389 matches
-
l-ar fi apucat febra. Acum rămânea de făcut ce era mai rău. Printre lacrimi și gemete, a fost coborât copilul, așezat alături de bunic, dar nu stătea bine acolo, o siluetă micuță, nesemnificativă, o viață fără importanță, lăsat așa, de izbeliște, ca și cum n-ar fi aparținut familiei. Bărbatul se aplecă, luă copilul de pe pământ și Îl culcă cu fața-n jos pe pieptul bunicului, apoi brațele acestuia au fost Încrucișate peste trupușorul minuscul, acum da, sunt gata instalați, pregătiți pentru odihnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
și pe Aristotel, Îmi trebuie dovezi. — Ce dovezi? Există cu adevărat dovezi În aceste privințe? — Pentru voi, sunniții, Într-adevăr nu există. Voi credeți că Mahomed a murit fără a-și desemna moștenitorul, că i-a lăsat pe musulmani de izbeliște și că, atunci, aceștia s-au lăsat conduși de cel mai puternic sau de cel mai dibaci. E absurd. Noi credem că Trimisul lui Dumnezeu a numit un succesor, un păstrător al secretelor sale: imamul Ali, ginerele, vărul, aproape fratele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
tentată să îl folosești. O aud suspinând. —Eram așa de tristă, se plânge ea. Finn m-a sunat și m-a rugat să mă prefac că sunt prietena lui, iar eu am acceptat pentru că nu voiam să îl las de izbeliște. Toată ziua m-am gândit că mi-a cerut asta deoarece sunt singură și nu am un prieten. Acum trebuie să pretind că sunt fericită și nu-i deloc așa. E un fel de parodie a ceea ce mi-aș dori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Rică l-a Îmbrățișat, a rostit un „mizerabilii” și un „nerecunoscătorii” finalizând cu o reflecție normală: „muncești până la epuizare, Îți neglijezi familia, Îți storci creierii zi și noapte, uiți de copii pentru „producție și calitate” iar ei te lasă de izbeliște și iată cu ce te alegi, cu un glonț În cap!” Transfigurat și gândinduse că și el ar fi putut păți la fel, Îl Întrebă: Fany, până la urmă tu ai avut vreo vină, ai greșit sau ți-au Înscenat toate
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
s-ar holba la ei cu ochii cât cepele. -Problema, nu este cea a sărăciei lucii, filozofează Antoniu, cu ochii cârpiți de somn, problema este că societatea și-a luat mânuța ei grăsună de pe noi, și ne-a lăsat de izbeliște sub cerul liber, ciuguliți de păsări sălbatice și ocărâți de oameni fără inimă. -Pentru că suntem niște nimeni, niște haimanale periculoase și josnice, cărora li se scurg ochii numai după lucruri rele, puchinoși care umblă hai-hui prin lume, murdărind bolta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
dispar ca Într-un spectacol grotesc: bătrâni, tineri, copii, singuri, În cuplu, În haite, gălăgioși, violenți, emotivi, cu priviri pierdute, bețivi, smintiți, smeriți, sperietori de ciori, arătări tăvălindu-se, figuri patetice. S-au Înmulțit Îngrozitor. Sunt ignorați, mutilați, lăsați de izbeliște, aruncați În stradă de trântori care trăiesc pe spinarea lor. Bătrânii tremură la gândul că li se vor lua banii, și la gândul că le vor fi ocupate locurile care cerșesc. Cel care Întinde mâna așteptând mila semenilor, e adesea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
pâine mânjită cu aspic, o rămășiță dintr-o conservă de carne și, după ce a hăpăit-o, Înghițind-o aproape nemestecată, somnolează lângă picioarele lui Antoniu. Pregătit să lupte cu propria memorie și să aducă la suprafața ei frazele lăsate de izbeliște atâta amar de vreme, Antoniu așează pe scândura-birou caietul, ascute unul din creioane, se foiește , mângâie câinele care tresare În somn și-și mișcă urechile clăpăuge, și, Încet, Încet, cu teamă, ca un hoț ce pândește, să adoarmă stăpânul casei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
se ceartă, dar nu au forța să se bată În toată regula. Sunt două arătări epuizate de mizerie și băutură, pe care societatea le privește cu silă și curiozitate, doi năpăstuiți ai soartei pe care Dumnezeu i-a lăsat de izbeliște să trăiască În legea lor . Nu au identitate, sunt o istorie vie de deziluzii și infirmități sufletești, nu au speranțe și nici nu sunt capabili să invidieze sau să urască. Antoniu mijește ochii până când panglica albă lăsată pe cer de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
