727 matches
-
din Republica Moldova. s-a născut în anul 1947, în satul Stolniceni din comuna Cioropcani (raionul Ungheni). A absolvit cursurile Institutului Agricol din Chișinău, obținând calificarea de agronom-economist. După absolvirea facultății, în anul 1970, a fost angajat ca economist principal în colhozul Maiac din raionul Ungheni. Lucrează apoi ca economist superior în Consiliul raional al colhozurilor, economist principal în Asociația de mecanizare și electrificare a producției agricole din raionul Ungheni (1973-1978), președinte al Întreprinderii de procurare a nutrețurilor Patria, vicepreședinte al Asociației
Vasile Pentelei () [Corola-website/Science/311884_a_313213]
-
raionul Ungheni). A absolvit cursurile Institutului Agricol din Chișinău, obținând calificarea de agronom-economist. După absolvirea facultății, în anul 1970, a fost angajat ca economist principal în colhozul Maiac din raionul Ungheni. Lucrează apoi ca economist superior în Consiliul raional al colhozurilor, economist principal în Asociația de mecanizare și electrificare a producției agricole din raionul Ungheni (1973-1978), președinte al Întreprinderii de procurare a nutrețurilor Patria, vicepreședinte al Asociației raionale "Moldselhozhimia" din raionul Ungheni (1978-1980), șeful Centrului raional Ungheni de informare și calcul
Vasile Pentelei () [Corola-website/Science/311884_a_313213]
-
nordul Bucovinei și Ținutul Herța au fost alipite RSS Ucrainene. La 7 august 1940, a fost creată regiunea Ismail, formată din teritoriile aflate în sudul Basarabiei și care au fost alipite RSS Ucrainene . În anul 1940 a fost înființat primul colhoz. În perioada 1941-1944, toate teritoriile anexate anterior de URSS au reintrat în componența României. Un număr de 232 localnici au luptat în cel de-al doilea război mondial, 137 dintre ei murind pe front. În 1942, militarii româno-germani l-au
Sărăria, Tatarbunar () [Corola-website/Science/318545_a_319874]
-
1931; G. Sondermann, Prin sânge și groază, București, 1931; Georg Fink, Mi-e foame, București, 1931; ed. București, 1993; Jacob Wassermann, Monstru sau victimă?, București, 1933; Gaston Renée, Demonul roșu, București, 1933; Maxim Gorki, Poeme, București, 1945; Nikolai Gribacev, Cântarea colhozului „Bolșevik”, București, 1950; S. I. Marșak, Copiii din curtea noastră, București, 1953, Mister Twister, București, 1953, Povestea șoricelului mofturos, București, 1953, Uriașul, București, 1953, Incendiul, București, 1954, Poezii pentru copii, București, 1954, Vine, vine grădinița !, București, 1954, Zăpăcilă, București, 1954
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290217_a_291546]
-
Fratele meu știa și nemțește, și rusește. A stat el cât a stat, apoi a venit Înapoi la Tivliv. Noi am stat la Tivliv... nu la Tivliv, la Tulcin. Ne-au dus acolo cu vagonul, Într-o comună - era un colhoz Înainte. Într-o casă de scânduri: „Stați aici și dimineață plecăm la lucru”. Acolo a rămas un cetățean, ca nu cumva să se fure - mare lucru nu aveau ce lua de la noi, că nu mai aveam nimic. Ne-au dus
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
fost duși 2.500 de evrei. Din Siret, din Cernăuți, din Basarabia, tot felul de oameni, adunătură. Bineînțeles că acolo erau jandarmii români care ne-au supravegheat. Și ne-au dus În afara satului, unde erau niște crescătorii de porci, erau colhozurile, cum erau C.A.P.-urile pe la noi. Înăuntru erau despărțituri pentru porci mai mari, pentru porci mai mici, cu culoare la mijloc. Ne-a dat la fiecare familie câte o despărțitură din aceea: „Treci acolo!”. Și am rămas acolo. Bineînțeles
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
foarte mult. Să știți că se folosește și acum În tratarea hepatitei. O dată cu venirea primăverii, știi, Întinerești, Începi să ai speranțe. Aceste speranțe se legau și de alte condiții: mergi să muncești pe câmp... Interesant este că s-au menținut colhozurile atunci. Și am mers să muncesc la colhoz, și eu, și soră-mea - dar erau condiții foarte grele, trebuia să faci o normă. Iar dacă nu o făceai Încasai și o mamă de bătaie. Cât am putut munci, 2-3 săptămâni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
acum În tratarea hepatitei. O dată cu venirea primăverii, știi, Întinerești, Începi să ai speranțe. Aceste speranțe se legau și de alte condiții: mergi să muncești pe câmp... Interesant este că s-au menținut colhozurile atunci. Și am mers să muncesc la colhoz, și eu, și soră-mea - dar erau condiții foarte grele, trebuia să faci o normă. Iar dacă nu o făceai Încasai și o mamă de bătaie. Cât am putut munci, 2-3 săptămâni, am adus ceva alimente și era mai bine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
