835 matches
-
o fac. Da, dar Proust nu o face precum Sadoveanu sau Hogaș; „amintirile” nu curg șovăitor și linear, plastic și anecdotic, ci se „afundă” În acele straturi, „nămoluri” ale unui trecut... care nu a existat niciodată! Și pe care naratorul, fascinat, Îl inventă, scoțându-l la suprafață. De fapt, „munca” sa se apropie mai degrabă de aceea a unui arheolog, a unui paleontolog, care „inventă” o eră, figuri și moravuri, fără să știe dacă toate acestea au existat vreodată, bazându-se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
-se să prindă peștii aruncați de turiști. Serile la Punta del Este sunt o încântare, cu muzici răzbătând de peste tot, cu aleile de uriași palmieri imperiali ce te invită la plimbare, cu parfumul sutelor de leandri înfloriți sau cu spectacolul fascinat al grădinilor cu tufe de hortensii înalte cât casa și cu flori de dimensiunile unui sombrero mexican. Un dejun cu fructe de mare și pește poate fi servit oriunde la Punta del Este, dar merită să te bucuri de el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
la doar 25 de ani, Ivan Ivanovici Ivanov al nostru era cel mai adulat star al presei locale, dar și marea speranță a cititorilor întregii țări! (Cum avea și o rubrică permanentă la postul oficial de televiziune, lumea îl urmărea fascinată, iar femeile îl adorau. Și nu numai cele tinere, cele ce-și făceau în intimitate planuri romantice...) Acesta a fost Ivan Ivanovici Ivanov al nostru până ce... ...până ce concurența a născocit un plan perfid: a scos în secret pe piață un
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
prezent și în cadrul teologiei protestante. Destinul necredincioșilor În timp ce la Universitatea Pontificală studiam conștiincios, curs după curs, teologia neoscolastică, ale cărei teze patruzeci de ani mai târziu vor fi incluse substanțial în Catehismul universal al Bisericii Catolice, eram tot mai mult fascinat să dau o motivație rațională existenței și "mântuirii celor necredincioși". Urmasem un seminar cu titlul De salute infidelium (Despre mântuirea celor necredincioși), care îmi oferise material suficient pe această temă din perspectiva tradiției creștine. Totuși, în cele din urmă, curiozitatea
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
-vă în fapte bune". Coranul, sura 5, 48 O cale a vieții cu sens, susținută de o forță prezentă în viață... dar conform cărui model? Când am călătorit pentru prima dată în jurul lumii, în 1964, și am cunoscut Asia, rămăsesem fascinat și uimit de numeroasele chipuri pe care ochii mei le întâlneau: indieni, tailandezi, chinezi, japonezi... femei, bărbați, copii. Ajunși la San Francisco, devenise chiar plictisitor să vedem doar chipuri albe. Religii în competiție După ce am depășit, pe parcursul urcării noastre spirituale
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
și natură, o atracție, aș spune, reciprocă. N-am mai văzut la nimeni să adune în jur, la simpla apariție, la un ușor pocnet din degete, ca printr-o magie, păsărele sau orice animal aflat prin apropiere. Copil fiind, eram fascinată și am păstrat în minte aceste imagini cu valoare de simbol. Povestirile celui care simțise desprinderea fizică și nu numai fizică de pământ ca pe un act purificator, toate acele fapte de arme eroice mi-au fermecat și învăluit copilăria
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
stătea la pîndă, a aflat că vor fi "dansate" contesele Bylandt (getanzt...). Un conte șambelan venise din provincie să-și prezinte fiica, în speranța că o va mărita: frumusețea acestei tinere atrăgea toate privirile și pe toți dansatorii, iar Împăratul, fascinat, discută cu ea îndelung. Nu a fost nevoie de mai mult pentru condamnarea ei definitivă de către tribunalul Conteselor, care, printr-un ultimatum, i-au informat imediat pe cavaleri că dacă mai dansau cu noua venită nu vor mai fi invitați
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
jalnicele căpețele de filme documentare, care se prezintă azi publicului avid de a-i auzi frazele și de a-i descoperi privirea, gestica, mimica - ele sunt cel mai adesea făcute de amatori - sau fragmente de peliculă furate de cameramani jucăuși, fascinați o clipă de logoreea poetului, de aerul său boem. Am avut, noi, Românii, la sfârșitul secolului trecut, norocul nemeritat și incredibil al unui uriaș spirit european, al unui poet ilustru, novator și adânc trăitor al tradiției literare a acestui pământ
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
