370 matches
-
acum pentru viitorul meu În lumea publicisticii! De-acum sunt pe drumul cel bun pentru cariera de redactor, am zis eu cu un zâmbet triumfător. — În cinstea viitorului tău! a zbierat Lily fără a detecta vreo urmă de sarcasm În diatriba mea. S-a abțiguit rău, a zis Alex cu glas domol și a privit-o pe Lily cu aerul cuiva care se uită la o rubedenie care zace bolnavă pe un pat de spital. Eu am ajuns aici Împreună cu Max
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
modelul anglo-saxon cu și mai multă virulență. Pentru acest cleric extrem de conservator și de xenofob, răspândirea flirtului în Franța "nu este nimic altceva decât răzbunarea unei barbarii josnice și pizmașe împotriva unei civilizații desăvârșite și excepționale". Prelatul amintește, într-o diatribă vehementă, că Franța fusese secole de-a rândul un model de civilizație pentru întreaga Europă. El subliniază că nimeni alta decât țara sa izvodise de-a lungul timpului codurile iubirii curtenești, ale idealului cavaleresc, ale bunului-gust și ale galanteriei clasice
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
împotriva curentului, cei care vin în urma lor îi vor împinge în genune". În sfârșit, între optimiștii exaltați și pesimiștii deznădăjduiți se află cei care, deși paralizați de îngrijorare, propovăduiesc lupta pentru redresare. Un astfel de exemplu este monseniorul Bolo. În diatriba sa intitulată Les Jeunes filles d'aujourd'hui, prelatul pare scos din minți văzând că răul crește, că "emanațiile pervertitoare" ale flirtului amenință să pângărească sufletul tinerelor franțuzoaice. Cu toate acestea, el nu și-a pierdut complet speranța, de vreme ce, după cum
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
ca un fel de pregătire a marelui act care va revoluționa pentru cîțiva ani, începînd din 1949 societatea românească: este vorba de colectivizare. Ana Pauker, care reprezenta polul activ al denunțării îndreptate împotriva lui Tito și care publica în Scînteia diatribe contra conducerii iugoslave, este sufletește afectată de arestarea lui Pătrășcanu. El fusese prietenul lui Marcel Pauker, soțul ei, iar pe ea o stima. El fusese chiar unul din avocații apărării ei, în iunie 1936, în timpul procesului de la Craiova, care mobilizase
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
zi. Depășise gardurile de fier ale curiei și era atent la drumul pe care îl duceau pașii. Rătăcea cu intenția să se scuture de acele cuvinte lipicioase ale judecătorilor care, pentru a-l scoate din sărite, se lansaseră într-o diatribă împotriva lui Telesio. Din fericire nu căzuse în cursă, astfel încât se mărginiseră la a-i impune să nu mai citească niciodată din filosoful din Cosenza, să și-l șteargă din minte și din inimă, și să se întoarcă în Calabria
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
și investi gațiile intelectuale ale filosofiei și științei. Relația și simbolismul centricității și excentricității depășesc ceea ce se sugerează cu ajutorul evidenței vizuale a operei de artă. De exemplu, atunci când istoricul de artă Hans Sendlmayr vorbea despre „pierderea centrului”, într-o celebră diatribă vizând civilizația modernă, el nu se referea la compoziție. Termenii noștri posedă profunde conotații filosofice, mistice și sociale, neîndoielnic legate de interpretarea globală a operei de artă. Chiar și așa însă am rezistat tentației de a împinge căutarea semnificației dincolo de
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
doua zi a lui Bacovia, însoțit de N. Anghel, ambii îngrijorați de întîmplarea din seara precedentă, și de vizita sa la gazda poetului. Paragraful mi s-a părut, și mi se pare, fals (întrucît îi atribuie lui Bacovia o amplă diatribă împotriva lui Carol al II-lea și a regalității în ansamblu) pînă la punctul în care spune că i-a mai solicitat poetului un scurt interviu, întrebîndu-l: „-Care a fost și este cel mai apropiat prieten al d-voastră, maestre
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
jos. [...] Eu nu mă pot gîndi sus cînd umblu cu picioarele goale pe coji de nuci. Viața banală a mea, a noastră, a tuturor românilor, iată ce mă interesează... Despre asemenea derapaje, numitul Costică nota cu luciditate: "Să scrii o diatribă minunată și ucigătoare împotriva politicianismului român și imediat după aceea să scrii un articol ditirambic și să aderi cu entuzism la cea mai pură și caracteristică esență a aceluiași politicianism a dracului consecvență!" concluzionînd: "Se înțelege, pentru Caragiale e o
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
un nivel acceptabil de inteligență și decență (fără cordialitate, e drept). Cu totul alta este situația unor „raderi” suburbane ale „Grupului de la Păltiniș” ori chiar ale ideii înseși de elită (confuzia, uneori voită, este aceea între elită și elitism); asemenea diatribe apar de regulă „într-o anumită parte a presei”, deci sunt citite de cei deja convinși, ostaticii unui paseism resentimentar care laudă până la greață ceaușismul; fapt regretabil, chiar unele periodice de ținută acceptă să publice uneori texte de această teapă
