1,104 matches
-
Șt. Mihăileanu, Carada etc. etc. in infinitum și din ce în ce mai ad absurdum. De piese originale tot de categoria asta foiește apoi provincia. Acolo-și duc strălucita lor existență, coronate cu hârtie aurită, umbrele trecutului: Mihaii Viteji, Ștefanii cei Mari, Bogdanii cei Chiori, apoi un repertoriu comic minunat, d. e.: Lumea ca nelumea sau Domnia asupra stelelor, Balamucul sau înțelepții și nebunii, Contrabanda de la Giurgiu (respective Galați, Brăila, Turnu), apoi drame ca Tudor cu caucul de doi coți, Manole sârbul etc. etc. 6 Venim
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
dădea pe la sala de biliard era un prilej de mirare pentru mine, mai ales dacă țineam cont de ce spusese mai demult despre legătura mea cu familia Einhorn. Dar exista aceeași explicație - pentru că era un timp mort, pentru că n-avea para chioară în buzunar; prefera să îi țină companie lui Sylvester când își ducea războiul împotriva burgheziei înarmat cu pamflete sau să ia lecții de biliard de la Dingbat. S-a perfecționat îndeajuns ca să câștige câte un meci cu un cent pentru fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
kilogramele căștigate la Evanston; venisem să îi cer sfatul despre adopție. Hm, nu ți-a mers prea bine în ultima vreme, din câte văd. Nu. L-au prins pe Gorman. Tu cum ai reușit să scapi? Am avut un noroc chior. Chior? Într-o mașină furată, fără măcar să schimbați numărul! Cât de lipsiți de minte trebuie să fiți! În fine, l-au adus înapoi. I-am văzut poza în ziarul Times. Vrei s-o vezi? Nu, de fapt nu voiam, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
căștigate la Evanston; venisem să îi cer sfatul despre adopție. Hm, nu ți-a mers prea bine în ultima vreme, din câte văd. Nu. L-au prins pe Gorman. Tu cum ai reușit să scapi? Am avut un noroc chior. Chior? Într-o mașină furată, fără măcar să schimbați numărul! Cât de lipsiți de minte trebuie să fiți! În fine, l-au adus înapoi. I-am văzut poza în ziarul Times. Vrei s-o vezi? Nu, de fapt nu voiam, pentru că știam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ție că frate-tău o primește în bot! mi-a spus. O merită cu vârf și îndesat. Te-a lăsat baltă, a vândut apartamentul, a luat bani și de la mine pe baza numelui tău și nu ți-a dat un chior. Dacă ești cinstit cu tine, ar trebui să fii bucuros. Poate că te-ai simți mai bine dacă te-ai gândi la asta, iar eu te-aș respecta mai mult pentru asta. Să mă gândesc la ce? Că nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și mi-a tras haina de pe mine și a spus: Dă-l jos! M-a îmbrăcat într-un costum de flanel la două rânduri, de un gri pal foarte elegant. Era clar că îmi stătea scris să n-am para chioară, dar să fiu veșnic bine îmbrăcat. M-a îmbrăcat din cap până în picioare într-o lenjerie grozavă, ciorapi de mătase, pantofi noi, și a chemat servitoarea să îmi dea la curățat costumul și să mi-l trimită acasă - căci avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de la tribunal, chiar dacă avea buzele rujate și ochii făcuți. Iar eu, eram un fel de pirat chipeș, larron de mer, doar că nu eram destul de îndrăzneț să îi răspund. Un lucru care o deranja era că, fără să am para chioară în pungă, păream complet în largul meu față de multe din satisfacțiile de care se bucură cei bogați. Pe gratis și fără dureri de cap. Bineînțeles că nu era adevărat, ci o aparență. Cu toate acestea, o enerva în mod special
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
care îmi fusese teamă, nu îmi mai rămânea decât să mă scufund în întuneric. Îmi pare rău să-ți spun, dar ai avut o halucinație, mi-a spus el, în timp ce eu mă scăldam în sudoarea neputinței. Păi bine, nenorocitule, ești chior? N-ai văzut că e o navă acolo, chiar la linia orizontului! Să știi că am ochi de aviator, mi-a spus el. Genul ăsta de pedanterie mă făcea să îl urăsc cu pasiune. Nărod cu patru ochi, de ce dracului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
suntem aproape de uscat. Trebuie să fim, că am mers spre est. O să ajungem probabil pe teritoriu spaniol și o să ne închidă într-un lagăr. Nu fi dobitoc. Chiar ți-e dor de război? Dacă n-ai fi avut un noroc chior, ai fi ars de viu sau te-ar fi mâncat vreun rechin. Acuma, mi-a spus el, pe un ton sever, ascultă-mă cu atenție. Nu îmi place să îmi răcesc gura de pomană. M-am tot gândit și cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
