1,187 matches
-
o gură de cafea! -Aseară, când te-am văzut prima dată, m- am gândit că nu trebuie să mă culc cu tine. -Mulțumesc frumos. Urmă un moment de tăcere. Ea se uita mirată la el, privindu-l îndelung...Ești un drăguț, foarte tandru în dragoste. -Câți ani ai? îl întrebă ea. -Am douăzeci și doi de ani. Dar tu? -Douăzeci și trei. Și sunt deja o târâtură proastă... -Exagerezi! -Deloc. Mă tăvălesc cu cine pot, chiar dacă nu am poftă. Se
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
lespezile ce deveneau venerabile cu fiecare clipă care trecea. Manny venea dintr-o mahala de munte și avea o dispoziție ce nu se ancora în nici o cultură. Nu se lăsa cine știe ce impresionat de valorile Lumii Vechi. Dar Hooker Frazer era drăguțul lui Mimi Villars, și, văzându-i împreună pe scările casei lui Owens, i-am admirat, căci amândoi erau așa de bine făcuți, ea ardeiată și plină de foc, necenzurându-și vorbele de dragul nimănui, iar el așa de distins încât ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
terminată povestea. După aia m-am simțit prost. Dar erai singurul care era dispus să mă ajute. Și nu m-am gândit nici o clipă că... Mă bucur că ți-am fost de folos. Din punctul meu de vedere, asta contează. Drăguț din partea ta să spui asta. Dar, știi - acum că a trecut pot să o spun - am crezut că suntem legați de aceeași nenorocire. Toată lumea comenta modul în care ea... Mergea fără mine la vânătoare. Știu. Sperasem că n-o să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
oferindu-i pliculețul de chibrituri. În timp ce eu priveam uimit, doamna examina pliculețul. Pe partea exterioară a cartonașului scria cu litere aurii pe un fond roșu-aprins: „Aceste chibrituri au fost furate din casa lui Bob și a lui Edie Burwick.“ — Ce drăguț! a exclamat doamna Silsburn, clătinând din cap. Într-adevăr drăguț! Eu am încercat să sugerez prin expresia feței mele că nu puteam citi inscripția fără ochelari. Mi-am încruntat ochii, neutru. S-ar fi zis că doamnei Silsburn nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
Acum nu mai puteți nega: sînteți într-adevăr doamna Maria Bujoreanu; același mers, aceeași ținută... Dacă v-ați îmbrăca așa cum erați atunci, cînd v-am văzut prima oară, și ultima dealtfel, aș jura că n-a trecut atîta vreme. Ești drăguț surîde trist femeia, lăsîndu-și mîna să-i fie sărutată, așezîndu-se apoi pe celălalt scaun. Te rog să mă ierți că nu te-am recunoscut! Ce vrei, erai un... un copil; mă rog!, un tînăr. Te-am recunoscut abia cînd i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
lui despre chestia asta? Într-un anume fel gestul mă deranja grozav. — Păi, așa cred, spuse Rosemary. Oricum, de fapt, vreau să te rog să te porți cu tact și cu blândețe cu Alexander, să fii cât se poate de drăguț cu el. — Și să-l consolez pentru faptul că m-a părăsit nevasta, am spus. E-n regulă, bobocule! — Martin! exclamă Rosemary. Câteva minute mai târziu intram pe poarta de la Rembers. 6 „Și-am plecat din Plumtree, Și din statul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
amabil mai ales acum când îl preocupă atât de multe alte lucruri. — Ce ar putea să-l preocupe, ce ar putea să ne preocupe pe fiecare dintre noi în afară de tine? întrebă Antonia. Nu ne mai gândim la nimic altceva. — Foarte drăguț din partea voastră, am spus și am început să-mi umplu pipa. Te rog, iubitule, nu face asta, zise Antonia. — Ce să nu fac, pentru numele lui Dumnezeu?! — Nu fi așa de sec și de sarcastic. Și, te rog, dacă poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
carpete persane trandafirii. Am pășit înăuntru. Palmer ședea pe marginea patului. Purta un halat gălbui, dintr-o mătase chinezească brodată și, era clar, nimic pe dedesubt. Antonia stătea lângă el, bine înfășurată în halatul ei vișiniu. Am închis ușa. Ce drăguț din partea ta să ne aduci vinul! spuse Antonia. Cum te simți? — Bine, am răspuns. — Hai să-l gustăm chiar acum, zise Palmer. Ador petrecerile de alcov. Mă bucur tare mult că ai venit. Toată seara m-am gândit la tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Menajera noastră vine la o oră imposibilă, mai e și lăptarul, și băiatul cu ziarele și tot felul de indivizi ciudați care trec pe-aici când eu și Antonia încă dormim. Ar fi bine să nu rămână în drum. Ce drăguț din partea ta! — Îmi pare grozav de rău, am repetat, uitându-mă la Antonia care încă ștergea covorul. Ea se ridică iute și mă sărută pe obraz. — N-ai nici un motiv să-ți faci probleme. Nu-i așa, Anderson? Te rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
