1,135 matches
-
și o funcție politică, de legitimare în epocă? Mihai-Răzvan Ungureanu: Dacă e vorba de secolul al XIX-lea, în mod evident da. Și reflexul este vechi, mi-e teamă că ajungem deja la o cunoștință elementară asupra valorii sociale a genealogiei. Interesant este altceva, nu faptul că genealogia își conservă vocația de identitate, identitară, e firesc să se întâmple în felul acesta, ci că ea mai mult începe să fie asimilată unui anumit tip de comportament. Ideea că sângele albastru are
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
epocă? Mihai-Răzvan Ungureanu: Dacă e vorba de secolul al XIX-lea, în mod evident da. Și reflexul este vechi, mi-e teamă că ajungem deja la o cunoștință elementară asupra valorii sociale a genealogiei. Interesant este altceva, nu faptul că genealogia își conservă vocația de identitate, identitară, e firesc să se întâmple în felul acesta, ci că ea mai mult începe să fie asimilată unui anumit tip de comportament. Ideea că sângele albastru are și prezență socială determinată de reguli stricte
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
anumit tip de comportament. Ideea că sângele albastru are și prezență socială determinată de reguli stricte, că e vorba de politețe, că e vorba de școală, că e vorba de comportamentul administrativ, acolo unde e loc de așa ceva, apropierea dintre genealogie și preceptul moral se face pe măsură ce înaintăm din ce în mai prezent spre secolele XVIII-XIX. Cătălin Avramescu: Amândoi ați studiat familiile din perspective diferite. Cristina, tu ai studiat mai curând chestiunea căsătoriei, căsătoria, încheierea căsătoriei, divorțul, patologia căsătoriei. Pe de
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
moment dat am consfințit să intru într-o comunitate politică pentru simplul motiv că mi se pare normal să ader și altfel decât în valoare absolută la modul abstract la niște idei politice față de care am respect, la o anumită genealogie intelectuală de la care se revendică pe bună dreptate curentul neoliberal, mi se pare un gest nu doar de decență față de mine însumi, concretizând o realitate spirituală, ci mi se pare și un gest de demnitate față de vârsta pe care o
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
exista o castă a medicilor, o castă a avocaților care își plasau procesele între ei și așa mai departe. E un reflex pe care, în anumiți termeni antropologici, îl poți judeca drept natural. Evident că în Ministerul de Externe există genealogii, există nenumărate tangențe discrete... Rodica Culcer: Să nu amestecăm avocații și medicii cu ministerul care ține de niște relații de putere, de niște servicii. Mihai-Răzvan Ungureanu: Eu coboram totul la o comunitate și prefer să avem această perspectivă asupra Ministerului
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
1982. 17. Benjamin, Walter, Iluminări, trad. de Catrinel Pleșu, Editura Univers, București, 2000. 18. Berardinelli, Alfonso, La poesia verso la prosa. Controversie sulla lirica moderna, Bollati Boringheri, Torino, 1994. 19. Berardinelli, Alfonso, Poesia e genere lirico. Vicende postmoderne, în vol. Genealogie della poesia nel secondo Novecento, Istituti Editoriali e Poligrafici Internazionali, Pisa, 2002. 20. Bodiu, Andrei, Mircea Cărtărescu (monografie), Editura Aula, Brașov, 2000. 21. Bonoli, Lorenzo, Écritures de la réalité, Poétique, n ș 137, février, 2004. 22. Borutti, Silvana, Filosofia delle scienze
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
Vladimir Streinu și de alți critici, nu totdeauna în favoarea autorului Cuvintelor potrivite. C. o folosește însă fără o conotație minimalizantă. În același an polemizează cu Vladimir Streinu pe tema Arghezi, apărând, în chip just, calitățile estetice ale pamfletului: „Artist fără genealogie al imaterialului, rotind universul și sistemele de sori [...], delicat orfevru de pulbere de stele, orchestrant al muzicii sferelor [...], artist suveran și de o varietate extraordinară”. În fine, când N. Iorga atacă generația tânără de scriitori și spune că „în țara
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286258_a_287587]
-
țin promisiunile, iar actul reprezentat de „incivilitate” este un mod de a le atrage atenția. Pentru o societate decentă Insistând astfel asupra politeții, civilității și, În sens mai larg, cetățeniei, dorim să arătăm că societatea ar trebui să stabilească o genealogie a violenței sale latente. Folosind În mod confuz cuvântul incivilități, la plural, ne interzicem să mai reflectăm asupra puterii de emancipare a deprinderii reciprocității În familie și În instituții. Actele „necivilizate” au ca origine trei tipuri de reacție care trebuie
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
