606 matches
-
vinovatul, un termen mai general, mai imprecis semantic decât al doilea; în continuare, termenul postcopulativ precizează care este referentul căruia i se potrivește descrierea făcută de primul termen (eu / tu / fratele tău). Sunt incluse aici și o serie de propoziții copulative scindate sau pseudoscindate, cu pronumele relativ compus ceea ce: (2) b. Un student bun e Andrei. - grupul determinant un student bun reprezintă variabila sau necunoscuta, iar numele propriu Andrei reprezintă valoarea acestei variabile; c. Muzee și expoziții e (tot) ceea ce mă
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
muzee și expoziții. d. (Tot) ceea ce mă interesează sunt muzeele și expozițiile. - variabila / necunoscuta, exprimată prin propoziția relativă, este ceea ce mă interesează; valoarea este exprimată prin sintagma muzeele și expozițiile. Potrivit unei alte clasificări, sunt patru tipuri majore de propoziții copulative (cf. Higgins, 1973, apud Comorovski, 2007: 47): (i) predicaționale - N2 exprimă o proprietate a N1: (3) Ion este scriitor. (ii) de identitate sau ecuative: (4) a. Luceafărul de dimineață este luceafărul de seară. b. George Vasiliu este George Bacovia. (iii
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
căreia îi aparține N1: (9) a. Balena este (un) mamifer. b. Ion este profesor. (iv) ecuativă - N1 este echivalent cu N2: (10) a. George Bacovia era, în viața curentă, G. Vasiliu. b. Munca înseamnă sănătate. 2. Realizările acordului în structurile copulative Sunt interesante pentru acord situațiile când N1 și N2 au valori diferite ale trăsăturilor de număr și persoană. Astfel de diferențe între valorile trăsăturilor phi ale celor doi termeni se pot întâlni în structurile specificaționale și identificaționale. 2.1. Structurile
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
acord situațiile când N1 și N2 au valori diferite ale trăsăturilor de număr și persoană. Astfel de diferențe între valorile trăsăturilor phi ale celor doi termeni se pot întâlni în structurile specificaționale și identificaționale. 2.1. Structurile specificaționale În propozițiile copulative specificaționale, este enunțată mai întâi variabila sau necunoscuta (în (11), vinovatul..., problema...), iar apoi se precizează care este această variabilă (eu, tu): (11) a. Vinovatul sunt eu. b. Problema ești tu. Topica de mai sus nu este fixă, poziția celor
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
problema. Fiecare dintre cei doi termeni poate fi realizat printr-o propoziție relativă: (13) a. Vinovații sunt cei care au dat primii cu piatra. b. Ceea ce mi se pare a fi o problemă sunt concedierile abuzive. Topica nemarcată a structurilor copulative specificaționale este cea în care termenul cu rol de variabilă sau necunoscută este primul. Din punct de vedere semantic, termenul care exprimă necunoscuta (variabila) are o utilizare de tip atributiv. Cel care precizează entitatea (entitățile) cu care se identifică această
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Din punct de vedere semantic, termenul care exprimă necunoscuta (variabila) are o utilizare de tip atributiv. Cel care precizează entitatea (entitățile) cu care se identifică această variabilă are o valoare referențială mai puternică, având rolul de subiect în această structură copulativă. Acordul verbului copulativ cu N2 este un acord cu subiectul său. Din punct de vedere informațional, primul nominal din structură este tema, iar al doilea nominal, rema. Prin urmare, N1 ar fi subiectul, iar N2 ar fi numele predicativ al
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
vedere semantic, termenul care exprimă necunoscuta (variabila) are o utilizare de tip atributiv. Cel care precizează entitatea (entitățile) cu care se identifică această variabilă are o valoare referențială mai puternică, având rolul de subiect în această structură copulativă. Acordul verbului copulativ cu N2 este un acord cu subiectul său. Din punct de vedere informațional, primul nominal din structură este tema, iar al doilea nominal, rema. Prin urmare, N1 ar fi subiectul, iar N2 ar fi numele predicativ al structurii. Acordul verbului
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
cu N2 este un acord cu subiectul său. Din punct de vedere informațional, primul nominal din structură este tema, iar al doilea nominal, rema. Prin urmare, N1 ar fi subiectul, iar N2 ar fi numele predicativ al structurii. Acordul verbului copulativ cu N2 ar fi un acord cu numele predicativ 85. În GALR (II: 210-211), se arată că în structuri de tipul celor din (13)b, fie se poate considera că relativa introdusă prin ceea ce este subiectivă, în virtutea topicii și a
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
