464 matches
-
de voință, ca să lupți cu RĂUL CARE TE ÎNCONJOARĂ”. Vorbind despre starea actuală din România (în 2004) Horia Roman Patapievici, în cartea „Discernământul modernizării”, scrie: „...Am vrut să-mi cunosc cititoriiĂAm descoperit, cunoscându-i, o altă Românie, decât cea politică (detestabilă), economică (mizerabilă), instituțională (iresponsabilă) - de care neam cam săturat cu toții. Descoperindu-mi cititorii, mi-am redescoperit țara. Am descoperit o Românie decentă, vie, generoasă, cultă, plină de farmec.”...„ Acești oameni provin din toate profesiile”. Vintilă Corbul și Eugen Burada, în
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
pe Maiorescu să-l numească adeseori "canalie") și a lipsei de scrupule și lealitate față de prieteni (aventura cu Veronica, pentru care se alege cu ura mereu mai adâncă a lui Eminescu: "pezevenchiul cel de grec", "șarpe veninos" etc). Aceste trăsături, detestabile-n sine, mi-l apropie mai mult pe nenea Iancu, nu numai pentru că-l fac viu și complex, dar și pentru că îl solidarizează 97 într-adevăr cu lumea sa: cum l-ar fi putut imagina pe Dandanache dacă nu s-
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ai ce face, te invit să mergi cu mine la Fabrica de Mobilă, unde vei face cunoștiință și cu viitorul loc de muncă...” Dela sediul grupului de șantiere, până la stația autobuzului aveau de parcurs câteva sute de metri. Spre deosebire de impresia detestabilă pe care i-o generase fata, după primii pași parcurși Tony Pavone realiză de fapt, Atena se dovedi a fi extrem de comunicativă. Își descărca sufletul, povestindu-i scene din viața familiară, În mod deosebit cu lacrimi În ochi Îi descrise
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de felul dezordonat În care Îi era Îmbrăcămintea, de barba ce stârnea repulsie, Întristându-se. Efectiv, Îi era rușine de el...!! „Mereu pe gânduri...?” - glumi sărbătorita ridicând paharul. „Încă odată, Atena - cer scuze. De ziua onomasticei tale m-am prezentat detestabil...!” „Haina? - nu contează. E atât de amăgitoare uneori...!” „Sunt nevoit să te las singură se scuză el ridicându-se dela masă - maximum cinsprezece, doăzeci de minute. Mai preciză.Să nu te alarmezi totuși dacă depășesc timpul propus, mă voi strădui
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
calitate de regulă erau bine venite. Se gândi cîteva momente În timp ce admira strălucirea culorilor ca În final să decidă. „A’și dori un buchet puțin mai mare...Ba nu, doresc din fiecare culoare, douăzeci și unu de fire...!!” Sperând să recupereze impresia detestabilă În care se prezentase, apăru În restaurant oferindu-i Atenei impresionantul buchet de garoafe, făcând o reverență. „Strălucirea acestor minunate flori, apun În fața frumuseții tale...!! Cu toată plăcerea te rog primește din partea mea, această mică atenție...!” Luată prin surprindere Atena
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Întoarcă Înapoi să-i administreze o lecție de bună cuviință. Nu apucă Însă să schimbe unele cuvinte cu cei care-l așteptau și se auzi strigat de către Șeful Șantierului. „Vino repede Înapoi...!” Străinul care de la bun Început Îi făcuse o detestabilă impresie, Îl cercetă profesional privindu-l agresiv. „Tu conduci lucrările de la Afumați...??” „Da, desigur...!” mormăi el descumpănit de felul disgrațios În care i se adresase individul. „Adică vreau să spun, le-am condus: În momentul de față Însă, nu se
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
unul după altul mai multe pahare cu tărie, aprinzând țigară dela țigară ca Însfârșit relaxat să de-a frâu liber, mitocanului. „I-a spune domnișoară, ce vrei dela mine...?” Dela bun Început, acest imposibil om, Îi făcu fetei o impresie detestabilă. Și-l Închipuise altfel...! Poate datorită gradului Înalt În ierarhia miliției ori poate, ferocității În care-și devora victimile...! Cum a fost posibil ca această arătare de om, să ocupe așa o Înaltă funcție În Miliția Capitalei, să i se
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Rizomul este, prin urmare, o antigeologie, o memorie scurtă, o antimemorie care procedează prin variație, expansiune, cucerire, captură, În opoziție cu grafismul, desenul, fotografia și calcul. Rizomul se raportează la o hartă care trebuie produsă, construită, mereu demontabilă, conectabilă, răsturnabilă, detestabilă, cu intrări și ieșiri multiple. Departe de sistemele centrate, În care se comunică ierarhic și prin relații prestabilite, rizomul este un sistem acentrat, nonierarhic, nonsignifiant și memorie organizatoare. Este construit din platouri, fără Început și fără sfârsit, vitalizat de un