scos din frigider o sticlă cu lapte și mi-am turnat niște lapte în pahar. Biscuiții erau pe raftul pe care era normal să fie. În mod evident Rosemary făcuse o provizie serioasă de cutii ce arătau a marfă scumpă. Drăguț din partea ei. Am pus laptele și biscuiții pe o tavă. Mi-am scos sacoul și m-am întors în salon numai în cămașă. Poate că totuși se făcuse prea cald. M-am așezat pe un scaun Chippendale chinezesc, ținînd tava
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
o explozie de culori: haină galben strălucitor, șapcă de baseball roșie, pulover În dungi multicolore, peste care avea și o vestă matlasată, plus blugi verzi. Ce la modă era micul șmecher?! Părea foarte entuziasmat de ceva și era așa de drăguț, că maică-sa ar fi făcut avere dacă l-ar fi pus să joace În reclame. Parcă-i și vedeam poza pe o cutie de detergent, zâmbind fericit Într-un pulover de un alb impecabil, care i-ar fi scos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
udă de lacrimi. — Cum te simți? o întrebă George. — Bine. Te simți bine? — Da. — Ai un ochi vânăt. — Da. — Și eu la fel, îl simt umflat, nu-mi pot da seama de unde până unde. — Ah... da... — Cei de pe aici par drăguți, sora a fost foarte amabilă cu mine. — Bine. — N-ai dureri? — Nu. — Asta-i bine. Nu pot să mă opresc din plâns. — Nu-i motiv de îngrijorare. Presupun că-i un plâns isteric. Asta nu-mi seamănă. — Nu. Gabriel a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
taxi până la aeroportul Heathrow și să cumpere un bilet pentru Tokio. Vedea cu ochii minții fața inteligentă, blândă, iubitoare a tatălui ei și simțea din nou lacrimile afurisite, gata să se reverse peste bariera pleoapelor. — Ți-am aranjat atât de drăguț camera, îi spuse Gabriel, și o să-ți aducem ce cărți ai să dorești, nu-i așa, Brian? Și trebuie să te simți liberă, independentă, nu ține seama de noi. Știi, ai nevoie de odihnă, cred că o bucată de timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Vii cu noi, anul ăsta, în excursie la mare? îl întrebă Alex. Exista o notă stângace, aproape lipsită de noimă, în acest apel la o tradiție familială. Era un substitut pentru dorința ei de a atinge brațul lui George. Ce drăguț, plecăm deci în excursie? Răspunse George, zâmbind. Încetase să se mai învârtească prin salon și se așazese lângă cămin, uitându-se la maică-sa cu ochii lui îndepărtați unul de celălalt și încrețindu-și nasul scurt. Da, eu n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cei de față să-și dea seama, în mod obscur, de ciudata ei nonapartenență, de calitatea ei de apatridă, de lipsa unei limbi natale și a unei țări natale. Adam se înclină politicos. — E uniforma școlii lui, preciză Gabriel. — Ce drăguț... — Ei, e timpul să plecăm, se repezi Brian. Trebuie să vă lăsăm pe voi doi cu studiile voastre. Vino, Gabriel! — Nu-i așa că ai să ne... Da, desigur... Atunci, la revedere... — Vă mulțumesc pentru amabilitate... Brian și Gabriel ieșiră pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
văzut pe George? — George? S-a și introdus la ea în casă? — Stătea lângă Belmont... cred că... — Ai avut o vedenie. Eu nu l-am văzut. Îl ai numai pe George în cap. Ar fi trebuit să-i spunem ceva drăguț și cameristei. Nimeni n-a vorbit cu ea. Presupun că-i americană. Nu, mi-a spus cineva la Băi că-i un fel de rudă cu Ruby. — Cu Ruby? E absolut odios. — De ce? — Pentru că face ca lucrurile să se lege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
