1,846 matches
-
Înainte. E ca atunci când Îți pierzi virginitatea; vrei ca toată lumea să vadă ce s-a Întâmplat, dar cum, când tu arăți neschimbată? Dinaintea ochilor Îmi apăru iarăși trupul Lindei, prăbușit peste vasul toaletei, cu capul răsucit lângă bazin și ochii holbându-se reci la tavan. Sângele se scursese din rana de pe tâmplă, coagulându-se În părul ei blond și lăsându-i chipul atât de palid, Încât fardul de pe ambii obraji se observa strident. Pe podea erau câteva picături de sânge, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
de proteine. Niște prostii. Măcar nu erau steroizi. Avem deja destui d-ăștia p-acolo. Am aprobat-o din cap. — Dar asta nu ar fi suficient ca să-l determine s-o ucidă, nu-i așa? Luată prin surprindere, Fliss se holbă năucită la mine. — Ei bine, cineva a făcut-o, Fliss. N-am fost eu și sunt convinsă că nici tu n-ai fost. Nu părea să dea o para chioară pe această ultimă remarcă. — Păi, nici Derek n-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
uita În continuare la mine, cu aerul că așteaptă lămuriri. Toate persoanele cu care discut ar trebui să aibă prieteni colecționari de reviste cu povești despre crime adevărate. — Ei bine, ea e una dintre suspecți, am subliniat eu, iar Cath holbă și mai mult ochii. Cel puțin În teorie, am mințit eu puțin. Ca și mine, de altfel. — Dar, de ce ar fi vrut Nayo s-o omoare pe Linda... Vocea i se pierdu Într-o șoaptă, dar, după o pauză, adăugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
de mama lor și o cheie de piulițe, și examină desenele pentru Fiica Chestiei, cu un interes măgulitor. — Mm, da, foarte contemporan, zise ea. Cam cât de mare ar fi? Adică, ar fi mare? Știi tu, foarte mare? M-am holbat la ea tâmp, pentru că habar n-aveam ce voia să audă. I-am răspuns cu precauție, ca să nu risc prea mult: — Păi, ar fi... — Adică, Înțelegi tu, atât de mare? spuse, aruncându-și brațele În lături. La punctul ăsta, Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
pe băiatul ăsta! Sunt sigură că e ceva ce nu spune! La dracu’, ar fi trebuit să-l iau la palme! Asta l-ar Învăța minte să mă mai mintă! strigă ea, bătând din picior. Oamenii de pe celălalt trotuar se holbau la ea. Dacă pun mâna pe el, Dumnezeu mi-e martor că-l pleznesc. Face pe Îngerașul când a fost ucisă o femeie, deși ea n-ar fi meritat nici pe departe tot tărăboiul ăsta. Aș vorbi cu maică-sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
apa rece, dar s-a lăsat deschisă cea caldă. Trei fete ieșiră din cabina de toaletă unde stăteam la coadă. Am intrat, am mai tras o liniuță de speed ca să mă Înviorez și-am ieșit mult mai energic. Nu se holba nimeni la mine, dar eram conștientă de faptul că eram diferită și că asta se observa. Aici, toată lumea era Îmbrăcată În culori vii, iar vârsta medie era de optsprezece ani. M-am privit sumar În oglindă și-am constatat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Park. — Trebuie că ți-a fost tare nesuferită. De Linda vorbesc. — O, da, de asta poți fi sigură! Cu toate astea, mi-a mai trecut supărarea. Au trecut, totuși, aproape doi ani. — Ești cu cineva? Janice Întoarse capul și se holbă la mine, complet surprinsă. — Nu, sigur că nu! exclamă ea, ca și când ăsta ar fi fost cel mai evident lucru din lume. Acum intram pe Great Portland Street, semn că aproape ajunsesem. Sue și Tariq s-au dat jos la stația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
n-ați trăit. Bineînțeles că Tom a devenit foarte sentimental din cauza Virginiei Mayo. Nu se acordă premii dacă ghiciți ce culoare avea părul ei! — Te-ai plictisi de ea Într-o săptămână, i-am zis, timp În care s-ar holba la tine cu ochii ăia mari ai ei, fiind convinsă că ești minunat și sorbindu-ți fiece cuvânt ... — Glumești? spuse Tom, nevenindu-i să creadă. Pentru mine, ăsta e tipul ideal de femeie! Mi-am privit ceasul. Era aproape miezul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Felice e deja aici. M-a condus Într-o cameră de zi foarte mare, care cuprindea cele două Încăperi dinspre stradă, unite și legate printr-o boltă centrală, ce se arcuia elegant pe sub tavanul Înalt. După ce stătusem atâta În dubiță, holbându-mă la casă, am recunoscut de Îndată cele două ferestre imense. Întreg spațiul părea destinat anume distracției. Ca și holul, camera era plină ochi cu mobilă: mese, care gem sub greutatea altor objets, de care nu scăpa nici un colțișor, parchet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
