1,520 matches
-
clipa în care a ajuns la mal (n.n.: apropo de zicala cu înecatul la mal). El ar fi trebuie să știe că Basarabia nu este nici a rușilor, nici a lui Yarrow, ci a lui Eminescu și a lui Paul Goma, pe care bolșevicii îl alungaseră din Mana Orheiului cu tot cu familie, iar el, Nicolae Ceaușescu, îl alungase din Țară, furându-i ce avea mai scump: cetățenia românească." De altfel, se zice că poziția de la Congresul XIV, fie și numai schițată, ar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
femeia care venea la noi, încă din timpul când locuiam cu Nichita, să ne facă de mâncare și curățenie o dată pe săptămână. Era o femeie ale cărei chip și membre fuseseră arse într-un accident din copilărie. Ana și Paul Goma ne-o recomandaseră. M. era prietenă cu femeia care le făcea lor curat și despre care Paul știa că era informatoare. Eram atașată de această femeie și căutam să-i dau ceea ce viața îi refuzase: respect, compasiune și multă căldură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
despre mine că „n-am făcut politică”, că nu m-a interesat angajarea în „soarta patriei”. Nimic mai greșit: există revista Jakobs stege, cu articole, fotografii și documente despre „gulagul” din România, despre primul și poate singurul adevărat disident, Paul Goma. În marile cotidiene suedeze Dagens Nyheter și Sydsvenska Dagbladet există articolele mele (dinainte și după căderea dictatorului!) despre situația din România și apoi despre „revoluție” și avalanșa de nefericiri care au urmat. În toate interviurile mele și aparițiile la televiziune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
cântă acum din trompetă la târgurile de carte! - se mai legau cu lanțuri de gardul CC-ului ori al Uniunii Scriitorilor și mai obțineau unele concesii din partea cenzurii. În 1977, Mihai Ursachi a lansat zvonul că semnează protestul lui Paul Goma, iar cenzura a dat drumul unui volum de poezii pe care-l tot „citea” de aproape un an și nu reușea să-l termine! Trebuie să recunosc, deși nu mi-am reamintit, probabil, toate cazurile, că acest tip de opoziție
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Totuși, chiar și așa, 22 de mineri protestatari în numele a alți 800 au izbutit să trimită o scrisoare ziarului francez Libération, care a și publicat-o în 12 octombrie 1977. Mass-media străine au văzut o legătură psihologică internă între „mișcarea Goma”, care fusese declanșată în primăvara lui 1977 (Paul Goma cerând, în principal, respectarea drepturilor omului în România), și mișcarea sindical-revendicativă a minerilor, câteva luni mai târziu, în august 1977. Spălarea creierului Propaganda comunistă a început să acționeze masiv și fățiș
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
a alți 800 au izbutit să trimită o scrisoare ziarului francez Libération, care a și publicat-o în 12 octombrie 1977. Mass-media străine au văzut o legătură psihologică internă între „mișcarea Goma”, care fusese declanșată în primăvara lui 1977 (Paul Goma cerând, în principal, respectarea drepturilor omului în România), și mișcarea sindical-revendicativă a minerilor, câteva luni mai târziu, în august 1977. Spălarea creierului Propaganda comunistă a început să acționeze masiv și fățiș în regiune, pentru a contracara orice altă posibilă revoltă
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
nebuni” și „asociali” recalcitranți și devianți, care trebuiau reeducați, deoarece erau „indivizi periculoși din punct de vedere social”, cum scria, În majoritatea cazurilor, În fișele lor medicale. Romanele obsedantului deceniu, apoi antiutopiile, alegoriile și parabolele, dar și romanele lui Paul Goma (Ostinato și Patimile după Pitești În mod special), publicate după căderea comunismului În România (deși majoritatea fuseseră scrise Înainte), depun mărturie despre ampla acțiune de „spălare a creierului” care a avut loc la noi. Scriitorii români sunt ei Înșiși obsedați
