1,026 matches
-
sale, „...am fugit unde am văzut cu ochii”. Ca o completare interesantă, omisă de ceilalți martori, casapul evreu a spus despre răsculatul Horișcă Vasile că „...avea o șapcă roșie militărească în cap și cânta dintr’un corn”. Văzând aceste ultime grozăvii și mai ales pe Horișcă cel bătăios, Strul Călărașu a mărturisit anchetatorilor că „...de frică am fugit iarăși și m’am ascuns”. c. „Am spart ușele și geamurile pe la dughene” Recunoașterea sinceră a celor scrise mai sus i-a aparținut
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
bărbia ridicată, cu o mutră serioasă, micuțul Cristian îi spunea despre invitațiile pe care le va trimite tuturor la primul său concert. Avea o sclipire nemaivăzută când venea vorba despre muzică, se umplea imediat de energie când povestea despre ce grozăvii urma să facă pe scenă. Taică-su atunci se așeza lângă el și îl asculta atent, îi făcea pe plac și închidea ochii, imaginându-se în public. Dar opera era atât de departe acum, de când marele profesor Vrăbiescu îi dăduse
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
care îți silește spiritul să accepte o suită întreagă de orori. Cât de neglijenți, de urâți și lipsiți de farmec își îngăduie adeseori să devină oamenii căsătoriți, fără ca măcar să-și dea seama de acest lucru. Uneori reflectez asupra unor atari grozăvii numai pentru a-mi oferi desfătarea gândului că eu am scăpat de ele. Clement mă înțelegea perfect din acest punct de vedere, poate că a fost întotdeauna excesiv de conștientă că „era destul de bătrână ca să-mi poată fi mamă“. De câte ori, strălucind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
gând atotpătrunzător, încât nu putea fi socotit întrebare, ci însăși atmosfera pe care o respiram. Mă întrebam dacă mă văzuse prin sat și, în cazul ăsta, dacă mă recunoscuse. Eu o zărisem de câteva ori de la distanță. Oh, Dumnezeule, ce grozăvie! Am văzut-o și nu am recunoscut-o. Dar de bună seamă că eu, care nu mă schimbasem aproape deloc, eram foarte ușor de recunoscut. Atunci de ce nu mi se adresase? Poate că, din întâmplare, nu mă văzuse, poate că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mine, nici o altă soluție? De bună seamă, eram conștient că unul din avantajele „ideii extravagante“ consta în faptul că mă consola cu o făgăduință de fericire, deși de o natură extrem de subtilă și atenuată. Alte perspective, mai imediat legate de grozăvia evenimentelor recent petrecute, erau mai puțin vagi și mai puțin plăcute; și mă simțeam totodată îmboldit de o întunecată dorință de a acționa, dorință neaureolată de aspirațiile mele către sanctitate. Dar ce puteam face? Să încep prin a-l căuta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Am căutat întotdeauna la femei un refugiu. Și, într-adevăr, ce altceva sunt femeile dacă nu niște refugii? Și uneori am simțit că a fi înlănțuit strâns în brațele unei femei era unica și cea mai totală apărare împotriva oricărei grozăvii. Da, multe dintre ele fuseseră refugii perfecte, și totuși... după un timp... părăsești refugiul. Cu Hartley era altceva, ea călătorise cu mine... pe ea n-am privit-o niciodată ca pe un loc de adăpost. Ea penetrase în sfera eului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
fi adoptat niciodată un copil, a fost vina mea, Ben are dreptate, am fi dus-o mai bine fără el. Atunci aș fi putut fi cum trebuie, iar Ben ar fi fost... așa cum am vrut eu... În pofida suferinței și a grozăviilor poveștii ei, mintea mea făcea salturi uriașe pe tărâmuri de lumină, unde mi se înfățișau priveliștile, aproape în amănunt, ale unor nesperate speranțe. O voi lua pe Hartley cu mine și amândoi îl vom regăsi pe Titus. Într-un straniu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
cu mine și amândoi îl vom regăsi pe Titus. Într-un straniu sens metafizic, era adevărat, voi face să fie adevărat: Titus era fiul meu, rodul vechii noastre iubiri! — Hartley, micuța mea, nu mai plânge, ai avut orgia ta de grozăvii, dar acum încetează! Ești din nou a mea și eu o să am grijă de tine, o să te ocrotesc... Începu din nou să clatine din cap: — Și m-am măritat cu el ca să-l fac fericit! Dar nu trebuie să crezi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
cum să-i adresez răspunsul. Nu, nu sunt. Cuvintele sunau neconvingător, și i-am văzut fața neschimbată, continuând să se încrunte. Mi-am dat seama de importanța de a-l convinge pe loc. Orice confuzie în această chestiune putea genera grozăvii. M-am așezat și eu în genunchi, astfel ca fețele noastre să fie la același nivel. — Nu. Crede-mă. Nu! Își lăsă privirile în jos, buzele i se țuguiară și începură să-i tremure. O secundă, avu înfățișarea unui copil
