736 matches
-
la figurat, poemul, împiedicându-l să devină un „sandwich de realitate”. Marea și mica istorie sunt făcute să fuzioneze în însăși percepția poetei, într-o experiență mereu nouă, unică în felul ei. Mai mult decât senzația, gândul o strecoară în interstițiile existenței, lăsând-o să trăiască la o temperatură scăzută, intelectuală, secundele albe ale timpului: „forme de cătușă sunt formele lăsate în urmă / forme de cătușă - cele ce vor ademeni / durerea din spațiu numită în cărțile vechi viitor” (Nu spune nimănui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289913_a_291242]
-
nou constituie un pas semnificativ în propria evoluție literară. Românul de debut, Portrait d´homme à la faux dans un paysage marin, e mai mult un exercitiu epic după Noul Român francez, un fel de Gumele lui Alain Robbe-Grillet cu interstiții onirice; un „film alb-negru” (după caracterizarea autorului) centrat în jurul unui simbol repetitiv (întoarcerea războinicului) și orchestrat monologal. Începând cu Apocalypse d´un adolescent de bonne famille (1980), prozatorul descoperă tehnică articularii epice și a închegării atmosferei. Biografia personajului, proiectată după
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290052_a_291381]
-
a pus pe masă) pe Obiectiv împreună cu o studentă, ceea ce permite crearea unei scene în trei. Până aici rolul ei este conform modelul al muzei antice (organizatoare de banchete vesele înainte de a patrona comedia ca artă, ca spectacol public). În interstițiul dintre spațiul "privat" (termenul nu era utilizat atunci, suna chiar scandalos) și cel public, simțim un discret parfum de Lacan. Este improbabil să-l fi citit pe autorul francez, psihanalistul ar fi șocat-o prea mult cu o analiză care
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
Romica Puceanu (1928-1996), Toni Iordache (1942-1987) sau Johnny Răducanu (n. 1931), judecați ca artiști individuali, până la formații unice precum Fanfara Ciocârlia sau Taraful Haiducii, țiganii au excelat prin știința bunei irosiri, cu amestecul inconfundabil de melancolie, vioiciune și ironie. La interstițiile acestei coabitări s-a născut acea poftă regenerativă pentru apatie. Fiind selectiv, talentul muzical n-a fost suficient pentru a oferi garanțiile coabitării. Cultul exactității, al onestității și muncii, venit pe filieră germană, a atins mult mai greu cortul șatrei
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
reînnoite a obiectului de artă devine arhetipul tuturor celorlalte situații hermeneutice, care implică citirea și interpretarea unor semne. Precum într-o liturghie sacră, adevărul nu se constată, ci se descoperă. Adevărul nu se lasă consemnat, ci este atestat existențial la interstițiile jocului semantic dintre conștiința lucrativă personală și semantica operei de artă. Aici, ca și în încercarea de înțelegere a unui text sau a unei persoane, rolul structurilor anticipative ale cunoașterii este semnificativ. Proiecția conștiinței în lume (înțeleasă nu ca un
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Dürer a stimulat autoportretul și semnătura. Speculația devine un mod de a te privi în oglindă. Îndoiala programatică a eseistului este consecința speculației rebarbative, în fața oglinzii (speculum). În raport cu problematica centrului, eseul este deja descentrat. Lumina gândului pătrunde acum doar prin interstițiile literelor, care, altminteri, trăiesc mai ales din patetica iubire de sine a autorului. Lumea ca suprafață textualătc "Lumea ca suprafață textuală" În această neputință de a transcende sfera psihologică a subiectivității își are obârșia și pasiunea recentă pentru excentricitate. Cei
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
neputințele unei culturi tribal-provinciale în fața inerției economice și grosolăniei morale a unei tradiții politice etatiste. Etosul indecent al postmodernității l-a invitat pe omul recent la un dispreț mitocănesc pentru săraci, consumerism irațional, fentă financiară, bâlci cotidian, absenteism politic. La interstițiile acestor suprafețe, profilul omului recent apare într-o urățenie fără rival. Formula fast-food a fost îngurgitată din mers; ne-am trezit apoi cu noua paradigmă erotică: de la romanticul love affair s-a trecut frenetic la cinicul program sex in the
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
și sedentarism, între rigoarea patristică și elasticitatea bunului-simț țărănesc, între înțelepciunea rurală și urbanitatea intelectuală, între ingenuitatea scenică și un diafan histrionism, între discursul volubil și sentința ireductibilă, între licență și inovație, între certitudine și neprihănită șovăială. La toate aceste interstiții se întrupează chipul pacificat al unui bătrân care se încăpățânează să rămână veșnic tânăr. Taina firesculuitc "Taina firescului" Dacă ar fi să rezum într-o frază multele întâlniri - în grai sau tăcere - cu părintele Teofil Părăian, aș spune că acest
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