viitori absolvenți cu bacalaureat ( o parte dintre ei). Le doresc succes deplin! Una dintre eleve, Maia, ne a Încântat cu două melodii din repertoriul internațional. *** Mulțumesc mult d-nei profesoare că a fost alături de mine și nu m-a lăsat de izbeliște, În asemenea momente delicate! Este dificil să organizezi un astfel de eveniment. Te uiți În jur și nu vezi rezolvări... Mă simțeam ca un om singur, atât de singur, trecând printr-o pădure... Pădurea nu este totdeauna prietenoasă... Ce minunat
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
primul păhărel de vin, au Început să-și amintească de vremurile bune, din tinerețe. Ce să spun de tanti Antoneta?! Nici ea nu prea refuza băutura. În ultimii ani, după ce i-a murit bărbatul, a Început să lase lucrurile de izbeliște și când avea chef de un păhărel, mai făcea câte o vizită la o vecină. Pe vremea colectivizării a fost șefă de echipă și cea mai destoinică femeie. Era o fire energică și nu se dădea În lături de la nicio
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
care citește Biblia. Cu începutul, începuturilor, am dat-o în bară chiar de la începutul cărții, fiindcă fără preaviz Biblia mi-o trântește franc: „Dumnezeu a existat dintotdeauna”. Deci sărmanul a fost dintotdeauna fără mamă, fără tată, apărut și crescut de izbeliște și precum spun psihologii, în astfel de cazuri, nu este de mirare că uneori îi mai sare țandăra tam- nisam, din senin, chiar fără noimă și ne dă în cap câte un car de belele colective. Și apoi, după cum se
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
A doua oară vede lighioana la timp. Așa crede el. Sau măcar a treia oară. Bumm. Asta a fost Zâna cea Bună? Singura Zână Bună dimprejur? Din poveste? Vai de mine. Dar ZB nu e făcută să ne lase de izbeliște. Să se lase cu una, cu două. Se ridică în capul oaselor, dar, brusc, îi zărește a doua față. Sau a treia. Da, chiar și o zână își iese din fire după o lovitură ca asta. Iar atunci eroului principal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
Decise ca de dimineață să se ocupe de asta, fie telefonându-i lui Beverley, fie programându-se la Flaherty; ori una, ori alta, poate chiar ambele variante. Atenția i-a fost astfel distrasă de la problemă - pe care o lăsă de izbeliște, în speranța că o va rezolva în viitorul apropiat (Ce clișeu! Cum poate viitorul să fie apropiat și previzibil, mai ales atunci când știi că ai o excrescență îngrozitoare între coapsele tale fine?) - de o schimbare care îi afectă atât pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
singurătate... Iar apariția acestei femei mă readusese În postura ingrată de câine-lup intrat În concurs, mă reinvestise cu mizeria unui timp la care nu mă mai gândisem, pe care Îl uitasem, ca pe o ființă pe care o lăsasem de izbeliște tocmai din cauza acestei singurătăți neiertătoare, care mușcă din orice. — Ce ai? mă Întrebă. Am privit-o. E urâtă. E foarte urâtă. E boțită de curvăsărie și băutură. E o pocitanie, o fosilă, e abjectă. Și omul ăla... Mă mângâie cu
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
citească și să se gândească la compendiul de știință militară al marelui Vegetius, Epitome de re militari, unde, printre altele, se dădeau sfaturi dure cu privire la înăbușirea revoltelor și combaterea neglijenței soldaților de felul celor pe care Gaetulicus îi lăsase de izbeliște. Cu excepția celor din legiunea mea, răspunse fără să surâdă Galba, celebru pentru mâna sa de fier. De ceilalți voi începe să mă ocup mâine dimineață. Centurionii și decurionii vor aplica regulamentul ca la carte. Și pedepsele... Vom ordona o serie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
deodată, totul s-a năruit! Așa-s unele cancere, s-au exprimat, medicii,în concluzie. Dincolo, concomitent, decesul bunicii, și al unuia din cei zece frați. La bunica, a rămas o gospodărie și o casă cu multe alte acareturi, de izbeliște; la bunul plac al hoților. Dincolo, o altă gospodărie, o vădană, cu doi copii, și cu nimic altceva. Nici apă, nu avea după ce bea, sărmana de ea! La mine - nu mai zic! Îmi venea să turb. Să iau globul pământesc
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
la mine. Am venit imediat ce-am primit telefonul ei. — Trebuie să părăsești zona imediat, mi-a comandat celălalt. — Foarte bine. Voiam numai să mă asigur că notițele mele sunt clare. Nu voiam ca autorii mei să fie lăsați de izbeliște... Imediat înseamnă imediat. Ai două minute să-ți iei lucrurile personale. Dacă întârzii mai mult, vom raporta la poliție comportamentul tău huliganic și vei fi escortată afară din clădire de gărzi înarmate. Am considerat că a fi dată afară din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
