629 matches
-
în brațe pe domnul Wada și-l întreba: «Vă simțiți bine? Vă simțiți bine?», dar el se lupta cu durerea, nu mai avea pic de valgă. Ochelarii și geanta erau trântite pe jos. Mai era și o femeie care stătea ghemuită. Imediat lângă Wada. O doamană cu părul lung. Mă tot întrebam ce se întâmplase, mă uitam când colo, când dincolo. Voiam să plec, dar metroul a sosit în stație. — Sub ochii dumneavoastră s-au întâmplat atâtea lucruri în lanț. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
scurt timp după aceea a fost cărat undeva. Cam atunci am realizat că se întâpla ceva ciudat cu respirația mea. Dar, nu-mi făceam prea multe griji. «De la ce-o fi?» Doar atât. Apoi... am zărit o femeie care stătea ghemuită. La fel, credeam că e bolnavă sau nu se simte prea bine. După puțin timp s-a mai dat un anunț: «Toți călătorii să părăsească stația!». Au menționat niște motive, însă nu-mi le aduc aminte. Oricum, principalul era să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Nici unul dintre călători nu se grăbea. Se îndreptau ușor spre barieră. Am ieșit la suprafață și am văzut în jur oameni leșinați care aveau spume la gură. O persoană încerca să-i ajute. Și acolo erau mulți oameni care stăteau ghemuiți. Nasul și lacrimile le curgeau șiroaie. Era o priveliște înfiorătoare. Nu aveam nici cea mai vagă idee ce se întâmplă. Simțeam că mă pândește un pericol iminent. Nu am cum să merg la serviciu», m-am gândit. «Pentru că nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
să mă sufoc. Mi-am dat sema că fusese un gaz. Tușeam. Nu, nu am simțit nici un miros. Nimic. Trebuia să ieșim la suprafață cât mai repede. Însă, nici afară lucrurile nu stăteau mai bine. A fost uimitor. Toți stăteau ghemuiți. Unora le curgea sânge din nas. Erau și tineri acolo. A venit salvarea. L-au luat cu targa pe bărbatul pe care îl căraserăm noi. Se pare că omul acela era deja mort. Am auzit pe cineva spunând: «Nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
spital, însă ambulanțele nu mai veneau. A apărut și poliția. Nu puteau face față situației. Toată lumea dădea indicații. Normal ar fi fost ca observatorii să se ocupe de asta. Era o învălmășeală totală. Unii erau întinși pe asfalt, alții stăteu ghemuiți. Mulți urlau: «Să vină mai repede ambulanța!» Erau și niște muncitori care tocmai făceau reparații pe acolo și care ne-au ajutat. Au oprit toate mașinile care treceau, fie că erau mașini obișnuite sau dubițe. Sunt sigur că erau muncitori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
nu mai avea parte de asta. Pe fața ei fulgeră ceva animalic, gata să-i întoarcă lovitura. Iar el simți cu câtă cruzime o iubea. — Îți dau... încerc să..., dădu el să spună. Ea își revenise deja, renunțând la poziția ghemuit, din nou în formă, prea repede. Se ridică și trase aer în piept, ca și cum ar fi terminat de făcut gimnastică. Lovi ușor patul cu palma. —Bine. Deci zi-mi ce-ți place la gagica asta. Proiect de perfecționare. Următorul pas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
le-ar fi purtat ghinion pentru viitor. Noaptea era străvezie. Dar probabil, când ai asemenea planuri, întunericul nu e niciodată îndeajuns de des. Au deschis portierele fără zgomot, toți deodată, cu urechea ciulită în noapte. Apoi au coborât ghemuindu-se, ghemuiți au dat mâna cu mine și, într-o clipită, iarba i-a înghițit. Am așteptat două sau trei minute, îmi era teamă să pornesc motorul. La întoarcere am lăsat toate geamurile deschise, căci mașina era atât de plină de fum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
un tată vitreg bun pe cât mi se dă posibilitatea și poate unchi într-o zi. Se ridică și începu să împacheteze. Subiectul era închis, acesta era mesajul tacit. Am încercat să mă ridic într-o rână, să ajung în poziție ghemuită. Am început să plâng. Din cauza durerii mele, a lui Ed, din cauza situației fără ieșire. Nu pot s-o fac, am suspinat eu. Ed se grăbi să mă ajute să mă ridic. De ce plângi? mă întrebă el. Viața nu e chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
nimeni nu va mai deschide subiectul. Dar, Doamne, abia i-au luat corpul de acolo acum câteva ore! L-am văzut! Știam că dacă rămân acasă, mâine-dimineață când m-aș uita pe fereastră, aș vedea-o zăcând acolo, sub copaci, ghemuită, moartă. Nu aveam ce să spun. Am deschis ușa fără să scot un cuvânt; Tom s-a ridicat și m-a urmat înăuntru. Am mers, în tăcere, până la frigider, am scos votca, am pescuit două pahare mari din chiuvetă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
