464 matches
-
privi cu mirare fotografia. Două doamne în rochii strânse la mijloc violent, cu sânii încorsetați, ședeau cu demnitate pe două scaune rezemate pe un fundal, reprezentând nori rostogoliți. De fiecare latură, câte un bărbat în picioare se rezema de un ciubuc al unui scaun, cu câte un picior pus în cruce peste celălalt, într-o simetrie fotografică ridicolă. Un bărbat era ofițer, și în el Felix recunoscu pe tată-său, celălalt cu redingotă și pantaloni umflați, fără dungă, era moș Costache
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
tare din casă pe Felix, poftindu-l la masă. Sufrageria, văzută ziua, era o încăpere tot așa de înaltă ca toate odăile de jos, părând din cauza înălțimii îngustă, deși în realitate era destul de largă. Mobila era greoaie, de nuc, cu ciubucuri fantastice și mari ca niște bombe, iar prin geamul bufetului se ghicea o dezordine generală. Moș Costache, Otilia și Felix se așezară la trei din laturile mesei și Marina începu să aducă la masă. Felix observă că mâncărurile erau prea
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
și de la institutul de cercetări. Cînd iese pe culoar, primul gînd al lui Mihai este să o caute pe Tamara. Nu m-aș mira să mă propui într-o zi să merg în Japonia sau America. Oricum, îți mulțumesc pentru ciubucurile pe care mi le dai: pe puțin treisprezece ore de mers cu trenul. Vrei să renunți?! sare Tamara de pe scaun. Vorbesc eu cu șefa... A, nu... De-acum, s-a hotărît, am fost instruit... surîde Mihai. Și-apoi, sincer să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
spui, Tamara? o înfruntă Mihai. Eu?! Mă gîndeam că tu, ca bun prieten, vei fi avînd ceva... Da! rîde Mihai. Am scris un nou scenariu. Și cred că-mi încep și romanul dacă prietena Tamara nu-mi mai dă vreun ciubuc industrial. Scuză-mă, am glumit! se precipită el, văzîndu-i privirea răvășită. Îți promit că e ultima oară cînd mă mai amestec, Mihai! îi șoptește Tamara. Și-a întărit afirmația cu o scuturătură puternică din cap, după care se ridică din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
plătit pensia aia alimentară? Fir-ar să fie, și pentru asta a ajuns să te caute poliția? — Ești Leonard Timothy Bidwell? — Corect. — Iar mașina de pe alee e a ta? — Corect. Și dacă mata ești vreun curcan care mai face un ciubuc din repuneri În posesiune, ai dat-o-n bară, pen’ că drăguța de ea e luată din banii mei, cînd m-am dat peste cap s-o iau În barbă În fața lu’ Johnny Saxton. Jack arătă spre cîine. — Bagă-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
ți-o trag! Am citit ziarele și am văzut cine se ocupă de afacerea Nite Owl. Tu, Dudley S., Exley și restul măciucarilor lui Dudley. Ești partener cu lăbaru’ ăla care m-a tras pe linie moartă, sugeți toți aceleași ciubucuri, așa că dacă crezi... Bud aruncă telefonul pe fereastră. Se Întoarse În parcare, dînd cu șutu’ În dreapta și-n stînga, și, brusc, Îl izbi Imaginea de Ansamblu. El trebuia să plătească pentru Crăciunul Însîngerat. Dudley l-a salvat. L-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
prea se potrivea cu divanele turcești late, pe cari oamenii să așterneau fără papuci. Vizitându-l odată după această metamorfoză, de abea mi am putut reține râsul intrând în odaia lui, unde am văzut vreo zece boieri fumând din niște ciubucuri lungi, însă șezând fiecare turcește lângă câte un scaun pe jos, dar cu jobenul pe cap și cu aripile fracului tăvălite pe dușumelele odăii! Cantacuzeno însuși ședea pe canapea, însă celorlalți boieri le venea mai bine să stea pe pământ
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
înainte el descindea la București, la 14 august, din avionul ce-l aducea de la Sofia. La București, după ce l-am vizitat pe profesorul Gusti, l-am condus prin diverse instituții apoi l-am dus la Ghimpați (Vlașca), unde inginerul agronom Ciubuc ce lucra la circumscripția Tutunului a prezentat realizările sociale din comună. Țăranii de acolo, grație culturii tutunului, aveau gospodării frumoase. La Tâncăbești am vizitat căminul cultural Ionel C. Brătianu. În împrejurimile Bucureștiului am vizitat trei gospodării țărănești, în care se
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
