627 matches
-
unui conflict armat (Levy, 2003, p. 17). Nivel sistemic Abordările de la nivelul sistemic au dominat practic explicațiile cu privire la cauzele războiului în teoria relațiilor internaționale. Printre acestea, se remarcă în special două perspective realiste: teoria balanței de putere și teoria tranziției hegemonice, precum și două perspective de orientare neo-marxistă: teoriile imperialiste și cele cu privire la comerțul internațional. Deși diverse teorii realiste diferă în predicții, exponenții acestora împărtășesc o serie de supoziții: Statele suverane se comportă rațional în vederea promovării securității, puterii și prosperității lor într-
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
au fost „războaie ale balanței de putere” care au avut loc datorită formării coalițiilor pentru a preveni tendința unui stat de a ocupa o poziție dominantă în sistem (Ibidem, p. 8). O abordare diferită de precedenta perspectivă este teoria tranziției hegemonice, o formă a teoriei structurale care presupune existența unei ordini în cadrul sistemului considerat a fi anarhic (Gilpin, 1988, pp. 591-613). Hegemonii sistemului sunt pare inter pares, sunt cei care își folosesc preponderența pentru a impune o serie de reguli politice
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
economică duc la apariția contestatarilor ordinii, care, ulterior, încearcă detronarea hegemonului. În aceste condiții, fie hegemonul lansează un „război preventiv” împotriva contestatarului ordinii, fie ultimul declanșează războiul pentru a prelua poziția de lider (Levy, 1998, p. 148). În teoria tranziției hegemonice, conceptul central este războiul hegemonic, o înfruntare ce implică aproape toate statele din sistem și care va decide cine va guverna sistemul în următorii ani, ceea ce va determina valorile și ideile predominante (Gilpin, 1981, p. 203). Spre deosebire de teoria balanței de
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
ordinii, care, ulterior, încearcă detronarea hegemonului. În aceste condiții, fie hegemonul lansează un „război preventiv” împotriva contestatarului ordinii, fie ultimul declanșează războiul pentru a prelua poziția de lider (Levy, 1998, p. 148). În teoria tranziției hegemonice, conceptul central este războiul hegemonic, o înfruntare ce implică aproape toate statele din sistem și care va decide cine va guverna sistemul în următorii ani, ceea ce va determina valorile și ideile predominante (Gilpin, 1981, p. 203). Spre deosebire de teoria balanței de putere, egalitatea puterii și modificări
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
Marile Puteri din sistem atribuie ordinii mondiale un caracter fluid și schimbător. În acest context, se poate vorbi despre apariția, decăderea și, în ultimă instanță, prăbușirea ordinilor mondiale, aceasta din urmă având loc, dintr-o anumită perspectivă teoretică, în urma războaielor hegemonice care ar avea capacitatea să schimbe în mod radical nu doar raporturile de forță dintre state, dar și modele de interacțiune economică și socială la scară globală (Ibidem, pp. 1-3). Însă ar fi greșit să considerăm că ordinea mondială este
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
a ordinii este asociată cu balanța de putere, modelul care a dominat politica europeană timp de mai multe secole (Huntington, 1999, pp. 35-49). Un exemplu clasic în acest sens este ordinea multipolară instaurată prin Congresul de la Viena (1815) după războiul hegemonic napoleonian. Atunci principalele Mari Puteri continentale - Anglia, Austria, Prusia și Rusia, sub forma Quadruplei Alianțe (în care ulterior a fost integrată și Franța) - au instituționalizat formal principiul balanței de putere prin care au trasat limitele competiției și au convenit să
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