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
întâi cu scurte articole pentru revistele de cultură, continuând cu o serie de eseuri de dimensiunea unor cărți și culminând cu un masiv tratat (universalist, nu autohtonist!) de ontologie, Devenirea întru ființă (1981), și contraponderea sa negativă, o serie de diatribe antioccidentale 16. Spre deosebire de majoritatea pontifilor cultului protocronist oficial care tocmai se năștea, Noica nu putea fi ușor descalificat de adepții occidentalizării din România, din cel puțin două motive. În primul rând, Noica era un clasic în viață, victimă a represiunii
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
într-o cameră antifonată 7. Chiar delicata problemă a homosexualității lui „Abe” e tratată nemilos, până la condamnarea moral-religioasă, fapt extrem de ciudat în Statele Unite (cel puțin în public). știu pozitiv că, în versiunea finală a romanului, Bellow și-a mai atenuat diatriba împotriva homosexualității, probabil ca reacție tactică la indignarea unora dintre „pre-cititori” în fața obsesivei preocupări de a-l vitupera pe „Abe”, chiar și când acesta agonizează într-un scaun cu rotile, bolnav de SIDA și măcinat de virusul Guillain-Barré. și totuși
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
relații apropiate cu soacra sa, care a și ajuns la festivitatea decernării premiilor Nobel, pentru a-și aplauda ginerele. Atât în roman, cât și în viață, „Vela”/Alexandra era prietenă de familie cu „Grielescu”/Eliade. Unii prieteni comuni au comentat diatriba lui Bellow împotriva lui Eliade ca pe o răzbunare împotriva celui prin care romancierul și-a cunoscut o fostă soție (cândva adorată, apoi abhorată și ridiculizată, poate și pentru a face pe plac nevestei în exercițiu). „Minna”, soție la timpul
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
cei care gândesc critic de a saluta abordarea lui Mark Lilla, care sancționează erorile și vinovățiile tuturor, de stânga sau de dreapta. Hegemonia stângii în mediile intelectuale și academice occidentale, vreme de mai multe decenii, ne-a obișnuit cu frecvente diatribe la adresa gânditorilor de dreapta (lato sensu, începând de la centriști și conservatori moderați). Dintre autorii discutați de Lilla, Heidegger și Schmitt se numără desigur printre țintele preferate ale atacurilor ideologice de orice nivel, de la articolul de ziar la tomul cu pretenții
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
douăzeci de anitc "Criza spiritului american. Recitindu‑l pe Allan Bloom după douăzeci de ani" În urmă cu douăzeci de ani, un filozof politic de la University of Chicago, respectat de specialiști, dar necunoscut marelui public educat, termina de scris o diatribă la adresa universității americane, deplângând decăderea educației liberale, explicând astfel criza spiritului (public) american și, într-un context mai larg, declinul democrației occidentale. Numele autorului era Allan Bloom, iar titlul cărții, apărută în 1987 la Simon and Schuster, New York, era The
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
epistemologic, etic și moral, civic și politic, fiindcă relativismul proclamă falsa „virtute” unică a „deschiderii”, dar în fapt conduce către contrariul ei, omogenizând cultura americană în numele unei pseudodeschideri către alteritățile non-occidentale și eșuând - reformulez aici, dar rămân în spiritul acestei diatribe tocquevilliene - într-un fel de „tiranie a minorității”. Dincolo de virulența ieremiadei lui Bloom, semnalez o bună doză de ironie, care ne ajută să o... relativizăm întru câtva, fără a-i subestima gravitatea și îndreptățirea. În această istorie intelectuală a protocorectitudinii
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
al doilea volum al Democrației în America - o meditație profetică și tragică despre ceea ce revelează omul democratic („omul nou”, pentru marele gânditor francez) în legătură cu natura umană. Numeroase confesiuni autobiografice, precum și analize punctuale ale unor autori și cărți ritmează și ilustrează diatriba lui Bloom. Fiecare dintre ele ar merita o discuție aparte, fiindcă toate ne ajută să urmărim mai bine meandrele și chiar contrasensurile discuției centrale. Pe întreg parcursul lecturii, nu trebuie să uităm că Bloom însuși a scris din interiorul „marii
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
mișcării contra-luministe și anti-rațiune. Gazetarul extremist nu se dă în lături de la expresii de o vulgaritate explicită: "Matroana voință și curva rațiune, sulemenite de fardul libertății de gândire, treceau din mână în mână în lupanarele filosofiei oficiale" (p. 130). Undele diatribelor antidemocratice izvorâte din redacțiile gazetărești își găseau ecouri în emisii discursive lansate de la înălțimile Academiei Române, de unde Simion Mehedinți (2002) [1939] declara război "falsei treimi" a revoluționarismului francez - liberté, égalité, fraternité. Principiile Revoluției Franceze, inculpate a întemeia doctrina "umanitarismul antinațional" democratic
