428 matches
-
pufăind și lucind de transpirație, mă informă că nu prea are nimic de mâncare. Mi-am ridicat capul și am văzut că, Într-adevăr, cele mai multe mâncăruri listate pe tăblița neagră din spatele ei fuseseră șterse cu un burete, lăsând un voal estompat, dar persistent. Pe un rând se putea citi „cu salată“, În altul, „murături“. Am comandat „un platou cu cârnați și“, am Întrebat dacă era posibil să adaug și ceva salată sau murături, apoi am cerut și un pahar de cidru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
mi-a arătat fotografia care ilustra articolul, o poză ovală pe orizontal, care conținea o mulțime de figuri Înțepenite, care interacționau vag. — Îi recunoști pe oamenii aceștia? M-am aplecat Înainte. Poza nu era doar eliptică, dar avea și marginile estompate, ca portretele vechi, astfel că, dacă stau să mă gândesc, semăna cu un ochi urduros. Numai după ce-am cercetat irisul, mi-am dat seama la ce se referea Dora. Dacă nu mă Înșelasem, poza era o bucată mărită a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
adevărat. Terminând de examinat camera - deloc interesantă, nici măcar buzunarele celeilalte geci ai lui Anton nu-mi trezeau vreu interes - am Întors așternuturile și m-am Întins. Din camera alăturată se eliberă o chicoteală. O femeie spuse ceva cu o voce estompată; un bărbat bombăni fericit. Mi-am Împletit degetele sub grumaz, gata să mă contopesc cu delicata opacitate a verii. După un timp, vrând-nevrând, impresiile au Început să se transforme În gânduri. Deși Anton stătea de mai bine de jumătate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Când m-am trezit, dârdâiam de frig. Lumina nu mai era la fel de intensă și cineva Încerca să mă lege de un scaun. Capul Îmi zvâcnea, fiecare bucățică a corpului mă durea. — Închide-l, Alf. Urmează și el. Vocea, străină și estompată, venea dintr-un loc atât de Îndepărtat Încât, preț de o clipă, am crezut că-mi vorbește din sala de spectacol de la Apollo. Dar de unde era să știu? În orice caz, mi-am promis că, dacă reușesc cumva să ies
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
nimic. Se auzeau niște foșnete ciudate pe fir și a bănuit că maică-sa Își peria părul În timp ce Îi ținea discursul ăla batjocoritor. — Scumpo, de ce nu spui nimic? Sunt cu toții acolo? a Întrebat Rose. S-a auzit un alt foșnet estompat, Însă de data asta lui Armanoush nu i s-a mai părut că semăna cu periatul părului. Suna mai curând ca zgomotul făcut de un obiect poros ce cădea Într-un lichid fără să plescăie, sau, mai exact, ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
că este virgină? Privește ce față degenerată are! Violeaz-o, omule! Ce trăsniți mai vin aici la matinee, spuse o doamnă cu o sacoșă pentru cumpărături, vecinei ei. Privește-l. Mai poartă și cercel. Urmă apoi o scenă de dragoste, prezentată estompat și Ignatius începu să nu se mai poată stăpâni. Simți cum îl cuprinde isteria. Încercă să tacă din gură, dar constată că nu reușește. — Îi filmează prin mai multe straturi de voal, spuse el. Maică Doamne! Cine știe cât de ridați și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
tabernaculul electric. Ochii și albaștri și galbeni se plimbară de la acest ritual spre restul camerei în care musafirii se atacau unii pe alții în conversații. Broderii în spic și șaluri mari de bumbac, lână fină și cașmir sclipeau în lumina estompată când mâini și brațe despicau aerul într-o mulțime de gesturi grațioase. Unghiile, butonii de la manșete, inelele roșii, dinții, ochii, toate străluceau. În centrul unui mic grup de oaspeți eleganți, un cowboy cu un bici de călărie îl lovea ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
doi bețivani clătinându-se pe picioare săriră la un bodyguard cu brațul prins Într-o praștie improvizată. Țipete, scaune răsturnate, și mai mult sânge. Asistente care Încercau să-i gonească. Și apoi, În cele din urmă, un agent de poliție estompat intră În Încăperea aglomerată și puse capăt agitației, cu trei doze de spray paralizant dispersate cu generozitate. După aceea a urmat, În mare, un episod cu zvârcoliri pe jos, țipete. Dar nici urmă de ucigașul Hoitarului. Logan se lăsă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
sa, Îl fulgerau de la masa vecină. — Bine, vin. În felul acesta a descoperit Amory Portretul lui Dorian Gray, Mistica, sumbra Dolores și Belle Dame sans Merci. Timp de o lună, nu l-a interesat nimic altceva. Lumea a devenit mai estompată, dar și mai interesantă iar el se străduia să se uite la Princeton prin ochii lui Oscar Wilde și ai lui Swinburne - sau ai lui „Fingal O’Flahertie“ și „Algernon Charles“, cum Îi plăcea să-i numească, cu prețiozitate nelipsită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