casei Belmont. Pearl închise ușa cu zgomot... — Uuf! făcu Hattie. Apoi adăugă; Știi, mi-a plăcut să stau de vorbă cu el. A fost mai puțin greu decât altădată. Pentru că v-ați îmbătat amândoi, i-o trânti Pearl. „A fost drăguț, își spuse Hattie, și eu mi-am susținut punctul de vedere, am avut o adevărată conversație cu el.“ Pe Pearl o munceau altfel de gânduri. În camera cu contururi reliefate înfățișată de gaura cheii, îl văzuse pe Rozanov uitându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Dar cum ploaia se pornise în rafale, se așeză o clipă, alături de sticle. Alex, îmbrăcată într-un fulgarin și cu un șal pe cap, își făcu apariția. — Oh!... John Robert... Doamnă McCaffrey... scuzați-mă... v-am adus aceste sticle... Ce drăguț! Nu vrei să intri să le bem împreună? Și, te rog, spune-mi Alex! Ochii albaștri i se îngustaseră, iar respirația i se accelerase în urma șocului de a se fi pomenit în umbra marelui om, care sărise în picioare. Simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
strângând-o la pieptul lui și plimbându-și bărbia în masa de păr casțaniu-auriu, plăcut parfumat. Privi peste umărul ei, și-i simți inima bătând la fel de puternic ca și a lui. În hol apăru doctorul Roach, care exclamă: Ah, Tom, drăguțule, ești aici, asta-i bine, e bine! Doctorul Roach o desprinse din brațele lui Tom pe Anthea care acum suspina încetișor, și o conduse în salon. Fata se așeză pe canapea și își acoperi fața cu mâinile. Doctorul i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
copac. Fluxul sangvin, venele și capilarele pur și simplu n-ar fi legate, ca să poată menține grefa în viață. Gâlma ar muri și-ar cădea. E înfricoșător, dar acum, când văd pe cineva roșind, reacția mea nu-i: o, ce drăguț. O îmbujorare îmi amintește doar că sângele se află imediat sub suprafața oricărui lucru. Să faci dermoabraziune, mi-a zis un chirurg plastician, e cam ca și cum ai apăsa o roșie coaptă pe-o fâșie de șmirghel. Plătești mai mult doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
acoperită. — O, Doamne - Brandy face un pas în spate. O, sfinte Christoase! Manus clipește și se uită printre gene la Brandy, apoi în poală. Un crac al pantalonilor lui de camuflaj devine negru, mai negru, tot mai negru până la genunchi. — Drăguț, zice Brandy, da’ tocmai s-a pișat pe el. Sari înapoi la chirurgia plastică. Sari la ziua fericită când ești vindecat. Două luni ai avut fâșia aia lungă de piele atârnându-ți de gât, numai că nu e doar o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
Îmi pare că nu funcționează, comentă Emma. — Ba da, funcționează, spuse Valentina. Poate ți se schimbă metabolismul. La televizor au spus că femeile când Îmbătrânesc asimilează mai mult grăsimile. Emma ar fi vrut să-i spună fetei că nu e drăguț, și nici măcar drept, să-i spui unei femei de patruzeci de ani că Îmbătrânește, dar nu o spuse, căci Kevin Îi solicita atenția, șoptindu-i la ureche hotărârea lui de a nu mai mânca niciodată. Apoi Îi explică: — D-dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
face dacă ne-ar părăsi, acum și-a chemat și copiii, noi nu eram de acord, dar În cele din urmă am ajutat-o să-și facă actele, ce să faci, trebuie să fim omenoși, ar trebui să vedeți ce drăguți sunt, cu ochii aceia migdalați și cu pielea bronzată, dar ea oricum nu vrea să ne părăsească, zice că fiii ei vor sta la sora ei, sper să fie așa, căci Alessia și Giulia sunt prea atașate de ea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
în cămașă de noapte și șosete. La început stă foarte tăcută. De obicei a plâns înainte. Rolul meu e s-o înveselesc și s-o scot dintr-ale ei, așa că mă străduiesc să fiu cât mai voioasă. Îi povestesc ceva drăguț de la supermarket sau fac o remarcă răutăcioasă despre câinele zgomotos al vecinilor. Apoi mă ridic să pregătesc cina. Cu Sheba cel mai bine e să nu forțezi lucrurile, mi-am dat seama. Deocamdată e într-o stare deosebit de irascibilă - extrem de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
erau pline de o miriște scurtă și neagră. Urăsc când femeile se zgârie în halul ăsta și spun că se îngrijesc, astfel. Mai bine tufa crescută în toată regula a franțuzoaicelor decât scrijelirea asta mizerabilă cu lama. Sunt atât de drăguți, a zis Elaine despre cercei, de unde i-ai luat? Sandy Pabblem, directorul, e foarte doritor să aibă foști elevi ai școlii, ca Elaine, printre profesori. Își închipuie că asta face o impresie bună faptul că ei vor să se întoarcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]