Caleidoscop by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93371]
-
E.B.: Se mai poate tăvăli omul și de bucurie, nu numai de disperare. Tăvălite sunt și clătitele! V.D.N.: Și de râs! Și gogoșile, prin zahăr praf (nu știu ce am de câteva zile, doar la bunătăți îmi stă gândul...) E.B.: Aici plouă detestabil... Că veni vorba de teatru... Lângă cel adevărat, în reparații infinite, se construiește un teatru din lemn, mai micuț! O să trec azi să las o carte pentru Frunză și Brand... V.D.N.: Un teatru micuț, de lemn! Cu actori mici, din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
fiecare dată când mă întorceam acasă de la Stein, mă chinuia umilința amară a săracului a cărui superioritate spirituală e prea mare pentru a admite că e invidios și prea slabă pentru a rămâne indiferent. E straniu că lucrurile cele mai detestabile au o anume forță de atracție. Un om ia masa, iar în spatele lui un câine vomită. Omul poate să mănânce în continuare și să nu ia seama la această scârboșenie. Dar el poate să se oprească din mâncat și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
să creadă, să-și arate colții și să urască. Atâția oameni au vrut să mă creadă! Indiferent ce s-ar spune despre dulcele miracol al credinței care nu se îndoiește, consider capacitatea pentru o astfel de credință înspăimântătoare și absolut detestabilă. Germania Răsăriteană întrebase politicos guvernul Statelor Unite dacă nu cumva s-ar fi putut să-i fiu cetățean. Nu existau dovezi nici într-un sens nici într-altul, deoarece toate datele privitoare la mine arseseră în timpul războiului. În caz că eram cetățean de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
de o înălțime considerabilă, ocupând spațiul celor două caturi laolaltă. O scară de lemn cu două suișuri laterale forma un soi de piramidă, în vârful căreia un Hermes de ipsos, destul de grațios, o copie după un model clasic, dar vopsit detestabil cu vopsea cafenie, ținea în locul caduceului o lampă cu petrol cu glob de sticlă în chipul unui astru. Lampa era stinsă, în schimb o altă lampă plină de ciucuri de cristal, atârnată de înaltul tavan, lumina tulbure încăperea. Ceea ce ar
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
te mai sforța așa, Simion, și fii serios, îl fulgeră Aglae. - Am să vă spun o veste interesantă, zise Stănică, ceva cen-ați știut. Otilia se va numi în curând domnișoara Otilia Giurgiuveanu. - Vai! făcu Aurica, așa ca în fața unei enormități detestabile. Aglae deveni lividă, și după câteva clipe de amuțire izbucni către Stănică, ca și cum el ar fi fost vinovatul: - Ce-ai zis? Costache vrea să adopte pe Otilia? Niciodată!Cît trăiesc eu, niciodată. Doar mai sunt legi în țara asta, mai
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ironii. Asupra unei astfel de fete, nu putea avea nici un fel de autoritate, seriozitatea ei îl paraliza. Oricât compararea i se părea jignitoare, se gândea la Georgeta. Aceea părea și ea emancipată, liberă în mișcări, protectoare și avea și ea detestabilul tic de a-l apuca de bărbie ca pe un copil. Și, cu toate acestea, în ochii ei se citeau o totală neîncredere în puterile ei feminine și un respect nesfârșit pentru bărbat. Nimic în purtarea Otiliei nu era agresiv
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Of, Doamne, OK ! zic și Înhaț pixul de la curier. O să semnez. Dar sînteți vă rog amabil să-i spuneți că asta nu Înseamnă că-l iert, și nici că n-ar fi un om extrem de cinic, de fără inimă și detestabil, care se folosește de ceilalți și, În afară de asta, dacă Jemima n-ar da o petrecere mîine, florile astea ar ajunge drept la coș ? În clipa În care termin de semnat, sînt roșie la față și respir greu, și pun un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
comună l-ar judeca și l-ar putea esila în rândul comodianților. Cel puțin printr-asta s-ar intimida acela pe care conștiința sa nu l-ar ținea dasupra noroiului unei acțiuni de comendianți; pe când acuma el bate cărările cele detestabile și-și câștigă un sprijin în mulțimea ce locuiește acolo, un sprijin ce-i lipsește în mijloacele proprii ale talentului său. ARTISTUL REPREZINTATOR ÎN RAPORT CU CRITICA Esercițiului fiecărei arte îi urmează activitatea critică, care compară cele produse cu ideea și ține
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