era În ’42, vara. Primul lucru pe care am vrut noi să-l facem e să scăpăm de mizeria și de condițiile de viață În care trăiam. Am cunoscut o familie de ucraineni, oameni foarte cumsecade. El fusese contabil de colhoz, dar pe el aproape că nu l-am văzut - pe urmă am aflat că era dintre cei care luptau Împotriva nemților, adică era mai mult ascuns. Era partizan. Da. Dar Îl mai vedeam din când În când. Prin această familie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
până la Șargorod? După câte știu eu, cei 60 km s-au făcut Într-o săptămână, deși erau numai 60 km, În orice caz, precis câteva zile. Eu personal am mers În coloană trei zile: se dormea pe drum, În niște colhozuri, deci unde se putea dormi. Jandarmii care Însoțeau această coloană aranjau cu populația ucraineană din diverse localități să ne lase să dormim. La un moment dat lângă noi a oprit un camion german, cu doi soldați germani, și erau foarte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Din familia dumneavoastră a plecat cineva la aceste munci? Din familia noastră nu. Fratele mamei a fost la muncă la turbă la Tulcin, iar tatăl meu nu a fost trimis, fiindcă el a condus o echipă de muncitori care lucrat colhozul din Șargorod. Fratele mamei s-a Întors? Da, s-a Întors, dar bolnav de tifos exantematic. Nici nu a stat foarte mult, pentru că s-a Îmbolnăvit de tifos exantematic la minele de turbă. Cum tratați tifosul la vremea aceea? Pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
În iarna lui ’41... Mă gândesc că În alți ani ați putut cultiva ceva, iar În primul an ați intrat direct În iarnă... - Nu, nici mai târziu nu aveam această posibilitate, noi, colonia evreiască... Deci oamenii din colonii lucrau În colhozuri ucrainene fără plată sau răsplată. Uneori cei de la conducerea colhozului Îi mai dădeau tatălui meu - și cred că aceasta se Întâmpla cu toți muncitorii - câte ceva, și anume, În general roșii verzi, gogonele... Și am trăit foarte multă vreme cu aceste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ați putut cultiva ceva, iar În primul an ați intrat direct În iarnă... - Nu, nici mai târziu nu aveam această posibilitate, noi, colonia evreiască... Deci oamenii din colonii lucrau În colhozuri ucrainene fără plată sau răsplată. Uneori cei de la conducerea colhozului Îi mai dădeau tatălui meu - și cred că aceasta se Întâmpla cu toți muncitorii - câte ceva, și anume, În general roșii verzi, gogonele... Și am trăit foarte multă vreme cu aceste gogonele fierte, care la ora aia erau ceva... Populația ucraineană
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
lagăr de muncă... Pe ce criterii erau aleși? Criteriile erau dintre cele mai nelogice, În primul rând. Întrucât În conducerea lagărului erau oameni care aveau o diplomă, au hotărât ca acei care sunt absolvenți de universități să facă muncă În colhoz, iar În lagărele de muncă, la poduri, șosele, la mine erau trimiși cei fără studii superioare... Mi-e foarte greu să spun dacă ăsta este un criteriu logic. A fost bun pentru tatăl meu, a fost rău pentru unchiul meu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
pentru unchiul meu... Deci mi-e foarte greu să spun. A fost un criteriu... Probabil conducerea și-a favorizat semenii. Sigur, deoarece conducerea lagărului a fost constituită din oameni cu diplomă. Și atunci au sprijinit alți oameni cu diplomă... La colhoz se considera o muncă mai ușoară... Era o muncă mult mai ușoară și mai sigură: nu te agresa nimeni, nu te omora... Dumneavoastră, având un unchi la minele din Tulcin, cunoșteați ambele cazuri... Da, fratele mamei a lucrat mult timp
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
a rămășițelor de evrei de pe acolo... Și după aceea ne scoteau și ne duceau mai departe, până am ajuns de la Lucineț Într-un sat, Hrumiuca - vedeți ce bine țin minte traseul? Și ne-au dus la marginea satului, la un colhoz, unde era un grajd, și ne-au spus să intrăm În grajd - iar după aceea jandarmii au plecat, au dispărut și am rămas În acel grajd din Hrumiuca... Tot convoiul? Acel mic convoi - vă dați seama câți mai rămăseseră... Cred
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
domiciliul familiei mele locot. major de securitate Mihai Voicu de la Iași, care a ordonat sechestrarea bunurilor subsemnatului, compuse dintr-un imobil cu patru camere, un cal, șase oi și 3,80 ha de pămînt; pămîntul a fost inclus în tarlaua colhozului din Horlești, iar calul și oile au fost ridicate și duse la colhozul "Drumul lui Lenin" din satul Lungani, comuna Voinești, jud. Iași; în luna august 1958 comuniștii ne-au adus în casă Postul de Miliție și Agenția poștală din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