Mari Puteri continentale - Anglia, Austria, Prusia și Rusia, sub forma Quadruplei Alianțe (în care ulterior a fost integrată și Franța) - au instituționalizat formal principiul balanței de putere prin care au trasat limitele competiției și au convenit să descurajeze orice tentații hegemonice în Europa. Atunci când ordinea internațională este asigurată de două superputeri aproximativ egale ca forță, suntem în prezența ordinii bipolare. Într-o ordine bipolară, relațiile dintre cele două superputeri sunt cruciale pentru sistem, ele dominând în totalitate agenda internațională și politica
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
Survey, 23 (1), martie. Gibbon, Edward (1995), The Decline and Fall of the Roman Empire, vol. I, Alfred A. Knopf, New York. Gilpin, Robert (1981), War and Change în World Politics, Cambridge University Press, Cambridge. Gilpin, Robert (1988), „The Theory of Hegemonic War”, Journal of Interdisciplinary History, 18 (4), primăvara. Gilpin, Robert (2000), Război și schimbare în politica mondială, Scrisul Românesc, Craiova. Glaser, Charles L. (1994-1995), „Realists as Optimists: Cooperation as Self-Help”, International Security, 19 (3), iarna. Goldmann, Kjell (2005), „Relațiile internaționale
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
cere o consolidare bugetară care să ducă la o majorare considerabilă a economiilor menajurilor, la o inhibare puternică a consumului pe credit, ceea ce ar însemna practic o schimbare a modului de viață american. Fără aceste schimbări, locul dominant și rolul hegemonic al Statelor Unite în lume sunt puternic amenințate. China economisește din reflexe tradiționaliste și din precauție, confruntîndu-se ea însăși cu o degradare a sistemului său de protecție socială și de educație, cu șomaj și mari discrepanțe sociale. Cel mai bine se
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
la polul opus, al doilea risc poate fi exprimat astfel: punînd în evidență că tendințe similare se manifestă și la nivelul Uniunii și al statelor, apare riscul de a transforma conceptul de "guvernanță la niveluri multiple" într-o categorie analitică hegemonică. Acest fenomen este frecvent în cadrul științelor politice: de exemplu, conceptul de "democrație consensuală", dezvoltat în anii șaizeci pentru a pune în evidență natura "micilor democrații" (Belgia, Luxembourg, Olanda, Elveția, Austria) în comparație cu marile democrații majoritare, a cunoscut un astfel de succes
Europa politică: cetăţenie, constituţie, democraţie by Paul Magnette [Corola-publishinghouse/Science/1437_a_2679]
-
care și-ar dori ca tragedia comunismului să fie ștearsă din memoria europenilor, fie și numai pentru a anula responsabilitățile personale și pentru a diminua consecințele pe care epidemia marxistă le-a lăsat în urmă. Într-un Occident în care hegemonica propagandă a stîngii a cultivat sistematic oroarea de fascism și indulgența față de comunism, un glas ca al lui Tismăneanu nu poate să nu provoace previzibile tresăriri de antipatie. De aceea politologul se lovește în Occident de un zid de ostilitate
Un Marsyas contemporan by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8326_a_9651]
-
război și pace, inegalitate socială și economică, sclavie, căsătorie, familie, atitudinea în fața vieții, a morții, a naturii, a educației, a dragostei, a științei etc. Aproape în fiecare pagină, Părinții elogiază binele moral sau virtutea, recomandându-le nu pe un ton hegemonic, ci rațional, prietenesc și frățesc, folosindu-se de forța argumentelor corecte și de iubire. Aceste valori se impun parcă de la sine, nu numai datorită autorității Părinților, ci a acelei autorități divine care conferă acestor valori tărie și perpetuitate. Întrupate în
Nr. 1-2/2007 by Liviu Petcu () [Corola-journal/Journalistic/162_a_102]
-
și cordii (moduri ale căror scări sunt dispuse exclusiv prin mers treptat). Dar perspectiva calitativă oferă totodată și un spectacol dichotomic prilejuit de prezența conceptelor de diatonism și cromatism. Sistemul tonal a fost cotat în mod constant drept principiu suveran, hegemonic de organizare spațială a muzicii. Au existat chiar teorii conform cărora dintr-un punct de vedere abstract, anistoric, modalismul însuși ar fi o subcategorie a sistemului tonal (idee împărtășită, printre alții, de Dimitrie Cuclin). Din perspectivă conceptuală însă, tonalitatea a