delimitat de paravane, în vreme ce alți trei detectivi, cu cel puțin zece ani mai în vârstă decât el, băteau la mașina de scris sau sporovăiau la telefon, iar zgomotul șiroia spre el din toate părțile, domolindu-se apoi într-o curgere estompată, care nu mai era nici măcar un zgomot. Fotografia mărită, de pușcăriaș, a lui Harlan „Buddy” Jastrow, ucigașul cu toporul din conitatul Kern și motivul pentru care se făcuse polițist, îl privea cu ochi reci de pe peretele din fața biroului. Un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
în oglindă, dar în două rânduri curiozitatea lui aproape că îl făcu să provoace o ciocnire. Ajunse la casa lui Claire De Haven cu patruzeci și cinci de minute mai devreme. Văzu câteva Cadillacuri și Lincolnuri parcate la intrare, lumini estompate lucind dincolo de perdelele de la geamuri, o lucarnă întredeschisă pentru aerisire - acoperită, dar deschisă. Lucarna dădea spre o potecă pietruită și un gard viu înalt, ce separa domeniul De Haven de casa învecinată. Danny se duse acolo, se lăsă pe vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
ia uite, cum a reușit el să determine această zeiță să producă ravagii în alte părți, în timp ce plaiurile lui badea Gheorghe au rămas neatinse și din ele nu s-au auzit secole întregi decât fluierul doinitor și cântecele lui senine, estompate doar din când în când de zgomotul ierbii fragede ruptă de la rădăcină de boturile umede ale boilor. În realitate, peste aceste plaiuri a curs sânge, iar acel badea Gheorghe nici n-a existat. Cineva s-ar putea întreba: e chiar
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
rodnică și folositoare, ba chiar foarte urgentă. Dar din receptor urca iarăși aceeași tăcere. Fima simți totuși că această tăcere era mai puțin adâncă decât noaptea trecută: un fel de foșnet slab, intermitent, ca un scrâșnit din dinți, se auzea estompat. Ca un oftat din rărunchi. Fima diagnostică astfel primele semne vagi de viață, Începutul reanimării aparatului. Era convins că telefonul nu-și pierduse viața, doar căzuse Într-un fel de leșin adânc și iată, chiar dacă nu-și recăpătase cunoștința, Începea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
neașteptate sau ceață neintenționată, dar plină de efect. Din punct de vedere tehnic, lomografiile au probleme de supraexpunere, suprasaturare, de contraste și tonuri. Pe hârtie apare însă altceva: imagini mai închise înspre margini, scăldate în lumini plăcute și un pic estompate, de parcă ar fi privite prin vizorul altei lumi. Sunt fermecătoare și fruste. Mișcarea a fost pornită de un grup de austrieci, care și-au cumpărat într-o excursie la Praga primul lor aparat Lomo LC-A, cu o sumă ridicol
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
aibă bărbatul care sărută o asemenea arătare. Iar dacă nu este al iubitei - al cui este? Un răspuns la această întrebare nu găsim nici măcar în postfața semnată de Horia Zilieru, care, în loc să lămurească lucrurile, le încurcă și mai tare: „Sentimentalismele (estompate) se regăsesc într-un registru al seismelor abandonate înaintea pragului moralei din fabulă. «Simulate» complexități, dezavuate senzualisme epidermice ale verbului lamentuos“... etc. Versuri neclare comentate neclar... ProzA lacrimogenA Un muribund, aflat pe un pat de spital, o roagă pe asistenta
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
De altfel, nu întotdeauna o imagine este imagine a ceva anume. Privind ca în oglindă cele lipsite de sens înțelegi mai bine relativitatea care le este proprie. Le poți recunoaște atunci într-o altă lumină, aparent mai nesigură sau mai estompată. Și devine sesizabil ceea ce în primă instanță nu se vede, de pildă caracterul lor echivoc, o anume dedublare pe care o suferă. În unele cazuri, sesizabilă devine latura lor simbolică, ireală. Sau acel element straniu sub care întâmpină bunul simț
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
imediat cum, din punctul său de vedere, logica vieții istorice pare pusă între paranteze. Iar acest lucru, după cum s-a spus, are legătură directă cu unele hermeneutici de astăzi. Legătura poate fi sesizată atât sub forma unei moșteniri active, deși estompate, cât și în reactivarea unor criterii după care nonsensul este identificat și proscris. De regulă, destule gesturi și credințe străine ne apar lipsite de sens. Uneori le percepem ca nemijlocit absurde. De ce atunci să nu apară astfel și propriile noastre