-i. — Nu, dar nici nu dovedește nimic! Am turnat cafeaua. — Nu am lapte deloc, i-am spus, scuzându-mă. Îmi pare rău, știu că e important pentru unii oameni. Dar am niște zahăr pe-aici, pe undeva. Vrei? Hawkins se holba sceptic la lichidul gros și negru din cană. Da, cred că am zahăr, am zis, scotocind la iuțeală prin dulap, În căutarea pliculețelor acelora pe care ți le dau În restaurantele ieftine și pe care le-am păstrat pentru cazurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
pe-aici săptămâna trecută, chiar Înainte să apari tu, așa că de asta eram năucă În clipa În care ai sunat la ușă. Vezi tu, credeam că se Întorsese... Am realizat că băteam câmpii Înfiorător și m-am oprit. Mă tot holbam la instalație, conștientă de faptul că el mă privea În timp ce povesteam. Plecându-mi ochii, i-am Întâlnit din nou pe-ai lui. Erau Într-adevăr foarte albaștri. Nu m-am putut abține. O clipă am uitat complet că era polițist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
un lanț de concluzii bine sudat. Fapte pe care nu-mi trecuse până atunci prin minte să le leg se conectau acum cu viteză, dând naștere unui scenariu, singurul care ar explica totul, absolut tot ce se petrecuse... Janey se holba la mine. — Sam, ce-i cu tine? Întrebă ea pe un ton imperios. Te simți bine? Arăți de parcă tocmai ar fi trecut cineva peste mormântul tău! Simțeam nevoia să discut concluzia la care ajunsesem cu cine va mai implicat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
când m-a făcut „jigodie neagră și tâmpită“, am explodat. Am Înșfăcat pur și simplu gantera și-am lovit-o În cap, fără să mă gândesc. Rachel a făcut o pauză, apoi spuse: Liniștea care a urmat era minunată. Mă holbam la ea, amuțită complet. — Jeff m-a văzut urcând scările, zise. Trebuie că expresia de pe fața mea era foarte ciudată. Am Încercat să-mi țin capul plecat, dar el se uita fix la mine și am știut că mă văzuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
un val de jenă cumplită, cauzată de faptul că eram prezentă În vreme ce patru persoane Îmi examinau Îngândurate sculptura. Mă simțeam de parcă aș fi fost eu Însămi atârnată acolo sus, despuiată și suspendată de un lanț, iar ei s-ar fi holbat la mine cu ochi cercetători. Oare cum puteau să suporte asta participantele la concursurile de frumusețe? Duggie inspiră adânc și expiră Încet, printre dinți, scoțând un fel de șuierat. Acesta părea a fi un semn pentru Felice, care-i aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
niște poze cu Michael Jackson de când era mic și de acum. Trebuie să recunoști că e o diferență! După mine, sigur și-a făcut niște operații estetice și nu zici că și tenul e mai deschis la culoare? M-am holbat la ea uimită. — E doar o iluzie dată de reflectoare, Lesley, i-am zis cu blândețe. În zilele noastre, se pot realiza lucruri uluitoare cu ajutorul lămpilor cu halogen. — Serios? spuse ea, Încrețindu-și fruntea și examinând cu atenție revista. Aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
schimb, rezemându-se de perete cu gleznele și brațele Încrucișate, Într-o postură ce nu-i putea fi iertată decât cuiva arătos ca el, Derek spuse: — Am ceva ce s-ar putea numi un mesaj de la un prieten. M-am holbat la el. — Despre ce vorbești acolo? — E de la Brian, zise el, zâmbind diabolic. Știu că sună de parcă am fi pe culoarele școlii, dar, domnișoară, prietenului meu Îi place de tine... Mă rog, lui Brian. Îi place de tine, adică. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
și rămăsese zveltă. Ochii îi erau prelungi, ca ai lui Brian, de un albastru mai închis, și se îngustau, dându-i un aer de pisică, ori de câte ori era îngândurată sau emoționată. În timp ce Brian obișnuia să facă ochii mari și să se holbeze.) Își farda discret pleoapele dar nu folosea niciodată ruj de buze. Avea o gură prelungă, conștient mobilă. Părul bogat, neted, frumos tuns, era de un blond ușor argintat, încă lucios și strălucitor, deși nu-l vopsea. Nu se preocupa niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
