495 matches
-
fost îndeplinit. Popa avea un puternic instinct de conservare, probabil unul dintre principalele motive pentru care a acceptat să treacă de partea agresorilor. Aristotel Popescu spune că Popa a fost consultat (uneori de Popescu însuși) și internat la infirmeria din Gherla în primăvara lui 1951. Pentru că bănuia că nu este sănătos, nemulțumit fiind de răspunsul lui Popescu că nu are boli organice, a cerut să fie controlat de doctorul Bărbosu. Internat în infirmerie în luna iulie 1951, a trecut, la cererea
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Andreescu, Constantin Păvăloaie și Dan Dumitrescu, dar, după mai puțin de o lună, a fost scos de Țurcanu în atelier, cu ordinul de a obține informații de la muncitori. S-a întors repede la infirmerie cu pleurezie și TBC. La Zarca Gherlei, s-a întâlnit cu N. Cojocaru, Constantin Oprișan, Ioniță Sârbu și Sergiu Mandinescu, care era atât de traumatizat de Pitești încât își dorea moartea și stătea ore întregi numai în cămașă în fața geamului deschis, în plină iarnă, refuzând să se
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
nu îl trimită în temnița argeșeană. Grefierul l-a ajutat până în iunie 1951, când s-a scuzat că nu îi mai poate ține dosarul. A ajuns la Pitești într-o perioadă în care nu mai aveau loc torturi. Transferat la Gherla cu lotul din august 1951, a fost torturat la camera 99 începând cu luna septembrie. În urma bătăilor i-a plesnit o venă de la ceafă și urina sânge, dar a refuzat să lovească un coleg deținut, astfel că a fost bătut
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
chiar că, dacă Steier și Gebac spun altfel, el va declara că aceștia doi depun mărturie mincinoasă 3! Afirmația însă este puternic contrazisă de fapte, Pușcașu fiind cel care a supravegheat uciderea lui Bogdanovici în luna aprilie. După transferul la Gherla din iunie 1950, a devenit unul dintre liderii mișcării, fiind cunoscut drept cel mai sadic dintre bătăuși. Având o condamnare mică, a fost eliberat pe parcursul anului 1951 și se pare că a căutat să colaboreze cu Securitatea și din libertate
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Aurel Suciu și Mihai Buracu. Bătăile au început pe 25 martie 1951 și au fost aplicate de un „comitet” condus de Țurcanu, Constantin Juberian și Tudor Stănescu, care dădea lovituri la cap cu un bici ud. Rodas a plecat spre Gherla cu transferul din august 1951, dar și-a prevenit doi cunoscuți să nu vorbească cu nimeni despre activitatea lor din libertate, pentru că riscă să fie torturați. Unul dintre cei doi i-a transmis lui Eugen Măgirescu cele aflate de la Rodas
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
liste cu cei propuși pentru izolare, nu s-a putut manifesta în totalitate din cauza opoziției puternice a majorității celor închiși la Târgșor, care îl mai puneau la punct când devenea prea agasant, uneori molestându-l fizic. A fost transferat la Gherla în decembrie 1950, când Târgșorul a fost desființat în calitate de centru pentru elevi, și a intrat foarte repede în legătură cu Alexandru Popa, căruia i-a spus că încercase o acțiune de „reeducare”. A fost ușor convins de Popa să i se alăture
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
de ani. Cristian Paul Șerbănescu 2tc "Cristian Paul Șerbănescu2" Născut în București în iunie 1922 sau 1923, a fost arestat pentru apartenență la o organizație regalistă și condamnat la 3 ani de închisoare pentru tipărire de manifeste, fiind încarcerat la Gherla din august 1949. La scurt timp după sosirea sa în închisoare, a fost acostat de Alexandru Matei, care i-a propus să devină informator, punându-l, în acest scop, ca ajutor de frizer la parter. După plecarea lui Matei (octombrie
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
transferat la Ministerul de Interne, unde pretinde că a fost anchetat de Nicolschi în persoană, care l-a amenințat la ultima întâlnire: „Teja, n-ai vrut să ne spui nouă, o să spui la ai tăi”1. A fost transferat la Gherla în ianuarie 1951, unde a fost schingiuit și strangulat de Vasile Pușcașu. Deși Livinschi i-a avertizat să nu raporteze ce se petrece în cameră, la închidere, Teja a cerut raport la director, dar, în loc să fie scos la raport, a
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
