495 matches
-
activității sociale are ca bază de referință valoarea persoanei, deoarece prin persoană se depășește o înțelegere exclusivistă și ideologică a relației dintre Biserică și societate. Nici sistemul ideologic centrat pe individualism, așa cum se întâmplă în capitalism, nici cel bazat pe colectivismul care era mai degrabă specificul comunismului nu pot pune în umbră valorile pe care persoana le deține prin creație. Persoana ca ființă orientată spre trascendență și cu deschidere continuă spre comuniunea cu semenii trăiește altă formă a existenței, nicidecum cea
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
socială creștină să fie privită și înțeleasă în cadrul teologiei morale. În enciclica sa Sollicitudo rei socialis, Ioan Paul II specifică poziția doctrinei sociale creștine în următorii termeni: " Doctrina socială creștină nu este o "a treia cale" între capitalismul liberalist și colectivismul marxist, nici o posibilă alternativă pentru alte soluții mai puțin radical opuse: ea constituie o categorie în sine. Nu este o ideologie, ci formularea precisă a rezultatelor unei atente reflecții asupra realității complexe a existenței omului în societate și în contextul
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
organizaționale la nivel de instituție a protecției copilului le-am putea "traduce" (poate oarecum forțat) în felul următor: 1. Având o țară a cărei caracteristică cultural-organizațională (în urma studiilor făcute, spre exemplu, de Hofstede 15) este centrată, s-a arătat, pe "colectivism"16, acest lucru se regăsește și în instituția DGASPC CS. 2. Deși instituția ar trebui să aibă o orientare către cultura feministă, adică să pună accentul mai mult pe cooperare și pe o atmosferă mai bună de muncă, lucrurile par
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
Ion Bria, Dicționar de Teologie Ortodoxă, E.I.B.M., București, 1994, p. 304). 15 Una din teoriile contemporane cele mai importante pentru organizații este și cea a lui Geert Hofstede: Cele 5 dimensiuni esențiale pentru culturile naționale care influențează organizațiile; individualism vs. colectivism; amploarea puterii; evitarea incertitudinii; materialism vs. altruism; orientarea pe termen lung vs. termen scurt. În privința cuplului individualism/colectivism, scorurile pe care le avea Hoftede în urma cercetării, arătau că România este caracterizată de colectivism. 16 "Termen cu o aplicare generală și
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
importante pentru organizații este și cea a lui Geert Hofstede: Cele 5 dimensiuni esențiale pentru culturile naționale care influențează organizațiile; individualism vs. colectivism; amploarea puterii; evitarea incertitudinii; materialism vs. altruism; orientarea pe termen lung vs. termen scurt. În privința cuplului individualism/colectivism, scorurile pe care le avea Hoftede în urma cercetării, arătau că România este caracterizată de colectivism. 16 "Termen cu o aplicare generală și o varietate de aplicații specifice. În sensul cel mai obișnuit, el desemnează orice teorie sau practică politică sau
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
culturile naționale care influențează organizațiile; individualism vs. colectivism; amploarea puterii; evitarea incertitudinii; materialism vs. altruism; orientarea pe termen lung vs. termen scurt. În privința cuplului individualism/colectivism, scorurile pe care le avea Hoftede în urma cercetării, arătau că România este caracterizată de colectivism. 16 "Termen cu o aplicare generală și o varietate de aplicații specifice. În sensul cel mai obișnuit, el desemnează orice teorie sau practică politică sau socio-economică care încurajează proprietatea și controlul comunale sau de stat ale mijloacelor de producție și
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
de fundament în măsura în care analiza programelor o demonstrează opțiunile creștin-democrate sînt împărtășite și de alte grupuri politice; el obligă la luarea în considerație a contradicțiilor naturale ale unui curent politic care se situează în centru, căutînd o a treia cale între colectivism și capitalism. Aici se situează problema identității democrației creștine problema tuturor centrismelor împărțită între reformismul social care o apropie de social-democrație și neîncrederea față de etatism care o apropie de liberali. Definiția propusă de Michael Patrick Fogarty într-o lucrare apărută
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
la popor, ca o continuare a popularismului așa cum îl concepuse Luigi Sturzo, fondatorul Partidului Popular Italian înființat în 1919, formulă ce implică o concepție precisă privind societatea, aceea a poporului structurat în grupuri și în asociații, respingînd liberalismul individualist și colectivismul de mase; în alt loc prevalează mențiunile referitoare la creștinism, la social și chiar la democrație (în sensul de democrație parlamentară), la muncă; foarte adesea, mai multe din aceste formulări coexistă în aceeași denumire. Întîlnim astfel soluții dintre cele mai
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
