. După căderea Constantinopolului în fața cruciaților, naționalismul grec s-a accentuat. Nicetas Choniates a insistat asupra folosirii numelui "eleni", accentuând abuzurile "latinilor" împotriva "elenilor" din Peloponez, și cum râul Alfeios ar putea purta vestea până la barbarii din Sicilia, normanzii. Nicephorus Blemmydes s-a referit la împărații bizantini ca eleni, iar Teodor Alanias a scris într-o scrisoare fratelui său că "se poate ca patria să fi fost ocupată, însă Hellasul încă există în fiecare om înțelept
Nume ale grecilor () [Corola-website/Science/303908_a_305237]
-
Spania, Italia, Africa, sudul Franței, Asia Mică și chiar și în Afghanistan. Iubirea față de polis a devenit chiar o dorința sexuală de a trăi în oraș-himeros. Cetățenii unui oraș se considerau cu adevărat civilizați de restul indivizilor din afară considerați "barbari"-hoi barbaroi. Orașele au devenit centre ale dezvoltării științei și filosofiei. Dar au devenit și fronturi de lupta dintre oligarhi și democrații ce își disputau supremația în societatea greacă. Pe plan artistic, se dorea căutarea perfecțiunii: bărbații erau reprezentați prin
Antichitatea () [Corola-website/Science/304633_a_305962]