pe burtă și durerea tocmai amorțită țâșnește fulgerător la suprafață. Își descarcă automatul către niște siluete întunecate. Trage orbește, fără speranța să nimerească pe cineva. Doi soldați în mantale lungi de iarnă sunt proiectați în perete. Încremenesc căzuți la podea, ghemuiți unul peste celălalt în poziția grotescă a morții. Pornește șchiopătând mai departe. Lovește cu piciorul ușa imediat următoare, care se sparge în mai multe bucăți. Din interior răsună o salvă furibundă. Prima rafală a lui Marius îl nimerește pe trăgător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
-și fața cu mâinile. Surpriza luminii violente făcu loc întâlnirii cu palmele: își privea degetele lungi, ținându-le între ochi și sursa de lumină din tavan. Apoi privirile îi alunecară pe antebrațe și trunchi. În sfârșit, îl regăsi pe Samuel, ghemuit și emoționat, neîndrăznind s-o atingă. Deschise gura și tresări când o cantitate însemnată de salivă i se prelinse pe piept. Se șterse nedumerită cu palmele, găsind astfel o primă utilizare apendicelor osoase ce atârnau la capătul unor membre lungi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
partea de est, denumind această decizie „o comoditate operațională“. Marți dimineața devreme, trupele Înaintau deja pentru a Înăbuși revolta. Nu mai era nimeni treaz ca să vadă cum trece tancul huruind. Bunicii mei moțăiau În pat. Tessie și Capitolul Unsprezece stăteau ghemuiți jos, pe saltele gonflabile. Până și papagalii erau tăcuți. Îmi amintesc că mă uitasem la chipul fratelui, meu care ieșea din sacul de dormit. Pe Învelișul de flanelă vânătorii trăgeau cu pușca În rațe. Acest fundal masculin nu făcea decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
strâng toată. De unde priveam eu, eram din nou fată: cu pântecul alb, cu triunghiul Întunecat, cu picioarele văzute În perspectivă, rase și netede. Sutienul Îmi stătea de-a curmezișul pieptului ca o bandulieră. A durat doar un minut. Armeanul bătrân, ghemuit, cu spinarea ca de șopârlă, și-a trecut degetele Îngălbenite peste părțile mele intime. Nu era de mirare că doctorul Philobosian nu observase niciodată nimic. Nici acum, când fusese prevenit de posibilitate, nu părea că vrea să știe. ― Poți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Americii. În panica și agitația ei, reușise să se strecoare taman În capătul fantei din spatele chestiei de metal, În așa fel Încît doar o rază slabă de lumină ajungea pînă la ea dinspre subsolul iluminat, și a stat acolo așa ghemuită mult timp, fără să se miște. A Închis ochii, Încercînd să nu se mai gîndească la durerea cumplită și s-a concentrat În schimb asupra căldurii Îmbătătoare a pivniței, ce i se ridica Încet În trup, ca marea În timpul fluxului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
primitivă etapă a civilizației, Însă pentru viața noastră, primitiv ar fi fost un dulce eufemism. Să-i spunem ciordeală și scormonit prin gunoaie. Era o muncă aproape sută la sută de noapte. Pozițiile de bază erau chircit, la pîndă și ghemuit. Mișcările corespunzătoare erau tîrÎtul, furișatul și năpustitul. CÎnd mi-a venit rîndul, am fost cuplat cu Luweena. Asta m-a bucurat, fiindcă ea mă tratase Întotdeauna cu indiferență, nici nu mă mușca, și nici nu mă altoia, ceea ce era foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
se urca pe construcția coșcovită până aproape de cornișă, gorgonele păreau ceva mai binevoitoare, marea scară cu două brațe se desena limpede, cu urnele ei de ciment la capete încrustate cu licheni. Cupola de deasupra clădirii părea un pântec în care, ghemuit, ar fi așteptat un copil mare de piatră. Copacii din curte, pini încolăciți, brazi groși și plini de mușchi, plopi pe lângă gardul cu împletituri baroce, colorau cerul într-un verde transparent, cu zone mai întunecate și mari ochiuri azurii. Tot
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
știu ce mănânc, privind absent formele pestriț colorate din sala de mese ai cărei pereți de sticlă răsuceau din nou lumina lămpilor către interior, așa încît ardeau ca niște stele în bălțile galbene ale geamurilor, mă gândeam la tine, Victor, ghemuit acolo-n oglindă, în cămara ta, în debaraua aceea înspăimîntătoare, în zațul acela nocturn, și-mi închipuiam cum, în noaptea fără limite, în baia țărănească a lui Svidrigailov, se desprind din pielea ta 59 valuri-valuri de abur negru îndesind noaptea
