1,083 matches
-
ce vorbiți dumneavoastră, administrator cu club de fotbal nu există! Sunteți nebun! Tocilescu: Are pe naiba, e doar un om de paie acolo, nu e clubul lui. N-are nici măcar două perechi de chiloți, darmite club de fotbal. E un impostor! Sugiuc: Extraordinar! Domnule Ciocan, ce răspundeți la aceste acuzații? Domnule Ciocan? Unde-a dispărut? Ion Ilievici: Nu știu, dar oriunde ar fi, să știe un lucru: domnule Ciocan, sunteți demis din funcția de prim-ministru! Sugiuc: Dar, domnule președinte, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
E fals, e fals“, striga Agliè, „fraților, cunoașteți cu toții textul acesta, este Très Sainte Trinosophie, am scris-o chiar eu, oricine o poate citi cu numai șaizeci de franci!“ Alergase către Geo Fox și-l zgâlțâia de braț. „Oprește-te, impostorule“, strigă Madame Olcott, „Îl ucizi!“ „Și, ce, dacă?“ strigă Agliè, răsturnându-l pe medium de pe scaun. Geo Fox Încercă să se susțină agățându-se de propria-i secreție, care, târâtă În căderea aceea, se dizolvă, curgând spre pământ. Geo se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
soții morți. Soții le transmiteau urări și-și luau rămas-bun prin intermediul paginilor zburătoare. Mai târziu se Înconjurase de tineri care-i Îndeplineau ordinele, de la jefuit bănci la Înjunghierea mortală a unui bărbat care-l amenințase că-l va demasca drept impostor. Când prietenii bărbatului mort au Început să facă investigații, degetul acuzator al sorții a arătat către Seraphineas Andrews determinându-l să fugă În jungla birmaneză. Seraphineas Andrews știa de mitul Fratelui Alb Mai Mic. Ce noroc pe capul lui că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
-l, să mă separ definitiv de minciunile care îmi compuneau viața, ele se înlănțuiau cu și mai multă forță, atât de convingătoare încât își creau mica lor desăvârșire, vicioasă, orbitoare și irezistibilă. În Facultate, îmi făceam de cap ca un impostor. Nimeni nu suspecta că, îndărătul discursurilor documentate despre Eminescu sau poezia modernă, se-ascunde furia tăcută a anarhistului, care ar fi aruncat fără să tresară grenada prin miile de pagini ale istoriilor literare, ca printr-o mulțime de trecători. Uram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și era nevoie tot timpul. Un spectacol mut, cu sala tăcută, cuminte, arhiplină. Mă pricepeam să mint, iar lumea cerea să fie păcălită. O căutau cu lumânarea; altfel, de ce-ar fi venit la noi? Le ofeream un escroc, un impostor abil și creativ, nimerit din întâmplare în cripta Facultății de Litere. Din întâmplare? Asta rămânea de demonstrat, și chiar și partea din mine care amesteca tot ce trebuia inventat cu tot ce argumenta păcăleala, până când nimeni nu mă mai putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nici să vadă Poesiile scoase de pe rafturi și-nlocuite în librării cu Nopțile viitorului. Acum venise vremea revanșei. Trebuia să ștergem din istorie urmele prețioase ale începuturilor, să nu se mai bucure nimeni de ele. Să tragem un desen gros peste impostor, cum propunea Cezar. Planul era simplu, de-a dreptul rudimentar: să scotocim, Mihnea și cu mine, fiecare anticariat, fiecare tarabă, fiecare depozit de maculatură, raft cu raft, vânzător după vânzător, până dădeam de exemplarele princeps. Ce-i drept, nu le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ăștia, merg în China! Naivi, ei se urca pe scaun și admira motor ce miaun. Bătaia o-ncasa deplină, să-și verse dușmănoasa splină! La urmă, raportam în sat: -Dușmanii-n râu i-am basculat!“ Conducătorul, blând, mă înțelege; e-un impostor, ce l-a substituit pe Rege: „-Orice dorință ți-o împlinesc, dacă mă lauzi amplu, eminesc; ridică-mi falnic o statuie: azi o s-o vezi, iar mâine nu e!“ „-O, brav erou între eroi, O, îmbrăcat între atâția oameni goi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Eu nu fac chestii de-astea.“ „Nu știu cum ai ajuns profesor! I-ai păcălit rău de tot, de n-a observat nimeni cu cine are de-a face. Și m-ai păcălit și pe mine, să vin la seminariile tale!“ „Genialul impostor. Zici că-i un titlu de Molière. Dar tot nu văd legătura.“ „O clipă. La vremea respectivă, nu existau instrumente să urmărești ce s-a întâmplat cu cineva după ce-a murit. Făceai autopsia, dar nu găseai mare lucru: sânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
