726 matches
-
ș( susține. Ș( totuși Maiorescu ș( Gherea se completează reciproc oarecum. (n timp ce primul viza (n primul r(nd schimbare la nivel cultural, ca o condiție primă pentru schimbarea socială, cel de-al doilea ataca problema frontal. "O, dacă iscoditorii de soluții ar putea să găsească remedii pentru o stare intelectuală care e legată de (ntreaga stare socială a unei țări" (apud. Aderca, 1947: 182). Consecvent principiilor marxiste, Gherea cerea trecerea la regimul capitalist burghez, etapă considerată absolut necesară pentru
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
unei formule de sistematizare a materialului care nu se suprapune pe delimitările tradiționale operate în câmpul psihologiei vârstelor, tributare ciclurilor școlare. Este cert că micuțul neastâmpărat și cu gândul la joacă din clasa I nu mai face echipă cu „savantul” iscoditor dintr-a IV-a, deja pus în fața unor serioase concursuri școlare. Dar eticheta îi cuprinde încă pe amândoi: vârsta școlară mică. La fel și mai departe: liceanul zgomotos, rebel și fără griji vocaționale dintr-a IX-a și cel meditativ
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
care guvernează, motivat, lumea ficțiunii realiste. Justificînd aceste legături, pe care personajul-reflector le "simte", romanul nu face decît să le exhibe, trădînd oarecum alcătuirea "armonioasă", deliberată, operă de strategie a creatorului de viață care este romancierul. Cu alte cuvinte, naivitatea iscoditoare a lui Mini trece dincolo de efectele -scontate ale funcției focalizatoare. Ea pare a deveni reflexul artei care se răsfrînge abisal, într-o proiecție despre sine. Demn de interesul analizei este detaliul că Mini își reia rolul introductiv, în volumul Concertului
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
de ușor! Și nu-I mai pomeni numele! Din cauza Lui am ajuns în situația asta de renegat și izgonit din Rai! Pentru că voia să ne transforme pe toți în supușii Săi! În timp ce el deținea toată puterea, fiind atotștiutor! (Zâmbitor și iscoditor se îndreaptă spre Faust, spunând, gesticulând gânditor cu degetele spre cap) Dar ce ai spune dacă teaș face cel mai bogat om din lume? FAUST (distrat și neatent la ce spune Mefisto, se analizează în oglindă): Am mai îmbătrânit în
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by I Claudia Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1719]
-
hornurile sînt ca vai de capul lor. Scările sînt ciobite și mîncate de timp și intemperii. Ușile din stejar s-au înnegrit, dar sînt încă funcționale. Clanțe vechi și broaște confecționate de artizani, de mult apuși. Întîrzii pe dinafara casei, iscoditor și visător. O bancă sub un nuc își țipă vîrsta matusalemică. Se mai poate sta pe ea. O fi fost mai veselă odinioară? Vreo domniță, vreo carte, un evantai cumva? Rochia o fi fost albă, înecată în broderii? Cel care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
-mi încerc priceperea de a înțelege cubanezii. Nu-mi este foame și o lungesc cu un pahar de rom "Havana Club". Pe ușa îngustă intră un omuleț negricios, cu fața mai ridată decît un sîmbure de piersică. Are o privire iscoditoare și-l cataloghez imediat ca fiind "un șiret pleșcar". Se apropie prudent de masa mea. Rîde. Spre surprinderea mea, văd că are o dantură albă ca fildeșul și nici un dinte nu-i lipsă, deși la vîrsta lui... Știi ce-s
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
centimetri. Silvica era mare când a luat-o Dumnezeu, avea 13 anișori. Mama ținea grozav de mult la acest accesoriu vestimentar, ca atare îl păstra la naftalină, protejându-l astfel atât de atacul moliilor, cât și de privirile curioase și iscoditoare ale noastre, ale copiilor. Și-a fixat bine capișonul pe cap, apoi peste el și-a pus un fular care-i proteja atât partea superioară a capului, cât și obrajii aproape până la ochi, inclusiv. Un al doilea fular a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
avea o căciulă neagră zoioasă și roasă pe la margini de timpul îndelungat de când se afla în câmpul muncii. Omul care stătea pe scăunel în bătaia soarelui fierbinte era într-adevăr bătrân, dar avea gândirea trează și o privire inteligentă și iscoditoare. Tata a îndrăznit. A împins puțin portița care fâlfâia în balama ca aripa alicită a unui cocor împușcat și s-a apropiat de gazdă. Bună ziua, om bun, bine te-am găsit. Bună ziua, omule! Cum te cheamă? Vasile. Adică Văsălie. Eu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