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
15 noiembrie 1987 la Brașov, apoi decembrie 1989. Acestea ar fi cele trei momente de vârf ale unei opoziții fățișe și colective la reeducare și la spălarea creierului. A existat, pe de altă parte, acțiunea disidenților și a opozanților: mișcarea Goma (din 1977) este o astfel de opoziție emblematică față de sistemul comunist. Este vorba despre demersuri individuale care, parțial, au avut sensul unei contra-reeducări, ca opoziții tranșante față de sistem (dar ele nu au avut impact asupra maselor largi, pentru că nu era
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
În sensul de a aduce la nivelul scriitorilor și la nivelul intelectualilor o ruptură În limbajul politic, de a forța această naștere care putea să fie fatală pentru scriitori, ceea ce s-a și Întâmplat cu Soljenițîn, iar la noi cu Goma. Așadar, de a rupe discursul politic comunist și, de la un moment dat, de a intra În contrast puternic cu cultura oficială, care era Într-adevăr o cultură a distrugerii și, În același timp, o cultură a colaborării. Știm foarte bine
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
În același timp, o cultură a colaborării. Știm foarte bine că și În România s-au scris romane de colaborare, deci de colaborare cu cenzura. Rezistența presupune la un moment dat o anumită structurare, În România existând cazul lui Paul Goma, deși nu doresc să discut rezistența din perspectiva unei istoriografii literare. Mă interesează altceva, și anume dacă există o rezistență În literatură diferită de cea prin literatură. Dacă există rezistența prin literatură, atunci Înseamnă că a existat o societate civilă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
scrisori de protest etc. În sfârșit, ajung la a cincea categorie, rezistenții activi. Aceștia sunt creatorii care vorbesc și scriu deschis Împotriva regimului, iau atitudine, semnează scrisori de protest, trimit (dacă pot) texte În Occident, la „Europa Liberă” etc. Paul Goma este un bun exemplu pentru această categorie. Cred că rezistenții pasivi din această scară corespund conceptului de supraviețuitori prin cultură, care sunt marea majoritate a scriitorilor de la noi, iar rezistenții activi ar fi rezistenții propriu-ziși, cei care au Înfruntat regimul
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
memoriei. De ce memoria? Două nuanțe am sesizat În discuțiile cu studenții. Pe de o parte există memoria suferinței. Pe lângă partea teoretică pe care le-o predau, aceste cursuri se axează pe discuții-dezbatere-seminarii propriu-zise despre anumite cărți. Despre Gherla lui Paul Goma, Evadarea tăcută de Lena Constante, despre cartea Adrianei Georgescu La Început a fost sfârșitul, Steinhardt atât cât este mărturie despre pușcăria politică În Jurnalul fericirii, Rugați-vă pentru fratele Alexandru de Constantin Noica. Mai sunt, firește, destule alte cărți care
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
pe acești luptători În munți, țărani care au fost arestați și schingiuiți. Există apoi, tot la capitolul memoriei rezistenței, mișcările anticomuniste, câte au fost ele, unele doar anticeaușiste de fapt, dobândind o coloratură anticomunistă ulterior: greva minerilor din 1977, mișcarea Goma, revolta muncitorilor brașoveni din 1987, fenomenul disidenței; nu În ultimul rând, țăranii revoltați Împotriva colectivizării, despre care la noi se știe foarte puțin, și dintre care mulți au fost aruncați În lagăre și Închisori. Ceea ce le explic studenților și ei
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