reușea să scrie, să lucreze. Apoi m-a întrebat care era „problema”. Părinții mei, i-am spus, țin morțiș să urmez o facultate „serioasă”, medicina, dar... eu vreau să mă dedic literaturii. De sfatul dumneavoastră, atârnă, îi spuneam, privindu-i fascinat frumoșii ochi mari, adânci, catifelați, încotro s-o iau în viață! (Azi îmi dau cont că numai un tinerel timid și pierdut în jungla socială, cum eram eu, atunci, putea avea insolența de a pune o astfel de problemă unui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
în stăpânire elementele dezlănțuite? Dacă a fost o „catastrofă”, ei, bine, ea a fost una fericită, deoarece „ruptura” socială, dar și cea tematică m-au îndepărtat, se pare definitiv, de primul făgaș, de prima albie a creației, a „ambiției” mele, fascinate încă de „temele prozei locale”, tradiționale, cum am spus. (Să nu se înțeleagă că arunc într-un fel sau altul discreditul asupra înaintașilor mei în proza română. Sosiți târziu într-o cultură lucidă, cultă, într-o țară târziu unificată, ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Există pentru a fi folosită, zise tânărul. Am tras de burduf, l-am închis, iar l-am deschis. Am încercat toate notele, luând-o sistematic, de jos în sus. Apoi și invers. Se auzea ceva. — Ce sunete! spuse tânărul bărbat fascinat. Îți lasă impresia că-și schimbă culoarea. Dacă apăs butoanele astea, sunetele sunt mai ascuțite. Fiecare buton răsună altfel. Dacă apăs mai multe o dată, unele se potrivesc, altele nu. — Nu îmi este clar. Adică, în ce sens se potrivesc sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
tras de burduf, apăsând în același timp diverse butoane. — Superbe sunete! exclamă ea. Sună ca un fel de vânt? — Da, chiar așa. Prin apăsarea butoanelor, produc niște curenți care răsună diferit și apoi îi combin. A închis ochii și asculta fascinată. Am încercat mai multe note. Le-am luat la rând, apoi le-am amestecat. N-am reușit să scot nici o melodie, dar pentru ea a fost suficient și cât am reușit. Nu-mi cerea mai mult, iar eu nu trebuia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
secțiuni colorate în ocru sau liliachiu sau gri. Cele mai îngrijorătoare semne erau cele aproape imperceptibile care indicau că nimic nu putea transforma această stare de fapt în ceva pozitiv. Nu puteai să nu fii înspăimântat și în același timp fascinat. Citind aceste articole aveai sentimental că supraviețuirea omenirii nu apărea ca foarte importantă în economia de lungă durată a timpului. Eram condamnați. O meritam. Iar eu eram obosit (Ce o îngrijora pe Jayne în afara acelor scene care trebuiau filmate din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
s-a accelarat, apoi, inexplicabil, am simțit o mâhnire profundă. Luna era gigantică în noaptea aceea, atârnând foarte jos pe cerul întunecat, cu un contur portocaliu, iar oamenii continua să remarce cât era de aproape de pământ. Jayne le explica părinților fascinați de ce trebuia să plece la Toronto săptămâna viitoare, iar eu a trebuit să-mi cer scuze, dar trebuia să plec. Pur și simplu le-am spus că sunt obosit. Pavajul se clătina sub mine, iar pielea îmi era leoarcă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
ne arată Statuia Libertății. Atunci cînd emigranții pornesc la drum, nu vedem vaporul în plan general, avîntîndu-se triumfător în larg. Postul nostru de observație e undeva la nivelul punții superioare sau poate chiar mai sus și de acolo ne uităm fascinați, și din ce în ce mai neliniștiți, la fîșia întunecată de apă care crește ca o pată între cheiul italian și flancul vaporului ce se desprinde de el. Tot așa, atunci cînd vaporul se huțupește să reziste unei furtuni, nu-l vedem din afară
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
căutarea unor eventuale semne de revenire a vieții pe Pămînt. Wall-E îi arată comorile lui și între ei se leagă o idilă. Magia e și aici un pic răscoaptă, dar, oricum, un moment ca acela în care se uită amîndoi, fascinați, la flacăra brichetei lui Wall-E, denotă o înțelegere a cinemaului o înțelegere a faptului că adevăratele momente de grație cinematografică nu depind de tehnologie, ci de ingredientele cele mai simple care în ziua de azi e greu de găsit în
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
stimulat "în realizarea practică" a acelei revelații ad hoc și opiniile colegului Arcadie Suceveanu, care mi-a vorbit despre ce citise în "Sud-Est", presupunând și el că aș avea continuarea narațiunii. Încât, neamânat, am început... să mă redau mie-mi, fascinat, uimit de câte păstrase și ce păstrase memoria mea din realitatea, poezia și basmul copilăriei, petrecută în comuna natală Negureni, pe malurile râului Răut (Ozana mea!), care mi-a fost/ i-a fost un adevărat leagăn și undă de... creștere