creștin. Konrad Adenauer resimțea această dihotomie atunci cînd deosebea religia creștină de Weltanschauung-ul creștin, adică de viziunea lumii prin prisma religiei. Credința este sursa de inspirație, mijlocul de a descifra evenimentele și de a combate aberațiile cum ar fi colectivismul sau "statolatria". Credința este, ca și la Alcide de Gasperi, "sursa interioară a acțiunii", o credință de unde el extrăgea ceea ce numea "civilizația creștină"4. Adică, susținea italianul Mariano Rumor la Congresul al X-lea al DCI (23 noiembrie 1967), continuatorul
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
Dimpotrivă, am văzut cîte deschideri oferite de Rerum novarum în favoarea intervenției lui au fost reluate și amplificate de creștin-democrați. A interveni în economie este de competența Statului, cu condiția ca acesta să respecte proprietatea privată și inițiativa individuală, să refuze colectivismul. Creștin-democrații nu se opun ideii ca Statul să preia producția în zonele unde sectorul privat nu poate opera. De fapt, se pune problema menținerii Statului în limite normale. Pentru a se putea realiza acest deziderat trebuie să funcționeze "justiția și
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
sociale: datoria de a ajunge la un consens social, la un parteneriat social și la o dreptate socială"35. Un al treilea principiu de bază este desprins din vocabularul folosit: programul economic creștin-democrat acționează în interiorul sistemului capitalist. Dar atunci cînd colectivismul este condamnat, fără drept de apel, ca fiind un distrugător al dreptului natural al personalității umane, se propune corectarea economiei de piață după principiul precedent. Statul este chemat să rectifice, să înlocuiască, să completeze, pe baza bunului comun, adică a
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
a fost unul din artizanii naționalizării creditului, asigurărilor, surselor de energie și al legii privind comitetele de întreprindere și delegațiile personalului. A susținut, de asemenea, introducerea planificării stimulatoare, în care vedea mijlocul de a deschide faimoasa cale a treia între colectivism și liberalism: pentru MRP, planul era instrumentul de asociere între partenerii sociali, de orientare a politicii economice, de modernizare a unei țări distruse de război. În timpul celei de-a IV-a și mai ales al celei de-a V-a
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
discurs identitar, proteiform, ale cărui granițe cu un liberalism moderat sau cu un socialism îndulcit sînt greu de stabilit"7. Nu era socialistul François Mitterrand cel care se declara un cercetător al "unei căi intermediare între liberalism, o înșelătorie, și colectivism, o piedică?" (Libération, 10 mai 1984) Este adevărat că după Sturzo, Maritain, Borne, nu mai remarcăm o ideologie doctrinală aprofundată, specifică democrației creștine. Nu fiindcă filosofia de inspirație creștină ar fi epuizată, ci pentru că nu mai exista o filosofie vie
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
cu care să-și numească propria țară, deși "Cehia" (Cesko), expresie neoficială urâtă și neiubită, pare să fie din ce în ce mai acceptată. Fără îndoială, caracterul ceh s-a modificat în timpul celor patruzeci de ani de regim comunist. Dacă ideologia marxist-leninistă a impus colectivismul ca principiu de conducere social obligatoriu, greutățile și temerile asociate cu regimul represiv a avut efectul opus, ducând la un individualism extrem, decăderea morală și atomizarea societății. În timpul euforiei inițiale a Revoluției de Catifea și înainte de ruperea Cehoslovaciei, țara s-
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
Ce făceați în 1989? Ați urmărit căderea regimurilor comuniste în timp ce erați in Europa de Est sau din țara dvs.? Cum ați perceput acele evenimente? În luna decembrie 1989 tocmai terminasem ceea ce credeam eu că va fi versiunea finală a cărții mele Solitudinea colectivismului. Nu mai fusesem în România din august 1984, când am fost constant urmărit în satul în care lucram. Prietenii mei au fost amenințați, iar viața în general era mizerabilă. După călătoria aceea am decis în cele din urmă să public
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
prea puțin, chiar și în condițiile de astăzi ale libertății de exprimare. Tradiția istorică, antecomunistă și comunistă, nu ne ajută îndeajuns. A avut prea puțin de-a face cu individualismul în sens moral-politic și prea mult cu diversele specii de colectivisme: nația, statul, clasa muncitoare, țărănimea, intelectualitatea. De aceea și morala publică și politica au eșuat în diverse specii de paternalism, de la cel soft, cu ceva ingrediente democratice de vitrină, până la cel hard, dictaturile propriu-zise. „Prostimea”, termenul atât de drag istoriei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
familiaxe "„familie" feminismului pot juca un rol determinant în subminarea patriarhatxe "„patriarhat"ului atât în relația cetățenilor cu statulxe "„stat", cât și în cea dintre femei și bărbați. În regiunea noastră geografico-istorică, oamenii au fost mult mai bine pregătiți pentru colectivisme și etici ale autosacrificiuluixe "„autosacrificiu", precum și pentru politici paternalistexe "„paternalist". Sunt deprinși să trateze entitățile colective ca prime și mai importante decât persoana, decât individul: familiaxe "„familie", națiunea, clasa, partidul au trecut adesea drept scopuri în sine. În cazul femeilor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