răstit la amândoi, „Nu sunt agent de PR! Își bate un străin joc de viața mea și vouă vă arde de clasamente? Ați luat-o razna?“ Ridicam tonul, nu mai știam ce spun. „După alții, n-ar fi decât un impostor.“, a precizat Mihnea, privindu-mă în continuare fix. „Un hoț de biografii. Un negustor de vieți, copiate din diferite locuri.“ Fierbeam. Întrebarea îmi dădea târcoale, și-un elev ar fi pus-o: „Unde-l găsim pe ESCU ăsta?“ În clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
textele lui Paul și Bidileanu sunt scrise de una și-aceeași persoană, care lucrează pentru globalmind. Nu știm ce-i globalmind ăsta, încercăm să-i dăm de capăt. Habar n-avem nici cine sau ce e-n spatele ei: un impostor, un geniu, o organizație-fantomă. Oricum, cineva care se-ascunde de ochii lumii, și nu așa, de fațadă, ci bine de tot. În principiu, oricine se-ascunde se ferește să lase urme; altfel ar ieși direct pe televizor la știri și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
că nu își cunoaște părinții adevărați. Pe parcursul discuțiilor, se va urmări colectarea informațiilor pe care le deține «Sanda» cu privire la bunicul din partea tatălui. Semnat: SS indescifrabil. PS: Se va raporta la centru îndeplinirea operațiunii «Sifonul ».“ Obiectivul „Sanda“ eram eu (mă rog, impostorul din roman), îmi croiseră și-o identitate de homosexual, cu tot tacâmul de prieteni și iubite pe care îl ascundeam de ochii lumii. Romanul Alexandru sau cel al vieții noastre multiple și nedezlegate, în permanentă mișcare de la București la Tuzla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu le-am răspuns nimic. Mi-am închis toate ecluzele memoriei, concentrându-mă pe ce avea să se întâmple. Rapotan, frații „Brothers“, tabloul lui Varo, hărțile misterioase și cutiuțele care schimbau istoria - toate urmau să se dezlege la întâlnirea cu impostorul. De nerăbdare, îmi venea să apăs pedala accelerației sau să fac un salt prin timp, să derulez gândurile, șoseaua și pelicula de apă și să fiu deja staționat în spatele sălii Uniunii, lângă Grădina de Vară. Știam bine Neptunul. „Perla Litoralului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
locul lui și face frumos o oră, cât durează gargara. Pe urmă, iese normal, pe ușa din față, ca și cum nimic n-ar fi. Robanu vine și el prin spate, când îi fac semn. Intrăm în culise și punem mâna pe impostor. Ne vedem la mașină. Maria ne-așteaptă aici, cu motorul pornit. Îl săltăm pe scriitoraș, îl trântim în portbagaj, și valea! Maria, o să conduci tu. Te descurci?“ „Sigur. Viteza?“ „Normală, nimic peste limită. Suntem niște turiști obișnuiți, veniți la mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu bine în stradă. Am ciulit urechile. Dincolo de cortină, pârâiau ropotele de-aplauze: un zgomot constant, entuziast, apoi din ce în ce mai scăzut. Am prins un bip. Mihnea și-a consultat iPod-ul. Era tânărul Lupu, anunțându-ne că putem trece la acțiune. Impostorul tocmai își terminase numărul. Mihnea m-a tras într-un colț, în spatele cuierului. Mi-a făcut semn să tac, se-auzea zgomot de pași venind dinspre scenă. A pregătit sacul, îl ținea desfăcut, cu-amândouă mâinile. Ne-am strâns prietenește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și ochelarii păstrau lucirea aia stinsă, gălbui-cafenie, din pozele bunicilor. Vreo două zile, n-a observat nimeni, până a dat un student alarma, silitor, la decan. S-au urcat secretarele cu scara până sus, pe perete, să-l coboare pe impostor și să-l repună în drepturi pe Vianu. E și-astăzi acolo, cu mutra lui severă, erudită și părul greblat peste cap cu briliantină. Am deschis cu cheia biroul decanului și-am intrat fără jenă. În calitatea mea de „responsabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
a II-a), omul nostru, în schimb, locuia prin Balta Albă, unde te lasă microbuzul în lanul de porumb. Să mă ierte Dumnezeu, dar ăla-i un cartier în care n-aș pune piciorul... Și-l mai trăda un detaliu: impostorul iubea metaforele, părea un grandoman al cuvântului, crescut chiar de noi, aici. Trimiterile se făceau la nume mari, dar inaccesibile, cu care să-ți poți impresiona prietenii la un discurs TV. Mirosea de la o poștă a Litere. Am mai tras
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