apoi tortura pe scaunul de cazne, întinderea tenului, aburirea, masarea, atâtea operații neplăcute ce trebuiau suportate... Își aminti de un fost client de-al ei: într-o zi, când o văzuse ieșind de la coafor, îi spusese că ar da un ciubuc bunișor cosmeticienei, ca să fie mai energică, mai cu inimă atunci când o veni nevastă-sa și, râzând, făcu gestul pălmuirii cuiva, că aici dumneaei plătește ca să fie luată la palme și acasă nu pot s-o ating nici măcar cu o vorbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
un fel sau altul, autoritatea, se simțeau o emanație a puterii și aveau în ei o anumită aroganță. noul paznic de la Casa monteoru nu se reprezenta, însă, decît pe sine și se apropie de noi vizibil animat de speranța unui ciubuc. Dacă tot se extirpase din fața televizorului și se tîrîse cu șlapii lui din plastic pînă la poartă, măcar să se aleagă cu ceva. Fără introducere i-am propus 50 de euro ca să ne lase să vizităm casa și s-o fotografiem
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cînd era pe trepte și în cadrul ei a apărut K.F. La așa ceva nu se așteptase. Era splendidă! Alt cuvînt nu avea, de fapt nu știa. Îl folosea de fiecare dată cînd îi ieșea cîte o mică potlogărie, o păcăleală, un ciubuc, dar era sincer încîntat de reușită. Și văzînd-o cît de frumoasă, de elegantă era, într-o rochie pe care el o știa, dar niciodată n-o văzuse pe K.F. cu ea, era a Sofiei, sigur că era a domnișoarei Sofie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
războiul cu ce i-a premers și cu amețeala de după, aceiași oameni, care nu muriseră, nu atît de glonț cît și de tifos ori gripă spaniolă, trecuseră dintr-un ev în altul. Trecuseră de la boierie, de la rădvan, de la chefuri cu ciubuce și lăutari țigani, de la taifas și moțăiala digestiei, de la mustăcioara răsucită, a bastonului, a pălăriei de pai ori cu voaletă, de la crinoline și malacoffuri, de la lampagii și arendași la o cu totul altă lume, în care stăpîneau alte cuvinte, alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
La sfârșit ne servi cafele. Între timp femeia născuse, dar nu văzusem copilul și o întrebai unde era. - Cum unde, se miră ea, nu l-ai văzut în odaie? Doarme în pătucul lui. Nu văzusem pătucul. Femeia își aprinse un ciubuc și începu să fumeze liniștită. După naștere se calmase și parcă nici nasul nu-l mai avea așa mare, poate din pricina pieptănăturii, atunci părul castaniu îi cădea bogat pe lângă obraji, acum își eliberase chipul ridicând părul într-un coc. Îi
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Curentului lui Șeicaru, Evenimentul zilei, unde de îndată mi s-a dat ziarul pe mână. Secretariat însă știam să fac fără să fi fost vreodată secretar de redacție, o învățasem stând adesea lângă paginatori și lângă Ștefan Roti, care, cu ciubucul în gură, cobora seara în tipografie și începea să se miște de colo până colo arătând doar cu degetul: asta, ăla, celălalt, sus în stânga, cu chenar, jos pe două coloane, în timp ce paginatorul se mișca odată cu el și umplea dreptunghiul de
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
și un titlu și să-i dea drumul la tipar. A doua zi, când s-a dus la redacție, a văzut că articolul lui nu apăruse. A făcut scandal. O asemenea porcărie, chiar lui (adică să i se taie astfel ciubucul) și strigăte și înjurături. Ceilalți l-au as- cultat, l-au lăsat să strige, pe urmă i-au spus că articolul său fusese cenzurat. Cenzurat? Cum, imposibil, de cine? Să i se dea numărul ștampilei cenzorului. I s-a dat
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
rar, plecat din șale. „Hm! mormăi el... am să mă duc să întreb și pe Faliboga... Pe urmă dacă nu i-oi spune ș-a afla, se holbează urât la mine...“ Neamțul se gândea la ceva, și murmura neînțeles pe lângă ciubuc; se duse târându-și ciubotele grele. Din ușă, își întoarse barba mare, și zise cu mirare: Ce faci la tine, Niță Lepădat?... Aber mai venit la noi, la mora... stam de vorbă... De când rămas fără babă - urit mare și plictisește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
mare și viața-i lungă...” “Vino cu mine-n cabinet, să discutăm acolo despre toate chestiile astea...” ...“ Pe care dintre matematicieni o fi picat măgăreața?” “Dracu’ știe, da’ las’ c-așa le trebuie! Nu se mai satură, dom’le, de ciubucuri. Și prețurile urcă, urcă...” “Da, dar nu fac toți așa” Nu toți, dar aproape toți” “ Totuși, sunt și unii care-și fac pregătirile în școală, fără ciubucuri” “Da? Și care-s ăia?” “Bunăoară Alexandrescu” El e mai mult poet decât
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