de Țurcanu la Gherla, care îl va obliga să o mănânce. Anchetat de Securitatea Galați aproape un an de zile, a fost condamnat pe 17 octombrie 1950 la 20 de ani de închisoare, ulterior reduși la 15. A ajuns la Gherla în vara lui 1951. După două săptămâni petrecute într-o cameră de izolare, a fost dus la camera 107, unde i s-a cerut să dea informații. A fost transferat apoi la camera 99 pe la începutul lui septembrie, găsindu-i
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
pe Mărtinuș, Livinschi, Dan Diaca, iar dintre victime pe Voinea, Cornel Pop, Ieronim Comșa, fiind obligat să asiste la torturi timp de câteva săptămâni. A participat și la „școala de cadre” din aprilie-mai 1950, întrucât avea să fie transferat la Gherla cu lotul din iunie 1950. S-a declarat zidar, scăpând astfel de bătăi, motiv pentru care a fost certat de Țurcanu. După încetarea acțiunii la Gherla, a fost mutat la Văcărești, unde a fost vecin de celulă cu Dezméri Zsombor
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
1951. Activitatea sa a fost mult redusă în perioada de până la transferul la Gherla și nu putem decât presupune că a început să aibă unele dubii în privința utilității sale și a corectitudinii celor care l-au instruit. A plecat spre Gherla în august 1951 cu un ultim transport din Pitești și s-a adaptat situației găsite la fața locului mai degrabă de nevoie, întrucât Popa „Țanu” controla tot ceea ce se întâmpla la etajul III al închisorii, unde aveau loc torturile. Asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
mai îngrozea pe nimeni”1. Pe de altă parte, alți deținuți afirmă că, la plecarea din Gherla, el se lăuda că se duce să fie eliberat și să primească gradul de colonel promis de către autorități 2. A fost ridicat din Gherla în decembrie 1951 și dus la Jilava, unde Ioan Cerbu l-a întâlnit resemnat în mai 1952. Acesta pretinde că Țurcanu a fost anchetat la Ministerul de Interne în primele luni ale lui 1952, însă documentele rămase sunt datate în
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Juberian. Bătăile și autodenunțurile au durat până în aprilie 1950. La mijlocul lunii a fost transferat la camera 3-lagăr și menționează că, pe 20 mai 1950, a declarat tot ce știa „din frică, nu din convingere”1. Voin a fost trimis la Gherla cu primul lot, în iunie 1950. Întrebat de ce a trecut de partea acțiunii, Voin a răspuns că îi era teamă de bătaie, întrucât a realizat că nu exista scăpare, și pentru că întrezărea posibilitatea eliberării din închisoare înainte de termen. A fost
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
provocând bătăile. A petrecut jumătate de an în camera 2, în care era șef Titus Leonida, iar la începutul lui 1951 a fost pus de Țurcanu să fie agresorul lotului clujean Blaga-Chebeleu, după care a fost numit planton. Transferat la Gherla în august 1951, a lucrat în atelierul de tâmplărie o lună și jumătate, fiind internat apoi în infirmerie din cauza unui icter negru. Despre ancheta de la Râmnicu Sărat spune că a fost făcută sub presiuni morale și fizice. Declarațiile le-a
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
stat împreună cu Zbranca la camera 107, spune că au stat deseori de vorbă și că Zbranca nu a fost nici mai bun, nici mai rău decât alții, fiind probabil sacrificat din cauza poziției tatălui său în Legiune 1. Zbranca a părăsit Gherla la 31 mai 1953, aproape sigur cu destinația Râmnicu Sărat, pentru anchetă. A fost și el condamnat și executat în decembrie 1954. Capitolul IVtc "Capitolul IV" Instantanee macabretc "Instantanee macabre" Ingeniozitatea macabră a acțiunii de la Pitești și Gherla a produs
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
cifra reală să depășească cu mult 60 de morți. Sunt cunoscute în Pitești morțile lui Cornel Niță, Alexandru Bogdanovici, Gheorghe Șerban, Gheorghe Vătășoiu, Eugen Gavrilescu, Ion Pintilie, Mihai Iosub, Chirică Balanișcu, Paul Limberea, Ion Turtureanu și Ion Grigoraș, iar la Gherla cele ale lui Ion Cristea, Vasile Dâmbu, Alexandru (Dumitru?) Radovan, Dumitru Vasile, Garofil Dimciu, Petre Popescu, Ion Dincă. La Târgu Ocna au mai murit cel puțin trei deținuți din cauza torturilor suportate în Pitești, iar lista este completată de Ion Simionescu
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
vara lui 1949, Sucegan și Avădanei (ca și Augustin Șleam, la Târgu Ocna) au fost informați pe parcurs cu privire la rolul lor. Implicați cu sau fără voia lor au fost apoi directorii penitenciarelor, mai ales Alexandru Dumitrescu și Constantin Gheorghiu (la Gherla), primul participând activ la bătăi în decembrie 1949, precum și gardienii din acele secții de la Pitești și Gherla în care se tortura. Un exemplu care poate fi reprezentativ pentru membrii administrației este cel al lui Alexandru Dumitrescu, prins fără voia sa