era prieten, vărsându-și trădarea, furia și răzbunarea cu iscusința neînțeleasă a lui Richard III. Povestea lui se dovedea curată și mincinoasă, exact ca gândurile mele. L-aș fi iubit ca pe-un frate, înainte să-l înjunghii. Așa arăta impostorul. L-aș fi extras din regatul lui cibernetic și i-aș fi dat drumul prin București. Bacteriile lui neuronale ar fi invadat străzile și clădirile, devorând bărbați și femei, bătrâni și copii, patroni și funcționari, proprietari și chiriași. Scrisoarea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Te duci la Rectorat și-acolo ți se spune: nu-i de competența noastră, mergeți la decan. Spargi piața cu-o carte și nu scrie nimeni despre ea. Nu tu presă, nu tu emisiuni, nu tu premii. Zero. Securiștii și impostorii, în schimb, sunt peste tot. Primii la rând, ca înainte.“ „Securitatea nu mai există...“, l-am ironizat. „S-a desființat în 1990.“ „Serios?! Atunci, de ce-aud uneori muzică populară, când ridic receptorul?“ A mai tras un gât din sticla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
hârtiile și-aroma de mirodenii. Aici, copilăria părea să fie la ea acasă, puțin alcoolizată, ca amintirile mele: mânile roșii, amorțite de frig; zăpada agățată în păr și de fâșul hanoracului; globurile și insignele rare cu Moș Crăciun (adevăratul, nu impostorul din Uniunea Sovietică!) schimbate cu băieții în spatele blocului; brioșele rumenite de bunica Aneta, din coca rămasă de la cozonac (n-aveam voie să mâncăm înainte de noaptea Ajunului); portocalele (te întâlneai doar două zile cu ele, în decembrie); cănile cu ceai sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
scund, căruia nu-i dăduse importanță. Abia acum Utoula Își dădu seama că era un copil de vreo șase ani. Un copil cu ochi albaștri. Această imagine, a inelului și a copilului, zgudui ceva În ființa lui Utoula. - Cine e impostorul care poate pronunța numele lui Amir, fiul lui Baian, pe care l-am jelit multă vreme? se tângui Toktao, Încercând să justifice ordinul ca toți cei cincizeci să fie uciși, fără ca aceasta să fie considerată o Încălcare a legii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ale Istanbulului. Și, Într-adevăr, desenele de pe șevalet erau doar peisaje ale moscheilor, palatelor și superbelor grădini de pe malul Mării Marmara. Unul din membrii patrulei, ce părea cel mai respectat, studiase cu atenție desenele, bănuind că pictorul e doar un impostor. Dar lucrările erau mult prea bine realizate. Tânărul genovez fusese lăsat În pace, dar pus sub observație. Iscoada nu văzuse, Însă, decât cum pictorul realiza un peisaj excepțional al vechiului palat al sultanilor, Ak Sarai. Din raportul Îngerului rezulta că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
maternă și limba idiș. În ele îmi fac procesele de conștiință." Interviu (?) realizat de dadaistul Eugen Istodor, purtând numele: "Moshe, regizor", în Dilema, numărul 484 din 2002. Cine o fi oare regizorul Moshe? Un geniu, un sfânt, un nebun, un impostor? nu se înțelege prea bine din interviu. Stilul Istodor. (Nu pot să nu mă gândesc în momentul în care transcriu aceste rânduri, mai 2005, din carnetul-jurnal în calculator, dacă Moshe Regizorul există. Sigur el nu se mai găsește în țară
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
întrebărilor este aceasta: găsim un răspuns corect, exact, sincer? Unde? (Întâlnire cu Sadoveanu). Cât de mare este, adesea, distanța dintre ceea ce vrem, spunem și cerem altora și ceea ce putem noi înșine? (Examen la Psihologie pedagogică). Când un om de nimic, impostor, a ajuns conducător și încearcă să mistifice istoria, să rămână el deasupra tuturor, nemuritor, cum să șezi liniștit, să nu înfierezi pe un astfel de falsificator? (Timur Lenk și tabloul pentru posteritate). Dacă inteligența a fost definită de unii drept
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
pună curmeziș cu vecinii (EZ, 26.III.2007) Băsescu se uită cruciș la salariile profesorilor ("Cotidianul", 23.IV.2008) Societatea românească, deja îmbibată de corupție în cruciș și în curmeziș, se pregătește temeinic să devină o oază pentru plagiatori și impostori (22, 30.IX- 6.X.2003). 2.2.2.2. Repartizarea stilistică a adverbelor în -iș (-îș) După cum indică și DOOM2, aceste cuvinte sunt populare, regionale, familiare, învechite, mărci care le fac, în general, incompatibile cu limbajul științific (și juridic
[Corola-publishinghouse/Science/85011_a_85797]
-
Cea din urmă alegorie, cea mai cumplită. Marcello Încuviință grav. - Așadar, știi cine sunt cei trei, o batjocură vădită la adresa figurii magilor? - Cred că da. Cei trei maeștri ai cărții: Moise, Cristos și Mahomed. - Înconjurați de prostituate! Numiți cei Trei Impostori, În filosofia lui eretică. Frederic a intrat În Ierusalim cu perfidie, batjocorind cu simbolurile lui popoarele care locuiau acolo, murmură Marcello. Dar ai trecut peste omul cu două fețe. El scapă de ascuțimea minții dumitale? - Nu știu, poate... Începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]