1,148 matches
-
se strecoare În muzeu să vadă expoziția curentă, Comorile drumului mătăsii din expedițiile lui Aurel Stein, o mărturie, după părerea mea, a jafului făcut de Imperiul Britanic aflat În culmea lăcomiei sale. După ce au fost goniți de lângă exponate de paznici, intrușii s-au oprit la Înmormântarea mea, părând să simtă o atracție morbidă față de diferitele mele necrologuri aflate lângă cartea vizitatorului. Cele mai multe ziare conțineau aceeași amestecătură de date biografice: „Născută În Shanghai... A fugit din China Împreună cu familia când era mică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
un instrument cu două corzi, erhu, instrument care posedă acea versatilitate sonoră de a trece de la suspinele unei fete Îndrăgostite la nechezatul unui cal cuprins de spaimă. Călătorii noștri se apropiară, dar cuplul de cântăreți rămânea În continuare indiferent la intruși. — Crezi că sunt reali? Întrebă Esmé. Marlena nu răspunse nimic. Probabil erau două fantome Înghețate În timp, trăind la infinit un moment care a Însemnat mult pentru ele, s-a gândit ea. Cântecul femeii crescu În intensitate, iar vocea Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
simțit mirosul. Ce ciudat că mirosul rămăsese În aer după ce el murise. Era ca un mesaj lăsat În urmă, ca și cum ar mai fi implorat Încă să fie cruțat. L-a văzut cu ochii minții În ultimele lui clipe, cu pistolul intrusului Îndreptat spre capul lui. Heidi Îl știa doar de câteva luni, așa că nimeni nu s-a gândit că ar putea fi prea afectată de moartea lui. Toată lumea era de acord că fusese sinistru pentru ea să-l găsească mort. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
ar face cam o mie de dolari. Poinsettia se Împletea cu bougainvillaea la baza smochinilor indieni, În perfectă armonie cu omniprezentele tufe de panpuia cu pompoanele lor pătate cu lila. Nu sunt specifice acestei zone, spuse Moff. Poinsettia este un intrus În acest caz, ea e de fapt o plantă ornamentală originară din Mexic. Heidi Întrebă dacă semințele erau aduse până aici de vânt. — Primele semințe au ajuns aici probabil cu vaporul, spuse Moff. Dar sub formă de cadouri de la diplomați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
pe care-o lăsase acasă. Avea numai trei ani și deja știa să vadă bunătatea din oameni. Își imagină ochii ei negri, strălucitori și pătrunzători cum fuseseră Înainte de groaznica schimbare. Tot trupul Îi tremurase parcă Încercând să scape de spiritul intrus. Apoi rămăsese cu privirea fixă Îndreptată În sus, ca morții. Iar din gura ei ieșiseră bolboroselile unui spirit torturat. Fusese nevoit să plece, deși copila lui era bolnavă. Zeii-gemeni Îi spuseseră să se Întoarcă În oraș. Limbă și Os-de-pește Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
vor putea merge fără să le fie teamă că vor fi Împușcați până ajungeau la o bucată de pământ, pământul făgăduinței, suficient de mare cât să cultive pe ea mâncarea trebuincioasă. Acolo urmau să trăiască În pace, nici un fel de intruși nu le vor face probleme, iar ei, la rândul lor, nu vor face probleme nimănui. Singura lor dorință era să trăiască pașnic printre ai lor, În armonie cu pământul, cu apa, cu Nații care vor fi Încântați să vadă cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
bețe pe măsură, inclusiv Dwight. Astfel echipați, o luară din loc. La fiecare câteva minute, se auzeau țipete sau Înjurături semn că unul dintre ei găsise o creatură dezgustătoare agățată de cracul pantalonului. Pată Neagră venea și-l Îndepărta pe intrus. — Cum e locul unde mergem? Întrebă Bennie. E un sat? Nu sat, mai mic. Mai mic decât un sat, se gândi Bennie. OK. Un cătun, o așezare, periferie... proprietatea cuiva, o enclavă, o comunitate Închisă... o micrometropolă, o incintă, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
privind fix În ochii Marlenei. Nu Înțelegea nimic, era ca și cum dublul ei din vis scăpase și se materializase la câțiva metri În fața ei, un gibon cu o mască albă care-și Îndesa În gură dulciurile rămase În urma celor mai proaspeți intruși În Locul Fără Nume. Dimineața, la cafea, Harry și Heinrich se Întrebau cine să plece cu patrula de căutare când auziră un huruit și o scârțâitură teribile. O barcă În care erau patru polițiști militari se apropia În viteză, Împroșcând În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Revenind așa de târziu într-un mediu pe care timpul l-a transformat din atâtea puncte de vedere și de care am fost până acum ca și despărțit, înțeleg bine că risc să mă găsesc prea adesea în situația unui intrus. Iată, în adevăr, câteva din principalele mele defecte. Defecte azi: mici calități odinioară. Lucrurile acestea sunt așa de relative!) Eu vin cu ele de departe, din alte timpuri și dintr-o altă lume. Și dacă unele din ele mă preocupă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