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Drept care ne vom mărgini la a continua pe linia explorării imaginarului politic, redând conținutul ideilor care s-au ipostaziat doctrinar sub forma hervéismului: antipatriotism socialist, antimilitarism național, sindicalism antipatriot. Două sunt sursele din care vom desprinde concepția antipatriotică a hervéismului: diatriba expusă în paginile cărții Leur Patrie (rom. Patria lor), publicată în 1905 și tradusă în engleză sub titlul My Country, Right or Wrong (1910); și discursul de apărare desfășurat sonor în fața juriului la procesul intentat lui Hervé în același an
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
de a se exprima liber, de a-și impune punctul de vedere. Atitudinea nu era specific medievală, venea încă din antichitate, dar este cert că se cultiva mereu. Iuvenal scria, în cea de-a șasea satiră a sa, o virulentă diatribă antifeministă, pe care o 53 Carolyn Dinshaw, Introduction to Chaucer's Sexual Poetics, The University of Wisconsin Press, 1989, p. 18. 54 Ibidem, pp. 6-7. 55 Ibidem. 56 Ibidem, p. 16. 32 vor prelua Walter Map, Jean de Meun sau
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
omul sub toate fațetele sale. Este, am putea spune, o lume „ecumenică”. „Pentru Boccaccio, cea care aduce prejudicii și constrânge este Biserica. Călugărițele, preoții, asceții și toate fracțiunile din interiorul catolicismului sunt ținte ale unei satire nemiloase sau ale unor diatribe sincere, nu doar din cauza corupției lor, ci datorită imposibilității de a practica virtutea. Chiar și în viețile laicilor, Biserica ocupă o poziție antagonică cu cea a Naturii, deoarece abstinența se face în numele unui vot religios.” 532 Critica clerului corupt, prefigurată
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
în francezul courbache care desemnează o cravașă, un bici, reliefând astfel faptul că romanul se dorește un pamflet.1026 Probabil că acest apelativ se referă și la personajul feminin ce devine o anti eroină în această satiră și care determină diatribele misogine, ocupând o bună parte din conținutul cărții. Naratorul operei suferă din cauza unei iubiri neîmpărtășite pentru o văduvă, are un vis în care se părea că se plimba pe o cărare frumoasă, ce treptat devine țepoasă și inaccesibilă. Se pierde
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
citadin și instruit. Își exprimă rezerva față de modelul francez al Noului Roman, considerat periferic, și trimite la modelul american, în ipostaza lui accesibilă, mai atrăgătoare. Structural combativ și netimorat de conveniențe, scriitorul procedează, apărându-și ideile, la lansarea unei lungi diatribe la adresa criticii literare din epocă. Opiniile proprii sunt incluse și într-un grupaj de comentarii cu privire la Camil Petrescu, Marin Preda, Geo Bogza, Adrian Marino, Al. Piru, Matei Călinescu ș.a., precum și într-o secțiune ce vizează mai ales literatura modernă și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288939_a_290268]
-
50, în toiul „obsedantului deceniu”, reconstituie istoria recentă. Anticipând într-un fel Galeria cu viță sălbatică, romanul lui Constantin Țoiu, Sfârșitul bahic, bine construit, cu o epică densă, pasajele eseistice diminuând în favoarea acțiunii (uneori cu elemente de senzațional), conține o diatribă virulentă la adresa perioadei staliniste, procedare în principiu încurajată oficial în perioada ceaușistă, dar care vizează, în subtext, aspectele blamabile ale oricărui regim totalitar. Ultima scriere publicată de P. înainte de plecarea din țară, Copiii Domnului, un microroman ori, mai degrabă, o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288939_a_290268]
-
prea puțină bunăvoință, Ion Barbu, afirmîndu-și propria poetică, o pulverizează pe a lui Tudor Arghezi, acuzîndu-l, între altele, de a nu fi întîlnit săgeata Ideii. "Evoluția poeziei lirice" după E. Lovinescu, articol publicat în "Ideea europeană", 1 decembrie 1927 (o diatribă la adresa cărții cu același titlu a corifeului de la "Sburătorul" și a sincronismului, implicit a imitației promovate în paginile volumului), oferă încă un context de a-și afirma gîndul propriu, invențiunea poetică, în care fulgeră recîștigarea prin cel mai secular act
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
care se bucură această închisă și întunecată ginte la cele mai diverse popoare, ușurința cu care această antipatie se dezlănțuie furios uneori se va fi sprijinind și pe această obscuritate, pe acest tern egoism al istoriei sale". În viforoasa sa diatribă contra burgheziei, una cam tardivă, inclusiv la acea vreme, în aceleași pagini despre stilul clasic, vede în Goethe un prototip al burghezului, ajuns astăzi în culmea spre care se cațără de veacuri. "Mecanizarea perfectă a forțelor celor mai intim omenești
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]