Devălmășie by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/11958_a_13283]
-
reci ale aleatorismului, ale muzicilor stochastice ori electroacustice, dominate de sunetul-gest, sunetul-pur, de zgomote sau armonicele naturale. Aflat în faza lui integrală, absorbantă și acaparatoare, serialismul a devenit în cele din urmă caduc, un non-sens, fiind devansat de alte forme hegemonice de cuantificare a materialului sonor cum ar fi, de pildă, calculul probabilistic, sitele numerice sau geometria fractală, ce au captat în vîltoarea lor trupul muzicii, scăpîndu-le însă, printre degete, sufletul. De la descoperirea lor de către Mersenne în 1627, armonicele naturale au
Devălmășie by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/11958_a_13283]
-
cu cartea lui Thibaudet, preocupările de istorie comparată l-au introdus în circuitul lor și pe Tucidide. Mi-a căzut în mână de curând, grație Alinei Stănescu, lector la Facultatea de Stiințe Politice a Universității din București, un volum intitulat Hegemonic Rivalry. From Thucydides to the Nuclear Age, publicat sub îngrijirea profesorilor Richard Ned Lebow și Barry Strauss în 1991 la Colorado și Oxford. Cartea cuprinde referatele susținute în iunie 1988 în vila Ronconi din Candennabia, Italia vilă aparținând Universității din
TUCIDIDE și lumea bipolară by Gheorghe CeauȘescu () [Corola-journal/Journalistic/12713_a_14038]
-
Ned Lebow și Barry Strauss în 1991 la Colorado și Oxford. Cartea cuprinde referatele susținute în iunie 1988 în vila Ronconi din Candennabia, Italia vilă aparținând Universității din Princeton. Tema colocviului a fost ușor diferită de titlul volumului, anume Rivalități hegemonice: Atena și Sparta, Statele Unite și Uniunea Sovietică. Participanții la simpozion au fost atât specialiști din domeniul Filologiei Clasice (W.G. Forrest, profesor de istorie antică la New College de la Oxford, Josiah Ober, profesor de studii clasice de la Universitatea Princeton, Shalom
TUCIDIDE și lumea bipolară by Gheorghe CeauȘescu () [Corola-journal/Journalistic/12713_a_14038]
-
a trăit înaintea erei creștine? Cum am mai spus, Tucidide însuși consideră că natura umană nu se schimbă și, în consecință, reacțiile oamenilor vor fi similare chiar dacă epocile sunt diferite. Pentru participanții la simpozion, Tucidide este primul analist al �războiului hegemonic�. Din acest punct de vedere, evoluțiile din secolul V î.d.Cr. grec sunt similare celor moderne. Lumea greacă devenise bipolară, toate polisurile grupându-se în jurul Atenei și Spartei (bipolaritatea este un termen prezent în toate referatele și în multe titluri
TUCIDIDE și lumea bipolară by Gheorghe CeauȘescu () [Corola-journal/Journalistic/12713_a_14038]
-
să publice textele în traducere românească; ar fi un util act de cultură. Tucidide este unul din cei mai adânci gânditori pe care i-a dat omenirea. Printre altele, el consideră că stăpânirea mării, thalasocrația, este determinantă pentru un stat hegemonic. Atena a fost înfrântă când a pierdut supremația navală. Oare Napoleon Bonaparte n-a verificat el însuși concluzia istoricului grec după ce și-a pierdut flota la Trafalguar? Iar Hitler nu a fost condamnat militar, când a pierdut bătălia Angliei? Un
TUCIDIDE și lumea bipolară by Gheorghe CeauȘescu () [Corola-journal/Journalistic/12713_a_14038]
-
dictatul marginalului. Pentru că, în viziunea lui Ovidiu Hurduzeu, principala operațiune a gîndirii posmoderne este deconstrucția ierarhiilor tradiționale (bărbat-femeie, stăpîn-sclav, natură-cultură). Dar, atrage atenția autorul, "deconstrucția postmodernă subminează legitimitatea termenului superior, fără a reface ierarhia prin impunerea elementului subordonat în poziție hegemonică. Într-un context postmodern, ceea ce-i «leagă» pe cei doi termeni nu este nici opoziția, nici atracția dintre ei, ci simpla lor diferență (s.a.) - o relație rizomică, deschisă, care nu stabilește puncte fixe, reguli sau obligații ierarhice prestabilite" (p. 82