feminizarea la bază și o masculinizarexe "„masculinizare" la vârf a învățământului (vezi și studiile din Grünbergxe "„Grunberg,Laura", 2001, ed.). Omul nou, ca ideal educațional, era lipsit de gen. Determinațiile sale vizau mai degrabă o combinație între tenacitate și obediență, colectivism, simțul datoriei necondiționate față de statxe "„stat" și partid, autosacrificiuxe "„autosacrificiu", o etică a grijii nedublată de o etică a drepturilor. Unele dintre aceste trăsături vizează „feminizarea negativăxe "„feminizare negativă"” a omului nouxe "„omulnou" (Miroiu, 1999). Educația pentru libertate, competiție și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
xe "„patriarhal" transcende agenda directă a liberalismului sau social-democrației. Chiar dacă feminismul își asumă uneori liberalismulxe "„liberalism"3 sau socialismulxe "„socialism"4, inamicul său rămâne prin excelență patriarhatulxe "„patriarhat", așa cum pentru liberali (de stânga, centru sau dreapta), inamicii comuni sunt colectivismulxe "„colectivism", dirijismulxe "„dirijism", autoritarismul, planificarea centralizată. Or, deocamdată, patriarhatulxe "„patriarhat" este forma de puterexe "„putere" care modelează relațiile de gen, mai ales în comunitățile nedemocratice și în cele în care feminismul nu l-a contestat cu succes. Voi defini schematic patriarhatulxe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
este sursă de depresie și manifestări autodistructive. Feminitatea nu poate să fie conciliată cu putereaxe "„putere" înțeleasă ca dominare (Millerxe "„Miller,Jene", 1992, pp. 224, 247). Dacă la o astfel de concepere a relației femeilor cu putereaxe "„putere" adăugăm colectivismulxe "„colectivism" și ideologia comunistă a autosacrificiuluixe "„autosacrificiu", avem întregul tablou al „căsătoriei nefericite între femei și putere”. Cultivarea specificității dă însă apă la moară lipsei „puterii asupra puterii”. Dar fără o astfel de putere, femeile sunt iarăși neputincioase și cu adevărat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
puțin concurențiale. Candidații cei mai importanți pentru conservatorism sunt cei din sate, orașe mici, vârstnicii, cei needucați. De obicei, aceste categorii nu empatizează cu un mod de viață diferit și se opun schimbării (Macridis și Hulliung, 1996, p. 79). Colectivismulxe "„colectivism" este o trăsătură importantă a acestui tip de conservatorism și reflectă acea credință care susține proprietatea de statxe "„stat" sau controlul statului asupra proprietății în interesul unui grup sau unor grupuri și că aceasta este în avantajul material al celor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
este o convenție, o schematizare din rațiuni demonstrative, degeaba se supără autorii că sunt discutați la grămadă, vânduți la pachet etc. Sigur că o reală valoare individuală se va impune mai devreme sau mai târziu în ciuda oricărui și dincolo de orice colectivism genera-ționistic, numai că istoricul literar are irepresibila, legitima nevoie de-a opera cu tendințe, stiluri, școli, promoții, curente... inclusiv topuri. Să știți că eu apreciez exercițiile de sinceritate reducționistă de genul "numiți trei mari scriitori", sau cinci mari romane. Ești
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
noapte de dragoste, întâia noapte de război, Patul lui Procust, Romanul adolescentului miop, Huliganii, De două mii de ani, Inimi cicatrizate, Întâmplări din irealitatea imediată ș.a.). Cele două direcții nu sunt conceptualizate, dar îndărătul lor pot fi identificate câteva perechi antitetice: colectivism/individualism, rural/urban, sacru/profan, mit/istorie, autohtonism/sincronism. În ciuda acestei imprecizii conceptuale și a tendinței discrete de a minimaliza filiera „sincronistă”, cartea se distinge prin finețea unor interpretări valorizând sugestii din etnologie și antropologie (exercitate mai ales asupra primei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290222_a_291551]
-
auzită. Comunismul a fost pur și simplu abandonat, nu transformat. Altfel spus, vidul puterii a fost proclamat mai înainte ca cineva să știe despre ce putere era vorba și cum s-ar fi putut modifica dinamica acesteia. 3. Activarea: de la colectivism la individualismul dependent Colectivismul a fost una dintre temele pe care ideologia comunistă și critica îndreptată către acesta au știut să o împartă fără discriminare. Mai precis, este vorba despre ideea având o ilustră ascendență hegeliană potrivit căreia sub socialism
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
pur și simplu abandonat, nu transformat. Altfel spus, vidul puterii a fost proclamat mai înainte ca cineva să știe despre ce putere era vorba și cum s-ar fi putut modifica dinamica acesteia. 3. Activarea: de la colectivism la individualismul dependent Colectivismul a fost una dintre temele pe care ideologia comunistă și critica îndreptată către acesta au știut să o împartă fără discriminare. Mai precis, este vorba despre ideea având o ilustră ascendență hegeliană potrivit căreia sub socialism și mai ales în
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]