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
o pauză. O senzație de gol... acolo. Și, apoi, brusc, contactul, aproape ca și cum s-ar fi deschis o ușă. În ultimele secunde, veni gândul lui Gosseyn Doi, abia ți-am simțit prezența. Chiar și gândul tău de adineauri era foarte estompat. S-ar putea ca cineva să permită această comunicare. Totul este dintr-o dată mai clar." Nu părea momentul potrivit pentru a analiza cine putea fi acel cineva. Și în următoarele "cuvinte" alter-ego-ul său păru că avusese aceeași părere; era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
îl cântăriră. Brusc, ea se ridică în picioare și merse la o ușă din spatele căreia se auziseră chicoteli pe tot parcursul discuției lor. Se opri în prag și strigă: - Enin, poți să vii puțin aici? Vocea lui Enin se auzi estompat, dar destul de clar: - Ah, hei, mami - stai să mai trag o dată... L-am nimerit! Țipăt de încântare. Apoi: Bine, acum vin puțin. Femeia reveni la scaunul ei și se așeză fără o vorbă. Părea încordată și nu privea în jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
MOMENTUL ACȚIUNII. EXAMINĂ PLAFONUL METALIC CU O TRANSPARENȚĂ MODIFICATĂ ȘI ÎNTR-UN TÎRZIU ÎNCUVIINȚĂ SATISFĂCUT DIN CAP. GROSIMEA DE 10 CENTIMETRI, ALIAJUL OBIȘNUIT DE PLUMB CU BERILIU "GREU", PRELUCRAT ATOMIC. TRANSPARENȚA ARĂTA LOCUL EXACT UNDE SE AFLĂ GREER, O FIGURĂ ESTOMPATĂ APLECATĂ ASUPRA UNEI CĂRȚI. CITIND-O \ SAU ÎN ORICE CAZ ȚINÎND-O ÎN MÎINI. NU-ȚI PUTEAI DA SEAMA DACĂ O ȘI CITEȘTE. HEDROCK SE SIMȚI ÎNCRÂNCENAT ȘI RECE. SINGURA LUI EMOȚIE ERA UN FEL DE PLĂCERE VAGĂ ȘI MORTALĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
în Metamorfozele poeziei existența unui curent barbian fanatic. Chiar dacă în principiu un asemenea poet nu poate avea urmași, întrucît "el închide o epocă fără a deschide o alta", observă criticul, numitul curent barbian revine, la scară mai generală și mai estompată, în opțiunile literare ale celor mai noi generații. Se poate susține că nu atât doctrina estetică a poetului influențează asupra tinerilor scriitori de azi, cât un anumit model de carieră literară. Succesivele renunțări ale lui Barbu la propria sa poezie
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
cartea pe care o cauți, am găsit-o, e aici... și te chinui să lași geamul în jos, ca să i-o strecori printre țurțurii de gheață ce acoperă trenul cu o crustă groasă. — Cartea pe care o caut, spune figura estompată care întinde și ea un volum similar cu al tău, e cea care dă sens lumii, după sfârșitul lumii, senzația că lumea e sfârșitul a tot ce e pe lume, că singurul lucru care există pe lume e sfârșitul lumii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
arată deprimată tot timpul, dar asta nu însemna că-și putea permite să nu-i transmită lui Zach mesajele mele. — Te rog, am implorat-o, te rog, fă-mi legătura. Receptorul a fost acoperit și am putut să aud voci estompate, apoi - ce binecuvântare - mi-a răspuns Zach. —Ce-i? m-a întrebat. Am avut dreptate în legătură cu M.A. Bineînțeles că Zach voia să vorbească cu mine. Partea groaznică era că acum, că mi se făcuse legătura, habar n-aveam ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
alături sau fusese sau avea să fie. Doamna își comunica existența în mod cu totul neconvențional. Dominic o intercepta în fâșâitul lung al perdelelor, în bâzâitul unei muște trezite, în fiorul brizei bruște, toate păreau demascări flagrante ale respirației ei estompate, disipată prin toate colțurile, din care parvenea, ciclic, câte un stimul, un subterfugiu-avertisment, ca o grea clipire de gene a neantului... Poate, într-adevăr, în dimineața însorită de marți, doamna Veturia chiar întrebase, cum obișnuia: „Domnul profesor a închis ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
mai anevoioasă. Vreau să aduc la lumina prezentului, ca un pios omagiu, chipurile celor care mi‐au dat viață, m‐ au crescut și iubit ca pe ultimul născut. În oglinda încețoșată a îndepărtatului trecut, 168 am deslușit mai întâi figura estompată a mamei, cu fața brăzdată de riduri adânci, scundă, cu trupul îngreunat de rotunjimile ce s‐au tot adăugat de‐a lungul anilor, veșnic împovărată de treburi și de griji. Când am început să pricep câte ceva din ceea ce se petrecea
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]