aur a copilăriei. Parcă ar fi existat o competiție între cele cinci simțuri, fiecare dintre ele cerându-și dreptul de a-și satisface cerința, menirea pentru care au fost create. Ochișorii de culoarea cerului liniștit străluceau de o inteligență vie, iscoditoare și contaminantă. Un noduleț de fetiță, asemenea unei păpuși mai mari expusă în vitrinele magazinelor de specialitate. O frumusețe angelică, în fața căreia necunoscutul și impenetrabilul secret al complicatului proces de îndrăgostire se declanșa automat, trezindu-te în fața unui fapt împlinit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
pentru că pe mulți studenți îi pica zâmbind. Îmi amintesc un caz: un coleg trebuia să determine la examen practic, matitatea cardiacă la o doamnă foarte bine. Bietul coleg s-a pierdut de emoție la un moment dat, strâmtorat între ochii iscoditori ai profesorului Goia și pieptul doamnei, a desenat pe pieptul ei alb o inimă ca o turtă dulce. Profesorul s-a uitat la student, apoi la ceea ce a desenat: nu e bine domnule coleg, mai lipsește ceva. Studentul se uită
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
ajuns la Manacu. Pe șantier se știa de sosirea lui. L-au repartizat într-un dormitor comun, cu vreo cincizeci de paturi suprapuse. Dimineața, la prima oră, s-a prezentat la Biroul Personal. Funcționarul, un tip fără vârstă cu privirea iscoditoare, l-a informat că va fi angajat pe post de tehnician constructor cu un salariu de.... A lăsat o pauză și apoi a rostit și suma, o sumă bunicică, ce, aprecia el, ar fi în măsură să-l facă să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
sentimentului, deasupra capacității logice. Eram atunci în anii ignoranței, când întrebările pe care mi le puneam aveau un unic răspuns: "credo quia absurdum"; dar formulat în limba mea. Nu înseamnă că nu sesizam neputința pătrunderii tainelor religiei; aveam o minte iscoditoare, care devenea, pe această cale, păcătoasă. Cele două-trei săptămâni dinaintea Paștelui erau frământate în mintea mea de întrebări metafizice. Mai ales misterioasa înviere mi se părea de neconceput. Aveam, pe la șase-șapte ani, și păcatul îndoielii; dar nefiind capabil de abstractizări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
temperat, cum arătam, al dezghețului hrușciovian, nu oferea o deschidere efectivă de orizont cultural. Nimic limpede nu se profila înainte, nimic ademenitor, totul era cețos, incert și astfel privirile noastre, ale tinerilor studioși de atunci, literați în formare, se întorceau iscoditoare spre trecut, nu spre trecutul imediat, de bună seamă, cufundat în noaptea proletcultismului, ci spre trecutul cultural antebelic, care ne apărea scăldat în îmbietoare lumini. De fapt, nici nu eram prea depărtați în timp, atunci, de acel trecut antebelic, prelungit
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
ușă... Iar a doua zi dimineață mă tre zeam fericit că nu se întâmplase nimic. și așa zi de zi, săptămână de săptămână, lună de lună. Moliftă Ferește-ne, Doamne, de ceasul rău, de gândul pizmaș al oamenilor, de ochiul iscoditor al semenilor, de cuvântul mincinos al știutorilor! Căci cine ar putea să zică toate puterile întunericului câte stau și te pândesc cu mii de guri din necunoscut, așteptând sorocul răfuielilor și al socotelilor, pentru că odată, într-o clipă de uitare
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
acceptat o nouă variantă de copertă și aceasta ilustrând, convingător, "vremuri și fapte" pe care le doresc uitate! "Libertatea este dreptul de a le spune oamenilor ceea ce nu vor să audă!" George Orwell CICLOP! Un ochi albastru pândește peste noi, iscoditor și rece, de năpârcă, țintind grumazul gârbov de nevoi gata oricând ca să ne sară-n cârcă! Nu râde și nu plânge niciodată! Nu doarme, nu se-nchide, nu clipește, dă zi și noapte necurmata roată, nu știi pe cine, unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
sunt de tine...: Cu ochii mari în lacrimi, cu mâini subțiri și reci...". Îl interesează "popasul cenzurii" dintre cele două cuvinte, care "departe de a dezbina constituenții amintitei alianțe, îi apropie, reliefându-i la fel de puternic pe fiecare în contextul său" ("Iscoditorii firii"). Urmărind repetițiile pe care le promovează poetul, constată că "din punct de vedere lingvistic și stilistic" se atinge "implicit morfologia", punându-se în evidență bogăția și exuberanța lexicală, "realizată fără ostentație, fără emfază" ("Venin și farmec"). Adesea plonjează în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
de Eugen Simion. Diferențe textu ale și un comentariu asupra ediției Perpessicius de Nicolae Georgescu. Academia Română, Fundația Națională pentru Știință și Artă, București, 2013). "Dotat cu o tenacitate de invi diat spuneam atunci, comentându-i cartea cu o pasiune de iscoditor cu totul ieșită din comun, dar și cu o inteligență rar întâlnită, de a ști (de a putea, de a intui) să lege firele subterane între două sau mai multe elemente ce par nesemnificative sau neaderente, pentru a pune în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