că de aicea nu li poate izvorî neci un folos pentru arte. Cu toate [că] îmblă mulți actori după tămîiarea cea ieftenă a acestor altare dar asta e așa de puțin o recunoaștere a preoților cultului ei... se pare mai detestabilă decât vanitatea însăși din care izvorăște. Opera (fugitivă) care trece cu vuiet e ca să fie înlănțuită de acest ecou fără (sunet) timbru, de multe ori e să mintă victoria asupra sufletelor care n-a avut loc. Actori ce-și scriu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
a spus că tu și Stensland s-ar putea să recurgeți la acte nesăbuite. Exley v-a incriminat pe tine și pe alți polițiști destoinici, depunînd mărturie, flăcău! Am citit stenograma. Mărturia lui este o Înaltă trădare și un afront detestabil la adresa tuturor polițiștilor onorabili. Stens plecase pe undeva prin oraș, să chefuiască. — Păi, În ziar scrie deja că am fost puși sub acuzație. — Nu te pripi, flăcău! M-am folosit de bucata de ureche cu care mă ascultă șeful și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
nu pot să realizeze în ei nici o formă de transfigurare. Cel mai mare dispreț pe care îl pot avea pentru un om este să-l consider sănătos. Sănătatea brută, organică - adică o sănătate iremediabilă - este tot ceea ce poate fi mai detestabil la un om. Și când mi se va obiecta sănătatea din grație sau entuziasm, voi răspunde că acestea preced oarecum sănătatea, că ele reprezintă două modalități de viețuire care determină felul sănătății. Ele sublimează în așa măsură faptul organic, încît
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
o astfel de viață extazurile, viziunile și nebuniile? Unde mai există suprema nebunie, unde mai există voluptatea autentică a răului? Căci voluptatea negativă din încîntarea pentru muncă are ceva din mizeria și platitudinea omenească de fiecare zi, dintr-o meschinărie detestabilă și periferică. De ce nu se hotărăsc odată oamenii să lichideze cu munca de până acum și să înceapă o altă muncă, în care să nu mai găsim nici o asemănare cu genul de muncă în care s-au risipit? Oare a
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
tari și ipocrizia pot ajuta o ascensiune, la ce ne-ar putea folosi o cumsecădenie colectivă? Ce este omenia? A da omului ceea ce este al omului. Setei mele de conflicte în lumea aparențelor nu-i pot găsi un antipod mai detestabil decât omenia. Dacă i-aș dori României să trăiască în pace și la răcoare, m-aș bucura și eu de omenia noastră și m-aș asocia la un elogiu comod și plat. Decât însă o bunăstare nesemnficativă, mai bine o
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
de neplăcut. Plictistoare sunt veșnicele colinde ale lui Hrușcă, dar și vocea zaharisită a unui tip care se (auto)proclamă Fuego și pe care-l auzi doar de Crăciun. Mă rog, o fi un cântăreț de nișă, un alt cuvânt detestabil. Deprimantă este țiganizarea progresivă, constantă, dar profundă a României. Țiganii au devenit din cea mai disprețuită minoritate, cea mai iubită (chiar dacă inconștient, căci în mod normal niciodată un român nu s-ar coborî până la a recunoaște că admiră vreun țigan
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
ca toți ceilalți de aici? Pentru moment tac, citesc cât pot de mult (acum am pe masă Jean Starobinski - La mélancolie au miroir) și mă uit pe geam cum ninge. Cam atât. Condiția de „student“ perpetuu, cioranian, este admirabilă și detestabilă, à la fois. Nu pot explica. P.S.: Din cauza decalajului orar, nu pot dormi noaptea. Am văzut la ore mici de dimineață un reportaj turistico-culinar despre Geneva, difuzat de TV5. Cuțite în inimă și (aproape) lacrimi în ochi. Sentimentul că am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
ce? Pentru ca steagurile țărilor lor să fie arse în piețe publice și ambasadele incendiate? Pentru a fi urât și scuipat în față, dacă nu chiar linșat? Codruț 17 februarie 2006 Enervantă este rutina zilnică. Mă întreb dacă orice rutină este detestabilă. Probabil că există și o rutină a nobilimii, a oamenilor bogați și importanți, care se complac într-o rutină a mișcării. Dar și aceasta se poate transforma într-una a plictisului: ce farmec mai are călătoria atunci când ți-o permiți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
pare că asta-i tot, conchise Barnes. Se aprinseră luminile. Se auziră scaunele scârțâind În timp ce oamenii se ridicau și Își Întindeau oasele. Apoi Harry Adams spuse: — Domnule căpitan, trebuie să-ți spun că instructajul dumitale mi-a făcut o impresie detestabilă. Barnes Îl privi surprins. — Ce vrei să spui, Harry? Ceilalți se opriră În loc, privind la Adams. Acesta rămăsese așezat pe scaunul său, cu o grimasă iritată. — Ai hotărât să ne servești noutățile cu lingurița? — Ce noutăți? În legătură cu ușa. Barnes râse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]