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
venele încă fragile ale frunții și obrajilor și buzelor se strecură sângele purpuriu și sângele stacojiu, până când mâinile și picioarele căpătară degete la extremități și din pielea lor, moi ca se-palele de floare, încolțiră unghiuțele, și o nouă ființă, ghemuită și roză, crescu, aluat plin de oscioare, umplu bolta, se-ncordă o dată și o sparse în țăndări și se-ntinse brusc sub cerul plin de focul stelelor și se ridică printre stele, mânjită de focul stelar, și trăi acolo, în mijlocul
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
sau o mutilare sadică. O cameră de copil, cu creioane colorate aruncate peste tot și cu o păpușă de cârpă, desenată strâmb cu pixul pe față, azvârlită pe podea. O debara plină cu saci și bocanci scorojiți, pe care stă ghemuită o fată numai piele și os. Niște turle fantastice, văzute de lângă creneluri, parcă de cineva aflat în zbor, apropiindu-și și depărtîndu-și ferestrele rotunde, arzând în soare, de pragul ușii, suspendat parcă în gol. O vale plină de flori, cu
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
au ieșit din clădirea aflată ceva mai încolo de clădirea cu două etaje, și vin spre noi. Gosseyn nu spuse nimic și nici nu privi în direcția indicată. Atenția sa era îndreptată asupra acoperișului cu două etaje, unde omul stătea ghemuit în spatele streșinii care dădea spre stradă; Oricine ar fi fost el, privea pe furiș în jurul lui și în jos. Din moment ce-și ținea capul deasupra, era evident că avea convingerea că nimeni nu bănuia ce căuta el acolo; și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
în pumn un oușor pestriț, mic cât o alună. I l-am luat și am dat cu el de pământ. Coaja a sărit în țăndări și o baltă mică de sânge s-a lățit pe iarbă. Puiul era aproape format, ghemuit și bălos, acum năclăit de sânge. Mi s-a părut că a și mișcat nițel din aripile golașe. Mi-a fost rău toată seara. Cei din grupul lui Traian nu se lăsau însă și înfruntau curajoși prigoana. Traian născocea tot
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Era cântecul zdrăngănit, într-o gamă orientală, al mandarinului de celuloid. Sunetul venea de la o fereastră deschisă, aflată pe colțul unei case, deasupra unei marchize cu geamuri multicolore. Pe marchiză, în lumina incertă a amurgului, am văzut o pisică auriu-portocalie, ghemuită, privind speriată înspre interiorul camerei. De acolo, când cântecul păpușii s-a oprit, se auzi o voce de fată, cu un timbru cam spart, strigînd: "Zît, nerușinato! Pleacă de-acolo!" Pisica se furișă de-a lungul zidului și sări într-
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
pembe, azuriu și oranj, galben citron... Cifrele și numele din căsuțe le făceam cu alb sau cu purpuriu, după cum erau binefăcătoare sau nefaste. Țin așa de bine minte cum se reflectau în luciul platformei norii alburii care treceau pe deasupra... Stăteam ghemuite câte o după-amiază întreagă, în timp ce una dintre noi juca, aruncând cu ciobul în căsuța numerotată, celelalte se apucau să deseneze prin colțuri case cu perdeluțe la fereastră, cu garduri galbene care aproape că nici nu se vedeau, cu pomi ca
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
galben și oranj, iar în centru rămânea un cerc de diametrul unei mingi, pe care l-am hașurat cu cretă roșie. După această ispravă, fetele s-au împrăștiat pe la casele lor ca să aducă flori și obiecte. Am rămas în fața cercurilor, ghemuită, cu mâinile pline de cretă, cu Chombe respirîndu-mi în nas. Mă simțeam foarte tristă, încă de când sosisem ieri aici, nu știu ce-aveam: casa de cărămidă, curtea bine îngrijită, cu straturi de arpagic, cu spaliere de roșii, camionul albastru care
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
am început apoi să vorbim despre tot felul de lucruri. Scheletul ni se părea ceva asemănător cu un copil în buna mamei sale. Doar că ăla mic nu putea sta așa, drept, căci n-ar fi încăput. Trebuia să stea ghemuit. Apoi începeam să ne întrebăm cum oare și din ce se formau oasele copilului acolo, în burtă. Gemenelor nu le venea să creadă că au stat amândouă odată, strânse una-ntr-alta, atâta timp în mămica lor. "Nouă luni!" "Nouă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]