doarme înaintea ta”. N-ai vrea să-l trezești pentru că frica te-a pătruns până în măduva oaselor. Ne temem de Cel care ne-ar putea adresa întrebarea: „Voi cine ziceți că sunt?” (Matei 16, 15). Neprevăzutul acestei interpelări năvălește prin interstițiile tăcerii. Vântul, care suflă oriîncotro vrea, ne caută pretutindeni. Prin moartea păcatului are loc în noi o primă Înviere a lui Hristos. În chip uimitor, primind darul unei vieți noi, „încep să am drepturi în Dumnezeu”. Monahismul: de la credință la
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
grafic nu întotdeauna atractiv, revistele ecleziastice sunt practic necunoscute publicului educat. Confiscată de o apologetică defensivă, presa bisericească a reușit să se mențină la o apreciabilă distanță față de laicatul Bisericii și, cu atât mai mult, față de formatorii de opinie din interstiții. Rezultatul imediat este dispariția aproape completă a argumentelor teologice chiar în cele mai importante dezbateri politice, sociale sau culturale care animă conștiința colectivă a românilor. Sensibilitatea creștină rămâne, în forul public, mută sau dezarticulată. Fideismele crispate, pe de o parte
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
și piele, prin vasoconstricție reflexă, este mobilizată o cantitate de până la 2 litri de sânge, ceea ce duce la creșterea volemiei. Efortul acut, mai ales la persoanele neantrenate, care nu prezintă adaptare metabolică și cardiovasculară, are ca efect extravazarea plasmei în interstiții și scăderea volemiei; efortul fizic de durată duce la creșterea volemiei. În ceea ce privește elementele figurate ale sângelui, hematiile pot suferi modificări patologice de tip cantitativ, calitativ sau mixt. Principalele modificări cantitative ale hematiilor sunt poliglobulia și anemia. Poliglobulia (sau policitemia) se
MOTRICITATEA – O ABORDARE FIZIOFARMACOLOGICĂ by BOGDAN-ALEXANDRU HAGIU () [Corola-publishinghouse/Science/1758_a_92281]
-
în următoarele cazuri: 1) scăderea concentrației albuminelor plasmatice sub 2,5% sau a proteinelor totale sub 5,5% , ceeace face ca plπ să scadă sub cea a lichidului interstițial, ceeace produce transportul micromoleculelor și a apei de la lumenul capilar spre interstițiile tisulare. 2) inaniție severă, cînd concentrația proteinelor scade de asemenea foarte mult 3) nefrita, cînd proteinele plasmatice sunt secretate în urină, proteinele sanguine fiind eliminate scăzând în acest fel și presiunea determinată de acestea 4) permeabilizarea membranei capilarelor de către arsuri
BIOFIZICA by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/533_a_1006]
-
fi foarte ușor alterați de zgomotele electrice externe. Observație Potențialele de acțiune vor fi analizate detaliat mai târziu. II.2.4. Transportul activ prin membranele biologice Pentru funcționarea celulei vii este necesară asigurarea unei compoziții ionice diferite a citoplasmei față de interstițiu și acumularea selectivă în citoplasmă a unor precursori metabolici ca aminoacizii și monozaharidele în cantități mai mari decît ar permite echilibrul de difuzie. Aceste condiții se realizează prin intermediul transportului activ, ce se produce în sens contrar gradientului de concentrație, cu
BIOFIZICA by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/533_a_1006]
-
așa cum "spiritul vinului" este în relație constantă cu materia (podgorie, soi), există o subtilă alchimie între lucrul asupra corpului: vestimentație, fenomene de modă, exacerbarea diferențelor, și constituirea unui spirit comun, a unei legături imaginale. Se poate spune chiar că în interstițiile aparenței operează experiența unei ființe colective. Ceea ce apare la suprafață, asemenea unei ideograme, este un inconștient arhetipal din care fiecare se împărtășește. Semnul devine simbol și face să apară cealaltă parte, imaterială, a lucrurilor. Tocmai această alchimie, cum nu se
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
care face pe nesimțite trecerea de la consum la cheltuire. Există ceva excesiv în ceea ce Georges Bataille numea "noțiunea de cheltuială". Și este interesant de notat că acest spirit festiv nu se limitează la anumite momente, ci se va strecura în interstițiile cotidianului: înmulțirea "agapelor" amicale, achiziționarea nejustificată a cutărui articol de vestimentație pe care presiunea tribală îl impune, cheltuieli imprudente pentru un bilet la cutare concert muzical sau pentru un telefon celular ultimul răcnet. Fiecare poate găsi în acest sens multiple
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
comunitare, la figuri atemporale, arhetipice ce ghidează demersul într-o căutare spirituală niciodată încheiată. Există vacuitate în atmosfera epocii. Con-simțire la lume ca loc matricial. Creuzet unde se elaborează un raport la celălalt punctat. Nu plinul rațiunii, ci vidul simțurilor. Interstițiul permițând, tocmai pentru că este "vid", primirea celuilalt. Înlocuirea certitudinii (dogmatice) selective prin îndoială, sursă a oricărei toleranțe. Aceasta permite atenția, în elanul teoriei fizice a relativității, la forța specifică relativismului, contra marii paranoia a universalismului occidental. Acesta din urmă este
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