Pledoarie pentru irealizat by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14194_a_15519]
-
de care face uz au fost la origine noțiuni teologice cărora li s-a luat virulența duhului, fără a mai pune la socoteală că majoritatea conceptelor metafizice sînt copii secularizate ale lexicului bisericesc. Oricum, deși interpretată excesiv în direcția impulsului hegemonic cu care clericii vor să-i aservească pe filosofi, expresia i-a devenit lui Petrus Damianus blazon de recunoaștere. Puțini îi mai citesc azi epistola, dar mai toți au auzit de verdictul de punere a speculației în slujba revelației. Ministrul
Incendiul de foc, potopul de ape by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2388_a_3713]
-
combustibil conceptual european, oferit de prozeliții diferirii și ai heteroglosiei agonice, retranșați pe linia teoretică fortificată Derrida-Bahtin". Pasajul citat este revelator (și nu e singurul) și pentru atitudinea critică a Monicăi Spiridon față de tabăra deconstruc-ționiștilor, care și-au ascuns pretențiile hegemonice asupra întregii arii discursive (inclusiv științifice) sub o maximă toleranță epistemică ("Merge orice") și au repudiat teoriile (v. Paul de Mann), denunțate ca totalitare, dezvoltând ei înșiși o formă de totalitarism anti-teoretic. Deschiderea lipsită de orice discernământ, concesiile majore făcute
Temele identitare by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/9424_a_10749]
-
a bipolarismului (de data aceasta cu Islamul ca și adversar al Occidentului)? Care sunt noile fracturi civilizaționale (dacă ele există)? A intrat omenirea într-un nou "Război Rece Civilizațional", care opune lumea democratică celei nedemocratice? Este necesară redefinirea teoriei legitimității hegemonice (și poate chiar a teoriei regimurilor politice)? Cum poate fi identificată logica atacului și a noului tip de conflict? Cum poate fi identificat criteriul de diferențiere legitim privind conflictul dintre "bine" și "rău"? Poate el fi criteriul diferenței dintre societățile
Departe de echilibru by Mircea Naidin () [Corola-journal/Imaginative/14824_a_16149]
-
unui sistem electoral majoritarist, lucru cu care liberalii nu pot fi de acord. Vezi aici Este un atac la adresa democrației consensualiste și reprezentative și de aceea grupul PNL a votat împotrivă", a spus Calimente. "Din dorința de autoritarism și dominație hegemonică, PDL încearcă să impună un sistem majoritar (...) Votul exprimat într-un singur tur pentru primar și pentru președintele Consiliului Județean este o altă expresie a sistemului politic majoritar, în condițiile în care, în România, modelul bipartid nu a reușit. Votul
Primarii vor fi aleşi din primul tur de scrutin - VEZI LEGEA () [Corola-journal/Journalistic/48440_a_49765]
-
interesată de literaturi pe care nu le-am cunoscut până acum, e o mișcare foarte pozitivă și respectabilă de descoperire. Poate că literatura franceză plătește astăzi influența pe care a putut-o exercita de la o anumită înălțime, cu o voință hegemonică, de a da lecții altor literaturi etc. Este însă suficient să te uiți ce se află în librării, - există texte extraordinare... Ați amintit mai înainte de existența Casei Scriitorilor Străini și Traducătorilor de la Saint-Nazaire, în jurul căreia s-a adunat un mare
Patrick Deville - "Literatura franceză n-o duce deloc rău" by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16106_a_17431]
-
reprimată. Iată că Biserica Ortodoxă Română se așază, prin acest gest al său, în fruntea unei mișcări de pedepsire a cuiva care nu împărtășește neapărat învățăturile acestei entități. Unde e mult-invocatul ecumenism al B.O.R.? În pretenția sa de biserică hegemonică, probabil. A fi ecumenic înseamnă nu doar a-i atrage la subțiori pe cei care împărtășesc alte filozofii decât a ta, ci și de a te abține să-i discretitezi pe cei care nu-ți sunt pe plac. Or, la
Censura transcendentală by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/11045_a_12370]