grădină dar, ca de obicei, nu schimbară nici un semn. Îl descoperi pe Rozanov discutând cu Eastcote, în același loc unde-l văzuse și George, care venise din direcția opusă, și se plantă în apropiere, cu picioarele rășchirate și mâinile împreunate, holbându-se la el. Se apropiaseră și alți câțiva cetățeni care-l recunoscuseră pe filozof, dar care nu îndrăzneau să-l abordeze. Oricum, John Robert nu o zărise și continua să discute cu Eastcote pe treptele uneia dintre „oalele cu aburi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
nu exista nimic pe care să se poată urca, iar barele de metal, înalte până la nivelul pieptului, își curbau spre interior vârfurile ascuțite ca niște țepușe. Turbat de propria lui tâmpenie și provocat acum de râsetele spectatorilor, alerga de colo-colo, holbându-se prin lentilele stropite de ploaie ale ochelarilor, încercând să găsească un loc pe care să-și rezeme piciorul, străduindu-se să se apuce cu mâinile de marginile curbate și tăioase ale barelor. Dar erau prea înalte și el nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ca un spasm subit, amestecat cu temeri foarte intime. Ar fi vrut ca Ruby să plece. Voia să exploreze casa de una singură. — E frumos și curat aici, noi am aranjat totul, spuse Ruby, care ședea cu picioarele larg desfăcute, holbându-se la Pearl cu ochii ei îngâmfați. — Noi...? — Eu și ea. Bine... mulțumesc. — Eu o să fac curățenia. — Nu... nu-i nevoie... Pot s-o fac eu. Nu mă vrei? Nu-i vorba de asta. Nu mă vrei. Ai să vii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Tom, când forma uriașă a filozofului ajunse să obtureze lumina ferestrei, sări de pe scaun și se retrase câțiva pași, rezemându-se de bufetul lucios, instabil. Rămaseră în această poziție, John Robert, cu gura deschisă, fixându-l pe Tom, iar Tom holbându-se la imaginea tulbure a capului filozofului, îndărătul căruia soarele rece, radios, sclipea pe ramurile frământate ale mărului. După aceea, ca și cum n-ar fi existat nimic altceva de făcut, amândoi se așezară din nou. Tom își simțea inima galopând și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
deveni clar că George nu se afla acolo, porni în fugă spre Institut, unde ajunse gemând de alergătură și de oboseală, și se instală pe promenadă în apropierea ferestrei panoramice. Pândea fără încetare, nesinchisindu-se de faptul că lumea se holba la ea. În cele din urmă, își comandă o ceașcă de ceai și se așeză, toropită de jale. Se deșteptă din amețeală, văzând limpede silueta lui George trecând chiar pe lângă ea (nu o observase) și dispărând pe ușa ce ducea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
sticlirea din ochi și apucă mâna de piatră de pe masă. Ce faci aici? o întrebă Ruby pe Diane. Ruby hoinărea prin grădină, amestecându-se printre petrecăreți și oprindu-se din când în când cu brațele încrucișate la piept să se holbeze la fantastica scenă. Spectacolul părea să-i inspire o bizară satisfacție. Stând la pândă ca un câine și adulmecând urma temutelor vulpi, în perimetrul zidului de piatră care împrejmuia grădina Belmont, dăduse peste Diane, pitită, ghemuită sub crengile joase ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în camera de zi, unde Hattie se aplecase sub un scaun pentru a-și recupera al doilea papuc. Sări o clipă într-un picior, reușind să-l încalțe, apoi rămase locului, ținându-și o coadă în mână. John Robert se holbă la ea de parcă ar fi fost o vedenie, apoi îi spuse: — De ce arăți atât de speriată? Pearl închise ușa camerei de zi și se lipi de ea, de cealaltă parte. John Robert intenționase să-și amâne vizita la Papuc până când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pierise graiul de frică. Stătea rigidă, cu fața întoarsă de la ambii frați. George se încruntă, sprâncenele îmbinându-i-se deasupra ochilor. Își lăsă capul în piept. Atunci observă pe podea pălăria și pardesiul lui Greg Osmore. Le înșfăcă și se holbă ca un dement la ele. Apoi le făcu ghem și se năpusti la ușă. Tom se feri prompt din calea lui. George ieși pe palier, aruncă pe jos bocceaua de haine și îi dădu un picior, proiectând-o pe scări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]