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
rosteai. Rănile și înfrângerile suferite de mândria acestui copil trebuie să fi fost îngrozitoare, de nedescris. Mi-am adus aminte de imaginea evocată de Hartley, a băiețașului tăcut, cu fața palidă. Biata Hartley! Ea fusese martora neajutorată a tuturor acestor grozăvii. — Mama ta trebuie să fi suferit foarte mult, pentru tine și alături de tine. Îmi aruncă una din privirile lui fugitive, bănuitoare și încruntate, dar curmă subiectul. Privit mai îndeaproape, arăta mai puțin frumos, sau poate că doar mai murdar și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
fi întrezărit libertatea, speram, cu forță și rațiune, că va veni la mine, chiar dacă Titus reprezenta o entitate necunoscută și dispunea de propria sa libertate. Dar poate că, într-adevăr, inspirat de providențiala apariție a băiatului, precipitasem prea vertiginos situația. Grozăviile ultimei jumătăți de oră îmi clătinaseră hotărârea, așa încât, în cele din urmă, ajunsesem să concep chiar și alternativa de a o conduce acasă. Dar aș mai fi putut, oare, acum? Cu siguranță că el se întorsese, citise biletul meu și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
va trebui să-l părăsim. Spui că a fost mâna destinului, se poate să fi fost, dar nu așa cum îți închipui tu. E un destin blestemat, e destinul meu, eu am făcut, într-un fel, să se întâmple zăpăceala asta, grozăvia asta. De ce-ai venit aici? Într-un anumit fel, eu te-am făcut să vii, așa cum oamenii se lasă, ademeniți către distrugere, nu către bine, ci către dezastru și moarte. Asta-i ce-am realizat toată viața mea, nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
timpul meu și poate că-mi purta puțină pică pentru acest lucru, considerându-l ca o capitală neglijare. Îmi formasem ideea că Titus era un personaj mai puțin complex decât îmi făcuse impresia la început; sau, poate că, înfruntat cu grozăviile, alesese calea simplității. Gilbert se arăta mult mai curios și mult mai doritor, din fire, să-mi fie de ajutor (s-a oferit, chiar, să aducă flori în camera lui Hartley), numai că eu îl țineam, pe cât puteam, la distanță
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
am amintit, așa cum îmi aminteam acum ori de câte ori mă deșteptam, cu o tresărire de grijă și de dragoste și de teamă, că Hartley se afla în casa mea. În același timp, mă muncea o spaimă cumplită, presimțirea unei catastrofe, a unei grozăvii, sau, mai curând, certitudinea că se și întâmplase. Am coborât din pat, tremurând violent, și am bâjbâit după lumânare. Am aprins-o, și am rămas locului, ascultând. Casa pustie și întunecată era învăluită într-o liniște sinistră. Am deschis în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
dumneata capul cu mine? Dacă ai fi tatăl meu adevărat, mă rog, deși nici chiar în cazul \sta... oricum, doresc să-ți spun următorul lucru: mi-a făcut plăcere să te cunosc, mi-a plăcut să locuiesc aici, în ciuda tuturor grozăviilor care s-au petrecut. Mai târziu, probabil că am să gândesc: „Da, a fost o perioadă foarte frumoasă, foarte frumoasă“. Dar eu doresc să-mi câștig singur existența și să-mi duc propria viață și aș vrea să mă realizez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
în acceptarea acelei morți. Și, bineînțeles, încercând atât de lugubru să ajustez situația la tiparul vieților lor, eram conștient de faptul că, pe ascuns, căutam să-mi ușurez propriile-mi remușcări și vinovății. Cât de repede acoperim, dacă-i posibil, grozăvia morții și a pierderii prin orice fel de explicație, ca și cum am fi nevoiți să justificăm însuși destinul care ne-a desfigurat. Și evadarea în Australia putea fi înfruntată acum cu o conștiință curată. Cum ar fi putut Hartley să accepte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
acum atât de împuținat și de micuț. Și apoi, într-o dimineață, mișcarea cearșafurilor a încetat și i-am văzut ochii deschiși și fața schimbată. Răstimpul de doliu în așteptarea înfiorată a morții ei a fost cu totul diferit de grozăvia neagră, pustie, a faptului în sine. În timp așteptării, jelisem împreun\, încercând să ne alinăm unul altuia durerea. Și această suferință împărtășită a fost mai puțin chinuitoare decât tortura totalei ei dispariții, înfiorătorul răstimp trăit al eternei absențe. Cât de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