fecioară adusă până aci cu stăruinți și șiretli curi, uimită și nedumerită Încă de tot ce abia cunoscuse și pătimise, rușinată să privească la lume, mâncând cu nasul În farfurie și ascultând, aiurită, nesfârșita incantație a șarpelui, fruntea răutăților lumii, iscoditorul, Îndemnătorul și vinovatul de toate relele pământului. Hotelul orașului, Steaua, era clădit larg, cu scări, culoare și odăi nemăsurate, cu uși duble, paturi de mare răsfăț, lavoare cu lighean de majolică, atât cât să Încapă o fată cu rotunji mile
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
materia genului pe însuși Mihail Sadoveanu. Tot el spune că Voiculescu, interesat de reacția ascultătorilor la paginile citite de el, ca un copil, care a făcut o mare poznă, imediat după lectură, își lua ochelarii de pe nas și cu „ochi iscoditori ca de viezure”, își privea asistența, căutând să citească în ei părerea celor care îl înconjurau... V. Voiculescu era și un iubitor al teatrului, a muzicii, manifestări organizate în casa unui anume ospătar Apostol Apostolide, strada Clinciu din Dealul Spirii
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
când îl crease. Toți îl iubeau și îl îndrăgeau. Avea ochișorii mari, lucioși, limpezi ca o apă cristalină, cu o privire nevinovată, fără răutate. Pielea o avea albă, fragedă și gingașă ca spuma laptelui, iar privirea îi era pătrunzătoare și iscoditoare. Mânuțele lui, ca două pâinișoare, erau mereu în căutarea unui obiect. Buzele cărnoase și roșii păreau două boabe de fructe pârguite. Avea să împlinească un an cu două zile după Sfântul Ștefan, în sărbătorile de iarnă. Valentin era un tată
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
în viața Carlinei îl avea Anisia, sora lui Valentin. Aveau aceeași vârstă. Se înțelegeau de minune. O aprecia foarte tare recunoscând că o depășea uneori în anumite privințe, dar niciodată nu o spusese. Ochii îi erau atât de luminoși și iscoditori încât uneori căpătau o strălucire aparte iar culoarea lor schimbătoare era greu de definit. Se simțea bine în prezența Anisiei și o adora. Era ca și când te-ai afla lângă o cascadă uriașă, iar în căderea ei îți creea în suflet
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
mama nu-și mai încăpea în piele de fudulă. Mare gospodină! Pentru ele se depunea muncă destulă. Meritul era (în parte și al meu) trebuie să recunosc. Cine le ducea zilnic la baltă să se bălăcească în voie sub privirile iscoditoare ale vecinilor? Cine le conducea pe miriști, după ridicarea grâului sau orzului? Cine le păzea cu strășnicie de gâștele popii, care sâsâiau după noi, ori de câte ori ieșeam pe toloaca primăriei? La toate aceste întâmplări și poate și altele, nu exista decât
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
va însoți un timp. Dar nu despre orice semn vorbim acum, ne oprim puțin asupra celor lăsate în piatră, marmoră și bronz. Și Iașul este plin de asemenea "semne". Dacă prin scris ne rămân memorii, confesiuni, amintiri, descrieri, însemnări meditative, iscoditoare, sentimentale, grave, cu frământări sufletești, înclinate spre ascunzișuri umane sau exteriorizate în diverse maniere, prin artă semnele fixate în edificii de genul bronzului de Paciurea, albastrului special al lui Bălașa sau geometria metafizică a lui E. Tăutu capătă altă semnificație
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
direcția. Locul indicat era înconjurat de dușmani. Așa că, dacă acum ești dezamăgit, vina o ai tu. Deci suportă consecințele! În fața acestei politicoase fente, criticul de artă, purtător și el de barbă dar în miniatură, un barbișon foarte îngrijit, cu ochi iscoditori și reci, suferea probabil din pricina definiției pe care Aristotel a dat-o ființei umane, cea de zoon politicon. Intransigent cât încape, nu accepta eșecuri în fața nimănui, nici măcar genul evaziunii elegante. Și parcă pentru a nu rămâne dator, răspunse tot cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
nu înțelegea nimic. Învățătoarea îi întrebă : — Ei ? și cum vi se pare noul meu nume ?... Nu-i așa că-i mai frumos ? Nimeni nu-i răspunse. Praful stîrnit înainte de începerea orei se juca leneș prin aer. Tovarășea se uită prin clasă iscoditoare și, văzînd că toată lumea tace, își privi ceasul, spuse „biinee“ și începu lecția nouă. „Astăzi, copii, vom trece la înmulțire.“ Dănuț nu o mai asculta. Se gîndea cum trebuie să fie băr batul ei și era sigur că e brunet
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]