ipotetice de identitate primordială; 2) o interpretare istorică și culturală care presupune că această dorință vine să Înlocuiască În lumea modernă, caracterizată de zdruncinarea formelor ierarhice de integrare, identitățile prescrise de apartenențele de castă. Această interpretare este singura compatibilă cu genealogia modernitară a rasismului. Centrarea pe biologizarea diferențelor sau mai curând pe somatizarea diversității umane, redusă la categorii elaborate plecând de la trăsăturile fenotipice, ar sta, În spațiul individualist-egalitar al modernității, la baza rasismului. Caracteristicile fizice, În societățile reduse la colecții de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
originile unui termen care va deveni, la puțină vreme după Despre diviziunea muncii sociale, un fel de program politico-filosofic, cunoscut sub numele de solidarism și pe care Îl va Întruchipa Partidul Radical Încă de la crearea sa, pe 23 iunie 1901. Genealogia noțiunii În ciuda inextricabilei dificultăți a chestiunilor legate de genealogie, putem să-i acordăm lui Pierre Leroux un statut privilegiat. În 1859, În La Grève de Samarez, Leroux reamintește că el „a folosit primul termenul ș...ț pentru a-l introduce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
după Despre diviziunea muncii sociale, un fel de program politico-filosofic, cunoscut sub numele de solidarism și pe care Îl va Întruchipa Partidul Radical Încă de la crearea sa, pe 23 iunie 1901. Genealogia noțiunii În ciuda inextricabilei dificultăți a chestiunilor legate de genealogie, putem să-i acordăm lui Pierre Leroux un statut privilegiat. În 1859, În La Grève de Samarez, Leroux reamintește că el „a folosit primul termenul ș...ț pentru a-l introduce În filosofie, adică ș...ț În religia viitorului” și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
e pretende una, regolazione nient'affatto spontanea, si inserisca în una portentosa corrente storica e di pensiero alla quale non bașta opporre, salvo produrre effetti inintenzionali, l'esigenza di scrostare îl vocabolario religioso. Né bașta, d'altro canto, tracciare una genealogia filosofica da respingere al mittente, che inglobi, în modo spesso indifferenziato, Cartesio e Hegel (tanto per citare alcuni obiettivi privilegiați della polemică capitiniana). La differenziazione delle funzioni sociali, sempre più spința e prodromica a quel che sarebbe nei giorni noștri
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]
-
canaaniți. Teritoriul, inițial redus la coasta mării, echivalează și cu "Țara Promisă" triburilor evreiești antice (Jos.13:1-4), cu Țara lui Israel și cu Palestina sau Iudeea de mai târziu. Denumirea derivă din onomasticul Kna'an sau Canaan, atribuit de genealogia biblică fiului lui Ham, nepotul lui Noe (Gen. 9:18, 10:15-19). Izvoarele egiptene redau numele țării în formele "Kan'na" și "Kinachi", cele babiloniene îl redau ideografic "MAR.TU", iar fonetic "Amurru" (Țara Amoriților), în timp ce în textele asiriene apare
Canaan () [Corola-website/Science/303338_a_304667]
-
canaaniții s-au stabilit în zonă probabil spre mijlocul mileniului al III-lea î.e.c., în jurul anului 2500. Canaaniții conțineau mai multe popoare, inclusiv amoriții, jebusiții, arakiții, siniții, aradiții și samareii, toate seminții urmașe ale lui Ham (ebr. Cham) dupa genealogia tradițională biblică (Gen. 10:15-19). Prezența lor în Canaan este atestată deja în jurul anului 2000 a. Chr. Canaaniții au fondat o serie de orașe-state, în vecinătatea cărora, ulterior, filistenii au ridicat localitățile Asdod (ebr.Ashdod) și Ekron. Potrivit informațiilor relatate
Canaan () [Corola-website/Science/303338_a_304667]
-
elani, leoparzi, urși și tigri siberieni. Însă istoria Siberiei este și mai bogată decât credem chiar dacă nu prea este mediatizata. Preistoria Siberiei este marcată de o varietate de descoperiri arheologice ce indică existent unor civilizații și culturi. Conform cercetariilor privind genealogia genetică, primii oameni au locuit în Siberia în anul 45 000 i.en., oameni ce aveau să populeze America de Nord dinspre vest (la vremea respective, fiind eră glaciară, Rusia și America de Nord erau legate de ghețari). În Chalcolithic/ epoca cuprului, Siberia vestică
Siberia () [Corola-website/Science/298309_a_299638]
-
erau istorici în sensul propriu al cuvântului, ei oscilau între poezia epică și noul spirit filozofic care se afirma în această epocă, între mitologie și realitate, ceea ce confereau scrierilor lor un caracter mixt. Ei își alegeau subiectele din trecutul îndepărtat (genealogii ale ginților nobile, care, de obicei, începeau cu zeii, legende despre întemeierea orașelor etc.). Animați de dorința de a strânge informații cât mai ample și mai sigure, logografii au desfășurat un efort considerabil pentru documentare și au practicat, în mod
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
1975, celebrează ieșirea din adolescență și relativa instalare în maturitate. Somnul, zăpezile figurează domeniul unei revolute purități. Primele drame existențiale sunt dramele celor dintâi iubiri și ale descoperirii incomunicabilității în dragoste. Tonul general este dat de convingerea apartenenței la o genealogie princiară, de sentimentul acut al descendentului zdrențăros care vinde în talcioc steme regale. Versul este liber, puține poezii fiind rimate în întregime. Cel de al doilea volum, Cavalerul din dreptul soarelui (1979), sărbătorește iubirea. Analiza fină a diferitelor ipostaze ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285925_a_287254]