cu finalitate similare, Convorbiri prin timp (2003, în colaborare cu Ileana Corbea) întregește seria „biografiilor posibile”. Structurat pe tiparul interviului, privind opinii, atitudini, opere și scriitori din țară sau din emigrație, în viață (Pavel Chihaia, Barbu Brezianu, Adrian Marino, Paul Goma, Gheorghe Grigurcu, Al. Paleologu, Octavian Paler, N. Stroescu-Stînișoară ș.a.) ori dispăruți (Adolf Armbruster, Vasile Băncilă, Ion Caraion, Ștefan Aug. Doinaș, Anton Dumitriu, Radu Tudoran, Mircea Zaciu, I. Negoițescu ș.a.), volumul reface indirect un portret al fiecăruia. În preocupările istorico-literare ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287031_a_288360]
-
în 1950 de Tudor Vianu, cu o „notă liminară” de Ion Vianu. În același număr, Gelu Ionescu comentează o carte a lui Ștefan Cazimir, Nu numai Caragiale. Într-un număr ulterior atrag atenția două importante eseuri: Violența răului la Paul Goma de Lucian Raicu și Despărțirea de eminescianism de Virgil Nemoianu. După decembrie 1989, se înmulțesc colaborările din țară și tonul criticilor devine tot mai incisiv-justițiar. Ultimele numere cuprind un articol confesiv al lui Gheorghe Grigurcu, Dialog cu sine însuși. Ion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286001_a_287330]
-
unor agenții de preș... occidentale. Așa este cazul scrisorii lui Victor Frunz... c...tre agenția Reuters, din 8 septembrie 1978, În care critic... Inc...lcarea drepturilor omului și cultul personalit...ții; sau scrisorile c...tre Ceaușescu trimise de scriitorul Paul Goma În 1977 prin intermediul postului Radio Europa Liber...; sau scrisorile Doinei Cornea, profesoar... de francez... la Universitatea din Cluj, adresate aceluiași Ceaușescu, publicate În presă internațional... Între 1982 și 1989. Și cîte alte scrisori deschise adresate conduc...torilor care, din lipsă
[Corola-publishinghouse/Science/2022_a_3347]
-
Ion Buzași, Ileana Ghemeș, Stelian Obiziuc, Rodica Chira ș.a.). Revista începe să-și contureze un profil puternic ancorat în fenomenul literar contemporan postmodernist (colaborări de la Angela Marinescu, Al. Mușina), cu largă deschidere spre fenomenul românesc și european (Vintilă Horia, Paul Goma, Yves Broussard, Henri Michaux, Pierre Emmanuel) și spre recuperarea critică a unor momente și figuri literare oarecum eclipsate. Poezia este reprezentată de Aurel Pântea, Augustin Pop, Mircea Petean, Ioan Moldovan, Angela Marinescu, Mircea Stăncel, Gh. Mocuța, Ioana Bogdan, proza de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286793_a_288122]
-
Michaux, Pierre Emmanuel) și spre recuperarea critică a unor momente și figuri literare oarecum eclipsate. Poezia este reprezentată de Aurel Pântea, Augustin Pop, Mircea Petean, Ioan Moldovan, Angela Marinescu, Mircea Stăncel, Gh. Mocuța, Ioana Bogdan, proza de Eugen Curta, Paul Goma (românul Sabina), Al. Vlad. Eseul este bine ilustrat de Al. Cistelecan, Gh. Perian, Nicoleta Sălcudeanu, Cornel Moraru, Ovidiu Pecican, Diana Câmpean, Luminița Chiorean, ultimele două nume reprezentând descoperiri ale D., iar istoria literară de Nae Antonescu și Mircea Popa (ultimul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286793_a_288122]
-
jurul ei oameni liberi, fericiți care se bucurau neînfricați de libertatea lor. Modelul parizian îi catalizează acțiunile protestatare, Trimite scrisori la postul de radio “Europa Liberă” despre situația din Romănia, aduce studenților la universitatea unde lucra diferite cărți ale lui Goma pe care le analizează la seminar, trimite chiar scrisori lui Ceaușescu pentru a-i semnala abuzuri pe care cetățenii romăni le suportă, fraternizează cu greviștii. Doinea Cornea înțelege să-și facă publice părerile, opiniile sau convingerile, inclusiv cele politice, într-