în timp ce eu am dat greș; ea și-a perfecționat iubirea, pe când eu am distrus-o pe a mea. Să fi constituit eu pentru Lizzie încercarea predestinată, menită să purifice forța iubirii ei? E o speculație mult prea sublimă. Poate că grozăviile petrecute în timpul verii au provocat pur și simplu ruptura unui anumit fir și Lizzie a ostenit. Cu toții suntem demoni potențiali unii pentru ceilalți, dar unele relații mai strânse par a fi scutite de această soartă. Și relația mea cu Lizzie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
dimineață. Cei dintâi muguri se aninau de ramurile liliacului... Pe cer, sus de tot, norii pluteau ca niște grămezi de puf alb. În văzduh era o pace dulce... În dimineața aceea toate păreau mai frumoase ca niciodată... nimic nu prevestea grozăvia care, peste puțin... urma să se dezlănțuie. De aproape trei ore așteptam să ni se dea plecarea, și ne pierdusem răbdarea... O neliniște nelămurită ne încerca. În sfârșit, Cheferistul cu chipiu roșu apăru și, dădu semnalul. O ușurare ne umplu
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
nu au citit niciodată Coranul, în primul rând pentru că nu știu să citească textele arabe și nu pot procura direct textul Coranului. Aceștia sunt îndoctrinați tendențios de o serie de predicatori rău intenționați dar buni retori, care afirmă și propovăduiesc grozăvii care nu au nimic comun cu cele scrise în Coran. Ce ne rămâne nouă de făcut? Desigur, să încercăm să ne reunim în numele credinței în Dumnezeu, să renunțăm la ambiții de mărire, avere și putere, să înlocuim ura și dorințele
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
nu mai cântam rolul deloc. A stat ea ce s-a gândit, după care mi-a spus: "Nu te preocupa". S-a dus ea și a înregistrat niște răcnete, apoi, la fiecare spectacol, cineva doar apăsa un buton și gata grozăvia! Mai vezi tu vreun mare artist care să facă așa ceva azi, ca să nu-mi pun eu gâtul în piuneze? — Jeffrey Tate dirija... — Foarte bun! Foarte prudent cu alegerile lui, așa cum a fost și Seiji Ozawa. Janis Martin era Elektra, iar
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
1117: Există totuși un mit suprem, care mai mult decât oricare altul a servit discreditării sistemului economic căruia îi datorăm civilizația actuală.... (...) Este vorba despre legenda deteriorării situației claselor muncitoare ca urmare a apariției "capitalismului". Cine nu a auzit de "grozăviile capitalismului primitiv" și nu a rămas cu impresia că acest sistem a adus noi și nespuse suferințe unor clase largi care până atunci erau mulțumite și tihnite"1118. Sau "Adevărata istorie a relației dintre capitalism și apariția proletariatului este aproape
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
a zguduit sufletește așa cum numai moartea fratelui meu, cu un an înainte și apoi aceea așa de timpurie și de neașteptată a lui Vasile Pârvan, peste câțiva ani, m-au putut zgudui în anii tinereții. Au venit apoi destule alte grozăvii - dar atunci nu mai eram chiar tânăr, și înțelesesem că ele fac parte din ordinea firească a luptei pentru dreptate, așa încât nu m-au mai lovit pe neașteptate, deși desigur au izbit mai puternic. N-am putut înțelege niciodată, nici
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
drum pentru front, deși nu făcuse nicio singură zi de instrucție. Oprindu-se în București a putut obține o audiență la generalul Popescu, ministrul de Interne (se pare că în urma intervenției lui George Brătianu) și acesta, indignat și el de grozăvia faptului, a reușit să-i anuleze ordinul de mobilizare. Între timp însă, deoarece potrivit proverbului românesc, necazurile nu vin niciodată izolate, o nouă amenințare se conturase la orizont. Ministrul Ion Petrovici, deși nu mă cunoștea personal, era supărat pentru că în timpul
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
evlavioasă; cu toatele vorbeau ca despre un sfânt și-un martir, da, el a fost omorât mișelește cu cuțitu’ pe la spate. La Năsoasa am auzit prima dată vorbele astea, sunând ca un epitaf, poate nu Îndeajuns de pleonastic pentru a reda grozăvia prin care a fost inaugurat locul de veci al familiei noastre. Pe cruce au pus să se scrie doar Mort În Floarea Vârstei la Ani Nouăsprezece, dar n-aș avea cum să uit că el a fost de fapt omorât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]