ordonat sechestrarea bunurilor subsemnatului, compuse dintr-un imobil cu patru camere, un cal, șase oi și 3,80 ha de pămînt; pămîntul a fost inclus în tarlaua colhozului din Horlești, iar calul și oile au fost ridicate și duse la colhozul "Drumul lui Lenin" din satul Lungani, comuna Voinești, jud. Iași; în luna august 1958 comuniștii ne-au adus în casă Postul de Miliție și Agenția poștală din localitate". Condamnat la 10 ani de muncă silnică, 5 ani degradare civică și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
mers de la ignorare reciprocă și non-beligeranță în cel mai bun caz ("boicotul istoriei" de care a vorbit Blaga la un moment dat, nu era chiar o prostie, țăranul român trăind anistoric), până la crâncene episoade de război civil sătesc. Relatări despre colhozuri înființate dimineața, de formă și sub amenințarea armelor, și desfăcute noaptea, după ce securiștii și activiștii plecau, sunt dintre cele mai benigne. Restul, sălbăticia împotrivirii din satele Dobrogei, bunăoară, sau de prin preajma Clujului cu activiști decapitați și înfipți în pari pe
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
Literatură din Moscova, în timpul războiului a fost corespondent militar. A fost străluminat de ideea de a scrie un roman despre un tanchist, erou al Uniunii Sovietice, care se întoarce de pe front în satul căzăcesc natal. Și hotărăște să construiască în colhoz, pe un șantier de voluntari entuziaști, o centrală hidroelectrică. Babaevski nu va scrie niciodată memorii. Spune că nu interesează pe nimeni. în afară de asta, din cauza bătrâneții, are pierderi de memorie și, din când în când, e internat "la casa de nebuni
Două eseuri de Viktor Erofeev by Tamara Tinu () [Corola-journal/Journalistic/11639_a_12964]
-
era adîncă. "În staniște" un loc mai înalt al satului unde se aduna lumea la adunări. "În chisc" se spune la locul din intrarea în sat deoarece e un loc mai înalt al satului (un pisc). Anii 1929-1930 se formează colhozul unde intra mai multe sate megieșe:Cocieri,Corjova, Molovata Nouă, Roghi, Vasilevca, Președinte Guzinschi Dumitru Iacov. Mai tîrziu cînd se despart de satul Corjova președinte devine Sultan Evstatii Zahar. Satul Molovata Nouă este o localitate in Raionul Dubasari situata la
Molovata Nouă, Dubăsari () [Corola-website/Science/305165_a_306494]
-
anchetat de un maior de la sovietul raional Pământeni, dar este lăsat liber. În anii 1946-1947 Basarabia traversează o perioadă cumplită de secetă, iar mulți localnici din Ciutura mor din cauza foametei. Pământurile sătenilor fuseseră luate de stat și grupate într-un colhoz în care oamenii trebuiau să presteze zile de muncă. Puținele roade ale câmpului sunt confiscate de autoritățile sovietice. Slăbită de necazurile ultimilor ani, Tincuța moare în anul 1950, iar Onache începe să-și înnoiască vechea casă. Nuța avea acum trei
Povara bunătății noastre () [Corola-website/Science/333772_a_335101]
-
acasă. După o discuție cu socrul său, Mircea își dă seama că munca grea îl îndepărtase de familie și îi răpise pofta de viață așa că renunță la meseria de tractorist și se întoarce în sat, unde este numit brigadier la colhoz. Rămasă însărcinată a patra oară, Nuța se simte neglijată de Mircea și se gândește să meargă la Pământeni să facă avort, dar renunță după ce simte primele zbateri ale fătului. Ea naște în ajunul Crăciunului, iar soțul ei organizează o mare
Povara bunătății noastre () [Corola-website/Science/333772_a_335101]
-
ce a urmat. Dezvăluirea faptului că porumbul confiscat de autorități de la țărani putrezea într-o gară în plină perioadă de foamete se aseamănă cu dezvăluirile abuzurilor petrecute în România în timpul „obsedantului deceniu”. Scriitorul prezintă, de asemenea, înstrăinarea existentă între conducerea colhozului și țărani, precum și sterilitatea ședințelor îndelungate ale conducerii organizației de partid („narеadurilе celea еrau un fel de teatru fără început și fără sfârșit. Pe scenă se juca o piesă banală, conținutul căreia presupunea supușenie totală și absolută”, scria Ion Druță
Povara bunătății noastre () [Corola-website/Science/333772_a_335101]
-
căreia presupunea supușenie totală și absolută”, scria Ion Druță). Din roman reiese atașamentul țăranilor moldoveni față de baștina lor, ei fiind legați sufletește de pământul pe care l-au lucrat și de care nu s-au desprins odată cu confiscarea acestuia de către colhoz. Deși critică sistemul sovietic, Ion Druță dovedește în acest roman o atitudine filorusă. Soldatul rus este descris ca având toate calitățile posibile (politicos, amabil, respectuos, îndemânatic, ordonat, patriot și lipsit de ambiții imperialiste), având doar viciul consumului de alcool, dar
Povara bunătății noastre () [Corola-website/Science/333772_a_335101]