se poate! îl înfruntă șoferul. Cel cu care am vorbit e un om serios, de încredere. De încredere, iar noi așteptăm aici! Lazăre, te rog !... încearcă să-l tempereze studenta. Lasă-mă! se eliberează Lazăr din mîna fetei. Nici măcar ceai chior n-o să mai avem peste o oră. Fă o nouă convorbire cu autogara, altfel crăpăm aici! Alo, alo! bate șoferul în furcă. Ce Dumnezeu! se uită el de-a lungul firului. Alo, alo ! Alo!!... De afară se aude cum vîntul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cap, întorcîndu-se cu fața la perete, lasă și el receptorul și se cuibărește la căldură, bombănind: Oi fi visat, că de-atîta viscol și-atîta zăpadă... Cum e versul ăla, de Villon? O să-l afli acuși, cînd o să-ți dau la micul dejun apă chioară îl amenință nevasta. Naltă, coapse lungi, ochi mari...; las' că, de mă scol, te trezesc eu de-a binelea, să nu mai visezi tu de-astea... Pocher în trei, fratele meu omul? întreabă Lazăr, păstrîndu-și țigara neaprinsă, agățată în colțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
o ucidă, nu-i așa? Luată prin surprindere, Fliss se holbă năucită la mine. — Ei bine, cineva a făcut-o, Fliss. N-am fost eu și sunt convinsă că nici tu n-ai fost. Nu părea să dea o para chioară pe această ultimă remarcă. — Păi, nici Derek n-a fost. Îl știu de-un car de ani. N-ar omorî nici o muscă. — Mai rămân Brian, Jeff și Naomi. — Fătuca aia n-are ce căuta la o sală din capul locului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
păși Înainte, ratând cu puțin să tragă după el Întreg stativul cu blugi. — Nu, nu, spuse el, cu o mină nefericită. M-am uitat lung la el. Alături de mine, proprietarul tarabei zise țâfnos: — Hei! Nu se mănâncă lângă haine. Ești chioară? Nu vezi semnul? — Scuze, am răspuns, trăgându-mă Înapoi și privind În jos spre samosa, din care se scurgea unsoare În șervețel. Când mi-am ridicat din nou ochii, Brian Încerca să o șteargă. Nu i-am mai văzut decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
îți vine să-ți iei toți câmpii ăștia nenorociți, odată și-odată, la mama naibelor! Ori simți cum îți vine să te lălăi! Sau să urli! Sau să râzi ca un prost ce ești! Sau să vorbești cu prima paceaură chioară de pe drum și să-i declari dragoste veșnică! Sau să te zbânțui! Sau să mori! Sau să visezi... Sau să ceri niște bani cu împrumut. Deci..., cam asta-i, constată Dănuț, cu năduf, în direcția Avocatului, fost procuror obscur, retras
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
fiecare om că olopșește, pe umărul său drept, un înger, iar pe cel stâng, un drac. Par și impar. Doar Sile are, încă de mititel, pe ambii umeri, o pereche de diavoli bălțați, și ăia cu sechele, săracii, incurabili, macheliți, chiori de beți, amândoi! Nici ca el, poate nici chiar ca mine și ca tine, dar nici total abstinenți, că nu rentează. Între Jachin și Boaz, între Severitate și Compasiune, între fomist și anorexic, domnește Echilibrul! Calea regală! Cumpătarea! Nu? Parcă
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Tod und Der Teu... Taci...! Gură spartă! Clonțul! Hei...! Afurisit să fii! Dar-ar benga-n tine! D'aia ți s-a dus ție buhul, de Zăpăcilă! Nu vezi că mațe-fripte ăsta stă pe fază și înregistreză ce vorbim? Ești chior? Creier de stridie! îl scuipă Primul. Apoi, Momocilă se repede coleric, la Avocat: Nu ți-am spus cu frumosul, băi, să nu te mai holbezi? Nu ți-am vorbit creștinește, pe-nțelesul tău, mârlane?! Zii?! Da ori ba?! Atunci, de ce
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Ce vrei? Ce-aștepți? Ce dorești? Nu-nțelegi românește? Ești năuc? Ești beat? Ești drogat?! Crénom...! Pe Almadelul lui Solomon! răzbate un alt glas străin, din umbră. Din același întrând, de la poalele zidului restaurantului, avansează unduindu-se, în lumina becurilor chioare, un viezure gras, dublu vărgat cu alb pe spate, care se îndreaptă deodată și se proptește ostentativ pe coadă, încrucișând arogant lăbuțele din față, la piept, și-și ridică botul ascuțit și ochii-licurici, către Poet: Hai sictir, tu, rădăcină de
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