considera că relativa introdusă prin ceea ce este subiectivă, în virtutea topicii și a statutului de temă, fie relativa este predicativă, iar subordonata conjuncțională subiectivă, în virtutea faptului că informația de natură categorială se află în relativă, iar al doilea component al structurii copulative vehiculează informația de identificare. În favoarea celei de-a doua analize este și argumentul acordului copulativului cu al doilea component. Dacă unul dintre cele două nominale este la plural, verbul-predicat se acordă întotdeauna la plural, indiferent de topică (se pot compara
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
fie relativa este predicativă, iar subordonata conjuncțională subiectivă, în virtutea faptului că informația de natură categorială se află în relativă, iar al doilea component al structurii copulative vehiculează informația de identificare. În favoarea celei de-a doua analize este și argumentul acordului copulativului cu al doilea component. Dacă unul dintre cele două nominale este la plural, verbul-predicat se acordă întotdeauna la plural, indiferent de topică (se pot compara exemplele din (14) cu cele din (15)): (14) a. Problema sunt / *este părinții lui. b
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
suntem / *sunt noi. (3pl. + 1pl.) e'. Vinovații suntem / *sunt noi. (3pl. + 1pl.) f. Problemele lui Ion sunteți / *sunt voi. (3pl. + 2pl.) Pe baza exemplelor (14)-(18), putem face generalizarea următoare: când trăsăturile phi ale celor două nominale dintr-o propoziție copulativă specificațională nu coincid, persoanele I și a II-a au prioritate în fața persoanei a III-a, iar pluralul are prioritate în fața singularului. Un subtip aparte de structuri copulative specificaționale sunt cele cu scindare și pseudoscindare (engl. clefts, pseudo-clefts)86 - vezi
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
generalizarea următoare: când trăsăturile phi ale celor două nominale dintr-o propoziție copulativă specificațională nu coincid, persoanele I și a II-a au prioritate în fața persoanei a III-a, iar pluralul are prioritate în fața singularului. Un subtip aparte de structuri copulative specificaționale sunt cele cu scindare și pseudoscindare (engl. clefts, pseudo-clefts)86 - vezi infra, 4., pentru structurile cu pseudoscindare din română. 2.2. Structurile identificaționale În structurile identificaționale, unul dintre nominale specifică identitatea entității desemnate prin celălalt nominal. Structurile identificaționale au
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
de roluri: eu sunt / *ești tu, iar tu ești / *sunt eu. b. Am avut un vis: se făcea că tu erai eu, iar eu eram tu. c. Ne jucăm la balul mascat: ea e / ?sunt eu. 3. Acordul în structurile copulative binominale din română 3.1. Ierarhia acordului în limba română Din exemplele de mai sus, reiese o ierarhie a acordului în structurile copulative, care reflectă preferința pentru acordul verbului-predicat atunci când cele două nominale nu au trăsături identice. Aceasta este următoarea
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
eu eram tu. c. Ne jucăm la balul mascat: ea e / ?sunt eu. 3. Acordul în structurile copulative binominale din română 3.1. Ierarhia acordului în limba română Din exemplele de mai sus, reiese o ierarhie a acordului în structurile copulative, care reflectă preferința pentru acordul verbului-predicat atunci când cele două nominale nu au trăsături identice. Aceasta este următoarea (în ordinea descrescătoare a puterii de impunere a acordului): (22) Pers. 1 sau pers. 2 (sg. sau pl.) > plural (pers. 3) > singular (pers
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
sau pers. 2 (sg. sau pl.) > plural (pers. 3) > singular (pers. 3) (sau nemarcată) Această ierarhie reflectă faptul că acordul nu se face potrivit funcției sau poziției sintactice a celor două nominale, ci în funcție de trăsăturile celor două nominale din structura copulativă. Persoanele I și a II-a au prioritate față de persoana a III-a, iar pluralul are prioritate în fața singularului. În perspectivă comparativă, limbile diferă după cum acordul se face cu N1 sau cu N2. În engleză, acordul se face cu N1
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
faptul că acordul nu se face cu acest nominal. Dacă s-ar face acordul cu acesta, ar trebui să fie în nominativ. Faptul că este imposibil nominativul (*...is I) derivă probabil dintr-o constrângere care limitează prezența nominativului în structurile copulative la contextele în care nominalul în nominativ se acordă cu verbul. Cum verbul se acordă cu primul nominal (din motive pe care le vom detalia mai jos), pronumele postverbal nu poate fi în nominativ. Dacă N2 ar fi în nominativ
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Orsøkin til eldin var/ vóru tey brennandi kertiljósini í stovuni. cauza(DEF) focului a fost/ au fost DEF aprinse lumânările (DEF) în camera(DEF) " Cauza incendiului au fost lumânările aprinse din sufragerie." (Heycock, 2009) O analiză a acordului în structurile copulative de tip N1 sg. + copulativ + N2 pl. ar trebui să răspundă următoarelor întrebări: (i) De ce în structurile specificaționale și identificaționale din română în care avem un nominal la singular și unul la plural, verbul-predicat trebuie să fie la plural? (ii