-
care sunt În mod continuu adaptate la noile circumstanțe de ordin natural și social, inclusiv la relațiile de putere. Sistemele de proprietate cutumiare nu trebuie văzute Într-o lumină idilică. Deseori sunt marcate de inegalități legate de sex, statut și genealogie. Deoarece sunt foarte specifice locului, particulare și adaptabile, există posibilitatea unor ajustări la scară mică ce pot determina, prin acumulare, modificări ale practicilor dominante. Să ne imaginăm un legiuitor a cărui unică preocupare era aceea de a respecta cutumele locale
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Este foarte posibil ca această inițiativă să fi fost la originea termenului de „laobaixing” care Înseamnă, literal, „cele o sută de patronime vechi” și care, În China modernă, a ajuns să semnifice „oameni de rând”. Înainte, existau legende ce stabileau genealogia pe linie paternă a familiilor de la conducere și relațiile de rudenie dintre acestea, dar acest lucru nu se Întâmpla și În cazul oamenilor simpli. Aceștia nu aveau patronime și nici nu au imitat vreodată elitele din acest punct de vedere
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
puternice aveau patronime, deținătoare de proprietăți funciare (de exemplu, Strozzi). Pentru acestea, era un mijloc de a dobândi recunoașterea socială ca „grup de interese”, iar rudele de sânge și prin alianță Își Însușeau numele ca să poată beneficia de avantajul unei genealogii ilustre. Însă, În afara acestui segment restrâns al societății și al unui mic grup de patricieni urbani care copiaseră aceste practici, nu existau nume de familie permanente. În aceste condiții, cum putea biroul de recensământ să identifice și să Înregistreze un
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
fiul lui William Robertson avea să se numească Thomas Williamson (fiul lui William), iar Henry, fiul acestuia din urmă, Henry Thompson (fiul lui Thomas). După cum vedem, numele nepotului nu ne dă nici un indiciu cu privire la identitatea bunicului, ceea ce face dificilă stabilirea genealogiei doar pe baza numelor de botez. Foarte multe patronime din nordul Europei, deși acum sunt permanente, conțin Încă particule care, asemenea unui insecte conservate În cihlimbar, amintesc de Întrebuințarea lor străveche - desemnarea tatălui persoanei respective (Fitz-, O’-, -sen, -son, -s
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
se asigura că membrii acestuia nu pot vorbi ușor cu ceilalți sau nu pot mânca cu aceștia. Acest lucru este adevărat În ciuda faptului că, după cum remarcă foarte bine Benedict Anderson, „trecutul național” este foarte adesea creat pornind de la o falsă genealogie. Eugene Weber, Peasants into Frenchmen: The Modernization of Rural France, 1870-1914, Stanford University Press, Stanford, 1976, cap. 6. Weber arată că, În ultimul sfert al secolului al XIX-lea, o jumătate din francezii de 18 ani aveau o altă limbă
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
document din 18 noiembrie 1393. Giurgiu a avut patru fii, Ivașcu, Stețco, Danco și Mihul Starostici (Stărostescul, după dregătoria de staroste). Ei sunt pomeniți, la 19 septembrie 1436, când depun, la Liov, jurământul de credință față de regele Vladislav al Poloniei. Genealogia familiei lui Giurgiu de la Frătăuți a făcut-o Mihai Costăchescu. Către sfârșitul secolului al XV-lea, urmașii lui Giurgiu de la Frătăuți împărțiseră moșia între ei. Dintre cei patru fii ai lui Giurgiu, numai doi au avut urmași, Ivașco și Mihul
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Oder și se întindea spre Răsărit până dincolo de Nipru, Kievul, de exemplu, aparținând acestui regat. A fost apoi Imperiul Otoman, în continuă creștere în secolele XIV-XVI, reușind în 1517 să cucerească Egiptul, după care a urmat cucerirea nordului Africii. Din Genealogia imperatorum Turcorum a lui Felix Petancius și din lucrarea lui Konrad Adelmann von Adelmansfelden aflăm că Mahomed al II-lea, adversarul lui Vlad Țepeș și al lui Ștefan cel Mare, avea armata de 60-70.000 de oameni. Imperiul era împărțit
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
lui I. Ludo, din revista Răspântia, din anul 1947, când ataca nimicitor România, pe Rebreanu și Iorga, identificându-i cu "cretinologia" românească și pregătind, astfel, terenul pentru instaurarea bolșevismului răzbunător. Adică pentru o devenire nonromânească a omului român". Dincolo de o genealogie ideologică, ușor recognoscibilă, ar mai fi și niște complexe freudiste, foarte interesante prin perspectivele ce le deschid asupra unor personalități sfâșiate din spațiul românesc: "H.-R. Patapievici pare a fi o tipică personalitate dedublată. Am arătat acest fenomen la indivizii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]