n-aș da să fiu oriunde altundeva în minuțelele astea, începe să se gîndească, acuși, acuși o să dea beleaua peste noi, are o presimțire, dacă pe Roja la ora asta nu-l mai interesează nimic, dacă o s-o lase de izbeliște chiar acum? Zbîîîrrrrr, ia uite-o că face pe bosumflata, observă Tușica, te doare ceva fetițo? întreabă Angelina învîrtind butonul fierului de călcat în poziția oprit, e îndrăgostită lulea, își spune în gînd, altceva n-are ce să fie. Și
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
privești acțiunea, face Curistul pe deșteptul, din partea mea, fiecare se alege întotdeauna doar cu ce merită. — Cei care răspundeau de Grup au trădat, nu se știe din ce motive, zice Roja, și oamenii lor s-au trezit brusc lăsați de izbeliște, de unde trebuiau să se strîngă cîteva mii, s-au văzut doar cîteva zeci, și normal că s-au hotărît să renunțe. La început stăteam și mă rugam să nu ni se întîmple și nouă același lucru, spune Părințelul, dar se
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
și încărcătoarele de rezervă pe care le avea înfundate în buzunarele pantalonilor. Totul era la locul său. Cu un ochi privi înspre gardul cimitirului, iar cu celălalt la cele două cadavre ale dictatorilor, înfășurate în foi de cort, lăsate de izbeliște pe acel teren viran din marginea Bucureștiului, la numai cîteva ore după ce fuseseră adunate de pe jos din fața plutonului de execuție. Nu mai avea nici o clipă la dispoziție. Trebuia să se pună în mișcare. — Ai avut toată noaptea să te hotărăști
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
cuminte în cutie așteptându-și destinatarul. Hotărî să iasă la cumpărături, amintindu-și că făcuse curățenie drastică prin haine, uitând că rafturile se goliseră atunci când renunțase la tot ce nu mai corespundea noilor criterii de schimbare. Schimbarea ei rămăsese de izbeliște. Nici la coafor nu reușise să ajungă pentru a da o formă noii tunsori începute. Toată atenția ei se îndreptase doar asupra străinului care era hotărât sa rămână un mister neelucidat. Sau poate, cândva, va afla. „- Mai ieși la cumpărături
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
cel mai vîrstnic dintre ei și se apucă să izbească În marginea movilei, aruncînd nisip și pietriș peste sicriu, ca mînat de dorința de a pune un paravan Între fata moartă și orice imagine a lumii care o lăsase de izbeliște. Participanții Începeau să se risipească, pornind În urma clericului nerăbdător. Se opriră să privească În urmă cînd răsună izbitura unei cazmale Într-o piatră funerară. Se auzi un strigăt ascuțit și aproape sugrumat, acompaniat ca de un ecou de țipătul involuntar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mărturisise totul și fusese iertată. Îmi plăcea Sophie foarte mult. Dacă ar fi putut trece peste pasiunea ei pentru Violet, lucrurile ar fi fost mult mai ușoare pentru ea. Sophie se urcă într-un autobuz și dispăru, lăsându-mă de izbeliște pe trotuar, cu mașinile care treceau zgomotos prin spatele meu. M-am trezit uitându-mă lung în vitrina casei de amanet, simțindu-mă puțina cam singură, acum că plecaseră toți, și încercând să nu mă gândesc la Hugo. Nu amanetasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
el s-o citească. Poate că voiam să se abțină s-o condamne pe Nur. Poate că voiam, din amor propriu, să evit să se uite la mine cu milă, de parcă aș fi fost un soț de rând, lăsat de izbeliște de o soție sătulă să-l mai aștepte. Desigur că mai simțeam și nevoia să împart cu un prieten o taină pe care de acum înainte aveam s-o port de unul singur. Așa că i-am istorisit în amănunțime povestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
cred din clipa În care aflasem că domnul doctor Wagner, de a cărui asasinare fusesem acuzat, trăia bine mersi. Doctorul Wagner... Da, da, putea fi o soluție. Sau poate că nu - rămânea de văzut. L-am lăsat, fără remușcări, de izbeliște pe Zoran și biografia lui lipsă la apel și am plecat decis către biroul cu numărul trei, cel În care pătrunsesem În noaptea aceea nefericită. Ce așteptam de la Întâlnirea cu fostul decedat? Nimic special, poate doar o explicație rezonabilă privitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]