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Carmen Hudim () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2304]
-
frecventeze, cu o oarecare regularitate, atât Mircea Eliade, Vintilă Horia, Ștefan Lupașcu, Horia Stamatu, cât și Alexandru Ciorănescu, Sanda Stolojan, Alexandru Vona, Basarab Nicolescu, Mioara Cremene, Victor Cupșa, Aurora Cornu, Matei Cazacu. După 1980, acestora li s-au adăugat Paul Goma, Nicolae Balotă, Bianca Balotă, Alexandru Niculescu, Cicerone Poghirc, Ioan Petru Culianu, Ilie Constantin, Florica Dimitrescu, Bujor Nedelcovici, Matei Vișniec, Nicolae Breban, Mircea Iorgulescu. În trecere prin Paris au luat legătura cu cenaclul și unii scriitori din țară, participând astfel la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286163_a_287492]
-
fost, în același Occident, o postideologie. Insă, probabil, în anii aceia, optzecismul nu și-a putut permite luxul să fie nici măcar o ideologie, fiindcă o ideologie anticomunistă fățișă n-a îndrăznit nimeni să afișeze, cu excepția unor disidenți rarisimi precum Paul Goma, care tocmai "optzecist" nu s-a recunoscut. Ba, mai mult, el a ridiculizat textualismul ca... textilism, adică un verbiaj conformist, cu generozitate tolerat de regim. Iar dacă, totuși, s-a aventurat într-o postură ideologică, n-a putut-o face
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
și ziditor al națiunii socialiste. Asemenea reacție firească s-a produs în Rusia, în Polonia, în Cehoslovacia etc., prin personalități de calibrul lui Soljenițân, Soloviov, Bukovski, Havel, Kundera, Arendt. Din fericire, asemenea personalitate a existat și în România. Este Paul Goma. Iar judecata lui asupra postmodernismului optzecist nu lasă loc de dubii. Goma afirmă răspicat că "avangardismul de refugiu" al postmoderniștilor români nu are nimic a face cu "rezistența". În inclementele sale jurnale, în publicistica lui incendiară, de forță eminesciană, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
Rusia, în Polonia, în Cehoslovacia etc., prin personalități de calibrul lui Soljenițân, Soloviov, Bukovski, Havel, Kundera, Arendt. Din fericire, asemenea personalitate a existat și în România. Este Paul Goma. Iar judecata lui asupra postmodernismului optzecist nu lasă loc de dubii. Goma afirmă răspicat că "avangardismul de refugiu" al postmoderniștilor români nu are nimic a face cu "rezistența". În inclementele sale jurnale, în publicistica lui incendiară, de forță eminesciană, chiar dacă nu are geniul ei artistic, Goma spune, în limbaj nud, adesea crud
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
optzecist nu lasă loc de dubii. Goma afirmă răspicat că "avangardismul de refugiu" al postmoderniștilor români nu are nimic a face cu "rezistența". În inclementele sale jurnale, în publicistica lui incendiară, de forță eminesciană, chiar dacă nu are geniul ei artistic, Goma spune, în limbaj nud, adesea crud, că pentru un regim totalitar precum cel din România ceaușistă orice altceva era firesc, numai refugiul în jocurile intertextualității nu. Paul Goma arată, cu cărțile pe masă, că textualismul a avut moleșeala sămănătorismului din
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
publicistica lui incendiară, de forță eminesciană, chiar dacă nu are geniul ei artistic, Goma spune, în limbaj nud, adesea crud, că pentru un regim totalitar precum cel din România ceaușistă orice altceva era firesc, numai refugiul în jocurile intertextualității nu. Paul Goma arată, cu cărțile pe masă, că textualismul a avut moleșeala sămănătorismului din la belle époque, cum era etichetată fericita perioadă europeană de la sfârșitul secolului al XIX-lea și de la începutul celui următor. Propaganda comunistă a vorbit, la noi, de "epoca
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]