săreau de pe șină și se desfășurau în altă parte, pe trasee noi, în altă ordine: intervalul în care pleoapa cobora, acoperea pupila și se ridica apoi la loc îi aparținea unui străin. Dacă ai fi citit sau scris un text, intrusul ar fi putut să bage sau să scoată cuvinte din el, fără să-ți dai seama. M-am uitat la imprimantă, bâzia, hârtia începuse să se deplaseze. Auzeam acul zgâriind-o cu jetul fin de cerneală, sunetul se repeta ritmic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am bătut la ușa Mariei, ca un vizitator conștiincios. Mi-a deschis veselă, în halat, cu o pată minusculă de vopsea lipită în păr. Exact acolo am sărutat-o, în punctul ăla strategic, care fusese cucerit. Simțeam vopseaua între dinți, intrusul fusese îndepărtat. „Pe unde-ai umblat?“, s-a eliberat ea, încercând să-mi surprindă privirea. N-aveam nimic de-ascuns. „La Mihnea, la secția unu de poliție, acasă, aici.“, am zis, dintr-o suflare. „Unde-i Mihnea? Și ce-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Din când în când, îndesau câte-o gogoașă în gura copiilor, să nu mai țipe. Cândva, fuseseră atrăgătoare, poate chiar frumoase; acum erau doar trecute și reci, ca niște fotolii de piele. Ajunsesem un străin în propria mea țară, un intrus printre oamenii ăștia noi. Ceva se pierduse pe drum, și nu doar capacele de canalizare dispărute noaptea. O luai pe străzi, la întâmplare, și te împiedicai în gaură după gaură; după ce terminaseră cu gurile de canal, țiganii trecuseră și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
alarmă maximă: un gust mentolat, de bomboană sau pastă de dinți; o alterare a consistenței stofei; o stridență a parfumului cu care plecase de-acasă; o impregnare străină de cea a pielii (pe gât, pe mâini sau pe-obraz); un intrus printre firele de păr, de-o lungime sau culoare nepotrivită; o pată minusculă pe țesătură. Seara, după dușul interminabil, scotoceam prin coșul de rufe și-i miroseam chiloții. Doar așa poți fi sigur. „Când ne vedem cu Andrei Lupu?“, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Aici începeau să apară ceva indicii. Deși nota securistului de serviciu lipsea, puteam deja să adun niște lucruri. Nu era chiar povestea bunicului Vitalian, și nici informația biografică pe care-o căutam, dar mergea și-așa: strângeam primele detalii despre intrus. Trecuseră șase luni de la prima misivă. Omul trata acum teme grave: viața, moartea, despărțirea. O făcea chinuit, în convulsii ortoepice care trebuie să-l fi înnebunit pe securist (de-aia lipsea și nota). Printre altele, scăpa și-o informație topografică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
din favoriții mei), se înțelege: coincidență. Că pomenea de aventurile lui imaginare (blânde și inofensive), la fel: cu toții trăim din fantasme. Dar că tipul făcea teoria soft-ului sufletesc fără să trimită sau să citeze, asta nu mai mergea: aici, intrusul mă copiase pur și simplu, cu tupeu și nerușinare. Mai întâlnisem și eu studenți care năvăleau în bibliotecă și plecau cu hălci întregi din doctoratul meu, din care încropeau lucrări de semestru sau teze de licență, după putere și inventivitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
luat-o Robanu, ca să i-o ia și lui, mai târziu, altul. Lucrurile sunt clare ca lumina zilei. Și-au consecințe, mult mai grave decât îți poți imagina. Relația Paul-Adina s-a terminat din cauza stimabilului aici de față. El este intrusul, individul care i-a spart computerul lui Paul și i-a furat jurnalul, tipul pe care-l pomenește Paul în scrisori, fără să-i dea numele. Adina a fost și-amanta lui Robanu. Ca să se răzbune, Paul îl toarnă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu gangsterisme...“ „Curios...“, l-am ironizat, „Eu aș fi crezut exact contrariul...“ „Oamenii dispar de la sine. Ce, dumitale nu ți s-a întâmplat niciodată? Când nu mai iubești pe cineva sau te desparți, îl dai afară din memorie. E un intrus. Îl scoți din placheta gândurilor, imaginea lui se stinge în cipul afectiv. Dacă nu-ți convine un lucru sau un individ, te minți că nici n-a existat. Îți vezi liniștit de treabă, nici nu-l mai recunoști când trece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