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
parcurs cu privire la rolul lor. Implicați cu sau fără voia lor au fost apoi directorii penitenciarelor, mai ales Alexandru Dumitrescu și Constantin Gheorghiu (la Gherla), primul participând activ la bătăi în decembrie 1949, precum și gardienii din acele secții de la Pitești și Gherla în care se tortura. Un exemplu care poate fi reprezentativ pentru membrii administrației este cel al lui Alexandru Dumitrescu, prins fără voia sa în vârtejul evenimentelor, conform mărturiei lui Nicolae Itul. Dumitrescu l-a prevenit pe Gheorghe Miulescu, care îi
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
realizat în Cluj-Napoca, 15 iulie 2006. Ilea, Vasile (născut pe 29 octombrie 1930 în satul Lita, județul Cluj, condamnat la 1 și jumătate de închisoare într-un lot de elevi condus de Leon Abacioaie; a fost închis la Târgșor și Gherla), interviu realizat în Cluj-Napoca, 8 februarie 2006. Lucinescu, Dan, interviu realizat în București, 17 iulie 2007. Nagy, Géza, pr., interviu realizat în Târgu Mureș, 29 mai 2007. Nanu, Silvestru, interviu realizat în Târgu Mureș, 31 mai 2007. Otparlic, Eugen (născut
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
nu era în stare să o facă. Ghiță Calciu, cu memoria lui prodigioasă, se achită perfect de această sarcină și devine un fel de eminență cenușie a penitenciarului în timpul „Reeducării” de la Gherla și chiar și după aceea. Eu, ajungând la Gherla în toamna anului 1952, Calciu încă era acolo pe funcția de care am vorbit. La una din întrecerile în muncă organizate, mi-l amintesc cum dansa pur și simplu pe platforma mașinii de degrosat, împingând scândurile cu picioarele. Era extrem de
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
București. Călugărul Arsenie Papacioc venea alături de Naidim. Doi sfinți ai închisorilor comuniste, unul călugăr preot, celălalt frate de cruce. Virgil Maxim împreună cu frații lui de cruce Aurel Obreja, Ioan Ismană, Constantin Lupoaie, Dumitru Neagu și Marcu Aurelian Stoica înfruntaseră la Gherla torționarii cei mai sadici în frunte cu Eugen Țurcanu și au ieșit biruitori, aici în Aiud înverșunați într-o rezistența pasivă, care exaspera bruta de Crăciun, treceau senini prin toate încercările. Poetul Fane Vlădoianu aproape orb, care compunea poeziile fără
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
cetate Unică în astă lume... Undeva...pe-un vârf de zare Numai duh și demnitate Rareori îmi spun pe nume De trei decenii zi și noapte Tot ce-i rău sub mândrul soare Bate la ea...și bat de toate Gherle bat și bat pe rând Ce le dă ispita-n gând Lanțuri grele, frig și foame Sub măreție de tumult Gerul bate sus pe coame Să zdrobească crez și cult Frământări de veac sub valuri Vâlvătăi pe-ntinsul front Să
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
exclamat încântată: Asta! Și aia a fost. Tov Cameniță i-a ordonat lui Novăceanu să rezolve și ăsta a rezolvat. A mutat una-două nu-ș ce instituție era acolo, vechii proprietari de mult fuseseră aruncați în stradă, deportați sau trimiși la gherlă, mă rog, într-o săptămână casa era liberă și pregătită să-i primească pe toarășul Cameniță și pe doamna Cameniță. Curând, în locuința celor doi s-au adunat atâtea lucruri dintre cele pe care ei le meritau de mult, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
fost condamnați. De la Jilava, în luna aprilie 1964, ne-au dus la Luciu Giurgeni pe malul Dunării unde ne-au triat pe cei ce eram apți de muncă, iar pe ceilalți, mai bătrâni, i-au trimis la închisoarea mare de la Gherla din Ardeal. La Luciu Giurgeni, unde era închisoare de deținuți de drept comun, pe noi ce eram politici (CR) - contrarevoluționari - ne-au cazat pe Dunăre pe bacul „Girond” și ne puneau la lucrări de amenajare a terenului pentru orezărie; erau
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
comunist. Acești șase ani i-am executat mai întâi la „Canal”, la Peninsulă, unde noi preoții am format o brigadă specială și am fost supuși la muncile cele mai grele și umilitoare. În 1953 am fost transferat la închisoarea din Gherla unde am muncit în atelierele închisorii. De aici am fost dus la Baia Sprie unde timp de un an am muncit în mină. La 11 martie 1955 am fost pus în libertate. În ziua de 16 decembrie 1961, pe când eram
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]