434 matches
-
constate prezența îngerului, se uita la înger care va să zică și nu-l vedea pe înger, milițianul se comporta ca și cum acolo, pe treptele de marmură, n-ar fi fost decât tovarășul Cameniță, nu și vizitatorul de lumină. Și ca să se convingă, tovarășul Cameniță chiar l-a supus la probă, întrebându-l direct, morocănos: -Bă, pe cine vezi tu aicea? -Pe dumneavoastră, tovarășe prim-secretar, să trăiți! a răspuns omul disciplinat, fără să priceapă sensul întrebării. -Bine, pleacă la postul tău, i-a ordonat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
chiar l-a supus la probă, întrebându-l direct, morocănos: -Bă, pe cine vezi tu aicea? -Pe dumneavoastră, tovarășe prim-secretar, să trăiți! a răspuns omul disciplinat, fără să priceapă sensul întrebării. -Bine, pleacă la postul tău, i-a ordonat Cameniță dezamăgit. Era clar, doar el îl zărea pe înger. S-a întors cu o înfățișare de copil temător spre musafirul său nefiresc și a vrut să-l descoase, ce scop are sosirea lui acolo: dar s-a simțit brusc copleșit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
umăr și a plecat așa cum venise, tăcut și zâmbitor. Din noaptea aceea, vreme de câțiva ani vizitele îngerului nu s-au mai repetat. Deși îngerul îi provocase o stare de frică, de nesiguranță cum nu mai simțise el vreodată, tovarășul Cameniță a ajuns curând să-și dorească să i se mai arate îngerul. A ajuns să-l aștepte pe înger. Se întreba ce anume îl atrăgea la el și își răspundea că poate tocmai neliniștea aceea greu de exprimat pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ceea ce le creează fiori, de pildă să sară cu parașuta în gol, neliniștea aia îi plăcea și îl făcea să-și dorească revenirea musafirului luminos. Cert este că pățania cu îngerul, apariția făpturii de lumină în universul sigur al tovarășului Cameniță, l-a „defectat“ pe acesta. Primul-secretar începea să-și piardă gustul pentru activitățile care altădată îl umpleau de satisfacție, îi dădeau un sens. Ancheta, bătea și acum, dar fără plăcerea formidabilă de odinioară: se răstea la cei anchetați ori îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
lui, și acum, iată, nu mai avea implicare, pasiune, nu se mai bucura și parcă nu mai credea în asta. La fel se desfășurau lucrurile și cu chefurile ori cu femeile: simula, simula din ce în ce mai fără dorință și fără talent. Tovarășul Cameniță se schimba, nu-și dădea seama deocamdată care e sensul schimbării sale, în ce se schimbă, dar era limpede că se schimbă: un altul, absolut diferit de cel ce fusese el până atunci, creștea în interiorul său și îi lua locul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
deocamdată care e sensul schimbării sale, în ce se schimbă, dar era limpede că se schimbă: un altul, absolut diferit de cel ce fusese el până atunci, creștea în interiorul său și îi lua locul încet-încet. Peste câțiva ani buni (tovarășul Cameniță fusese ales membru în Comitetul Central al Partidului și fusese promovat la București), îngerul cel imens i s-a arătat iarăși. Aceeași scenă, aceeași desfășurare epică, tot noaptea, tot în somn, apoi trezirea lui, ieșirea lui pe balcon, iarăși a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
copilaș prăpădit, s-a așezat liniștit, a fumat liniștit și aiurea (îngerii nu fumează!...), în vreme ce lui îi bătea iar inima nebunește, de emoție, de îngrijorare, apoi îngerul a plecat tot așa, tăcut, liniștit... La București, schimbarea la față a tovarășului Cameniță a continuat. Se petrecea cu o încetineală de melc, dar era ceva neîntrerupt și ireversibil. Tot ce făcea pentru „a transpune în viață“ linia partidului făcea în silă, de mântuială, făcea fără să mai creadă o iotă în adevărul acestei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
fără să mai creadă o iotă în adevărul acestei căi, făcea simulând. Insul cel nou, care tot creștea în el, îl disprețuia profund pe el, cel de până atunci, și tot ce ținea de el, cel de până atunci. Tovarășul Cameniță, noul Cameniță, deja căuta cu înfrigurare o cale pentru a-l abandona definitiv pe vechiul Cameniță, insul cel nou nu-l mai suporta deloc pe insul cel vechi și pregătea totala despărțire. Își zicea că el, cel de acum, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