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
că nu va mai găsi niciodată un îndrumător care să poată completa ceea ce început Eliade. Îmi povestește că Eliade a fost «un academician prin excelență» și mentorul lui spiritual. Numele fiului lui Robert este Mircea, după Mircea Eliade, și ascult fascinată istoria găsirii numelui. Copilul s-a născut la câțiva ani după moartea lui Eliade și părinții aveau deja câteva nume favorite. Le-au rostit pe fiecare în fața bebelușului recent născut, fără să obțină vreo reacție și parcă simțind că ceva
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
un scriitor pe care îl admir mult, face cercetări pe teme psihologice și a studiat cu Mircea Eliade!”. Interesul meu crește brusc și mă simt pășind într-un fragment de istorie. Mă așez lângă Robert Forte, cu Scott lângă mine, fascinat și copleșit de ideea că este în compania unui personaj pe care îl admiră atât de mult. Barca pornește pe apele învolburate și facem cunoștință unii cu ceilalți. Robert Forte este un bărbat, poate de 45 de ani, cu un
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
nu va mai găsi niciodată un îndrumător care să poată completa ce a început Eliade. Îmi povestește că Eliade a fost „un academic prin excelență” și mentorul lui spiritual. Numele fiului lui Robert este Mircea, după Mircea Eliade și ascult fascinată istoria găsirii numelui. Copilul s-a născut la câțiva ani după moartea lui Eliade și părinții aveau deja câteva nume favorite. Le-au rostit pe fiecare în fața bebelușului recent născut, fără să obțină vreo reacție și parcă simțind că ceva
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
care vrea să-i atace. Vrăjitorul este înconjurat de fantomele unor creaturi oribile. Dar, uite, curanderos se transformă în lupi pentru a-l înșela pe vrăjitor iar reginele au cunoștințe ezoterice și îi ajută în lupta contra răului...” Sunt complet fascinată nu numai de poveștile fantastice care apar una după cealaltă, conturând povestea fermecată a fiecărui personaj de pe pânză, ci, mai ales, de prezența lui Amaringo. Are în jur de șaizeci de ani, este mai scund decât mine, poartă ochelari cu
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
toamna anului 2000, la Moscova, o bombă artizanală spulbera un pasaj subteran de pe strada Tverskaya. Am recunoscut locul la televizor. Răsfoiserăm acolo, în plimbările noastre prin oraș, cu doar două luni mai devreme, cărți expuse pe tarabele înghesuite și ascultaserăm, fascinați, piese de muzică clasică interpretate de o orchestră de tineri muzicieni de elită, îmbrăcați în fracuri, care se distrau și câștigau un ban cântând pentru trecători. O realitate urâtă și dezgustătoare ne forța prea repede să ne despărțim de niște
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
neștiut. Mi-au trebuit câteva minute, de pildă, până să aprind araga zul, pentru că mi se tot stingeau chibriturile de cum le aprindeam și nu mă înduram să le arunc așa, abia arse și nefolosite. Reaprindeam fiecare chibrit și îl priveam fascinată arzând până la capăt și îndeplinindu și menirea, chiar dacă flacăra îmi atingea dureros buricele degetelor. Orice lucru din lumea asta își are menirea lui, nu-i așa, Edo? Orice lucru, fie el și un băț de chibrit, și orice ființă, fie
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
trăsese pe ea un pulover gri. Apoi, când deschisese ușa de la intrare, gata să iasă, se răsucise și aruncase pe jos puloverul, cu furie. — Nu mai suport culoarea asta cenușie! îmi aduce aminte numai de lucruri neplăcute! Bobo o privea fascinat, nemaicutezând să spună ceva. I se părea că asistă la un spectacol în care nu are voie să intervină. în mijlocul străzii, Clara se oprise brusc, înfiorată. — Of, fir-ar să fie, ce frig îmi e! Mai bine-mi luam, totuși
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ochilor cenușii înspre un azuriu nefiresc, de care era conștient. Precum bănuise, era tratat ca un erou de război. Băieții îl măsurau cu invidie și-i puneau întrebări incomode despre operație, fetele îl mângâiau emoționate pe cicatrici și îl priveau fascinate. Bobo se așezase pe un fo toliu din hol și, conform obiceiului, nebăgat în seamă de nimeni, privea și se apleca din când în când asupra unui caiet. Seara începuse o ploaie mohorâtă, care-i alungase pe toți spre camerele
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]