mai culturalizăm și noi un pic, domnule? Că nu e bine numai prin cârciumi! Am intrat, am văzut că nu e nimeni, am făcut o tură de onoare și, când să ieșim, deșteptu' de Vierme a dat în marșarier, ca chiorul, a dărâmat o armură și a spart o oglindă. Nasol! Atuncea au început să zbiere sirenele și s-au blocat ușile, taman când încercam și noi să agățăm vechiturile astea, frumos, la locurile lor! Și Poetul își întinde disprețuitor vârful
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
printre casele pocite și estropiate ale mahalalei, care se îndesiseră, înconjurându-i și împingându-i în derâdere, pe intrușii-exploratori, până la limita suportabilă a claustrofobiei; stăruind apoi să-i ațintească pe aceștia, năsâlnice, hapsâne și distante, ca babele cărturărese, prin orbitele chioare ale ferestrelor. Doar de pe prispa dughenei lui Mariusache Patru-Dește (singura coșmelie iluminată acceptabil, de o reclamă șuie, de neon) străbăteau, către cei patru peregrini, niște inconfundabile acorduri muzicale sacadate, de manea neaoșă, dâmbovițeană. Descărcată și ea gratuit, de pe net! Pe
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
direct de la crama lui Fane Dromaderu', zis și Calapod anume Vali, Iulică și cu Cezărel preferau să comenteze acum, în dârdoră, rezultatul recentului meci al echipei-fanion de fotbal a județului (A fost blat, băi, mânca-v-aș ochii voștri, ăia chiori! șuiera Apostatul), Fratele își reia, pe șoptite, explicațiile antamate, la urechea ciulită a lui Dănuț: Deci, jos, pe reproducere, în colțul stâng, este acronimul lui Dürer și anul realizării operei... Leatul 1513, cunosc, concede Poetul. Stai ușor! Acolo am văzut
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
nu asculta. — Kevin! țipa. Așteaptă-mă, Kevin! Kevin se Întoarse surprins. Ochiul său o descoperi pe Camilla și se lumină. O, da, efectiv se lumină. Copiii sunt transparenți, nu știu să se prefacă. Aceasta este cauza marilor lor suferințe. Băiatul chior, cu nume nespus de caraghios, strălucea de bucurie văzând-o pe Camilla. Se oprise să o aștepte, și alături de el se oprise și mama. Forțată să o salute, Își dădu seama că de acum asta era inevitabil. Blonda În cizme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nepoliticoasă cu mama lui - de ce o făcuse? Nu avea cum să fi ajuns În patul lui Elio, căci o Întâlnise doar la serbările de la grădiniță și nu-i vorbise niciodată, căci Îl avea mereu lipit de ea pe copilul cel chior, care nu o lăsa nici o clipă. Era oribil din partea ei că o făcuse pe Camilla să sufere, atât de sensibilă și delicată cum era. Dac-ar fi știut, dac-ar fi știut... — Sunt În Întârziere, trebuie să plec, Îi spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
zic eu? Mâine mergem să-l cumpărăm, vrei? — Dar eu mă gândesc la celelalte lucruri, tată, spuse Camilla. Elio nu-i ceru să explice mai mult, căci voia să lase totul baltă, să nu se mai gândească la copilul acela chior. Era gelos pe temerile Camillei. Îi părea că este victima unei nedreptăți. Mii de precauții pe care le luase pentru ca ea să nu fie rănită de nimic, pentru ca nici un rău să nu o poată atinge, și totul fusese inutil. Fetița
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Seara, ajungi cu ei În Ring și, oricît ar fi de proastă muzica, distracția e maximă. Te Întorci de la bar, ținîndu-te de o tavă plină cu pahare cu vermut și cu lichioruri colorate sintetic și cu niște ginuri cu tonic chioare, fentînd viermuiala generală de pe terasă. Și dai peste trei nemțoaice care Încă n-au pățit un agațament. How are you, girls? țipi la ele ca să acoperi balamucul. Fine, thank you. We are having fun. Do you want more fun? Yes
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
nu și-a risipit amenințarea obscură. Mă Întorc de la sala de mese, cînd cineva mă strigă din ușa corpului de gardă. — Mă șmechere, ai fost ieri afară și nu treci pe la tovarășu’ veteran să dai ceva? Mă zgîiesc prin Întunericul chior, să văd a cui e silueta care abia se conturează. Nu am cum să nu fi auzit de Box, un tip ciolănos, ras În cap, cu o figură rotundă, ochi ascuțiți și un nas plat, sprijinit de o mustață firavă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]