mai creadă o iotă în adevărul acestei căi, făcea simulând. Insul cel nou, care tot creștea în el, îl disprețuia profund pe el, cel de până atunci, și tot ce ținea de el, cel de până atunci. Tovarășul Cameniță, noul Cameniță, deja căuta cu înfrigurare o cale pentru a-l abandona definitiv pe vechiul Cameniță, insul cel nou nu-l mai suporta deloc pe insul cel vechi și pregătea totala despărțire. Își zicea că el, cel de acum, și celălalt erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
tot creștea în el, îl disprețuia profund pe el, cel de până atunci, și tot ce ținea de el, cel de până atunci. Tovarășul Cameniță, noul Cameniță, deja căuta cu înfrigurare o cale pentru a-l abandona definitiv pe vechiul Cameniță, insul cel nou nu-l mai suporta deloc pe insul cel vechi și pregătea totala despărțire. Își zicea că el, cel de acum, și celălalt erau ca doi soți care au divorțat, nu mai comunică, se urăsc și sunt siliți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
care au divorțat, nu mai comunică, se urăsc și sunt siliți să împartă același apartament de bloc, să trăiască sub același acoperiș, în acest corp mătăhălos, lipsit de grație, nesuferit, pe care i-l rezervase natura. Transformările interioare ale tovarășului Cameniță erau nenumărate și el însuși le observa cu ușurință: avea insomnii, îngrijorări, angoase, își punea întrebări la care nu descoperea răspuns, întrebări care îi dădeau dureri de cap, se trezea privind în gol și nemaigăsind nici un înțeles existenței sale, avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
părul i-a albit ca neaua, ochii săi au căpătat o licărire caldă, pe obrazul întins i-au apărut riduri, fizionomia i s-a spiritualizat. Într-una din nopțile albe, care nu mai erau ceva neobișnuit în viața lui, tovarășul Cameniță a hotărât că trebuie s-o rupă definitiv cu trecutul. Până în zori s-a frâmântat în patul prea larg pentru el singur, fără să deslușească în ce fel s-ar putea pune în practică decizia lui radicală. (De câțiva ani
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
hotărât că trebuie s-o rupă definitiv cu trecutul. Până în zori s-a frâmântat în patul prea larg pentru el singur, fără să deslușească în ce fel s-ar putea pune în practică decizia lui radicală. (De câțiva ani, tovarășul Cameniță trăia ca un pustnic, tovarășa Cameniță, simțind că se apropie sfârșitul tinereții, sătulă și de bădărăniile soțului, pe atunci tovarășul Cameniță încă mai era Cameniță cel vechi, voise să profite de ultimele raze ale soarelui frumuseții sale și își luase
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
definitiv cu trecutul. Până în zori s-a frâmântat în patul prea larg pentru el singur, fără să deslușească în ce fel s-ar putea pune în practică decizia lui radicală. (De câțiva ani, tovarășul Cameniță trăia ca un pustnic, tovarășa Cameniță, simțind că se apropie sfârșitul tinereții, sătulă și de bădărăniile soțului, pe atunci tovarășul Cameniță încă mai era Cameniță cel vechi, voise să profite de ultimele raze ale soarelui frumuseții sale și își luase lumea în cap, se încurcase cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
fără să deslușească în ce fel s-ar putea pune în practică decizia lui radicală. (De câțiva ani, tovarășul Cameniță trăia ca un pustnic, tovarășa Cameniță, simțind că se apropie sfârșitul tinereții, sătulă și de bădărăniile soțului, pe atunci tovarășul Cameniță încă mai era Cameniță cel vechi, voise să profite de ultimele raze ale soarelui frumuseții sale și își luase lumea în cap, se încurcase cu unul mai tânăr și fugise de acasă...). A adormit când se lumina de ziuă, iar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ce fel s-ar putea pune în practică decizia lui radicală. (De câțiva ani, tovarășul Cameniță trăia ca un pustnic, tovarășa Cameniță, simțind că se apropie sfârșitul tinereții, sătulă și de bădărăniile soțului, pe atunci tovarășul Cameniță încă mai era Cameniță cel vechi, voise să profite de ultimele raze ale soarelui frumuseții sale și își luase lumea în cap, se încurcase cu unul mai tânăr și fugise de acasă...). A adormit când se lumina de ziuă, iar somnul său agitat a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
la investigații serioase, și-a făcut analizele și medicii i-au descoperit un cancer. A stat o vreme prin spital, apoi un celebru oncolog care-l îngrijea l-a trimis frumușel acasă. Nu-i spunea verde în față, dar tovarășul Cameniță a înțeles că soarta lui e pecetluită. S-a pensionat medical și a încheiat așa, brusc, fără drept de recurs, cariera sa politică. Toată lumea era convinsă că zilele zbirului sunt numărate. Tovarășul Cameniță a lichidat tot ce avea în București