da’ las’ c-așa le trebuie! Nu se mai satură, dom’le, de ciubucuri. Și prețurile urcă, urcă...” “Da, dar nu fac toți așa” Nu toți, dar aproape toți” “ Totuși, sunt și unii care-și fac pregătirile în școală, fără ciubucuri” “Da? Și care-s ăia?” “Bunăoară Alexandrescu” El e mai mult poet decât profesor și...” “De ce vorbiți așa? Uitați-l colo-n colț. Ne-o fi auzit?” “Hai s-o ștergem în curte. Doar suntem de serviciu”... ... “Ce clasă e
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
întreaga delegație făcuse din asta o veritabilă axiomă a diplomației rusești, cu totul inacceptabilă pentru sultan. Trecu în salonaș și, în așteptarea soției sale, se așeză pe scaunul său preferat, lângă un gheridon cu încrustații de fildeș. Își înfundă bine ciubucul cu tutun parfumat și trase cu plăcere câteva fumuri, privind ninsoarea care albea pomii și tufele din grădină. Apoi mâna lui dibui pârghia ascunsă printre ornamentele gheridonului, o apăsă și un mic sertar țâșni la vedere. Scoase mapa ascunsă acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
printre ornamentele gheridonului, o apăsă și un mic sertar țâșni la vedere. Scoase mapa ascunsă acolo. Citi cu atenție foile și puse totul la loc. Privi iar peisajul alb din spatele ferestrei și trase câteva fumuri, strângând tare capătul fierbinte al ciubucului în căușul palmei. Tocmai aflase că „distrugătorul de lume”, autoîncoronatul împărat Napoleon, fusese deranjat de alegerea Bucureștiului ca loc de negociere dintre ruși și turci și înjurase teribil de furios când descoperise că acele negocieri se purtau, de acum, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
colecționar și om de spirit, medicul casei și soția acestuia. Primi urările lor și schimbă câteva cuvinte cu fiecare, până când sosiră și cei de la masă. Urmă ritualul spălării mâinilor, însoțit de clătitul gurii, după care intrară ciubuccii și cafegii cu ciubuce, narghilele și cafele pentru bărbați. Femeile se mulțumiră cu șerbeturi și limonade. Era timpul pentru puțină delectare spirituală. La insistențele invitaților, Iancu acceptă să recite un colind. Toți știau că îl fermecau colindele, mai ales laitmotivele lerui-ler sau lerului-Doamne. Le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
în timp ce limba ei plimba spirala pe cerul gurii, privi, ca din întâmplare, spre Manuc. Era îmbrăcat în zerbaf, un brocart turcesc din mătase de cea mai bună calitate, cu desene în relief și broderii fine din fire de aur. Fuma ciubuc, ținându-i capătul în căușul palmei. În general asculta, dar, atunci când vorbea, făcea un pas spre interlocutor îndepărtându-și, în același timp, bustul, ca să-l poată privi în ochi. O postură care-i scotea în evidență nu numai eleganța, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
invitați, silindu-se să scoată din cobzele, țambalele și viorile lor vibrația mută, diafană a căderii fulgilor de nea. În urma lor, slugile împărțeau tăcute darurile prințului. Eșarfe fine de Mosul, cercei din aur cu safire, rubine sau smaralde pentru femei. Ciubuce și inele lucrate pentru bărbați de meșterii din Istanbul. Unul dintre feciori ajunsese cu tava în dreptul Marioritzei. Mariam zâmbi, culese o eșarfă roșie și i-o petrecu în jurul umerilor. ― Eu și Emanuel te rugăm să primești eșarfa asta. Sperăm să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
care a apărut strania ta dorință de a învăța o limbă atât de puțin vorbită, cum este armeana noastră. Acum spune-mi: ce piatră îți poartă norocul? Marioritza ezita dar, descifrând o tăcută încurajare în zâmbetul prințului care, prin fumul ciubucului, o privea din celălalt capăt al salonului, acceptă. ― Nu sunt nici înger, nici demon. Sunt doar femeie. O să aleg aceste picături transparente de sânge sau... de noroc. PAGINĂ NOUĂ 5 Cometa ajunsese în apogeul strălucirii sale pe cerul Bucureștiului când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Luciano. El se pricepe la haine mai bine decât mine. Între timp sosise și prințul, iar generalul uitase insolența tânărului boier și se înseninase. Croitorul și ajutorul acestuia alergau de la unul la altul, îmbiindu-i ba cu cafele, ba cu ciubuce. Ei însă avansaseră deja într-o discuție din care ceilalți erau cu totul excluși, pentru că se întrețineau în limba rusă. Fără să știe, tânărul Iancu fusese la un pas de a da peste cap un aranjament bine pus la punct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]