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
tey brennandi kertiljósini í stovuni. cauza(DEF) focului a fost/ au fost DEF aprinse lumânările (DEF) în camera(DEF) " Cauza incendiului au fost lumânările aprinse din sufragerie." (Heycock, 2009) O analiză a acordului în structurile copulative de tip N1 sg. + copulativ + N2 pl. ar trebui să răspundă următoarelor întrebări: (i) De ce în structurile specificaționale și identificaționale din română în care avem un nominal la singular și unul la plural, verbul-predicat trebuie să fie la plural? (ii) Care este diferența dintre română
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
termenul cel mai marcat pentru trăsăturile phi, iar în engleză, acordul se face cu nominalul postcopulativ? 3.2. Ipoteze anterioare 3.2.1. Ipoteza lui Moro (1991, 1997, 2000) pentru italiană O ipoteză acceptată în general, astăzi, este că propozițiile copulative au la bază structuri în care cele două nominale formează o propoziție redusă (engl. small clause), iar aceasta este complementul unui verb copulativ. În propozițiile copulative de tip predicativ (Ion este profesor), subiectul (N1) se ridică din propoziția redusă la
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Ipoteza lui Moro (1991, 1997, 2000) pentru italiană O ipoteză acceptată în general, astăzi, este că propozițiile copulative au la bază structuri în care cele două nominale formează o propoziție redusă (engl. small clause), iar aceasta este complementul unui verb copulativ. În propozițiile copulative de tip predicativ (Ion este profesor), subiectul (N1) se ridică din propoziția redusă la Spec,Flex pentru a primi caz, iar N2, predicativ, rămâne in situ (cf. Stowell, 1978): (28) a. [este [Ion inginer]] > Ion este inginer
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
1991, 1997, 2000) pentru italiană O ipoteză acceptată în general, astăzi, este că propozițiile copulative au la bază structuri în care cele două nominale formează o propoziție redusă (engl. small clause), iar aceasta este complementul unui verb copulativ. În propozițiile copulative de tip predicativ (Ion este profesor), subiectul (N1) se ridică din propoziția redusă la Spec,Flex pentru a primi caz, iar N2, predicativ, rămâne in situ (cf. Stowell, 1978): (28) a. [este [Ion inginer]] > Ion este inginer. b. [este [Ion
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
redusă la Spec,Flex pentru a primi caz, iar N2, predicativ, rămâne in situ (cf. Stowell, 1978): (28) a. [este [Ion inginer]] > Ion este inginer. b. [este [Ion vinovat]] > Ion este vinovat. Conform lui Moro (1991, 1997, 2000), în propozițiile copulative specificaționale se ridică din propoziția redusă termenul predicativ (cel atributiv), iar nominalul subiect rămâne in situ. Astfel de structuri copulative el le numește inverse, deoarece au o structură inversată în raport cu structurile copulative tipice, în care se ridică subiectul. (29) [este
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Ion inginer]] > Ion este inginer. b. [este [Ion vinovat]] > Ion este vinovat. Conform lui Moro (1991, 1997, 2000), în propozițiile copulative specificaționale se ridică din propoziția redusă termenul predicativ (cel atributiv), iar nominalul subiect rămâne in situ. Astfel de structuri copulative el le numește inverse, deoarece au o structură inversată în raport cu structurile copulative tipice, în care se ridică subiectul. (29) [este [Ion vinovat]] > Vinovatul este Ion. (vs (28)b) Moro corelează acordul la dreapta cu caracterul pro-drop al italienei, considerând că
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Conform lui Moro (1991, 1997, 2000), în propozițiile copulative specificaționale se ridică din propoziția redusă termenul predicativ (cel atributiv), iar nominalul subiect rămâne in situ. Astfel de structuri copulative el le numește inverse, deoarece au o structură inversată în raport cu structurile copulative tipice, în care se ridică subiectul. (29) [este [Ion vinovat]] > Vinovatul este Ion. (vs (28)b) Moro corelează acordul la dreapta cu caracterul pro-drop al italienei, considerând că este de preferat o analiză care utilizează un astfel de parametru lingvistic
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
situ să fie licențiat în relația de Acord, ceea ce are ca efect lipsa acordului la dreapta. 3.3. Două ipoteze pentru acordul din română 3.3.1. Ipoteza acordului cu termenul cel mai marcat Pe baza ierarhiei acordului în structurile copulative (vezi supra, la (22), se poate desprinde o generalizare: (32) Acordul în structurile copulative se face întotdeauna cu termenul mai marcat morfosintactic. Ce înseamnă mai marcat morfosintactic? În domeniul numărului, pluralul este mai marcat morfosintactic decât singularul. În domeniul persoanei
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]