oameni de ordine foarte bine familiarizați cu cadrul fizic În care trăiește comunitatea și, mai ales, cu populația locală, a cărei colaborare este considerată acum de o importanță vitală pentru eficiența activității poliției. Astfel, reprezentanții statului, care erau considerați Înainte intruși, devin membrii ai comunității. Îi mulțumesc lui Ron Aminzade pentru că mi-a trimis notele explicative (mémoires) ce Însoțeau două din hărțile pe care le pregătiseră autoritățile militare În semn de haute reconnaissance În Toulouse, În anul 1843. Acestea proveneau de la
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
marii creatori români s-au proiectat în el, conștient sau nu, de la L. Blaga și T. Arghezi până la Constantin Noica și Nichita Stănescu". Vajnic apărător al întinsului domeniu eminescian, cuprinzând deopotrivă lirica și ziaristica, Theodor Codreanu ia atitudine ori de câte ori vreun intrus pătrunde în acest perimetru sfințit de cele mai nobile idei. Tocmai de aceea vehemența sa este explicabilă, fiindcă cei vizați emit judecați de valoare fără să aducă în sprijinul afirmațiilor probe concludente. Autorul se ridică astfel împotriva "dilematicilor", dar și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
o țin în perimetrul inspirației istorice: romanul Creanga de aur și Povestiri din război. Tălmăcirea ei preferată va fi, după propria-i mărturisire, cea realizată în 1981 la romanul Cartea nunții de G. Călinescu. Din proza contemporană românească alege romanul Intrusul de Marin Preda și, împreună cu Helga Reiter, tălmăcește romanul Galeria cu viță sălbatică de Constantin Țoiu. De menționat sunt și piesele de teatru traduse pentru a fi jucate (nu destinate tiparului): Omul cu mârțoaga de G. Ciprian (1964), Omul care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289548_a_290877]
-
bogată și că editura care se găsește la parter este proprietatea mea personală. Am pus cărți și ziare peste cărțile rare, manuscrise și gravuri (printre ele și gravura Piranesi, fetișul meu iubit) pentru a mă apăra de eventuala scotocire a intrușilor. Am decis să dorm pe canapeaua de piele pentru că patul nostru dublu e greu de mutat și acum e acoperit, și peste el stau lucruri unele peste altele, ca într-o pictură suprarealistă. Vorbesc la telefon în limbi străine, lucru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
de broderii! Oh, ca și cum m-aș afla într-un tablou în care totul e creat de altcineva, fără să cunosc regulile „conviețuirii”, sută la sută. Situația mea prezentă: „locuind” curajos într-o limbă la care s-a „lucrat” intens, ca „intrus”, ornament, ruptură de nivel, disonanță, asumând riscul falsității, eliminării prin cenzuri prea severe de cei care veghează la „puritatea limbii”. Vis cu Eva (Bonnier): eram la editură, și ea îmi propunea un alt titlu. Apoi, ea a dispărut, și în loc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
ieșirea din ulicioară. Sub imboldul acelei noi primejdii, forțele i se redeșteptară. Se ridică În picioare, rezemându-se cu spatele de zid și rămânând nemișcat, În așteptare. Își duse mâna la mânerul dăgii și se pregăti să Îl alunge pe intrus, dacă s-ar fi dovedit că nu era cel pe care Îl aștepta. În fața lui apăruse o figură Învăluită cu totul Într-o mantie de in ușoară, care Îl acoperea până În partea de jos a figurii. Purta pe cap o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
sfârșit. Doamna de onoare și cu mine am schimbat priviri de recunoaștere, dar nu de salut. — E închis pentru reparații, m-a informat ea cu răceală. Era limpede că, în mod neoficial dar inconfundabil, mă decreta din nou drept un intrus și, în clipa aceea, fără vreun fel de motiv demn de luat în seamă, am fost cuprins de o senzație de izolare și de singurătate mai copleșitoare decât tot ce simțisem întreaga zi. Și, aproape simultan, lucru demn de remarcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
la tot ceea ce însemna viața mea departe de ea. — Da, șopti Georgie, iar acum mă mângâie ușurel pe nas. Chiar vreau să știu că Hereford Square există. Dar nu acum, Martin. Mă sperie gândul. Pentru tine am să fiu un intrus acolo. Cât despre chinuitoarea duplicitate, la asta nu vom putea renunța decât atunci când încetăm să ne mai ascundem. Nu voiam să intru în această polemică. Am spus: — Va fi simbolul diminuării duplicității. Chiar vreau să te văd acolo, Georgie. Prezența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]