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
-i spunea verde în față, dar tovarășul Cameniță a înțeles că soarta lui e pecetluită. S-a pensionat medical și a încheiat așa, brusc, fără drept de recurs, cariera sa politică. Toată lumea era convinsă că zilele zbirului sunt numărate. Tovarășul Cameniță a lichidat tot ce avea în București și cu ceva bani și cu lucruri puține s-a retras în satul său natal, din preajma orășelului Serenite. Își zicea că dacă tot e să moară, măcar să închidă ochii acolo. În casa modestă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
cu lucruri puține s-a retras în satul său natal, din preajma orășelului Serenite. Își zicea că dacă tot e să moară, măcar să închidă ochii acolo. În casa modestă care îi rămăsese de la ai săi, la un capăt de lume, tovarășul Cameniță s-a pus pe așteptat: își aștepta moartea. Numai că zilele și lunile s-au scurs și moartea întârzia să-l ia în primire. În loc să-i fie mai rău, trupul său îi dădea semne că se înzdrăvenește. Peste un an
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
medicii (nu unul, ci trei, ditamai profesori) n-au mai dat de nici o urmă a cancerului devastator, acesta pur și simplu dispăruse, parcă îl înghițise, îl topise ceva, o forță mai mare, ieșită din trupul fostului prim-secretar. Astfel, tovarășul Cameniță s-a întors de la consultația medicală sănătos tun. Sănătos tun și complet altul; acum, în fine, putea considera că terminase cu trecutul: în corpul său crescuse alt om, cu totul nou. Acesta ura de moarte tot ceea ce reprezenta vechiul tovarăș
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
s-a întors de la consultația medicală sănătos tun. Sănătos tun și complet altul; acum, în fine, putea considera că terminase cu trecutul: în corpul său crescuse alt om, cu totul nou. Acesta ura de moarte tot ceea ce reprezenta vechiul tovarăș Cameniță. Dar, poate, nu ură este cuvântul potrivit, ci, mai degrabă, sentimentul, conștiința profundă că realitatea aceea pe care o reprezentase el, vechiul Cameniță, era totuna cu însuși răul, răul absolut ce trebuie neapărat distrus. Și el năzuia să se opună
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
corpul său crescuse alt om, cu totul nou. Acesta ura de moarte tot ceea ce reprezenta vechiul tovarăș Cameniță. Dar, poate, nu ură este cuvântul potrivit, ci, mai degrabă, sentimentul, conștiința profundă că realitatea aceea pe care o reprezentase el, vechiul Cameniță, era totuna cu însuși răul, răul absolut ce trebuie neapărat distrus. Și el năzuia să se opună din toate puterile sale acestui rău și să-l distrugă. Altfel, noul ins care era Cameniță se dovedea a fi un om blând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
aceea pe care o reprezentase el, vechiul Cameniță, era totuna cu însuși răul, răul absolut ce trebuie neapărat distrus. Și el năzuia să se opună din toate puterile sale acestui rău și să-l distrugă. Altfel, noul ins care era Cameniță se dovedea a fi un om blând, împăcat, senin. În perioada când avusese loc metamorfoza el se dovedise locuit de anxietate, de îndoială, de panică și privise toate acestea ca pe niște semne benefice, după nesimțirea și animalitatea care-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
împăcat, senin. În perioada când avusese loc metamorfoza el se dovedise locuit de anxietate, de îndoială, de panică și privise toate acestea ca pe niște semne benefice, după nesimțirea și animalitatea care-i fuseseră proprii până atunci! Acum însă tovarășul Cameniță își atinsese starea de liniște, de împăcare, era un om care-și pierduse teama, așa s-ar fi rezumat el pe sine însuși - Cameniță, insul împăcat, care nu se mai teme de nimic, nici de moarte. Iar pentru a completa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
niște semne benefice, după nesimțirea și animalitatea care-i fuseseră proprii până atunci! Acum însă tovarășul Cameniță își atinsese starea de liniște, de împăcare, era un om care-și pierduse teama, așa s-ar fi rezumat el pe sine însuși - Cameniță, insul împăcat, care nu se mai teme de nimic, nici de moarte. Iar pentru a completa portretul lui, cel nou, se mai cuvine adăugat faptul că purificarea de sine a lui Cameniță mersese mai departe de modificările trupești, mersese până la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]