nu e iluzia creată de un trompe-l'œil, ci mediul real al perspectivei deschise de posibilul însuși al luminării, interspațiu al manifestării, distanța care unește și strălucește. E mai mult decât structura de palimpsest, unde imaginea acoperită răzbate prin interstițiile imaginii suprapuse; în structura diafană imaginea fondului de spațiu rămâne inaparentă, în timp ce imaginea poetică de suprafață e adusă în zona optică a unei alte vizibilități, adâncită și luminată din interior. Nu ea este "obiectul" intuiției, ci distanța creată de intervalul
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
sălașul lăuntric. Acolo domnește lumina"2. Înainte de a fi cucerit strategic, prin convocarea unui întreg arsenal al metodelor interpretative, poemul e închis în sine, cetate inexpugnabilă care nu se lasă deschisă decât de înțelegerea albă a intuiției. Intuiția nu luminează interstițiile poemului, mai degrabă sesisează locul unde ceva luminează, luminișul în jurul căruia se constituie poemul. A ne lăsa călăuziți de "lumina unei intuiții prealabile" înseamnă a ne asuma un "salt orb" în necunoscut, cu riscul de a-l face greșit, ignorând
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
pure ale unor a priori semnificabile, el deschide spațiul virtual al unui ascuns, ființarea de interval a inaparentului care se întrevede în lumina acestei deschideri. Iar ceea ce se aduce la vedere sunt "ordinea și datele unei noi lumi văzută prin interstițiile lumii reale", "un azur insuportabil întrezărit prin ochiurile cerului comun", "ca un alt univers, care, fără a ruina țesătura celui existent, i se suprapune, ca o epură impalpabilă, palpitând prin interstițiile lui"10. Deși am vorbi mai curând de un
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
sunt "ordinea și datele unei noi lumi văzută prin interstițiile lumii reale", "un azur insuportabil întrezărit prin ochiurile cerului comun", "ca un alt univers, care, fără a ruina țesătura celui existent, i se suprapune, ca o epură impalpabilă, palpitând prin interstițiile lui"10. Deși am vorbi mai curând de un substrat și nu de o suprapunere, cert este că realul lumii obiective nu e înlăturat, ci deschis până în adâncul din care el arată o altă imagine a putinței sale de a
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
propagă miezul incandescent al realului. De aceea punctul de sosire, cel al izvorului în care se resorb toate înțelesurile, este deopotrivă un punct de plecare din care ele se revarsă ca tot atâtea posibilități de ființare. Ceea ce se vede prin interstițiile realului dă de văzut, se lasă văzut așa cum semnifică înainte de a fi: drept o situație poetică sau - mai degrabă - o stare poetală la limita fragilă ce desparte însăși putința ca ceva să semnifice și semnificarea ca atare. Astfel încât, în al
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
inefabilul, inexprimabilul, indicibilul, cu un cuvânt: necunoscutul. Dar realul astfel intuit în esența sa inaparentă nu apare decât odată cu poemul, în stofa densă a plăsmuirii deja posibile; "el nu există înainte ca opera artistică să existe". Ceea ce se manifestă prin interstițiile poemului e sensul unui real mai întâi nemanifestat, încapsulat în fenomenul care îl prezintă în aparența sa mundană. Tot ce apare în fenomenalitatea lumii este vizibil, comprehensibil, o prezență tematizabilă și interpretabilă. Or înțelegerea albă surprinde intuitiv "sâmburele întunecat și
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
și, implicit, desfacerea formelor poetice până la nucleul poetal al originarului. "Cu suflete de pasăre am dat/ ocol orașului./ - Aici, aici e,/ - ziceai - aici e Locul...". Survolând lumea poemului - o lume a realului transpus în in-utilul altui orizont -, intuiția presimte, prin interstițiile acestei structuri, locul unde ceva semnifică, se arată ca început absolut. Ceea ce ea înțelege, fără să vadă, se pune în vedere, dă de văzut, străbate tectonica poemului, desfoliindu-l strat după strat. Adâncirea în substrat e și o coborâre în imagine
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
unde ceva e hărăzit să fie chemat și să se înfățișeze chemării, să înceapă să fie în lumina în care toate se nasc din nou. Urma fără formă și apariția deschisă în Poezia lui Petru Creția Nespusul transpare, apare în interstițiile limbajului, dar spune el totuși ceva în înțelegere sau se arată doar în forma unei imagini de văzut? Intuim ceea ce vedem în imaginație, dar care e semnificația prin care imaginea se rostește, nu doar se descrie în conturul vag al
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
de vălul țesut din fire de rea-voință sau ignoranță este un nord axiologic care să ne orienteze simțirea și gîndirea, atitudinea față de aproapele sau departele nostru. De la întîiul nostru critic încoace, l-am pomenit pe Maiorescu, trecînd cu spor prin interstițiul interbelic și prin cel al național-comunismului românesc, constatăm că s-a discutat despre actul critic și s-a făcut în același timp critică într-un mod profesionist. De-ar fi să luăm în seamă tot siajul criticii, așa cum arată o
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]